Share

สกีรีสอร์ต

last update Last Updated: 2025-01-31 01:31:18

ใช้เวลาขับรถมาประมาณหนึ่งชั่วโมงจากที่พักทิมก็พาเธอมาถึงสกีรีสอร์์ทแห่งหนึ่ง จิรัสยามองตามความสูงของเทือกเขาแอลป์ขึ้นไปที่ด้านบนซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยหิมะขาวโพลนไปหมด

"คุณจะใส่ชุดนี้ไปเล่นสกีหรอคะ" จิรัสยาเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าทิมไม่ได้เตรียมอุปกรณ์อื่นใดมา

"ผมไม่ได้จะมาเล่นสกีครับ แค่อยากพาคุณมานั่งเคเบิลคาร์ คุณพ่อคุณแม่เคยพาผมมาที่นี่สองสามครั้งตอนเด็ก ผมชอบมากแต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้มาอีกเลยเพราะทุกคนต่างคนต่างก็ใช้ชีวิต" 

"แล้วทำไมคุณถึงไม่มาเองคนเดียวล่ะคะ"

"ไม่ครับ ผมอยากรอ รอที่จะพาใครสักคนหนึ่งที่ผมอยากจะมาที่นี่ด้วย แต่ที่ผ่านมายังไม่มี"

"คุณจะบอกว่าคนๆนั้นคือฉันอย่างนั้นหรอคะ"

"แล้วคุณคิดว่ายังไงล่ะครับ"

"แล้วถ้าฉันอยากจะบอกว่า ฉันกำลังคิด ว่าสิ่งที่คุณพูดมาเมื่อสักครู่มันก็คือหนึ่งในกลยุทธ์ที่คุณใช้ตกเหยื่อล่ะคะ" ทิมขำพรืดออกมาเมื่อเห็นว่าจิรัสยาจริงจังในการกล่าวหาและพยายามยัดเยียดให้เขาเป็นคนเจ้าชู้เสียให้ได้

"ไม่เอาน่า เลิกพูดปรักปรำผมแล้วขึ้นไปข้างบนดีกว่าครับ ข้างบนสวยมากๆ ผมอยากให้คุณได้เห็น" ทิมมองมาที่เธออย่างยิ้มๆหลังจากส่ายหัวไปสองสามที เมื่อเห็นว่าจิรัสยาคอยแต่จะปรักปรำชี้ว่าเขาคือผู้ชายแบบนั้น

หลังจากจอดรถเรียบร้อยแล้วทิมและจิรัสยาก็เดินตรงเข้าไปยังอาคารจำหน่ายตั๋ว เขาบอกให้เธอยืนรออยู่เเล้วเขาจะเดินเข้าไปซื้อเอง จิรัสยายืนมองเขาซื้อตั๋วอยู่พลางคิดไปด้วยว่าจู่ๆเธอไปเกี่ยวข้องและรู้จักกับไฮโซหนุ่มชื่อดังได้อย่างไรกัน  ยิ่งรู้ว่าเขามีเจ้าของแล้วแถมยังเป็นคนที่เธอควรจะหลีกให้ห่างแบบนี้ด้วยเธอก็ควรหลีกหนีไปให้ไกลสิ ไม่ใช่เขาชวนมาเที่ยวแบบนี้ก็ยังมา แต่ว่าเอาเถอะ ครั้งนี้คงจะถือว่าเป็นครั้งสุดท้ายและเธอก็จะไม่ขอรู้จักกับเขาอีก ครั้งนี้เธอจะทำเพื่อถือว่าเป็นคำขอร้องของภาคินกับชนัญญา แล้วหลังจากนั้นระหว่างเธอและเขาก็ต่างคนต่างอยู่ต่างไป

"เรียบร้อยแล้ว เชิญครับ" 

จิรัสยาเดินตามไปกับเขาเพื่อตรงไปยังเคเบิลคาร์ที่จอดอยู่ ด้านในไม่ใหญ่มากนัก เป็นห้องกระจกสี่เหลี่ยมรอบด้านและมีที่นั่งหันหน้าเข้าหากัน สามารถนั่งได้สี่คน ทิมให้เธอนั่งฝั่งหนึ่งส่วนตัวเขาเองนั่งฝั่งตรงข้าม พอขึ้นเสร็จเรียบร้อยแล้วเคเบิลคาร์ก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกไต่ระดับขึ้นไปตามแนวเขา

ด้วยความสวยงามของเทือกเขา ทำเอาเธอเผลอมองดูรอบข้างด้วยความตื่นตาตื่นใจ สีขาวๆของเหล่าหิมะนั้นปกคลุมไปหมดทั้งบนต้นไม้กิ่งไม้ สวยงามราวกับว่าอยู่ในดินแดนบนสรวงสวรรค์ก็ไม่ปราณ

"สวยมั้ยครับ" 

คงเพราะมัวแต่เพลิดเพลินมองแต่วิวทิวทัศน์รอบๆ จิรัสยาเลยไม่รู้ว่าเธอกำลังถูกเขาจ้องมองมาอยู่ บนริมฝีปากหยังยังคงมีรอยยิ้มประดับเอาไว้เมื่อเธอหันไปมองจนทำให้เธอรู้สึกประหม่าเขินขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

"สวยค่ะ" ริมฝีปากบางขยับตอบออกไปด้วยความสัตย์จริง ถึงแม้ว่าในชีวิตเธอจะเคยนั่งเคเบิลคาร์ไปบนเขาที่มีหิมะแบบนี้มาบ้างแล้ว แต่ครั้งนี้เธอกลับรู้สึกรับรู้ได้ถึงสวยงามตามธรรมชาติได้มากกว่า

"คุณคงได้มาเที่ยวที่แบบนี้บ่อย" 

"ไม่หรอกค่ะ ครั้งสุดท้ายก็น่าจะเมื่อสามปีที่แล้ว"

"กับแฟน?"

"ค่ะ" จิรัสยานิ่งเงียบไปเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาตอบ

"แฟนเก่าฉันพาไปตอนที่เขาขอฉันเป็นแฟนครั้งแรก"

"โรแมนติกดีนะครับ"

"คงเป็นเพราะว่าพวกผู้ชายเจ้าชู้มักจะรู้ว่าทำแบบไหนที่สามารถละลายใจผู้หญิงได้มากกว่าล่ะมั้งคะ"

"คุณพูดเหมือนกับว่าแฟนเก่าคุณเป็นคนเจ้าชู้"

"ถ้าเขาไม่เจ้าชู้ จนแอบนอกใจฉันแล้วฉันจะเลิกกับเขาหรอคะ"

"นี่ก็เลยเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้"

"จริงๆเหตุผลมันไม่ได้พึ่งเกิดมาจากแฟนเก่าฉันหรอกค่ะ แต่มันลากยาวมาตั้งแต่พ่อของฉัน เขามีผู้หญิงคนใหม่ จนถึงขนาดแอบขโมยโฉนดที่ดินที่คุณยายยกให้เป็นเรือนหอของเขากับแม่ของฉันไปขายแล้วหอบเอาเงินไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เรื่องนี้ทำให้ฉันโกรธและไม่ยอมคุยกับพ่ออีกเลย"

"ก็มีเหตุผลดีนะครับที่คุณจะระแวง แต่ผมแค่อยากจะบอกว่าผู้ชายไม่ได้เหมือนกันทุกคนนี่ครับ ถ้าคุณจะเอาผมไปเหมารวม ผมว่าไม่แฟร์"

"คุณกำลังจะบอกว่าคุณแตกต่างหรอคะ" รอยยิ้มน้อยๆปรากฏขึ้นมา

"ขนาดกับแฟนเก่าของฉันเขาอุตส่าห์อดทนตามจีบฉันมาตั้งสองปี ทำเอาฉันเชื่อสนิทใจ แล้วสุดท้ายก็หักหลังฉันนี่ไงล่ะคะ"

"ผมอยากเห็นหน้าแฟนเก่าคุณจริงๆเลยนะครับ ว่าเขาต้องโง่ขนาดไหนถึงได้ยอมปล่อยให้คุณหลุดมือไป แต่ก็ดีแล้ว ถ้าเขาไม่ปล่อยคุณมา ผมคงไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้คุณเพราะคุณคงจะรักเขามาก" ทิมจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอราวกับต้องการจะค้นหาอะไร ก่อนที่จู่ๆจะเกิดเสียงครืดและเคเบิลคาร์ก็กระตุกเหวี่ยงเล็กน้อย

"ว๊าย" จิรัสยาร้องออกมาด้วยความตกใจทันที พอมองออกไปภายนอกบรรยากาศเมื่อสักครู่ที่ดูจะเงียบสงบก็เริ่มเปลี่ยนไป ลมเริ่มพัดแรงจนรู้สึกถึงการสั่นไหวของเคเบิลคาร์ที่แรงขึ้นเรื่อยๆ

"ผมว่าเราคงกำลังจะเจอพายุ" สีหน้าของจิรัสยาแสดงออกถึงความกังวลอย่างเห็นได้ชัดทุกครั้งที่เคเบิลคาร์โยกไหว จู่ๆทิมก็เดินย้ายฝั่งมานั่งฝั่งเดียวกันกับเธอ จิรัสยาหันมามองหน้าเขาหากแต่ว่าเธอก็ไม่ได้พูดคำใดออกมา

"ไม่ต้องกลัว ระบบที่นี่เขามีมาตรฐานพอ" 

ยิ่งไต่ระดับขึ้นไปสูงขึ้น กำลังแรงลมก็ยิ่งมากขึ้น ความสั่นไหวของมันทำให้จิรัสยาเริ่มเวียนหัวขึ้นมาบ้างแล้ว จนบางครั้งถึงกับเซมากระทบไหล่ทิมและมือเผลอไปเกาะแขนเขาเอาไว้อย่างลืมตัว

"ขอโทษค่ะ" 

"ใกล้จะถึงข้างบนแล้ว" ทิมบอกและหันไปสบตาเธอและแล้วมือใหญ่ก็ยกขึ้นมาโอบไหล่เธอเอาไว้ในจังหวะที่เคเบิลคาร์กระตุกอีกครั้งจนจิรัสยาเกือบหน้าคะมำไปข้างหน้า

"ว๊าย"

"เกาะแขนผมไว้" 

จิรัสยาเงยหน้าขึ้นมองเขาในสถานะการณ์แบบนี้แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรที่จู่ๆเขาก็ถือวิสาสะโอบไหล่เธอ เพราะถ้าหากว่าเป็นสถานะการณ์ปกติทิมคงจะมีหน้าหงายจากหมัดน้อยๆของเธอบ้าง แต่นาทีนี้ใจเธอก็มีหวิวๆเหมือนกันที่จู่ๆก็ขึ้นมาเจอกับพายุแบบนี้ ทั้งๆที่เมื่อกี้ด้านล่างสภาพอากาศยังคนละเรื่องกันเลย

ไม่นานเคเบิลคาร์ก็ขึ้นมาถึงจุดหมายที่บนเขา ทิมพาจิรัสยาเปิดประตูออกมาและพากันเดินตรงเข้าไปอาคารด้านใน พนักงานของที่นั่นรีบเดินออกมาพบเขาและเธอก่อนจะแจ้งว่าตอนนี้พายุกำลังมีพายุที่จู่ๆก็เกิดขึ้นอย่างไม่มีใครทราบและกำลังจะรุนแรงขึ้นเป็นอีกเท่าตัว ทำให้ทางรีสอร์ทไม่สามารถที่จะให้บริการนำทั้งสองคนกลับลงไปด้านล่างภายในวันนี้ได้ จึงจะขอรับผิดด้วยการให้ทั้งสองพักค้างคืนที่นี่หนึ่งคืนแล้วพรุ่งนี้เช้าถ้าสถานการณ์ดีขึ้นแล้วจึงจะสามารถพาทั้งสองกลับลงไปได้อีกครั้งเพื่อความปลอดภัยของทั้งสองเอง

จิรัสยาพอได้ฟังก็มองหน้าทิมทันที หมายความคืนนี้เธอต้องค้างคืนกับเขาที่นี่อย่างนั้นหรอ ซวยแล้ว

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   ทิมเสียอย่าง

    "อ๊ะ ๆ อ๊า ไม่ไหวแล้วค่ะคุณทิม จีไม่ไหว"เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังกระทบกันจนสั่นผืนน้ำนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน พอกลับมาจากกรุงเทพได้ ทิมก็เอาเรือออกแล้วนำมาจอดลอยไว้อยู่กลางทะเล วันๆไม่ทำอะไร ตั้งหน้าตั้งตาทำแต่เรื่องอย่างว่า นี่สามวันมาแล้ว ทิมยังเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับเธอโดยไม่คิดจะทำอย่างอื่น มิหนำซ้ำพ่อคนบ้ากามยังมาบังคับให้เธอทำมันไปกับเขาด้วย"ขย่มอีกสิครับยาหยี ขย่มผมแรงๆ""แต่จีเหนื่อยจนหมดแรงแล้วนะคะ วันนี้คุณเล่นให้จีขย่มมาตั้งแต่เช้า จนตรงนั้น..ของจี บานนน ไปหมดแล้วค่ะ""จี! พูดจาน่าเกลียดแบบนั้นได้ยังไง ของจีออกจะทั้งนุ่มแล้วก็ยังฟิต บานเบินอะไรกันครับ""พูดจริงๆค่ะ คุณทิมหัดทำอย่างอื่นบ้างเถอะค่ะ ไม่ใช่คิดว่าตัวเองรวยแล้วไม่ยอมทำอะไร คนบ้าอะไรมานอนจอดเรือข้ามคืนข้ามวันเพื่อมีเซ็กซ์""ก็ผมชอบบรรยากาศนี่ โรแมนติกดีออก ยิ่งได้'เอา'จีวันละสี่ห้ารอบแบบนี้ทำให้ผมรู้สึกกระชุ่มกระชวยดีชะมัด""คุณกระชุ่มกระชวยอยู่คนเดียวน่ะสิคะ ส่วนจีจะ บานแล้วบานอีก""จี! หยุดพูดจาห่ามๆแบบนี้เดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าจีบอกว่าไหนๆจีก็บานแล้ว งั้นมานอนอ้าขาตรงนี้เร็ว ขอเสียบอีกรอบ เพราะว่าเมื่อกี้ผมยังไม่แตกเลย"

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   ผู้ใหญ่ใจดี

    สรุปก็คือพราวฟ้าไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเธออีกเพราะว่าไม่สามารถทนเป็นเพื่อนกับใครก็ตามที่ได้หัวใจของทิมไปครองได้ เธอบอกว่าสำหรับเธอแล้วทิมคือเจ้าของหัวใจของเธอมานานและเป็นเพียงเขาคนเดียวมาตลอด ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้และไม่เคยรู้ แม้จะรู้ตัวเองดีว่าไม่มีทางที่ทิมจะหันมามองแต่เธอก็ไม่สามารถทำใจได้จริงๆกับความจริงที่ว่าทิมรักคนอื่น เธอขอให้จิรัสยาใช้ชีวิตกับทิมให้มีความสุขแต่ขอแค่อย่ามายุ่งเกี่ยวกับเธออีกเพราะเธอคงไม่สามารถทนเห็นภาพความเจ็บปวดนั้นได้ "เป็นอะไรครับหน้าเครียดเชียว"ทิมหันมาจับมือเธอเอาไว้หลังจากที่เครื่องบินลงจอดและตอนนี้เธอกับเขาก็นั่งอยู่บนรถตู้คันใหญ่มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของเธอ "บ้านดารารัตน์" ซึ่งเวลานี้มีมารดาของเธออาศัยอยู่กับแม่บ้านคนสนิทอีกสองคนรถตู้สีดำคันใหญ่ค่อยจอดเรียบไปกับบริเวณริมรั้ว จิรัสยามองบ้านหลังนี้แล้วก็น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่สามารถห้ามได้ ในที่สุดเธอก็ได้กลับมายังบ้านหลังนี้อีกครั้ง บ้านที่เธอเติบโตมาและได้วิ่งเล่นมาตั้งแต่ยังเด็ก"เข้าไปหาคุณแม่ของจีกันเถอะ ผมอยากเข้าไปฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกเขยจะแย่แล้ว""แน่ใจหรอคะว่าแม่จีจะอนุญาต""เชื่อมือผมสิ"จิรัสยาพาทิม

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   พิสูจน์รักแท้

    เช้านี้จิรัสยาลืมตาตื่นมาท่ามกลางเตียงสีขาวสะอาดตาขนาดหกฟุต เมื่อคืนหลังจากตกลงกับทิมในเรื่องของบทพิสูจน์รักแท้จนเป็นที่น่าพอใจแล้ว เขาก็จัดการให้เธอมาพักที่ในส่วนนี้โดยมีข้อแม้ว่าระหว่างนี้เขาจะต้องไม่ฉวยโอกาสกับเธอโดยเด็ดขาดและเป็นอันว่าทิมเองก็ตกลงแค่มีข้อแม้ว่าเธอจะต้องอยู่ให้เขาพิสูจน์รักเเท้ที่นี่ขาเรียวยาวค่อยๆก้าวลงจากเตียงค่อยๆ เสื้อผ้าข้าวของๆเธอถูกเก็บออกมาจากที่พักพนักงานตั้งแต่เมื่อวานด้วยฝีมือของเขา และยังกับชับกับเธออีกว่าให้อยู่เฉยๆที่นี่โดยที่ไม่ต้องทำอะไร ระหว่างนี้เขายังคงจ่ายเงินเดือนให้เธอตามปกติ จิรัสยายืนมองตัวเองในกระจกก่อนจะเกาศรีษะแกรกๆ มันจะเป็นไปได้อย่างไรกันที่อยู่ๆจะมาบอกให้เธออยู่เฉยๆ คนเคยทำงานมาตลอด ถ้าขืนเป็นแบบนี้เธอคงได้เป็นบ้า"ตื่นแล้วหรอครับ ผมเตรียมอาหารเช้าให้จีเสร็จแล้ว ออกไปทานเลยมั้ย" ทิมเดินเข้ามาหาคนตัวเล็กก่อนจะหอมจุ๊บลงไปที่บนหน้าผากหนึ่งทีจากนั้นจึงจูงมือเธออกไป ขณะที่กำลังถูกทิมประเคนป้อนนั่นป้อนนี่ให้ เสียงข้อความจากมือถือก็ดังขึ้น จิรัสยาจึงหยิบมันขึ้นมาดู ปรากฎว่าคือข้อความจากชนัญญาที่แนบไฟล์ภาพมาด้วย'ไหนบอกว่าเกลียด อ๊ะๆยังไงน้า

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   จบปัญหา

    ข้อมือน้อยๆยังคงถูกทิมดึงให้เดินตามหลังเขาไปติดๆจนมาถึงด้านข้างของโรงแรมทิมก็พาเธอขึ้นมานั่งบนรถของทางโรงแรมที่จอดรออยู่ ก่อนจะบอกให้คนขับมุ่งหน้าตรงไปยังวิลล่าส่วนตัวของเขา"ต่อไปนี้จีไม่ต้องไปทำงานที่นั่นอีกแล้วนะ""นี่คุณไล่จีออกหรอคะ" จิรัสยาหน้าเครียด"ใช่ ผมไล่จีออกจากการเป็นพนักงานของทางโรงแรม""ใจร้าย ไม่มีเหตุผล ทั้งๆที่ผู้หญิงของคุณเป็นคนมาหาเรื่องจีก่อนแท้ๆ แต่คุณกลับคิดว่าจีเป็นคนผิด นี่มันครั้งที่สองแล้วนะคะที่ผู้หญิงของคุณทำจีเดือดร้อนจนถึงกับต้องออกจากงาน" จิรัสยายังคงต่อว่าออกมาปาวๆยาวเหยียดอย่างอดไม่ได้ เธอทั้งโกรธ เสียใจและน้อยใจที่ชีวิตตั้งแต่เจอเขามามีแต่เรื่องวุ่นวายไม่จบไม่สิ้นพอจังหวะที่รถจอดจิรัสยาก็เปิดประตูก้าวลงไปทันที ขาเรียวเดินตรงเข้ามาในวิลล่าหรูอย่างลืมตัวก่อนจะเปิดประตูเข้าไปราวกับว่าตัวเองนั้นคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ดี"จี" ทิมเดินตามเข้ามาแล้วหยุดเรียก พอได้สติและเห็นว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหนจิรัสยาก็ได้แต่อึกอัก"ขอโทษค่ะจีลืมตัวจนถือวิสาสะเดินเข้ามาในที่ส่วนตัวของคุณ" ใบหน้างามก้มลงน้อยๆและไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตา"ผมไม่ได้ว่าอะไร จีสามารถไปที่ไหนก

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   หาย

    ช่วงนี้จิรัสยาทำงานแบบไม่ค่อยจะมีสมาธิเท่าไหร่หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปหลังจากพาเธอกลับมาจากเกาะส่วนตัวแล้วจิรัสยาก็ไม่ได้เจอหน้าทิมอีกเลย มีแค่เพียงข้อความที่เขามักจะส่งมาหาเธออยู่เสมอๆ แต่นั่นก็ทำเอาจิรัสยาอดนอยด์ขึ้นมาไม่ได้ว่าเธอก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงหน้าโง่คนหนึ่งที่ถูกทิมหลอกให้รักนึกแล้วก็ได้แต่สมน้ำหน้าตัวเอง เกลียดดีนักพวกผู้ชายเจ้าชู้ แล้วในที่สุดเธอก็พลาดท่าเสียทีให้กับผู้ชายเจ้าชู้จนได้ ดั่งคำโบราณที่ว่า 'เกลียดอะไร ก็มักจะได้อย่างนั้น' ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสนกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ แต่ก็ยังพยายามปลอบใจตัวเองเอาไว้ ว่าถึงแม้ว่าหัวใจเธอกำลังรู้สึกไม่โอเค แต่อย่างน้อยในตอนนี้เธอก็ได้สิ่งที่ต้องการกลับคืนมา บ้านดารารัตน์ถูกโอนให้เป็นชื่อของเธอเรียบร้อยแล้ว นั่นทำให้มารดาของเธอดีใจอย่างมากที่ได้มันกลับคืนมา "ในที่สุดแม่ก็ได้บ้านคืนมา จีหนูทำได้ยังไงกันลูก""จีทำได้ทุกอย่างเพื่อแม่ค่ะ ทุกอย่าง"ทิมหายหน้าหายตาไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ และเมื่อวันสองวันมานี้ก็เริ่มมีข่าวลืออักษรย่อออกมาให้เห็นตามแหล่งหน้าสื่อออนไลน์ติดๆกัน'ท่าทางจะไม่ได้เห็นงานหมั้นระดับช้างเนื่องจาก ไฮโซ ท ปฏิเสธแอบสะบั้นรักว่

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   หนักใจ

    แม้ว่าเเวลาจะผ่านไปแล้วแต่จิรัสยายังคงนิ่งเงียบและหนักใจกับคำถามที่ทิมยังคงรอฟังคำตอบ หลังจากที่พาเธอเดินทัวร์จนเกือบจะทั่วฟาร์มแล้ว ตอนใกล้จะกลับจู่ๆทิมก็ถามคำถามที่เธอไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากเขาออกมา เเละเธอยังไม่ได้ตอบจนกระทั่งเขาพาเดินกลับมาจนถึงที่พักทิมต้องการขอคบกับเธอ เขาบอกแบบนั้น แต่เขากำลังลืมอะไรหรือเปล่าว่าเขาว่าสถานะของเขาตอนนี้นั้นคือคนที่กำลังจะหมั้น "อ้าวนาย มาตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะเนี่ย ป้าไม่เห็นรู้เลย" หญิงสูงวัยอีกคนหนึ่งที่กำลังเดินขึ้นมาจากชานระเบียงร้องทักขึ้น"มาถึงเมื่อตอนสายๆนี่เองครับป้าจวน""จีครับ นี่ป้าจวนเป็นแม่บ้านที่คอยดูแลที่นี่ แล้วก็เป็นภรรยาของลุงรงค์ที่จีไปเจอมาเมื่อสักครู่" จิรัสยายกมือขึ้นไหว้หญิงสูงวัยตรงหน้า ทำเอาหญิงสูงวัยยกมือขึ้นรับไหว้แทบไม่ทัน"อ้าวแล้วนี่คุณทิม พาใครมาด้วยล่ะคะเนี่ย""ผมพา 'ว่าที่' นายหญิงของที่นี่มาดูกิจการน่ะครับ" ทิมพูดยิ้มๆก่อนจะหันมามองเธออีกแล้ว"ว๊าย ตายแล้ว นี่นายกำลังจะมีนายหญิงแล้วจริงๆหรอคะเนี่ย โอ๊ยป้าจะเป็นลม" พอเห็นว่าหญิงสูงวัยตกใจจนต้องยกมือขึ้นมาทาบจับที่หน้าอกคล้ายจะเป็นลม จิรัสยาก็รีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status