Home / โรแมนติก / เดือนร่ายดาว / ตอนที่ 28 ยกเลิกงานหมั้น

Share

ตอนที่ 28 ยกเลิกงานหมั้น

last update Last Updated: 2025-04-18 11:41:22

โนเตอร์นั่งอยู่ในห้องรับแขกของบ้านตัวเอง สายตาของเขาเคร่งเครียดและเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบงัน เขารู้ดีว่าการตัดสินใจครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ถ้าจะรักษาความรักของเขาและดาหวันไว้ เขาต้องกล้าหาญพอที่จะทำในสิ่งที่เขาเชื่อว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

“แม่ครับ ผมมีเรื่องอยากจะพูดด้วย” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

แม่ของเขา นั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ สีหน้าแสดงถึงความสงบ แต่แววตาของท่านเต็มไปด้วยความคาดหวัง “มีอะไรล่ะ เรื่องงานหมั้นกับยายเนตรน่ะเหรอ”

โนเตอร์สูดลมหายใจลึก หัวใจเต้นแรงด้วยความกังวล แต่เขาไม่แสดงมันออกมา “ใช่ครับ ผมต้องการให้ยกเลิกงานหมั้นนี้”

แม่ของเขาขมวดคิ้วทันที “หมายความว่ายังไง ที่บ้านเราและบ้านของเนตรตกลงกันเรียบร้อยแล้ว แกไม่มีสิทธิ์มายกเลิกอะไรทั้งนั้น”

เสียงของมารดาดังขึ้นจนทำให้โนเตอร์รู้สึกถึงแรงกดดัน แต่เขาไม่ยอมปล่อยให้ความกลัวเข้าครอบงำ “แม่ครับ งานหมั้นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นจริงในความรู้สึกของผมเลย ผมไม่เคยเต็มใจที่จะหมั้นกับเนตร ผมต้องการยกเลิกเพื่อความชัดเจน ไม่อยากให้มันกลายเป็นปัญหาที่จะส่งผลเสียกับทุกคน”

คำพูดของเขาทำให้บรรยากาศในห้องยิ่งตึงเครียด แม่เขาลุกขึ้นยืนจ้องเขาด้วยสายตาดุดัน “แกพูดเหมือนมันเป็นเรื่องง่ายๆ แกคิดเคยถึงผลกระทบต่อครอบครัวเราบ้างไหม แกคิดถึงชื่อเสียงของเราไหม”

โนเตอร์สูดลมหายใจลึก “ผมคิดถึงทุกอย่างแล้วครับ และผมรู้ว่ามันจะมีผลกระทบแน่นอน แต่ผมขอร้อง...ให้ผมได้แก้ไขทุกอย่างด้วยตัวเอง ผมจะรับผิดชอบเอง”

คำว่า ‘รับผิดชอบเอง’ ทำให้มารดาของเขาถึงกับนิ่ง ท่านหันไปมองสามีของตนที่นั่งฟังอยู่ตลอดเวลา พ่อของโนเตอร์ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นมาแตะไหล่ลูกชายด้วยความเข้าใจ

“พ่อรู้ว่าลูกทำเพื่อความรัก แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องของลูกคนเดียว มันเป็นเรื่องของครอบครัว” ท่านเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พ่อไม่อยากให้ลูกต้องมีความขัดแย้งกับบ้านของเนตร และพ่อเชื่อว่าลูกก็ไม่อยากเห็นเนตรเสียใจ”

โนเตอร์รู้สึกถึงความอ่อนโยนของพ่อ แต่ก็ยังคงยืนกราน “พ่อครับ เนตรเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าเราสองคนไม่เคยมีความรู้สึกต่อกันแบบนั้น ผมไม่อยากโกหกหรือทำเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้าผมต้องทำลายความรักของตัวเองเพื่อรักษาข้อตกลง ผมคงอยู่กับมันไม่ได้”

แม่ของเขายังคงมองด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง “แล้วถ้าแกทำแบบนั้น แกแน่ใจหรือว่ายายเด็กดาหวันจะยอมรับทุกอย่างได้ เธอจะทนได้ไหมถ้าต้องเผชิญกับการต่อต้านจากทั้งสองครอบครัว?”

คำถามนั้นทำให้โนเตอร์นิ่งงันไปชั่วครู่ ความคิดถึงดาหวันแทรกเข้ามาในใจ เขารู้ดีว่ามันจะไม่ง่าย แต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่ไม่ต้องการได้

“ผมเชื่อว่าถ้าเรารักกันจริงๆ เราจะผ่านมันไปได้ ผมขอร้องครับพ่อแม่ ช่วยยกเลิกงานหมั้นนี้ ผมจะจัดการทุกอย่างเอง จะรับผิดชอบทุกอย่างเอง ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง ผมก็พร้อมจะยอมรับ”

พ่อของเขามองลูกชายด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความกังวล แต่ก็แฝงไปด้วยความภาคภูมิใจในความกล้าหาญของลูก ในขณะที่แม่ยังคงยืนนิ่ง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ถ้าแกพูดขนาดนี้ แล้วแกจะรับผิดชอบได้จริงๆ ก็ลองดู แต่ถ้ามันเกิดเรื่องขึ้น แกจะไม่มีสิทธิ์กลับมาขอความช่วยเหลือจากครอบครัว เข้าใจไหม?”

โนเตอร์พยักหน้า ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่น “เข้าใจครับแม่ ผมจะไม่ทำให้พ่อแม่ต้องผิดหวังอีก”

มารดามองลูกชายด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน ก่อนจะโบกมือให้เขาออกไป โนเตอร์โค้งศีรษะให้พ่อแม่ของเขาอย่างนอบน้อม ก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยหัวใจที่เบาขึ้น แม้รู้ว่าการเดินทางข้างหน้านี้จะเต็มไปด้วยอุปสรรค แต่เขาก็พร้อมที่จะต่อสู้เพื่อความรักที่แท้จริงของตัวเอง

“ลูกของเราโตขึ้นมากแล้วนะ” พ่อของเขาเอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ แม่ของโนเตอร์ทำเพียงพยักหน้าเบาๆ

“แต่ทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล...หวังว่าเขาจะ

ผ่านมันไปได้โดยไม่ต้องสูญเสียอะไรอีก”

"คุณคิดเหรอว่ายายเนตรจะยอมง่ายๆคุณก็รู้ว่าเธอแอบมีใจให้เจ้าเตอร์ตั้งแต่ไหนแต่ไร"

"ช่างเถอะคุณปล่อยให้ลูกเขาแก้ปัญหาที่คุณเป็นคนสร้าง.."

"นี่..คุณหลอกด่าฉันเหรอ"

พ่อกับแม่โนเตอร์คุยกันและคงต้องวางแผนจะเข้าไปคุยกับครอบครัวเนตรในเร็ววันแน่นอน

หลังจากที่โนเตอร์กลับมาจากการพูดคุยกับครอบครัว เขาตรงไปหาดาหวันที่คอนโดทันที หัวใจของเขายังเต้นไม่เป็นจังหวะหลังจากที่ได้เผชิญหน้ากับพ่อแม่เพื่อขอร้องให้ยกเลิกงานหมั้น แต่เขารู้ดีว่าต้องรีบบอกทุกอย่างให้ดาหวันฟัง เขาไม่อยากให้เธออยู่ในความสับสนอีกต่อไป

เมื่อถึงหน้าห้องของดาหวัน เขาเคาะประตูเบาๆ แต่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา โนเตอร์ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเคาะอีกครั้ง จนกระทั่งได้ยินเสียงฝีเท้าของดาหวันเดินเข้ามาใกล้ประตู

ดาหวันเปิดประตูออกมา สายตาของเธอยังเต็มไปด้วยความกังวลและความสงสัย เมื่อเห็นโนเตอร์ยืนอยู่ตรงหน้า สีหน้าเหนื่อยล้าของเขาทำให้เธอใจอ่อนลงเล็กน้อย

“พี่เตอร์...เกิดอะไรขึ้นเหรอ” ดาหวันถาม น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความกังวล

โนเตอร์เดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับปิดประตูเบาๆ เขาหันไปมองดาหวันและจับมือเธอไว้แน่น สายตาของเขาจริงจังและเต็มไปด้วยความรัก

“พี่ไปคุยกับพ่อแม่มาเรื่องงานหมั้น พี่ขอให้ท่านยกเลิกแล้วเรื่องนี้แล้ว” โนเตอร์พูดออกมาอย่างหนักแน่น

ดาหวันมองเขาด้วยความประหลาดใจ ดวงตาของเธอสั่นไหว “พี่พูดจริงเหรอ พี่บอกพวกเขาว่ายังไง”

โนเตอร์พยักหน้า ก่อนจะเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างการสนทนากับพ่อแม่ของเขาให้ดาหวันฟัง ทุกคำพูดที่เขาบอกไป ทุกความกล้าที่เขารวบรวมเพื่อปกป้องความรักของพวกเขา

“พี่บอกพ่อแม่ไปว่าพี่ไม่ได้เต็มใจที่จะหมั้นกับเนตร และพี่จะรับผิดชอบทุกอย่างเอง พี่ไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดอีกต่อไป พี่รักหวัน และพี่จะไม่ให้ใครมาขวางเราอีก” โนเตอร์บอกด้วยน้ำเสียงมั่นคง

ดาหวันฟังคำพูดของเขาแล้ว น้ำตาเริ่มเอ่อขึ้นในดวงตา เธอไม่คิดว่าโนเตอร์จะกล้าหาญพอที่จะไปเผชิญหน้ากับครอบครัวของเขาแบบนี้ ความรักและความเชื่อมั่นในตัวเขาเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง

“พี่เตอร์...ทำไมพี่ถึงกล้าขนาดนี้แบบนี้ครอบครัวพี่คงไม่ชอบหวันแน่แลยแต่ก็ขอบคุณพี่มากนะ” ดาหวันถาม น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง

โนเตอร์ยิ้มบางๆ ก่อนจะก้มลงจ้องตาเธอ “พี่ไม่อยากเสียหวันไปไง พี่รู้ว่าพี่ทำผิดที่ปิดบังเรื่องนี้ แต่พี่ขอให้หวันเชื่อใจพี่...เราเริ่มต้นใหม่กันได้ไหม”

ดาหวันนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนที่เธอจะพยักหน้าเบาๆ น้ำตาของเธอไหลอาบแก้ม แต่ครั้งนี้เป็นน้ำตาแห่งความดีใจ เธอโผเข้ากอดโนเตอร์แน่น ไม่ต้องการคำพูดอีกต่อไป เพราะความรู้สึกของพวกเขาทั้งคู่ชัดเจนแล้ว

“เราจะผ่านมันไปด้วยกันนะ” ดาหวันกระซิบข้างหูโนเตอร์ โนเตอร์กอดเธอแน่นขึ้น และตอบกลับด้วยเสียงที่แผ่วเบา “พี่สัญญา”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 60 ความจริงที่เจ็บปวด [ จบบริบูรณ์ ]

    "พี่เตอร์มาหรือยังค่ะ"ดาหวันยกโทรศัพท์โทรหาเขาแต่เช้า วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดเธอกะจะไปใส่บาตรแต่เช้าจากนั้นค่อยไปบ้านสวนเพราะนัดกับเตอร์ไว้แล้ว"พี่ใกล้จะถึงแล้วครับ หวันจะลงมารอพี่เลยไหมหรือให้พี่ขึ้นไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหวันลงไปรอข้างล่างเลย"เพราะถ้าให้เขาขึ้นมาก็จะเสียเวลาไปกันใหญ่อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ป่วยหรือมองไม่เห็นนิพอเขาขับรถมาถึงเธอก็อ้อมไปขึ้นฝั่งคนนั่งข้างเขาทันที"พี่เตอร์เราไปใส่บาตรกันตรงไหนดีค่ะ"เธอเอ่ยถามเขา"แถวหมู่บ้านใกล้ๆ นี่ก็ได้ครับ"ตรงนี้เป็นแหล่งชุมชนมีคนขายอาหารหลากหลายเมนู เขากับเธอจึงลงไปซื้ออาหารคาวหวานพร้อมทั้งน้ำและดอกไม้แล้วก็ใส่บาตรเลยเมื่อพระท่านเดินบิณฑบาตรมาพอดี"เป็นไงบ้างรู้สึกดีไหมครับ""รู้สึกดีมากค่ะ""งั้นไปกันเถอะถ้าหิวก็บอกนะจะได้แวะหาอะไรทาน""ได้ค่ะ ป่ะขึ้นรถ"ดาหวันรู้สึกคิดถึงบ้านสวนมากตั้งแต่ผ่าตัดตาเธอก็ไม่ได้มาเหยียบที่นี่เลย เพราะทะเลไม่อยู่ด้วยและ อีกอย่างแม่ก็ไปทำงานต่างประเทศบ่อยด้วย ขับรถจากกรุงเทพไปราชบุรีใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเพราะรถติด "นึกถึงตอนนั้นที่หวันอยู่ที่นี่ พี่ได้แต่แอบมองหวันจากไกลๆ และโกรธที่ตัวเองขี้ขลาด

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 59 เริ่มต้นชีวิตใหม่

    ดาหวันตัดสินใจเรียนปริญญาโทต่อ กว่าจะผ่านความเจ็บปวดทางใจมาได้ก็หนักเอาการ เธอไม่ควรยึดติดกับสิ่งที่ทำให้ทุกข์ใจ เวลาผ่านไปจิตใจของเธอก็แข็งแกร่งขึ้น เธอไม่โทษทะเลหรอกนะไม่โทษเขาแล้ว อย่างน้อยเขาก็เคยเป็นเพื่อนและเป็นแฟนที่แสนดีของเธอ ชีวิตคนเรามันต้องเดินไปข้างหน้า"หวัน...เราลองกลับมาคบกันอีกสักครั้งได้ไหม ให้โอกาสพี่จีบหวันใหม่ พี่รับรองว่าจะไม่ทำให้หวันเสียใจ"เตอร์คุกเข่าลงต่อหน้าเธอพร้อมดอกกุหลาบช่อหนึ่ง "ก็ได้ค่ะ"ไหนๆ แล้วก็ให้โอกาสเขาอีกสักครั้งก็แล้วกันเห็นกับที่เขาพยายามมานานเตอร์อึ้งกับคำตอบที่เธอตอบรับไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะยอมกลับมาคบกับเขา นี่เขาคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม"เมื่อกี้หวันว่าไงนะ"แหงนหน้ามองเธอน้ำตาคลอ"หวันบอกว่าก็ได้ค่ะ หวันให้โอกาสพี่จีบหวันอีกครั้ง"เธอรับดอกไม้ช่อนั้นขึ้นมาดมและยื่นมือให้เขาจับ เตอร์จับมือบางแล้วลุกขึ้นยืนเต็มตัวก่อนจะก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบาในช่วงที่เธอเรียนต่อเขาค่อยไปรับไปส่งทำตัวเป็นแฟนที่ดีที่สุดเขาอย่างให้เธอกลับมารักเขาหมดใจถึงแม้จะรับรู้ได้ว่าในส่วนลึกเธอไม่เคยลืมทะเลเลยก็ตามถึงแม้ในบางทีที่เธอหลับยังคงละเมอเพ้อถึงเขาสั

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 58 ข้อความตัดเยื่อใย

    วันเวลาล่วงเลยผ่านไป สำหรับคนอื่นอาจจะไวแต่สำหรับเธอกว่าจะผ่านมันมาได้ในแต่ละวัน ทุกเวลาทุกนาทียังคงรอคอยทะเลอยู่เสมอ เหตุใดเขาจึงใจร้ายได้เพียงนี้"หวันยินดีด้วยนะครับ"เตอร์ถือดอกไม้ช่อใหญ่มาร่วมยินดี"ขอบคุณค่ะพี่เตอร์"เธอยื่นมือไปรับช่อดอกไม้นั้นทุกวันเวลาที่ผ่านมาเตอร์พยายามตามง้อขอคืนดีเธอนับครั้งไม่ถ้วนแต่เธอก็ปฎิเสธให้เรื่องเพียงความสัมพันธ์ที่แสนดีถึงแม้จะทราบถึงเหตุผลที่เขาเจอมาก็ตาม อีกอย่างเรื่องราวในอดีตทำให้เธอรู้ว่าเขาอ่อนแอเกินไปหากมีวันหนึ่งเกิดเรื่องขึ้นเหมือนในอดีตเขาคงเลือกที่จะปล่อยมือเธอต่างจากทะเลที่ไม่มีวันทำเช่นนั้นแน่แต่ว่าตอนนี้ทะเลกำลังทำมันกับเธอ เธอเหนื่อยที่ต้องรออย่างไร้จุดหมาย น้ำตาที่ไหลรินด้วยความเสียใจเริ่มจะชินชา"มึง วันนี้ไปฉลองไหนดี"ต้นหอมถามเพื่อนสาว ถึงต้นหอมกับมิเกลจะเรียนจบและทำงานก่อนก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอลดลงไปเลย"ร้านเดิมแหละ"ดาหวันบอกเพื่อนสาวสองคนเพราะเธอเองก็ไม่รู้จะไปที่ไหน"ร้านเดิมอีกแหละ มึงไปร้านใหม่กัน ร้านนี้เขาบอกเล่นเพลงสนุกมากคนไปเยอะ"มิเกลทำหน้าสดใสเมื่อพูดถึงร้านใหม่ที่มีคนชักชวนมาอีกที"จะดีเหรอกูอยากไปร

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 57 ภาพแรกคือเธอ

    วันนี้ถึงวันที่ต้องเปิดตา มันเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจของดาหวันหวั่นไหวเป็นอย่างมาก หากเปิดมาแล้วเธอยังมองไม่เห็นล่ะ ก็คงไม่เป็นไรหรอกนะยังไงเธอก็มองไม่เห็นมาเป็นปีๆ อยู่แล้วนิ ที่สำคัญตอนนี้คืออยากติดต่อทะเลให้ได้ เขาจะรู้ไหมว่าเธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากให้เขากลับมาอยู่ข้างกาย"พร้อมนะครับ หมอจะเปิดแล้วนะ"ดาหวันพยักหน้ารับคำ มิเกลต้นหอมพร้อมกับแม่ของเธอต่างนั่งไม่ไกลให้กำลังใจเธอคุณหมอค่อยๆ ถอดผ้าปิดตาและใช้แอลกอฮอล์เช็ดแผลค่อยๆ ทำความสะอาดรอบดวงตาและบอกให้เธอลืมตาได้เธอค่อยๆ ปรือตาช้าๆ ตามที่หมอบอกหัวใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เธอมองเห็นแล้วมองเห็นจริงๆ ด้วย ภาพแรกที่อยู่เบื้องหน้าคือหน้าของทะเลผู้ชายที่เธอรักเขามากเธอยิ้มด้วยความดีใจ"ทะเล" เมื่อม่านตาขยายภาพตรงหน้ากับค่อยๆ จางหายไปและภาพทุกอย่างตรงหน้าก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาที่เอ่อล้นไหลลงอาบแก้มทันทีเพียงแต่กระพริบตา"ทะเลๆๆๆ"เสียงสะอื้นไห้จุกภายในอก มือก็คว้าอากาศเบี้ยงหน้า ทำให้ทุกคนอดสงสารคนตัวเล็กไม่ได้"ไหนลองบอกหมอได้ไหม ภาพแรกที่คุณมองเห็นคืออะไร""ภาพแรกของฉันคือเขาฮือๆ คือทะเล...ตะแต่ความเป็นจริงกับไม่ใช่เพราะอะไร...เพรา

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 56 ผ่าตัด

    ถึงวันนัดผ่าตัดเมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลดาหวันก็มีอาการตื่นเต้นจนมือเท้าเย็นไปหมด"ที่รักทำใจให้ร่มๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวเขาจะอยู่กับที่รักเสมอ ไม่ต้องกลัวนะคนดี"ทะเลโอบหลังคนตัวเล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวลมากเกินไป "รู้สึกกลัวนิดหน่อย""ไม่เป็นไรนะ ที่รักมองหน้าเขา จำสัมผัสนี้ไว้เขาจะอยู่กับเธอเสมอ"ทะเลก้มจูบหน้าผากเธอเบาๆการผ่าตัดดำเนินไปหลายชั่วโมงจนกระทั่งสำเร็จ ทีมแพทย์ออกมาจากห้องผ่าตัดพร้อมรอยยิ้ม"การผ่าตัดสำเร็จด้วยดีครับ ตอนนี้ต้องรอการฟื้นตัวและดูผลในไม่กี่วัน"หมอบอกแม่ของดาหวัน เธอยกมือไหว้หมอยิ้มทั้งน้ำตาปากก็ขอบคุณซ้ำๆ ในที่สุดลูกสาวก็จะกลับมามองเห็นดาหวันอยู่ห้องพักฟื้นซึ่งเป็นห้องพิเศษที่ทะเลจัดเตรียมไว้ให้ ไม่นานแม่เธอก็เดินเข้ามาด้วยความที่ยังมองไม่เห็นจึงคิดว่าเป็นแฟนหนุ่ม"ที่รัก ที่รักใช่ไหมไปไหนมาเหรอ เขาออกมาจากห้องผ่าตัดตั้งนาน""แม่เองหวัน""อ้าว แม่เองเหรอแล้วทะเลไปไหนค่ะ""ที่บ้านทะเลมีปัญหานิดหน่อยนะลูก เขาเลยต้องรีบกลับไป""แต่ครอบครัวทะเลย้ายไปอยู่อเมริกากันหมดแล้วนะคะ อย่าบอกนะเขาบินไปแล้ว""ใช่ลูกเป็นธุระด่วนเลย พ่อกับแม่ทะเลคงจะเกิดเรื่องไม่งั้นคง

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 55 ขอพร

    สามเดือนถัดมาวันนี้เป็นวันเกิดของดาหวัน ซึ่งทะเลก็เตรียมของขวัญให้เจ้าตัวอย่างลับๆ โดยการแอบออกไปข้างนอกตอนเธอหลับ แม่ของเธอกลับจากงานที่ต่างประเทศก็มาร่วมฉลองวันเกิดให้เธอและที่ขาดไม่ได้ก็คือเพื่อนสุดสวยสองคนนั้นที่กำลังเตรียมของกินกันใหญ่"พวกมึงไม่ต้องเตรียมอะไรเยอะหรอก เดี๋ยวกินไม่หมด"ดาหวันบอกเพื่อนสาวเพราะกินกันแค่นี้ถ้าไม่หมดเสียดายแย่อีกอย่างก็ไม่อยากให้เหนื่อยกันตอนเก็บด้วย"เออๆ เดี๋ยวกูจะย่างกุ้งตัวใหญ่ๆ ให้มึงกินด้วยแหละ มีหมึกกับปูด้วยนะ"ต้มหอมบอกดาหวันพร้อมยกของในมือให้เธอดูแม้จะรู้ว่าเธอมองไม่เห็นก็ตาม"อืมม์ได้กลิ่นแล้วหอมมาก สู้สู้กูรอกินอยู่"เธอได้กลิ่นของอาหารทะเลลอยมาพาให้น้ำลายไหล"ได้เลยจ้าคุณหนูของบ่าว เดี๋ยวบ่าวไปตำน้ำจิ้มรสเด็ดสักครู่ก่อนนะจ๊ะ"มิเกลตบไหล่เพื่อนสาวพร้อมพูดหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดีดาหวันนั่งยิ้มหน้าบานแฉ่งจะได้กินของอร่อย อยู่ๆ ก็มีมือหนาใหญ่เอื้อมมือเธอไปจับ"ว่าไงพ่อครัววันนี้ไม่ลงมือทำกับข้าวเองเหรอ"ดาหวันเอ่ยปากเพราะรู้ว่าสัมผัสนั้นเป็นแฟนของเธอ"เดี๋ยวก่อนสิ เขาจะพาที่รักไปเปลี่ยนชุดก่อน""ชุดอะไรบอกใบ้ได้ไหมค่ะ""ชุดวันเกิดครับ""ชุดวันเกิด

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status