ศัตรูบนเตียง  ตอนที่ 17.

최신 챕터

• เลขาบนเตียง   เมียตีทะเบียนที่เขาไม่รัก 29.อวสาน

  เมียตีทะเบียนที่เขาไม่รัก 29.อวสาน“ไม่นะคะ พราวต้องกลับบ้าน!”“ไม่ให้กลับ”เขาตอบทันควัน ไม่มีแม้แต่จังหวะลังเล เสียงนั้นหนักแน่นแบบที่หล่อนรู้เลยว่า... ไม่มีทางได้ลงจากอ้อมแขนง่ายๆ แน่“แต่พราวโทรบอกคนขับรถให้มารับแล้วนะคะ”“เดี๋ยวมาไม่เจอพราว เขาก็กลับไปเองแหละ”เขาพูดนิ่งๆ พร้อมยักคิ้วนิดๆ ท่าทางสบายใจเกินเบอร์ ขณะอุ้มหล่อนเดินตรงไปตามทางเดินยาวด้านหลังของตัวคฤหาสน์ ซึ่งมันมีทางเชื่อมขึ้นสู่ห้องนอนชั้นสองอีกทาง“แต่ว่า...”“ไม่มีแต่”หนุ่มหล่อก้มหน้าลงเล็กน้อย กระซิบชิดใบหูของหล่อน เสียงนั้นนุ่ม ลึก และเต็มไปด้วยแรงปรารถนา“ฉันอยากเป็นทาสสวาทของเธอใจจะขาดอยู่แล้ว พราว...”แก้มนวลของพราวพิลาศแดงดระเรื่อ ยิ่งสบตากับเขาในระยะใกล้แบบนี้ แถมใบหน้ายังคงอยู่ใกล้กันมากแบบนี้ หล่อนก็ยิ่งหวั่นไหวลมหายใจอุ่นๆ ของเขาแนบใกล้จนหล่อนรู้สึกได้ถึงแรงเต้นของหัวใจตนเอง“แต่... พราวอาย...”“ไม่มีอะไรต้องอายเลย”เขาพูดเบา แต่น้ำเสียงมั่นคง“เรารักกัน... และเราก็กำลังจะแสดงความรักกัน...”“แต่ว่า... เราเพิ่งทำไปเมื่อวานเองนะคะ...”“กับเธอ... กี่ครั้งก็ไม่พอหรอกนะ พราว...”เขาพูดเสียงแหบต่ำ และเต็มไปด้

• เลขาบนเตียง   เมียตีทะเบียนที่เขาไม่รัก 28.

  เมียตีทะเบียนที่เขาไม่รัก 28.“ถ้าคุณจะบอกว่าเกลียดพราว... ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ เพราะพราวรู้ดี”เสียงหล่อนสั่น ดวงตาแดงรื้น น้ำตาเริ่มเอ่อล้นโดยที่เจ้าตัวก็พยายามจะกลั้นไว้สุดแรง“ฉันไม่ได้เกลียดเธอ...”เขาก้าวเข้าหา ยื่นมือออกไปจะกอด แต่หล่อนถอยหนี“งั้นก็คงขยะแขยงมั้งคะ”“ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ฉันน่ะ...”เขาเงยหน้าขึ้น สบตาหล่อนอย่างไม่หลบสายตาอีก“ฉัน... อยากให้เธอกลับมา... อยู่กับฉัน...”“พราว... ไม่กลับไปแล้วค่ะ”หล่อนเม้มปากแน่น หันหลังจะเดินหนี แต่เขาไวกว่า ก้าวเข้ามารวบตัวหล่อนเข้าไปกอดแน่น จนแทบหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน“กลับมาอยู่กับฉันนะ พราว... ฉันรักเธอ”เสียงกระซิบบอกที่ข้างหูหล่อน ทำให้ร่างบางนิ่งงัน เหมือนถูกตรึงไว้กับอ้อมแขนของเขาอย่างแน่นหนา“คุณช้างว่าอะไรนะคะ...”“ฉันรักเธอ พราวพิลาศ ฉันรักเธอจริงๆ”พราวพิลาศตัวแข็งทื่อ สมองขาวโพลนไปชั่วขณะ“รัก...? คุณช้างรักพราวเหรอคะ?”“ใช่ ฉันรักเธอ รักจนไม่อาจทนเห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่นได้อีกแม้แต่วินาทีเดียว”เขาหวังว่าหล่อนจะเชื่อ หวังว่าหล่อนจะเข้าใจ แต่กลับตรงกันข้าม หล่อนยิ่งดิ้นรน และหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา“คุณปู่ขอร้องให้คุณช้

• เลขาบนเตียง   เมียตีทะเบียนที่เขาไม่รัก 27.

  เมียตีทะเบียนที่เขาไม่รัก 27.“ครับ คุณปู่”“แกมีอะไรอยากพูดกับหนูพราวไม่ใช่เหรอ”ชยางกูรขยับริมฝีปากเล็กน้อย ราวกับจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับต้องกลืนคำเหล่านั้นลงคอไปพร้อมกับความกลัวที่บีบหัวใจเขาเลื่อนสายตาไปสบตากับหญิงสาวตรงหน้า... หญิงสาวที่เขาเคยผลักไสไล่ส่ง และกำลังจะเสียหล่อนไปตลอดกาล“ผม... ไม่มีครับ”เสียงเขาเบาจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบ ทว่าในใจกลับตะโกนอยากพูดสิ่งที่ตรงกันข้ามออกไปจนแทบบ้า“เจ้าช้าง”เสียงของคุณปู่คราวนี้แข็งขึ้นเล็กน้อย คล้ายตำหนิ แต่ชยางกูรก็ยังคงนั่งก้มหน้านิ่ง กินข้าวนิ่งเฉย ไม่พูดไม่จาอะไรพราวพิลาศเห็นบรรยากาศค่อนข้างอึดอัด จึงคิดว่าเป็นเพราะตัวเอง ที่ทำให้ชยางกูรเงียบงันไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ดังนั้นหล่อนจึงเลือกที่จะปลีกตัว“หนูอิ่มแล้วค่ะคุณปู่”“อ้าว ทำไมอิ่มเร็วจังเลยหนูพราว หนูเพิ่งกินนิดเดียวเองนะ”“หนู... อิ่มจริงๆ ค่ะ”หล่อนยิ้มออกมา ทั้งที่รอยยิ้มนั้นช่างเจือจางและบิดเบี้ยว “ขอบคุณคุณปู่มากนะคะที่ชวนหนูมากินอาหารอร่อยๆ แบบนี้”หล่อนยังคงฝืนยิ้มต่อ แม้ว่าหัวใจจะเจ็บหนึบก็ตาม“ไว้วันหลัง หนูจะเชิญคุณปู่ไปทานข้าวบ้านหนูบ้างนะคะ หนูจะเข้าครัวเพื

• เลขาบนเตียง   เมียตีทะเบียนที่เขาไม่รัก 26.

  เมียตีทะเบียนที่เขาไม่รัก 26.คุณปู่พูดพร้อมส่ายหน้า แต่ในน้ำเสียงนั้นมีความรัก และความเอ็นดูที่ซ่อนอยู่ลึกๆ“คุณปู่ครับ...”ชยางกูรเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงระเรื่อ“ผมยอมให้คุณปู่ด่าไปทั้งชาติเลยครับ ขอแค่เพียง... คุณปู่ช่วยทำยังไงก็ได้ ให้ผมได้เมียกลับมาทีนะครับ... นะครับคุณปู่...”คุณปู่เงียบไปครู่หนึ่ง มองหลานชายที่เมื่อก่อนเคยยืนผงาดเหมือนราชสีห์ แต่ตอนนี้ห่อเหี่ยวราวหมาน้อยหลงทาง“เอางี้ เจ้าช้าง...”ชยางกูรเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาเป็นประกายอย่างมีความหวัง“ครับ! คุณปู่จะช่วยเหรอครับ!?”คุณปู่ยิ้มมุมปากนิดๆ ก่อนจะพูดเสียงเรียบ“ใช่”ชยางกูรแทบจะกระโดดกอดขาคุณปู่ทันทีเมื่อได้ยินคำตอบนั้น ใบหน้าที่ดูเหมือนจะไม่มีความหวังเมื่อครู่ กลับเปล่งประกายสดใส จนเกือบเห็นสายรุ้งพุ่งออกจากหัว“เย็นนี้...”คุณปู่พูดช้าๆ พลางยกถ้วยชาขึ้นจิบด้วยท่าทางสุขุม“ปู่จะนัดหนูพราวมากินข้าวเย็นที่บ้าน”“จริงเหรอครับ! ปู่สุดยอดมากเลยครับ!”ชยางกูรแทบจะลุกขึ้นเต้นระบำเสียให้ได้ แต่ไม่นานก็ชะงักไป“แล้ว... ผมต้องทำยังไงครับ”“ยังจะมาถามอีก...”คุณปู่วางถ้วยชาอย่างแผ่วเบา แล้วจ้องตาหลานชายนิ่ง“แกก็ต้องทำยังไงก็ได้

• เลขาบนเตียง   เมียตีทะเบียนที่เขาไม่รัก  25.

  เมียตีทะเบียนที่เขาไม่รัก 25.ชยางกูรจะก้าวตาม แต่กลับถูกปรัชญาขวางทางเอาไว้ “หลีกไป”น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นเยือกเย็นจนน่าขนลุก ดวงตาเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ที่เก็บไว้ไม่อยู่“คุณพราวรักคุณก็จริง...”ปรัชญาพูดอย่างใจเย็น“แต่เธอก็สามารถหยุดรักคุณได้เหมือนกันครับ” ดวงตาของชยางกูรแข็งกร้าวขึ้นทันที“นี่คุณจะแย่งเมียผมให้ได้เลยใช่ไหมวะ!”“ผมไม่ได้จะแย่ง...”ปรัชญาตอบเรียบๆ ก่อนจะพูดต่อ“แต่ถ้าคุณพราวเลือกผม... ผมก็พร้อมจะดูแลเธอ ในแบบที่คุณไม่เคยทำครับ”ชยางกูรหน้าตึง ความอดกลั้นพังทลายหมัดของเขาเหวี่ยงออกไปอย่างรวดเร็ว แต่... ปรัชญาหลบได้อย่างฉิวเฉียดดวงตาทั้งคู่สบกันอีกครั้ง คราวนี้...มันไม่ใช่แค่ความไม่พอใจ แต่มันคือศึกระหว่างชายสองคนที่มีใจให้ผู้หญิงคนเดียวกัน“หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ!”พราวพิลาศวิ่งกลับเข้ามา และดันอกของชยางกูรออกแรงพอควร“คุณช้าง อย่าทำตัวเป็นนักเลงแบบนี้ได้ไหมคะ!”เขาจ้องหน้าหล่อน ดวงตาทั้งโกรธ ทั้งปวดร้าว ก่อนจะหันหลังกลับไปขึ้นรถโดยไม่พูดอะไรเสียงประตูปิดดัง ปัง! ก่อนที่รถหรูจะเคลื่อนตัวออกไปด้วยความเร็วและแรงเมื่ออยู่กันเพียงสองคน พราวพิลาศหันไปมองปรัช

• เลขาบนเตียง   เมียตีทะเบียนที่เขาไม่รัก 24.

  เมียตีทะเบียนที่เขาไม่รัก 24.เขาหัวเราะอย่างพึงพอใจ ก่อนจะก้มลงดูดหัวนมของหล่อนอย่างเอาแต่ใจ“อู๊ยยยย คุณช้าง... อื้อ... อ๊า... อา...”“อยากให้ฉันหยุดเอาเธอไหม... อืมมม โอ้วววว หอยเธอนี่มันฟิตดีจัง... โอ้ววว...”“ไม่... อ๊า... อย่าหยุด... คุณช้าง... ซี๊ดดดด พราวเสียว อ๊า...”และสุดท้าย หล่อนก็ทำได้แค่เพียงปล่อยให้ไฟสวาทอันร้อนแรงของชยางกูรแผดเผาทั้งร่างกายและจิตวิญญาณอย่างเต็มใจ...แสงแดดยามบ่ายลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอน ชยางกูรขยับตัวเล็กน้อย เปลือกตาหนักอึ้งค่อยๆ เปิดขึ้น ก่อนที่แขนแข็งแรงจะเหยียดออกไปราวกับจะโอบใครบางคนข้างกาย...ว่างเปล่า...ผ้าปูเตียงเย็นเฉียบ...พราวพิลาศ... ไม่อยู่แล้วเขาลืมตาขึ้นช้าๆ ก่อนจะพลิกกายขึ้นนั่ง ดวงตาคมหลุบลงมองผ้าปูเตียงยับยู่ที่ยังมีร่องรอยของการเคลื่อนไหวเมื่อชั่วโมงก่อนชยางกูรถอนหายใจเบาๆ ในความเงียบ พลางเอื้อมมือแตะที่นอนข้างตัวอย่างไม่รู้ตัวตรงที่ที่หล่อนเคยนอน...ตรงที่ที่หล่อนพูดคำว่า รักคุณ ออกมาในจังหวะที่หล่อนลืมตัว และคิดว่าเขาไม่ได้ยินแต่เขาได้ยิน...เขาได้ยินอย่างชัดเจน ได้ยินทุกลมหายใจที่สั่นไหว และแผ่วเบาของหล่อน... และเสียงน