เงาในราตรี(2)

“ป้าดโธ่! พี่ฝันทำไมวันนี้สวยแบบนี้เนี่ย”

เมื่อเดินลงมาจากบนบ้านทอรุ้งถึงกับทักท้วงทันทีเพราะไม่เคยเห็นคนเป็นผู้พี่สวยบาดจิตแบบนี้มาก่อน ใครบอกว่าพี่ฝันไม่สวยเธอเถียงใจขาดดิ้นเลยนะ สำหรับเธอหุ่นแบบนี้มาแรงในยุคสมัยนี้จะตายจับตรงไหนก็นุ่มนิ่มไปหมด

“นั่นสิ วันนี้ลูกแม่สวยเป็นพิเศษเลยนะ”

อนุชเดินเข้ามาจับร่างอวบหมุนกลับไปหมุนกลับมาด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ เธอต้องสวยสิเพราะอยากให้พี่ลมมองเห็นเธอในสายตาบ้าง

“ขอบคุณนะคะแม่ คืนนี้ฝันไม่ได้กลับนะ งานเลี้ยงเลิกดึกคงเปิดห้องค้างที่โรงแรมเลย”

“จ้า แม่รู้แล้วแกบอกแม่รอบที่สามของวันได้แล้วมั่ง แล้วนี้จะไปยังไง”

“อย่าบอกนะว่าพี่ฝันจะใส่ชุดสวยแว้นมอเตอร์ไซค์ไป”

ยังไม่ทันที่เหมือนฝันจะตอบคนเป็นแม่ทอรุ้งก็รีบทักท้วงขึ้นมาเมื่อเหลือบไปเห็นกุญแจรถในมือพี่สาว

“เฮ้ย! ลืมตัว พี่จะไปแท็กซี่”

หญิงสาวรีบยัดกุญแจรถใส่มือแม่ทันทีแล้วหัวเราะแก้เขินลิงทโมนยังแฝงร่างอยู่ไม่เกินจริงคงเป็นเพราะความเคยชินกับการเร่งรีบแล้วใช้รถสองล้อคู่ใจอยู่เป็นประจำจึงมักหยิบกุญแจรถออกมาจากบ้านทุกครั้ง

“รีบไปเถอะลูก เดี๋ยวจะสายเสียก่อน”

อนุชออกปากเตือนซึ่งก็ประจวบกับรถแท็กซี่ที่เธอเรียกผ่านแอปพลิเคชันก็เคลื่อนเข้ามาจอดหน้าประตูรั้วบ้านพอดีเธอจึงรับขึ้นรถเพื่อเดินทางไปงานเลี้ยงทันที

เสียงแจ้งเตือนในกลุ่มไลน์ดังขึ้นถี่เมื่อหยิบขึ้นมาเปิดอ่านตอนนี้ทุกคนไปถึงงานกันหมดแล้วเหลือแค่เธอคนเดียวจึงถูกส่งข้อความตามตัวจิกถี่ยิ่งกว่าไก่ก็พวกพี่เขาเลยแหละ เมื่อรถแท็กซี่เคลื่อนมาจอดหน้าทางเข้าโรงแรมเหมือนฝันชำระค่าโดยสารเสร็จแล้วก็จ้ำอ้าวเข้างานอย่างไว

แสงไฟสปอร์ไลฟ์สีขาวสาดส่องมายังประตูทางเข้าห้องโถงงานเพื่อต้อนรับพนักงสานหนุ่มหล่อสาวสวยที่แต่งตัวมาประชันกันในงานโดยเฉพาะ ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในงานเหมือนฝันเริ่มรู้สึกอายอยู่ไม่น้อยเมื่อทุกคนหันมองเธอเป็นตาเดียวทั้งงานรวมไปถึงตัววายุเองด้วย

ร่างอวบใบหน้าสวยนั้นทำให้เขาจดจ้องได้โดยไม่ละสายตาไปทาง

ไหนเลย เหมือนกับว่ามีภาพทับซ้อนของคนเป็นพี่สาวอยู่ในนั้นด้วย ก็ต้องละม้ายคล้ายกันอยู่บ้างแหละก็เธอสองคนเป็นพี่น้องกันนี่นา

“ว้าว น้องฝันสวยมาก สวยจับจิตสวยจับใจเลือกชุดได้เหมาะกับตัวเองมากไม่เคยเห็นลุคนี้มาก่อนเลย”พี่กุ๊กเอ่ยชมด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“พี่จะบอกฝันว่า เคยชินกับลุคกระเซอะกระเซิงใช่ไหม” เธอแซวกลับด้วยรอยยิ้มหวาน

“เออ บางวันฉันคิดว่าแกตื่นจากที่นอนแล้วก็มาทำงานเลย”

“แรงมาก ยังไงวันนี้ก็มาสายสวยให้พี่กุ๊กวันหนึ่งแล้วนี้ไง”

เหมือนฝันคล้องแขนหยอกเย้าหัวหน้าทีมสร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคนในกลุ่มซึ่งยืนรวมตัวกันอยู่ตรงนั้นพอดี

“ชมกันเสร็จแล้วใช่ไหม ถ้าเสร็จแล้วไปนั่งโต๊ะกันเถอะ ดิฉันหิวจะแย่แล้วเจ้าค่ะ คุณผู้หญิงทั้งหลาย”

พี่สมรผายมือเชิญทุกคนไปยังโต๊ะอาหารซึ่งถูกจัดไว้ให้แต่ละแผนกโดยมีป้ายชื่อทีมติดเอาไว้

มื้ออาหารวันนี้เป็นในรูปแบบบุฟเฟ่ต์เรียงรายกันหลากหลายเมนูมีทั้งของคาวและของหวาน ใครชอบกินอะไรทานเยอะทานน้อยก็สามารถเลือกตักได้ตามสบายเพราะมีบริการเติมอาหารอยู่ตลอดเวลา

สิ่งแรกที่เหมือนฝันมองหาไม่ใช่ของกินอย่างเดียวแต่เป็นพี่ลม

ของเธอด้วย เมื่อเห็นเขาอยู่โต๊ะวีไอพีด้านหน้าหญิงสาวก็ยิ้มออกมาด้วยความสุขใจ วันนี้พี่ท่านหล่อผิดตาเลยแหะแล้วแบบนี้เขาจะเห็นหรือเปล่าว่าเธอเองก็แต่งตัวสวยมาเพื่อเขาเหมือนกัน

อ๊อกกกกก

เสียงท้องร้องจนต้องเอามือกุมท้องไว้ต่อให้อยากเห็นหน้าพี่เขาแค่ไหนทว่าพยาธิในลำไส้มันก็ส่งเสียงทักท้วงอยู่เหมือนกันว่าหิวแล้ว เธอจึงลุกขึ้นเดินไปหยิบจานใบใหญ่เลือกตักอาหาร

น่องไก่ชิ้นใหญ่ชิ้นสุดท้ายวางเป็นชิ้นเกรงใจอยู่บนถาดตรงหน้า ที่คีบอาหารกำลังจะเอื้อมไปเอามาไว้ในครอบครองทว่ากลับมีมือปริศนาคีบมันใส่จานไปต่อหน้าต่อตาซึ่งเธอได้แต่มองตาปริบ ๆ อีกทั้งยังทำแก้มป่องจนดูน่าเอ็นดู

ท่าทางน่ารักนั้นเธอไม่รู้เลยว่าตกอยู่ในสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลอาการถูกแย่งของกินส่วนใหญ่เขาเห็นแต่เด็กเล็กเท่านั้นที่ทำไม่นึกเลยว่าจะได้เป็นในร่างหญิงสาวเจ้าเนื้อตรงหน้า

“เด็กน้อยถูกแย่งน่องไก่ไปซะแล้ว” เสียงหนึ่งดังขึ้นจนเหมือนฝันหันกลับไปมอง “พี่รันต์”

“ว่าไงยัยหมูน้อย ไม่เจอกันนานเลยนะ” มือหนายกขึ้นวางบนหัว

การันต์ผู้จัดการฝ่ายการตลาดหน้าตาดีขวัญใจชะนีน้อยใหญ่ มุมปากยิ้มโค้งทักทายอย่างเป็นมิตร ดวงตาที่มองมายังหญิงสาวมันแฝงอะไรบางอย่างซึ่งเปล่งประกายวิบวับ ทว่าหญิงสาวกลับดูมันไม่ออกเสีย

ด้วยซ้ำ

“ไม่เจอกันนานอะไรล่ะคะ เดือนที่แล้วก็เจอ”

“เดือนหนึ่งก็นานเหมือนกันนะ”

“นาน? แต่ก็เหมือนไม่นานผ่านไปแป๊บเดียวพี่รันต์ก็กลับมาแล้ว

นี่ไงคะ แถมมาทันงานประจำปีของบริษัทด้วย”

หญิงสาวคุยจ้อไม่หยุดจนเขาอดอมยิ้มไม่ได้กับการจดจำรายละเอียดเมื่อเดือนที่แล้วการันต์ถูกส่งตัวไปดูงานที่ประเทศญี่ปุ่น

ก่อนหน้านี้เจ้าตัวได้มาบอกหญิงสาวก่อนไป มิวายเหมือนฝันยังกำชับว่าหากกลับมาแล้วต้องมีของมาฝากด้วยนะ ไม่อย่างนั้นเธอจะงอนแล้วไม่พูดด้วยและแน่นอนว่าขากลับเขาต้องซื้อกระเป๋าใบใหม่เพิ่มเพื่อใส่ขนมมาให้เธอโดยเฉพาะ สำรับหมูน้อยตรงหน้าเรื่องกินคือเรื่องใหญ่

“เอ้านี่ พี่หยิบเผื่อไว้ให้แล้ว”

การันต์หยิบน่องไก่ทอดในจานตัวเองให้กับเหมือนฝันหลายชิ้นเพราะรู้ว่าเธอชอบกินกับส้มตำ

“หูย รู้ใจน้องสาวคนนี้ดีจัง ขอบคุณนะคะ”

หญิงสาวค่อมหัวขอบคุณพร้อมกับรอยยิ้มสดใสเหมือนเคย ทว่าอีกฝ่ากับกลับยิ้มรับแหย ๆ กับคำว่า ‘น้องสาว’ ของเธอเพราะว่าเขารู้สึกมากกว่านั้น

[เรียนเชิญท่านประธานกล่าวเปิดงานด้วยครับ]

เสียงพิธีกรดำเนินรายการเชิญวายุขึ้นกล่าวเปิดงานทำให้เหมือนฝันรีบตักอาหารแล้วขอตัวจากการันต์กลับไปนั่งประจำที่ของตัวเองพร้อมกับจดจ้องไปยังใบหน้าหล่อแบบไม่วางตา

เธอไม่ได้สนใจเนื้อหาของบทเปิดงานเสียด้วยซ้ำเพราะกำลังหลงใหลกับผู้ชายที่หลงรักจนกระทั่งเสียงเฮลั่นของผู้คนในงานดังขึ้นเรียกสติเธอให้กลับมาพร้อมกับพี่นิดาจับมือเธอเขย่าด้วยความดีใจ

“เขาดีใจอะไรกันเหรอพี่”

“เอ้า เมื่อกี้ไม่ได้ฟังที่ท่านประธานประกาศเหรอ”

หญิงสาวส่ายหน้ารัว หูเธอดับตั้งแต่เห็นขายาวของพี่ลมก้าวขึ้น

เวทีแล้ว

“โบนัสปีนี้ บริษัทให้ 6.5 เท่า”

ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างขึ้นแล้วเพิ่งนึกได้ว่าต้องดีใจ โบนัสก้อนนี้สามารถปิดหนี้บ้านเธอได้เลยทีเดียว

[ท่านประธานประกาศข่าวดีไปแล้ว ต่อไปจะเป็นการจับรางวัลใหม่พิเศษนะครับ ส่วนของขวัญจะเป็นอะไรท่านประธานก็ไม่ได้บอกเสียด้วยแต่แน่ ๆ ใหญ่ใช่เล่น ทุกคนดูตั๋วในมือให้ดี ๆ นะครับ]

วายุล้วงมือลงไปในโหลแก้ว ควานหาอยู่ครู่หนึ่งแล้วหยิบกระดาษแผ่นเล็กขึ้นมายื่นให้กับพิธีกรเพื่อประกาศชื่อผู้โชคดีส่วนเขาก็แค่รอมอบรางวัลก็เท่านั้น

[หมายเลขในมือผมมีสามตัวได้แก่...4…3 และ ...]

เหมือนฝันลุ้นหมายเลขในมือตัวโก่งเพราะสองตัวหน้ามันตรงกับของเธอ จึงได้แต่ภาวนาว่าเป็นเลขเก้าได้ไหม ขอเธอเป็นผู้โชคดีคืนนี้เพื่อรับรางวัลกับมือของเขา

[หมายเลข...] เสียงกองรัวขึ้นยิ่งบีบหัวใจคนที่กำลังลุ้น

[หมายเลข...เก้าครับ!]

“เย้!” ร่างอวบดีดตัวลุกขึ้นดีใจโดยหลงลืมไปว่าตัวเองใส่กระโปรงอยู่ ท่าทางนั้นเรียกรอยยิ้มให้กับวายุอยู่ไม่น้อย ซึ่งมันก็น่าแปลกที่เธอมักเผลอทำให้เขายิ้มออกมาอยู่เป็นประจำทั้งที่เป็นเสือยิ้มยาก

ร่างกลมรีบก้าวเท้าเดินไปด้านหน้าด้วยความเร่งรีบแม้ว่าเจ้ารองเท้าสูงสามนิ้วจะเป็นอุปสรรคในการเดินก็ตามแต่แค่มองเห็นว่าผู้ชายกำลังยืนรอเราอยู่เธอก็มีแรงเดินทันที

“ยินดีด้วยนะ”

ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับยื่นกล่องกำมะหยี่ให้ซึ่งในในนั้นมีสร้อยทองจี้เพชรมูลค่าเกือบห้าหมื่น เรียกได้ว่าโชคหล่นทับเธอสุด ๆ ได้ทั้งรางวัลทางกายได้ทั้งรางวัลทางใจ

หญิงสาวเหลือบมองดูเงาของตัวเองที่สะท้อนแสงไฟเคียงคู่กับเงาของพี่ลมแล้วก็รู้สึกสุขใจอย่างบอกไม่ถูก ราตรีนี้เงาของเธอได้เทียบข้างเขาแล้วแม้ว่าชีวิตจริงจะอาจเอื้อมไม่ถึงอย่างน้อยคืนนี้เธอก็ได้เป็น

เงาในราตรีนี้ก็เท่านั้น...