ไป๋ซู่ฮวาต้มน้ำร้อนไว้ ตนเองไปจัดการนำข้าวของบรรจุลงไห ท่านปู่หลิวเป็นช่างปั้นในหมู่บ้าน อยู่กันสองคนปู่หลานบุตรชายไปรับจ้างข้างนอกส่งเงินมาให้เดือนละห้าร้อยอีแปะ ปู่หลิวคนนี้ขยันนักปั้นหม้อปั้นปั้นไหได้สวยงาม แต่ขายไม่ค่อยดีแต่ก็ไม่เคยหยุดทำ งานเกรงว่าหากอยู่เฉยๆจะไม่สบายตัว
ไป๋ซู่ฮวาซื้อไหใบใหญ่มาสิบใบไหขนาดกลางสิบใบขนาดเล็กสอบใบ ไหใหญ่ใบละ30อีแปะไหขนาดกลางยี่สิบห้าอีแปะขนาดเล็กสิยอีแปะ
"เจ้าซื้อเยอะเพียงนี้เชียวหรือแม่หนูเสี่ยวฮวา"ปู่หลิวเห็นนางขนขึ้นเกวียนก็เอ่ยถาม เขาไม่ต้องการให้นางซื้อเพราะสงสารเขา
"ท่านปู่หลิว ข้าซื้อไปใส่ข้าวสารกับธัญพืชเจ้าค่ะ ท่านปู่ท่านพอจะทราบไหมเจ้าคะว่าซื้อกระสอบได้ที่ใด พอดีอีกสามวันข้าจะเก็บเกี่ยวแปลงนาจำต้องหามาใส่ผลผลิตเจ้าค่ะ"
ปู่หลิวให้หลิวกุ้ยอันหลานชายวิ่งไปหาแม่ม่ายไป๋ท้ายหมู่บ้านนางรับจ้างเย็บกระสอบ สักพักก็วิ่งกลับมาบอก ไป๋ซู่ฮวาบอกลาปู่หลิวกลับบ้าน
ตอนนี้นางกำลังเทข้าวสาร แป้งสาลี ถั่วเหลืองลงในไห เสียงด่ามาแต่ไกลๆ
"อีสารเลวไป๋ซู่ฮวาออกมานะ ซื้อของมามากมายแต่แอบเอาไว้เองยังเห็นหัวปู่กับย่าเช่นข้าหรือไม่"
แม่เฒ่าไป๋ตะโกนหน้าบ้านด่าไป๋ซู่ฮวาด้วยถ้อยคำหยาบคาย หยางหนิงเฉิงรำคาญเสียงคนพวกนั้นเขาอยากโยนออกไปจริงๆ
ได้ยินเสียงนางเดินออกจากในครัวไปหน้าบ้านเปิดประตูก็เจอแม่เฒ่าไป๋ ป้าสะใภ้ใหญ่ ไป๋ซิ่ว และลุงใหญ่ไป๋จิ้ง
"ท่านย่า ท่านมาโวยวายอันใดข้าเป็นสตรีแต่งงานแล้วก็เหมือนน้ำสาดออกมา ข้าวของล้วนต้องเป็นของบ้านสามีมิใช่หรือ อ้อชาวบ้านที่มามุงดูเรื่องสนุกนี่จะมาช่วยเพิ่มเงินในถุงเงินข้าหรือ ดีจังก็เพิ่งจะจ่ายค่ายาสามีข้าไปสามสิบตำลึงเงินหมดพอดี ใต้เท้าผู้ตรวจการยังพักอยู่ในอำเภอ"
สิ้นเสียงของไป๋ซู่ฮวาชาวบ้านต่างแยกย้ายไปดูห่างๆทันที พวกที่ตามนางไปก่อเรื่องที่อำเภอเสียค่าปรับให้นางคนละตำลึง มิหนำซ้ำต้องให้ข้าวเปลือกกับแป้งสาลีชดเชยนางอีกอย่างละกระสอบ
"หึนางเด็กเลวสำส่อน แกก็คงสำส่อนเหมือนแม่แกนั่นแหละ นาสิบหมู่นั่นคิดเหรอว่าข้าจะยอมให้แกเก็บเกี่ยว ฝันไปเถอะ"
แม่เฒ่าไป๋ชี้หน้าด่านาง ไป๋จ้านมาถึงพอดีจึงเอ่ยขึ้น
"ยายเฒ่า อีกสามวันคนของที่ว่าการจะมาเก็บเกี่ยวแล้วรอรับผลผลิตรวมกับภาษาทีเดียว เจ้าอยากติดคุกแต่ทุกคนในหมู่บ้านไม่อยาก"
สิ้นคำผู้นำหมู่บ้านชาวบ้านก็แตกตื่น
"ท่านย่า ข้าจะบอกอะไรสักอย่างนะสามีที่ฟ้าประทานมาให้ข้าคนนี้ก็คือคนที่จางชุนอุตส่าห์วางแผนส่งมาให้ ข้าดีใจนะอย่างน้อยหยางหนิงเฉิงก็เป็นสุภาพบุรุษพอ เมื่อสักครู่เขาเพิ่งจะกล่าวว่าจากนี้ไปข้าก็คือภรรยาของเขา เขาจะรักและถนอมข้าอย่างดีส่วนท่านย่ากับลุงใหญ่มิสู้ไปเจรจากับจางเหวินซื่อแม่ของจางชุนจะดีไหม หรือจะปล่อยให้พี่ไป๋ซิ่วคลอดเด็กออกมาก่อนดี ท่านย่าข้ามิได้แพศยาเช่นมารดาข้าหรอกแต่แพศยาน่าจะมาจากท่านต่างหากลุงใหญ่มิใช่ว่าท่านท้องก่อนแต่งหรือ ตอนนี้ในท้องหลานสาวท่านไม่ดิ้นได้แล้วหรือ"
"กรี๊ด นางสารเลวกล้าด่าผู้อาวุโสหรือ"
แม่เฒ่าไป๋ท้องก่อนแต่งเป็นเรื่องที่สมัยนั้นกลายเป็นเรื่องเล่าหลังมื้อค่ำมานานเชียวแต่เด็กคนนี้กลับปลุกเรื่องนี้ขึ้นมาอีกรอบ
"หา ไป๋ซิ่วตั้งครรภ์หรือ นี่มันอะไรกัน"
"นั่นนะสิ หลอกพวกเราว่าน้องสาวคบชู้แต่ที่จริงตนเองแอบมีสัมพันธ์กับน้องเขย"
"น่าเกลียดจริงๆ" ชาวบ้านมองมายังบ้านสกุลไป๋อย่างรังเกียจไป๋ซู่ฮวาไม่ยอมให้จบง่ายๆ จึงกล่าวต่อ
"ท่านย่า ตอนนี้หลายคนกำลังคุยเรื่องแต่งงานท่านอย่าทำให้พวกเขาเดือดร้อนเชียวนะ อ้อวันนี้ตอนอยู่ที่ศาลข้าเห็นแม่สื่อฮวนมายืนฟังด้วย ข้ามีสามีแล้วไม่ใส่ใจเรื่องพวกนี้หรอก ท่านปู่ผู้นำ เดือดร้อนท่านอีกแล้วนะเจ้าคะ ใครใช้ให้ท่านมาปกครองพวกเป็ดไก่ไร้ระเบียบสั่งสอนไม่ได้กันเล่า"
"อีสารเลวข้าจะฉีกปากเน่าๆของเจ้าซะ "
