Home / รักโบราณ / อุ้มท้องหนีพ่อสามีทรราช / 3 ไม่ใช่สตรีที่มีป้ายแขวนคอ

Share

3 ไม่ใช่สตรีที่มีป้ายแขวนคอ

last update Last Updated: 2025-04-06 09:59:15

นายทหารทั้งสองคนได้ยินแล้วพลันเข่าอ่อนทรุดลงพื้น ความผิดพลาดทั้งหมดนี้ มันเป็นเรื่องเหลวไหลโดยแท้ ราวกับเป็นกรรมเวร ด้วยผู้เป็นบิดาของเจ้าบ่าวได้หลับนอนกับสตรีที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกสะใภ้ และนางก็คือ ซ่างเป่าเหลียน!

        “แม่ทัพตงเข้าใจถูกทั้งหมดขอรับ”

        ตงเยี่ยหรงคำรามเสียงห้าวใหญ่ แล้วถามเสียงเข้มชัดเจน

        “มีใครรู้เรื่องนี้บ้าง...” ตงเยี่ยหรงถาม ยามนั้นปลายดาบแหลมคมจ่อที่คอของนายทหารซึ่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขา ยิ่งกว่านั้นเขามั่นใจว่า ทั้งหมดนี้ไม่มีความบังเอิญ และนับแต่ซ่างเป่าเหลียนพลัดหลงอยู่ในกลุ่มเชลย จนถูกจับป้ายแขวนคอเป็นคณิกา ซ้ำยังถูกส่งตัวมาที่กระโจมของเขาย่อมมีมือลึกลับเตรียมการไว้ ซึ่งอีกไม่ช้าเขาจะลากตัวมาลงโทษโดยเร็ว

        พอทหารสองคนออกไป แม่ทัพใหญ่ก็มองมาที่ซ่างเป่าเหลียน ท่าทางเขาเย็นชาพอๆ กับดวงตาคมกริบคู่นั้น

        “ใครบ่งการให้เจ้ามาแต่งงานกับเสี่ยวซี เป็นสกุลซ่าง หรือว่าฝ่ายของฟ่านเทียนโหว”

        หัวสมองหญิงสาวว่างเปล่า นางไม่รู้สิ่งใด ราวกับยามนี้เจ้าของร่างพยายามปิดกั้นเรื่องราวต่างๆ เอาไว้ นั่นคงเพราะเสียใจ ที่งานมงคลของตนทำให้เจ้าบ่าว หรือไคซีต้องจากไป

        “ข้าถามว่าใครสั่งให้เจ้ามาแต่งงานกับซีเอ๋อร์”

        เมื่อเห็นหญิงสาวเอาแต่เงียบ และท่าทางก็ดูแตกตื่นต่อทุกสิ่ง ตงเยี่ยหรงยิ่งรำคาญ เขาคว้าร่างบอบบางมา แล้วก็ใช้มือข้างหนึ่งบีบลำคอระหงไว้

        “มีโอกาสอีกครั้งเดียว ก่อนที่กระดูกเจ้าจะหักในมือของข้า”

        เป่าเหลียนกลัวในแวบแรก ก่อนจะคิดได้ว่า บางทีการมีโอกาสได้รับชีวิตใหม่ ในร่างที่ถูกย่ำยีนี้สมควรตายๆ ไปซะ ย่อมดีกว่าทนอยู่ในโลกที่ยังจับต้นชนปลายสิ่งใดไม่ได้ และคนผู้นี้ก็ดูเหมือนว่ามีอิทธิพลมากยิ่ง

        หางตาของเธอมีน้ำอุ่นใสไหล และการร้องไห้นั้น ทำให้ตงเยี่ยหรงขมวดคิ้ว เขาไม่ได้สงสาร ด้วยน้ำตาของสตรีล้วนเป็นการแสร้งทำเพื่อเอาตัวรอดจากความผิด

        ยามนั้นแรงมือของเขาหนักขึ้น ทำให้เธอหน้าแดง ท่าทางก็เหมือนจะขาดอากาศในมิช้า

        “ได้... ข้าจะปล่อยให้เจ้าเก็บซ่อนความลับไว้สักพัก แต่จำไว้ เจ้าจะอยู่ในสายตาข้าตลอด พร้อมสำนึกผิดที่ทำให้เสี่ยวซีต้องจากไปก่อนวัยอันควร”

        เมื่อคำย้ำเรื่องนี้อีกหน เจ้าของร่างก็แสดงความอ่อนแอหนัก นั่นเป็นเพราะรักปักใจต่อตงไคซี เขาคือหลักยึดของชีวิต ทว่ายามนี้กลับจากไปเสียแล้ว  

        “ใครอยู่ข้างนอกเข้าทำความสะอาดให้ข้าที”

        เมื่อกล่าวจบ ตงเยี่ยหรงก็ก้าวออกไปจากกระโจมใหญ่

        เป่าเหลียนถูกพาไปชำระร่างกายกับคนแปลกหน้า ฝ่ายนั้นเป็นทหารหญิง หน้าตาบึ้งตึงอยู่สักหน่อย เธอมีหลายสิ่งอย่างสอบถาม แต่ไม่มีใครเปิดปากอยากคุยด้วย

        กระทั่งผ่านไปเกือบสองชั่วยาม มีสตรีนางหนึ่งพาเธอไปด้านนอกและแจ้งหลายสิ่งให้รู้

        “แม่นาง... พรุ่งนี้ เจ้าต้องไปจากค่ายฯนี้ ท่านแม่ทัพให้จัดหาที่เหมาะสมไว้ให้แล้ว ห่างจากเมืองเหนี่ยวราวๆ ห้าร้อยลี้”

        “เขาจะให้ข้าไปที่ใด”

        สตรีวัยกลางคนทำท่านึกอยู่ประเดี๋ยว และยิ้มให้เธอด้วยความห่วงใย

        “ในเมื่อไม่ใช่เชลย และท่านก็สมควรมีชีวิตรอดอยู่ ... ผิดแต่จะไม่ได้อิสระใดๆ จนกว่าทุกอย่างจะกระจ่างชัดว่า ท่านมิได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของคุณชายห้า รวมถึงการที่สกุลซ่างคิดก่อกบฏ ด้วยการร่วมมือกับฟ่านเทียนโหว”

        สิ่งที่หญิงวัยกลางคนกล่าวส่งผลให้หัวใจเจ้าของร่างหดเกร็ง

        มือเรียวสวยจับที่หน้าอกของตน ชั่วอึดใจต่อมาก็หน้ามืดก่อนจะสลบไป ราวกับไม่อยากรับรู้สิ่งใดในโลกคู่ขนานนั้นอีก แล้วหากเป็นไปได้ ขอกลับอยู่ในร่างของเจ้าหญิงนิทราตามเดิมย่อมประเสริฐที่สุดแล้ว

       *****************

        การเดินทางสู่เมืองหวางอิน ห่างจากค่ายทหารตระกูลตง ราวห้าร้อยลี้ หญิงสาวได้รับการดูแลอย่างดีพอสมควร สตรีวัยกลางคนผู้นั้นชื่อหวังตัน เป็นแม่บ้านที่ตงเยี่ยหรงส่งมาให้ดูแลนาง เพื่อเดินทางไปให้ถึงเรือนของอนุหม้ายในสกุลตง หรือเรียกง่ายๆ อย่างตรงตัวว่า เรือนหม้าย แน่นอนว่ามีคำถามมากมายผุดในหัวซ่างเป่าเหลียน ทว่าจะให้เอ่ยปากถามใครได้ก็ไม่สะดวกใจ นางก็ได้แต่คิดถึงเจ้าของร่าง ที่เคยสื่อสารกันเมื่อนานมาแล้ว อีกทั้งได้รู้ว่าเรื่องราวเดิมที่เคยอ่านได้เปลี่ยนไป ดังนั้นยามนี้สถานการณ์ต่างๆ ในเรื่องจึงไม่เหมือนเดิม รวมถึงมีตัวละคนที่ไม่รู้จักโผล่เข้ามาตลอด

         อีกทั้งยามนี้ ในสายตาผู้อื่น นางเหมือนคนปัญญาทึบ พูดจาวกวน และยังไม่เข้าใจธรรมเนียมต่างๆ สักเท่าใด และนอกจากหวังตันผู้เป็นแม่บ้าน ยังมีสาวใช้นางหนึ่งอายุนั้นคงพึ่งพ้นวัยปักปิ่น สีหน้าสีตายามแสดงออกต่อซ่างเป่าเหลียน เรียกว่าไม่ให้ความเคารพอย่างที่ควร

        กระนั้นซ่างเป่าเหลียนไม่ให้ความไม่สนใจ ทว่าเป็นสาวใช้ที่อยากหาเรื่อง

        “แม่บ้านหวัง... ข้าไม่อยากไปที่เมืองหวางอิน ที่นั้นไม่ใคร่มีผู้คนอาศัย ทั้งห่างไกลเมืองหลวง ข้ารู้ว่าเป็นเมืองที่ใกล้ทะเลด้วย หากมีโจรสลัดขึ้นฝั่ง ข้าอาจถูกจับตัวไปใช้แรงงาน หรือไม่คนที่งดงามอย่างข้า อาจกลายเป็นคณิกาบนเรือ เฮ้อ แค่คิดก็กลัวจนแทบจับไข้”

        หวังตันพ่นลมหายใจร้อนๆ ใส่หน้าเด็กสาว แล้วเอ่ยเสียงหงุดหงิดว่า “หากไม่เดินทางไปกับข้า เพื่อรับใช้แม่นางเหลียน เจ้าจงกลับไปอยู่ที่ค่ายตามเดิม ทำงานดูแลความสะอาดเสื้อผ้า และโรงครัวดีหรือไม่ เอ... ไม่สิ ในเมื่อเสี่ยวเหยาเป็นสตรีแสนสวย ข้าเสนอว่า เจ้าควรแขวนป้ายแล้วอยู่กระโจมด้านหลังค่าย คอยรับใช้ทหารหนุ่มๆ ดีกว่า”     

        สิงตูเหยาแยกเขี้ยวใส่หวังตัน แล้วหันมาทางเจ้านายใหม่ของตน นางเอ่ยลอยๆ อย่างล้อเลียน

        “ข้างามก็จริง แต่คงไม่เท่าแม่นางเหลียน ดูเถิดถูกจับแขวนป้าย ทั้งที่สติไม่อยู่กับเนื้อตัว พออุ่นเตียงกับแม่ทัพแล้ว ก็ค่อยพูดจารู้เรื่อง เยี่ยงนี้นับว่าประหลาดแท้  

        แล้วถ้านางไม่ยั่วยวนผู้คุม ไฉนจะถูกเลือกให้ไปรับใช้แม่ทัพใหญ่ จนเขาให้แม่บ้านหวัง พาตัวไปซ่อน และเลี้ยงดูไว้อย่างลับๆ เช่นนี้”

        สิงตู้เหยากล่าวจบ สีหน้าหวังตันพลันเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้าง ดวงตานางจ้องเขม็งไปที่สาวใช้ แล้วเอ่ยว่า

        “หากยังมีชีวิตอยู่ จงพูดให้น้อยลง และอย่าเอ่ยสิ่งไม่ดีต่อแม่นางเหลียน ส่วนเรื่องอื่นๆ ที่เจ้ารู้เห็นก่อนหน้านี้ ควรปิดปากอย่างสนิท เจ้าก็เห็นไม่ใช่หรือ ทหารสองคนที่พาแม่นางเหลียนไปส่งที่กระโจมแม่ทัพใหญ่ก่อนหน้านั้น พวกเขาหายสาบสูญแล้ว ส่วนพวกผู้คุมที่ทำหน้าที่ดูแลด้านหลังค่าย ก็ถูกขังคุกมืดเป็นเวลาครึ่งเดือน”

        สาวใช้หน้าซีด และตัวสั่น ก่อนหลบไปนั่งเงียบๆ แม้แต่การหายใจก็พยายามไม่ให้เกิดเสียงรบกวนผู้อื่น

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • อุ้มท้องหนีพ่อสามีทรราช    44 ตอนพิเศษ ลูกแฝด (จบ)

    “ไม่ทันได้เข้าหอ แต่เสี่ยวเหยา ก็ช่วยข้าด้วยมือและปากของเจ้าได้” “ทะ ท่านเอาเปรียบข้า” “แล้วเสี่ยวเหยายอมหรือไม่”เขาถาม และเตรียมจะจูบอย่างจริงจังมากว่าเดิม “ข้าจะเป็นสตรีคนเดียวของท่าน และท่านก็จะเป็นสามีของข้า เป็นพ่อของลูก เช่นนี้ ยังต้องถามสิ่งใดอีก” ยามนี้คนที่น่าเป็นห่วงไม่ใช่ซ่างเป่าเหลียน หากเป็นสามีของนาง ซึ่งสลบไปหนที่สามแล้ว กระทั่งฟื้นคืนสติเขาก็คำรามเสียงดัง และให้คนไปถามหมอหลวง ทั้งหมอตำแยที่เตรียมการช่วยคลอดผู้เป็นภรรยา หูซีเกอเดินมาถึงหน้าของชายหนุ่ม ก็เข่าอ่อนลงไปนั่งบทพื้น “ท่านแม่ทัพคลอดแล้วขอรับ และฮูหยินฝากให้มาบอกท่านว่า หากไม่ดื่มหรือกินอะไรสักก่อน ห้ามเข้าไปดูหน้าลูกเด็ดขาด” “เหลียนเหลียนใจร้ายกับข้าเช่นนั้นหรือ” เขาว่า และใจอยากจะพุ่งเข้าไปประตูด้านในที่นางคลอดบุตร แต่ยามนี้มีทั้งเจี้ยนจาง และก็หวังตันขวางเอาไว้ “รักษาสุขภาพด้วยเถิดบิดา ไม่อย่างนั้นน้องชายข้า จะมีใครอุ้มและสอนเขาขี่ม้า และยิงธนูเล่า” “ไอ้ลูกเวร นั่นเจ้าแช่งข้าหรือ” ตงเยี่ยหรงพอมีแรงก็ชี้หน้าเจี้ยนจา

  • อุ้มท้องหนีพ่อสามีทรราช    43 ตอนพิเศษ ลูกแฝด

    ตอนพิเศษ 2ลูกแฝดของท่านแม่ทัพ ยามนี้ ซ่างเป่าเหลียนอดหัวเราะไม่ได้ คนตัวโตกำลังว้าวุ่นใจหนัก ตั้งแต่มาอยู่เมืองหลวงที่จวนแม่ทัพ ตงเยี่ยหรง ก็ใช้เวลาส่วนมากอยู่กับนาง พอรู้ว่าเด็กในท้องเป็นฝาแฝด (หญิงสาวใช้เครื่องตรวจจากหีบยาเทพธิดา) เขาก็เฝ้าโทษตัวเองว่า เป็นพวกมักมากไม่รู้จักหักห้ามใจ ด้วยชวนนางอุ่นเตียงแบบไม่มีวันพัก “เหลียนเหลียน... ข้าผิดต่อเจ้า และสองแฝดนัก หักโหมเช่นนี้ เด็กน้อยอาจได้รับการกระทำกระเทือน” “ผิดต่อข้า... และสองแฝด” เขาบอกแล้วก็ลงไปนั่งคุกเข่า และใช้หูแนบกับครรภ์ของนาง ตั้งใจฟังเสียงของลูกที่อยู่ข้างใน “อีกไม่นานพวกเขาก็คลอด หากพวกเขาไม่แข็งแรง นั่นย่อมหมายความว่า ฟ้าดินโทษข้าผู้แซ่ตงแล้ว” น้ำเสียงเขาฟังแล้วก็เศร้าสร้อย หัวคิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากัน ยามนี้ตงเยี่ยหรงคงมีความเครียดมิน้อย หญิงสาวมองเขา ยิ่งใกล้ชิด ก็สัมผัสได้ถึงความเอาใจใส่ของบุรุษผู้นี้ เขาอบอุ่นพึ่งพาได้ ที่สำคัญรักนางมาก จนบางครั้งอาจมากเกินกว่าคนปกติไปสักหน่อย “อย่าได้กล่าวเช่นนั้น หรงเกอชอบสิ่งใด ภรรยาท่านก็ปรารถนามีความสุขด้วย บางครั้งโลดโผนไปบ้าง นั่

  • อุ้มท้องหนีพ่อสามีทรราช    42 ตอนพิเศษ (2)

    เมื่อขึ้นมาจากน้ำได้ และถูกจับโยนขึ้นหลังม้า โดยที่ร่างสูงใหญ่ประกบด้านหลัง เสียงหายใจของคนตัวโตเป็นจังหวะที่มั่นคง ร่างกายเขาแผ่ไอสังหารออกมาเป็นระยะๆ ยามนั้นนางคิดว่าเขาคงอยากหักกระดูกนาง ไม่ก็จับไปเซ่นไหว้ภูตผี สำหรับทำสงคราม หากความคิดทุกอย่างจบลงที่ เขากล่าวเสียงเข้มๆ ข้างหู “เป็นเจ้าใช่ไหม ที่มากับแม่บ้านหวัง แล้วเหตุใดถึงตกอยู่ในพวกมือสังหาร หรือเป็นสายลับให้กับพวกกบฏ” เมื่อนางไม่ตอบ มือใหญ่จึงบีบลำคอระหง เขาออกแรงหนักอยู่สักหน่อย และนั่นจึงทำให้ซ่างเป่าเหลียนเกิดความกลัวจับใจ “มดปลวกยังมีค่ามากกว่าชีวิตเจ้า” เสียงเขา และการแสดงออกนั้น ทำให้หญิงสาว นิ่งค้างและหัวสมองว่างเปล่า โอ้ โชคดีเท่าใด ที่นางไม่ได้เข้าหอกับไคซีผู้เป็นเจ้าบ่าว หาไม่แล้วการมีพ่อสามีที่เผด็จการ ทั้งชอบใช้กำลัง ย่อมเป็นเรื่องเลวร้ายยิ่ง “ผะ ผู้น้อย ไม่ทราบสิ่งใด หลังจากพลัดหลงกับครอบครัว ก็ถูกต้อนไปเป็นเชลย แล้วเมื่ออยู่ตลาดผ้า ก็หลงทาง จนถูกจับเป็นตัวประกัน” “หึๆ ๆ เจ้ามีประโยชน์อันใดแก่พวกนั้น มันถึงคิดจับตัวไว้ หรือว่าเป็นความงามรึ” น้

  • อุ้มท้องหนีพ่อสามีทรราช    41 ตอนพิเศษ (2)

    การเป็นอยู่ที่ค่ายเชลยลำบากไม่น้อย แต่ซ่างเป่าเหลียนที่แกล้งทำเป็นสติไม่ดี ทำให้นางไม่ถูกรังแกหรือข่มเหงจากผู้อื่น วันนี้นางออกมาด้านนอก หวังตันต้องการแรงงาน ช่วยขนของจากตลาด และสิ่งที่อีกฝ่ายจัดหาคือ เกลือ น้ำตาล แล้วก็เครื่องปรุงสำหรับทำอาหาร แล้วยังด้าย ผ้าต่างๆ นอกจากนั้นก็ของอื่นๆ ซึ่งทหารในค่ายฝากมาซื้ออีกหลายสิบรายการ ขณะที่ซ่างเป่าเหลียนรออยู่ที่ด้านข้างร้านขายของ ก็เป็นตอนนั้นที่ นางเห็นว่าตนพอจะมีโอกาสหลบหนี นางใช้ความคิดอยู่ประเดี๋ยวเดียวเท่านั้น จึงล้วงเข้าไปในแขนเสื้อตน ในนั้นนางซ่อนเข็มเงินเอาไว้ “เมื่อครู่เจ้าทำสิ่งใด” คนที่ถามคือ สิงตู้เหยา ด้วยมั่นใจว่าซ่างเป่าเหลียนหยิบของบางออกมาจากแขนเสื้อ และกำลังซ่อนไว้ ฝ่ายซ่างเป่าเหลียนไม่ตอบ นางใช้ความเร็วอย่างที่สุด แทงเข็มเงินเข้าที่ลำคอด้านข้างของสิงตู้เหยา ชั่วพริบตาเดียว ร่างของสิงตู้เหยาจึงโงนเงนไปมา ก่อนค่อยๆ ทรุดลงไปบนพื้น “จะ เจ้า... แกล้งความจำเสื่อม แล้วยังทำร้ายคนของแม่ทัพตง” สิงตู้เหยาพูดได้เท่านั้น นางก็สลบไป และนั่นคือโอกาสอันดีของซ่างเป่าเหลียน สองขานางรีบ

  • อุ้มท้องหนีพ่อสามีทรราช    40 ตอนพิเศษ (1)

    ตอนพิเศษ 1คำแนะนำก่อนอ่านเนื้อหาในตอนพิเศษนี้เล่าเรื่องซ่างเป่าเหลียนตามฉบับนิยายที่แพทย์หญิงห้องฉุกเฉิน(เป่าเหลียน)เคยอ่านผ่านตา เป็นตอนเสริมเพื่อเพิ่มความบันเทิง*** ดังนั้นบางส่วนจะไม่ต่อเนื่องกับนิยายเล่มหลัก ฉันจำได้ว่าอ่านนิยายที่มีแม่ทัพตงผู้เก่งกาจ กลายเป็นทรราชเมื่อนานมาแล้ว ทว่าช่วงนี้ได้ฝันต่อเนื่องถึงตัวละครที่ชอบบ่อยครั้ง ดูเหมือนว่า อีกมุมหนึ่งเขามีความเผด็จการ ทั้งยังเข้าขั้นแบดบอย แบบฉบับที่ฉันไม่เคยสัมผัสมาก่อน อีกอย่างทรราชแซ่ตง ช่างน่าค้นหากว่านิยายฉบับเดิมเสียอีก แน่นอนว่าในบางครั้งฉันอยากเป็นตัวละครอย่างซ่างเป่าเหลียน ที่ได้ท้าทายอำนาจเขา อีกอย่างสตรีผู้นี้ยังมีชื่อที่เหมือนฉันด้วย ซึ่งในขณะที่หลับๆ ตื่นๆ บนเตียงของผู้ป่วย ฉันได้เข้าไปโลดแล่นในเรื่องราวโลกคู่ขนาน มีตงเยี่ยหรงเป็นแม่ทัพใหญ่ และคือผู้พ่อสามีของซ่างเป่าเหลียนเรื่องราวในนิยาย หญิงสาวที่สวมชุดเจ้าสาวเกิดความเครียดจัด เท่าที่นางรับรู้ ยามนี้เดินทางมาจวนจะถึงเรือนหอแล้ว ทว่ากับมีเรื่องชวนให้นางต้องประสบเหตุร้ายครั้งใหญ่ สาเหตุนั้นอาจเป็นเพราะนางรักคนที่ไม่ควรรัก หรือไม่คงเกิดจาก นาง

  • อุ้มท้องหนีพ่อสามีทรราช    39 บอกรักลูกเมีย (2)

    กระทั่งเจี้ยนจางกล่าวเข้ามา และบอกว่า “บิดามาถึงแล้ว ท่านแม่...” ซ่างเป่าเหลียนดีใจ ผิดแต่ครรภ์ของนางใหญ่ขึ้นมาก จะให้รีบขยับตัวแล้วออกไปพบชายหนุ่มอย่างที่ใจปรารถนานั้นก็หาทำได้อย่างรวดเร็วไม่ “แล้วเหตุใด แม่ทัพตงยังเป็นตาแก่อืดอาด ไม่มาให้ข้าเห็นหน้าเสียที” เสียงนางเขียวสักหน่อย และไม่นาน เขาก็อุ้มเด็กทารกหญิงมา ท่าทางเขาทะมัดทะแมงทีเดียว ไม่ได้มีทีท่าเหมือนคนไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อน “ลูกของรั่วจิ้ง... นางขี้เหร่เสียจริง” คำพูดเขาทำให้ ทุกคนที่อยู่ในห้องโถงหัวเราะร่วน และเห็นจะเป็นจริง เด็กทารกหญิงหน้าตาผิดจากมารดา แต่อ้วนท้วนสมบูรณ์ ทั้งหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเสียงดังไม่เกรงกลัวใคร “ท่านไม่รังเกียจนาง หรือคิดทำร้าย ข้าก็เบาใจ” “เหลียนเหลียน นี่ภรรยาเห็นว่าข้าเป็นคนเช่นไร ถึงจะกินคนได้ และนี่เป็นเพียงตัวอ่อนเล็กๆ ข้าหาใช่คนอำมหิตสักหน่อย” เขาว่าจบก็ส่งทารกให้หูซีเกอรับไป จากนั้นก็เข้ามาหาผู้เป็นภรรยา คนอื่นที่อยู่บริเวณนั้น ต่างรู้หน้าที่จึงค่อยๆ ถอยห่างออกไป “นอกจากยามนี้ ข้าได้ชัยชนะ ทั้งปราบกองกำลังของอี้อ๋องเรียบร้อย ยังมีข่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status