Share

บทที่ 2/1 เดิมพัน

last update Last Updated: 2025-03-06 16:17:19

"น้องชะเอม ให้พี่เจ๋งเดินด้วยเถอะ"

ชะเอมกรอกตามองบ่นอย่างเบื่อหน่าย แล้วเบนสายตาไปมองลูกน้องในสนามของอาเดลที่เดินตามมาอีกสามสี่คน ก็เข้าใจอยู่ว่าเป็นห่วง แต่จะช่วยยืนดูอยู่ห่างๆแทนการเดินตามประกบอยู่แบบนี้ไม่ได้เลยหรือไง ตามติดเป็นเงา อีกนิดก็แทบจะสิงร่างเธอไปอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าอาเดลไปสั่งให้ดูแลแบบไหนกันถึงได้เป็นไปอย่างนี้

"เอมแค่จะเดินเล่น พี่เจ๋งพาลูกน้องเดินตามเยอะขนาดนี้ เอมอึดอัดค่ะ"

"แต่ถ้าปล่อยน้องเอมคาดสายตาแล้วเกิดเรื่อง หัวพี่เจ๋งกับพวกมันหลุดออกจากบ่าแน่"

พวกที่เหลือก็พยักหน้าหงึกหงักตามคำพูดของเจ๋งด้วย สุดท้ายก็ได้แต่พูดคำขาดไปว่าให้เดินตามดูห่างๆในระยะสิบเมตร พอได้ยินแบบนั้นก็พากันยืนคาดคะเนทันทีว่าสิบเมตรต้องไปยืนอยู่ตรงไหน นี่ลูกน้องเฮียซื่อจริงหรือว่าโง่กันแน่เนี่ย จะเคร่งครัดอะไรขนาดนั้น ชะเอมเห็นแล้วเหนื่อยใจแทน

เดินไปบนสนามแข่งรถขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างหรูหราแบบที่คนเงินเหลืออย่างอาเดลใช้สร้างได้สบาย แต่สำหรับคนอื่นคงมองว่าที่นี่เข้าได้แค่เพียงคนมีเงินเท่านั้น ความจริงมันก็ใช่แต่แค่ส่วนหนึ่ง ถ้ามีเงินแต่อาเดลไม่ถูกใจ ก็ไม่มีวันจะได้เข้ามาที่นี่หรอก

"ใครน่ะ!!"

กวาดสายตามองไปอยู่ดีๆก็เห็นเหมือนใครด้อมๆมองๆอยู่ แทนที่จะกลัวเดินหนีถอยหลังแต่กลับยิ่งเดินเข้าไปหามากกว่าเก่าด้วยความสงสัย จนสุดท้ายยังไม่ทันถึงตัวดีเจ๋งกับคนอื่นก็วิ่งตัดหน้าเธอไปถึงตัวผู้บุกคนนั้นก่อน ตอนแรกก็คิดว่าทางนั้นจะหนีทันแต่ดูเหมือนคนของอาเดลจะไวกว่ามากจนจับตัวมาได้

ชะเอมเดินนำหน้ากลับมาที่ห้องรับรองก่อนเพราะพอเกิดเรื่องทุกคนก็ไม่ยอมให้ไปเดินเล่นอยู่ด้านล่างอีก เปิดประตูเข้าไปอย่างไม่ได้คิดอะไรเหมือนทุกที ก่อนจะต้องยกแขนกอดอกมองภาพตรงหน้าที่ไม่ได้คิดว่าจะต้องเข้ามาเห็น หญิงสาวตัวเล็กผมบลอนคนที่เธอรู้จักดีว่าเป็นใครกำลังนั่งตักคนของเธออยู่

"ก้นคนอื่นนุ่มดีไหมละ"

"ชะเอม! หนูเข้าใจผิดแล้ว เฮียไม่ได้ทำนะ"

อาเดลผลักหญิงสาวบนตักออกจนล้มลงที่พื้นแล้วกูลีกูจอไปหาคนของเขาโดยเร็ว สายตานั่นมองเขาซะจนรู้สึกเย็นยะเยือกไปหมด ใครเห็นก็คงขำแย่ว่าคนอย่างอาเดลกลัวเมียซะขนาดนี้

"เธอมาทำอะไรที่นี่?"

"แพมมาหาพี่เดล คุณป้าเป็นคนอนุญาตให้มา" 

แพมแพม รุ่นน้องข้างบ้านของอาเดลที่แม่อาเดลปลื้มมาก จนชะเอมไม่ได้นึกแปลกใจเลยที่คนตรงหน้าจะพูดแบบนั้นออกมา ตอนนี้เธอไม่ได้สนใจหรอกว่าแพมแพมเข้ามาที่นี่ได้ยังไง เพราะเป็นคนโปรดของคุณนายอิงอรก็คงเข้ามาได้ไม่ยาก แต่ที่อยากจะรู้ก็คืออีกคนกล้าดียังไงถึงได้มานั่งตักคนของเธอ

"เฮียไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พอดีว่าแพม...."

"เรื่องนี้เอาไว้ค่อยคุยกัน หนูเจอแขกไม่ได้รับเชิญ มาด้อมๆมองอยู่นอกสนามเฮีย"

"แขกไม่ได้รับเชิญหรอ?"

"พี่เจ๋งเอาเข้ามาเลย"

อาเดลยืนกอดอกมองดูคนที่ถูกลูกน้องเขาเหวี่ยงเข้ามา ลีโอลุกขึ้นมาแล้วกระชากที่ผมมันเต็มแรง ไม่มีใครรู้ว่ามันมาทำอะไร แต่การมาทำตัวหลบๆซ่อนๆอยู่สนามแบบนี้ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ แต่แทนที่มันจะสู้กลับยกมือขึ้นมาไหว้ขอโทษแทน

"มันไม่ได้ทำอะไรหนูใช่ไหม?"

ชะเอมส่ายหัวปฏิเสธไป ก็น่าสงสัยเหมือนกัน เพราะถ้าตั้งใจมาทำร้ายเธอก็น่าจะทำไปแล้ว ไม่น่าจะปล่อยมาจนถึงตอนนี้หรอก

"ใครส่งมึงมา? แล้วมาทำอะไร"

ออแกนเป็นคนเปิดฉากถามก่อน นั่งลงตรงหน้าแล้วจ้องมองด้วยสายตาคมที่ใครมองก็คงจะหวาดกลัวไม่น้อย สุดท้ายแล้วพออีกคนไม่ยอมเปิดปาก อาเดลก็เลยต้องใช้อะไรช่วยกระตุ้นอย่างที่ชอบทำสักหน่อย แต่อาการตัวสั่นแบบนี้มันดูยังไงก็ไม่น่ามาร้ายนี่นา

"พี่ชะเอมจำผมไม่ได้หรอครับ?" 

น้ำเสียงสั่นของชายหนุ่มแปลกหน้าถามแล้วเงยมาสบตา ชะเอมได้แต่ทำหน้างุนงงเพราะนึกยังไงก็นึกไม่ออก แต่พอหันไปมองอาเดลก็ได้สายตาไม่พอใจส่งมาให้ อะไรกัน แค่คนแปลกหน้าพูดก็เชื่อแล้วหรือไงว่ารู้จักกับเธอจริงๆ

"หนูไม่รู้จักนะเฮีย"

"พี่จะไม่รู้จักได้ยังไงครับ พี่เคยไปดูหนังกับผม"

"อย่ามาพูดซี้ซั้วได้ไหม! ชั้นไม่รู้จักนาย!"

ชะเอมวิ่งไปกอดแขนอาเดลที่ลุกขึ้นมาหาเธอ เขายังคงใช้สายตาสงสัยมองมาจนเธอต้องรีบส่ายหัวไป ก้มมองอีกรอบแล้วขมวดคิ้วนึกย้อนดูว่าแท้ที่จริงแล้วเธอเคยใจอีกคนไหม แต่ทว่าให้นึกยังไงก็ไม่มีวันนึกออก เธอไม่ใช่คนรับงานลูกค้ามั่วซั่ว ไม่มีทางเลยที่จะจำไม่ได้

"ไม่อยากจะเชื่อเลยนะคะ ว่าพี่เอมจะสวมเขาพี่เดลแบบนี้"

"หุบปากเธอไปเลยไป"

หันไปเหวใส่แพมแพมอย่างหงุดหงิด นี่ถ้าเดินไปกระชากได้เธอก็คงทำไปแล้ว ติดที่ตอนนี้ต้องยืนกอดแขนออดอ้อนอาเดลเอาไว้ก่อน เพราะกลัวว่าเขาอาจจะโกรธไปมากกว่านี้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ผิดก็เถอะ

"หนูไม่รู้จักมันจริงๆใช่ไหม?"

"นี่เฮียกำลังไม่เชื่อหนูหรอ?"

"ฮ่าๆๆๆๆ พวกมึงนี่แม่งปั่นง่ายกว่าที่คิดอีก"

ปึก!!! พอมันพูดจบลีโอก็ไม่ปล่อยให้เสียเวลาเปล่า ถีบเข้าที่อกมันไปหนึ่งทีจนล้มลง มาทรงนี้ดูไม่ยากหรอกว่าคงเป็นอริพวกเขากลุ่มไหนสักกลุ่มส่งมา โชคดีแล้วที่ชะเอมไม่โดนมันทำร้ายเข้า

"ไอเจ๋ง"

"ครับเฮียเดล"

"บอกให้พวกนั้นพามันไปขังไว้ มึงสืบมาให้ได้ว่าใครส่งมันมา ถ้ามีปัญหาเดี๋ยวกูรับผิดชอบเอง"

อาเดลไม่จำเป็นต้องเสียเวลามานั่งสอบสวนมันเองหรอก เรื่องแค่นี้ปล่อยลูกน้องเขาทำได้สบายมาก หันมาโอบเอวบางของชะเอมแล้วส่งมือไปเอาผมทัดหูให้ ดูจากสายตาแล้วคนต่อไปที่จะโดนสืบสวนน่าจะเป็นเขา ทั้งเรื่องที่แพมแพมมานั่งตักแล้วชะเอมมาเห็น ไหนจะเรื่องที่ไปทำหน้าไม่ไว้ใจตอนโดนไอเวรนั่นปั่นอีก 

"เฮียขอโทษ"

"เรื่องคนเมื่อกี้หนูไม่สนใจหรอก แต่ยัยเนี่ย เฮียปล่อยให้มานั่งตักได้ยังไง"

"เฮียไม่ได้ให้แพมมานั่งตักเลย หนูกำลังเข้าใจผิดนะ"

ชะเอมถูกรวบเอวไปกอดแน่นขึ้นกว่าเก่า มือข้างหนึ่งก็ถูกกอบกุมเอาไว้ด้วย คู่ของเราก็เป็นแบบนี้ งอนกันไปงอนกันมา แต่ก็ง้อกันไปง้อกันมาเหมือนกัน ไม่เคยปล่อยให้เข้าใจผิดกันนานหรอก

"เรื่องแค่นี้ก็ต้

องมาทำคาดคั้นพี่เดลด้วยหรอคะ พี่ไม่คิดว่าพี่งี่เง่าไปหน่อยหรอ"

"เฮียคิดว่าหนูงี่เง่าหรอ?"

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เมียเฮียเดลเป็นเด็กเอ็น   บทที่ 32 ทั้งหมดที่เฮียมี END

    สนามรีลีฟ"อันนี้คู่อันนี้ ส่วนอันนี้....."อาเดลเปิดประตูเข้ามาอย่างเงียบเชียบก่อนจะอมยิ้มมองคนที่กำลังตั้งใจจัดเรียงเอกสารของสนามเขา ชะเอมอาสามาช่วยเขาในช่วงปิดเทอม ช่วงนี้เราอยู่ด้วยกันแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่เขากลับไม่รู้สึกเบื่อเลยสักนิด ออกจะชอบซะด้วยซ้ำริมฝีปากเล็กพูดมุบมิบกับตัวเองอย่างน่ารัก ชะเอมคงจะตั้งใจจัดเอกสารมากจนไม่รู้เลยว่าเขาเดินเข้ามา อาเดลเดินเข้าไปหาด้วยความเงียบ เดินให้เบาที่สุดหวังจะแกล้งให้อีกคนตกใจเล่น"หนูได้ยิน...."ชะเอมที่รู้สึกตัวได้ว่าอาเดลกำลังจะแกล้งเธอเลยตั้งหันไปบอกว่าเธอรู้ว่าเขาเดินเข้ามา แต่เป็นจังหวะเดียวกันกับที่อาเดลก้มหน้าลงมาหาพอดี ปลายจมูกชนกันทั้งดวงตาสบกันนิ่ง เป็นอาเดลที่รั้งท้ายทอยเธอไว้แล้วประกบจูบก่อน เอกสารที่ถืออยู่ในมือหลุดร่วงลงเมื่อเธอลุ่มหลงในจูบเขา รสจูบหวานที่ไม่มีทีท่าจะหยุดลงโดยง่ายยังคงดำเนินต่อ สักพักพออาเดลผละออกเจาก็เอาหน้าผากชนกับหน้าผากของเธอไว้"พอแล้ว"ชะเอมดันอกแกร่งปามคนที่จะจูบเธออีกรอบ อาเดลทำหน้าเสียดายใส่ก่อนจะหอมแก้มเธอแทน ปล่อยให้คนตัวเล็กได้หันไปสนใจเอกสารของตัวเองต่อ"ขยันจัง""เฮียอุตส่าห์ยอมให้มาช่วย ห

  • เมียเฮียเดลเป็นเด็กเอ็น   บทที่ 31 เมียเฮียเดลคนเดิม

    "คิดถึงแม่หรอ?"อาเดลเดินมาโอบกอดจากด้านหลังของคนที่ยืนดูรูปกับโกฐกระดูกของแม่นิ่ง ชะเอมสะดุ้งเล็กน้อยในตอนที่หลุดออกจากภวังค์ก่อนจะหันมามองอาเดลแล้วยิ้มให้ ปลายจมูกโด่งหอมแก้มเธอแล้วเอาปลายคางเกยกับไหล่เล็กเอาไว้ชะเอมกลับมาจากการรักษาตัวจากโรงพยาบาลร่วมหลายสัปดาห์แล้ว คนตัวเล็กของเขาดีขึ้นมาก ยอมกินมากขึ้น พูดคุยได้เป็นปกติ แต่ก็มีบ้างบางครั้งที่พอนึกถึงเรื่องแม่แล้วเธอจะนิ่งไป แล้วก็เป็นเขาเองที่ดึงเธอให้กลับมาจากความโศกเศร้า"อื้ม จนตอนนี้หนูก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้ช่วยแม่ไม่ทัน""ไม่เอาสิ ไม่คิดแล้ว แม่ไปสบายแล้วนะ อย่างน้อยท่านก็ไม่ต้องเจ็บปวดอีก"".......""แทนที่จะเศร้าให้แม่เห็น สู้บอกแม่ไปดีกว่าว่าไม่ต้องห่วงหนู เพราะหนูมีเฮียคอยดูแลแล้ว"อาเดลเอ่ยบอกคนในอ้อมกอดแล้วมองไปที่รูปภาพตรงหน้า เขาสัญญาอยู่ในใจและหวังให้แม่ของชะเอมได้รับรู้ ว่าเขาจะดูแลลูกสาวของแม่คนนี้เป็นอย่างดี จะรักเธอให้มากอย่างที่เขาเคยรักมาตลอด และที่สำคัญสุดคือจะไม่ทำให้ชะเอมเสียใจ และไม่ยอมให้ใครมารังแกเธอได้อีก"เฮียจะดูแลหนูตลอดไปไหม?""ที่ผ่านมายังไม่ทำให้หนูรู้อีกหรอ ว่าเฮียรักหนูแค่ไหน เฮียจะไม่ดูแล

  • เมียเฮียเดลเป็นเด็กเอ็น   บทที่ 30 เฮียก็เจ็บ

    หลังจากชะเอมฟื้นขึ้นมาอาเดลก็เฝ้าไม่ห่าง อาการซึมเศร้าของเธอยังคงส่งผลให้อีกคนนิ่งเงียบไม่ค่อยพูดค่อยจา บางครั้งก็น้ำไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่ก็ยังดีที่พยักหน้าตอบรับคำพูดของเขาบ้างอาเดลตักข้าวต้มที่เขาพึ่งป้อนไปได้ไม่กี่คำให้เธออีกครั้ง แต่มือบางดันมือเขาออกห่าง เธอส่ายหัวไปมาปฏิเสธที่จะทานมันต่อ ส่วนเขาก็ส่ายหัวกลับไปเหมือนกันชะเอมพึ่งจะกินเข้าไปได้ไม่กี่คำ เขาคงปล่อยให้อีกคนหยุดกินตอนนี้ไม่ได้ คนป่วยก็ต้องมีสารอาหารเข้าไปบำรุงเยอะหน่อย ในตอนแรกเหมือนคนตัวเล็กจะไม่ยอม แต่พอเขาส่งสายตาดุไปอีกคนก็รับมันเข้าปากแต่โดยดี ถึงจะยังเศร้า แต่ก็ยังคงเป็นชะเอมที่เขารู้จักเป็นอย่างดี"กินอีกสักหน่อย แล้วเฮียจะหยุดป้อน แล้วก็ให้กินองุ่นของโปรดหนูดีไหม?เธอไม่ตอบอะไรออกมาแต่พยักหน้าแทน อาเดลถอนหายใจออกมา ผ่านมาหลายวันแต่เขาก็ยังไม่ได้ยินเสียงพูดจากชะเอมเลยสักคำ เข้าใจว่าคงต้องใช้เวลาให้เธอได้รักษาความเจ็บปวดครั้งนี้ แต่เขาก็เป็นห่วงมากจนแทบไม่เป็นอันทำอะไรแล้วอาเดลเก็บจานอาหารจนเรียบร้อยก่อนจะเช็ดปากให้คนตัวเล็กด้วย เขาส่งแก้วน้ำกับยาให้ ชนะเอมเหมือนจะทำหน้าไม่ชอบใจเท่าไหร่ แต่ก็ยังดีที่ยอมกิ

  • เมียเฮียเดลเป็นเด็กเอ็น   บทที่ 29 ชะเอมเป็นคนที่ผมรัก

    "เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมหนูไม่บอกเฮียแต่แรกนะ"อาเดลยืนกอบกุมมือชะเอมที่นอนอยู่บนเตียงเอาไว้ เขาได้เอ่ยถามแผ่วเบาทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ได้ยินในตอนที่ฟังคิรินเล่าให้ฟังถึงสาเหตุการจากไปของแม่ชะเอมจบ ทั้งที่แค่บอกเขาทุกอย่างก็จะถูกจัดการได้ทันทีแท้ๆ แต่คนตัวเล็กกลับไม่ยอมเอ่ยปากเลยสักคำ"มึงอย่าโทษตัวเองเลย ไม่ใช่ความผิดมึงหรอก""กูจะหยุดโทษตัวเองได้ยังไง มึงดูสภาพเมียกูตอนนี้สิ"เขาไม่อาจเลิกโทษตัวเองได้อย่างที่ออแกนบอก ยิ่งมองเห็นรอยฟกช้ำตามตัว ไหนจะอาการซูบผอมลงของอีกคนก็ยิ่งรู้สึกเจ็บในใจ มากไปกว่านั้นแผลในใจของชะเอมก็น่าจะหนักหนาพอสมควร "คิรินว่าเอมก็คงไม่อยากให้เฮียโทษตัวเองเหมือนกันนะคะ""เฮียอยากรู้..ว่าทำไมเอมถึงไม่แสดงอาการอะไรเลย ถึงจะไม่บอกเฮียเรื่องแม่ป่วย แต่ก็น่าจะมีอะไรที่ทำให้เฮียสงสัยบ้างสิ""คือว่า""พูดมาเถอะครับ อย่าปล่อยให้เฮียโง่อยู่แบบนี้เลย"เพราะเห็นว่าคิรินอึกอักไม่กล้าพูดเขาเลยต้องเอ่ยราวกับร้องขอออกไป "คือว่าแม่เฮียขู่เอาไว้""แม่เฮีย?""กูว่าแล้วเชียว ว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวกับแม่มึง"ลีโอที่นั่งอยู่ตรงโซฟาข้างออแกนตบเข่าพูดขึ้น คิดเอาไว้อยู่แล้วเชียวว่าต้นสาย

  • เมียเฮียเดลเป็นเด็กเอ็น   บทที่ 28 ไร้ประโยชน์

    โรงพยาบาล"อย่างน้อยวันนี้ก็จะมีเรื่องดีเกิดขึ้น ยิ้มหน่อยสิชะเอม"เธอหยุดยืนพูดกับตัวเองอยู่หน้าโรงพยาบาลที่แม่พักรักษาตัว คุณหมอโทรไปบอกเธอเมื่อวานว่าหาหัวใจที่เขากับแม่เธอได้แล้ว และเธอเองก็มีเงินพอจะรักษา ถึงจะผ่านมาไม่รู้กี่เรื่องราว แต่อย่างน้อยก็กำลังจะช่วยชีวิตแม่ไว้ได้พยักหน้ากับตัวเองแล้วพยายามยิ้ม อย่างน้อยแม่จะได้สบายใจในตอนที่เห็นหน้าเธอ ชะเอมก้าวเดินเข้าไปอย่างละทิ้งทุกความเศร้า เดินมาถึงหน้าห้องผูู้ป่วยรวมก็เห็นพยาบาลยืนล้อมอยู่ที่เตียงแม่หลายคนเธอเผยรอยยิ้มออกมาเพราะคิดว่าแม่คงจะกำลังได้ส่งตัวเข้าห้องผ่าตัด แต่ยิ่งใกล้ขึ้นใจดวงน้อยก็ยิ่งรู้สึกเจ็บ ส่ายหัวอย่างไม่เชื่อในตอนที่เห็นเต็มตาว่าบนเตียงนั้นเป็นแม่ที่นอนแน่นิ่งแล้วพยาบาลกำลังจะดึงผ้าขึ้นคลุม"กะ เกิดอะไรขึ้นคะ?""ลูกสาวคนไข้มาพอดี หมอเสียใจด้วยนะครับ เราช้าไป คนไข้เสียชีวิตแล้วครับ"เหมือนโลกทั้งใบพังทลายลงมา สมองรู้สึกปวดหนึบราวกับโดนอะไรทุบเข้ามาเต็มแรง ของเยี่ยมไข้ในมือหลุดร่วงลงเต็มพื้น ก่อนเธอจะรุดเข้าไปหาร่างของผู้เป็นแม่แล้วร้องไห้โฮ เสียงสะอื้นไห้ทั้งเรียกให้คนที่หมดลมหายใจฟื้นขึ้นมาทำให้คนไข้กับญาติท

  • เมียเฮียเดลเป็นเด็กเอ็น   บทที่ 27 อยู่ที่นี่

    "ทำไมถึงบอกไม่ได้!? ทั้งที่เฮียพยายามจะดูแลหนูอย่างดีที่สุด! ถ้ามีเรื่องเดือร้อนอะไรแล้วไม่บอกเฮีย หนูจะมีเฮียไปทำไม!"อาเดลโมโหจนไม่สามารถคุมคำพูดของตัวเองได้อีก ทั้งที่เขาอยากจะดูแเธอให้ดี ให้เธอได้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ แต่เธอดันทำเหมือนกับว่าเขาไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้เลย ขอเพียงแค่เธอบอกเขาสักคำว่าต้องการอะไร ไม่มีทางเลยที่เขาจะไม่ให้ แต่ชะเอมเลือกที่จะไม่บอกอะไรเขาเลยสักอย่าง ปล่อยให้เขาอยู่แบบไม่รับรู้ เป็นคนโง่ที่ถูกเธอหลอกแล้วผิดสัญญาต่อกันอยู่ซ้ำๆ"........""รู้ป่ะ ว่าแม่งโคตรเหมือนว่าเฮียดูแลหนูไม่ได้ จนหนูต้องไปทำงานบ้าๆ นี่เพื่อหาเงินใช้อ่ะ"ที่ผ่านมาเขาใช้ความอดทนมากเท่าไหร่เธอคงไม่รู้ ในตอนที่ได้ยินใครต่อใครพูดถึงงานนี้ แม้จะในตอนที่ตกลงกันแล้วว่าให้เธอเลิกรับเขาก็ยังได้ยินมันอยู่เสมอแต่เขาก็ยังเป็นอาเดลที่รักเธอจนสุดหัวใจ ยอมทำปิดหูปิดตาไม่รับรู้ จนกระทั่งรับไม่ไหวถึงได้เลือกที่จะคุยกับเธอตามตรง ให้โอกาสเธอสัญญากันอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่คิดจะรักษาโอกาสนั้นเลย"มันไม่ใช่แบบนั้นนะ ฮึก เฮียดูแลหนูดีมาก ฮึก หนูขอโทษ จะไม่ทำอีกแล้ว""จำได้ไหมว่าเฮียเคยพูดกับหนู ว่าโอกาสครั้งที

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status