ระหว่างที่คุยกันอยู่ธีธวัชก็สังเกตอาการของชญานิษฐ์และณัฏฐพิมพ์ไปด้วยแต่ดูเหมือนทั้งสองก็ไม่แสดงพิรุธอะไรออกมาเลย ยิ่งเขาได้คุยกับผู้หญิงที่ชื่อชญานิษฐ์มันก็ทำให้เขาหลงเสน่ห์เธอมากขึ้น ผู้หญิงคนนี้พูดจาฉะฉานและเวลาพูดเธอจะยิ้มแย้มอีกทั้งยังกล้าสบตาเขาด้วย
ปกติแล้วเวลาเขาคุยกับผู้หญิงส่วนใหญ่พวกเธอจะไม่ค่อยกล้าสบตาเขาเท่าไหร่แต่กับชญานิษฐ์คนนี้ หญิงสาวมองหน้าสบตาและพูดคุยกับเขาด้วยความเป็นธรรมชาติมันทำให้เขารู้สึกประทับใจและมีความคิดบางอย่างที่อยากจะให้เธอมาเป็นผู้หญิงของเขา
สมองอันชาญฉลาดของรองประธานบริษัทในเครือบริษัท Heaven Plus heaven กำลังคิดหาทางทำให้เรื่องที่เกิดขึ้นกับอินฟลูเอนเวอร์เปลี่ยนมาเป็นกลายเป็นกระแสบวกกับทางโรงแรม
“ผมว่าการที่คุณจะโพสต์ว่าผมมาเยี่ยมมันดูจะธรรมดาไปนะครับ” ธีธวัชพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“แล้วเราจะต้องโพสต์ยังไงเหรอคะ” ณัฏฐพิมพ์ถามความคิดเห็นของผู้บริหารหนุ่ม
“ยังไงเหรอคะ”
“ผมอยากขอร้องให้คุณสองคนทำงานให้ผมสักสามเดือนได้ไหม”
“งานอะไรคะ”
“แกล้งเป็นแฟนผม”
“อะไรนะคะ / อะไรนะครับ”
ไม่ใช่แค่ชญานิษฐ์และณัฏฐพิมพ์ที่ตกใจเพราะหิรัญก็ตกใจกับคำพูดของเจ้านายไม่แพ้สองสาวตรงหน้าเลย
“เรื่องนี้มันเกี่ยวกับข่าวอุบัติเหตุยังไงคะ” ชญานิษฐ์มองหน้าธีธวัชแล้วถามด้วยความแปลกใจเพราะดูเหมือนเรื่องที่เขาพูดมันจะไม่เกี่ยวกับเรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับเธอเลยและเธอคิดว่าตอนนี้เขากำลังดูถูกเธออยู่
“คุณกำลังดูถูกเราสองคนอยู่ใช่ไหม” ณัฏฐพิมพ์มองหน้าผู้ชายสองคนสลับไปมาด้วยความไม่พอใจ
“ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ คุณอย่าพึ่งเข้าใจผิดสิ” ธีธวัชรีบบอกเมื่อเห็นท่าทางเอาเรื่องของผู้หญิงที่ชื่อณัฏฐพิมพ์
“แล้วมีเหตุผลอะไรนะคะที่คุณจะต้องจ้างเนเน่ให้เป็นแฟนของคุณด้วยเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับข้องกับอุบัติเหตุเลยนะคะ”
“ผมขอถามหน่อยนะครับ อย่าหาว่าผมดูถูกเลยนะงานที่คุณสองคนทำอยู่ตอนนี้หนึ่งเดือนรายได้มากแค่ไหน”
“ก็ประมาณหกหลักค่ะ ถ้าขยันหน่อยก็ได้เยอะหน่อย คุณถามทำไม”
“ผมจ้างคุณสามเดือนหนึ่งล้านบาทเพื่อแกล้งเป็นแฟนผม ครบสามเดือนก็เลิกกัน”
“ขอเหตุผลหน่อยได้ไหมคะ ทำไมจะต้องทำแบบนี้ถึงแม้เงินมันจะมากแต่สิ่งที่คุณทำก็อาจจะทำให้แฟนผู้ติดตามของเนเน่ลดลงได้นะคะมันคงไม่ดีเท่าไหร่ในระยะยาว”
“นั่นสิ ครับผมไม่เข้าใจเลยว่าว่าเจ้านายทำแบบนี้ทำไมครับ กว่าคุณเนเน่จะมีคนตามหลักหลายล้านแบบนี้ต้องใช้เวลานาน ถ้าหากเปิดตัวว่ามีแฟนผมว่าคนคงเลิกติดตามเยอะแน่” หิรัญมองเจ้านายและเพื่อนด้วยความแปลกใจไม่ต่างจากสองสาวเลยสักนิด
“ขอโทษผมลืมคิดระยะยาวไป ถ้าอย่างนั้นผมจ้างคุณเป็นแฟนผมสามเดือนหนึ่งล้านบาท จากนั้นผมจะจ่ายเงินให้คุณอีกเดือนละ หนึ่งแสนจนกว่าผู้ติดตามของคุณจะกลับมาเท่าเดิม ตกลงมั้ยครับ”
“แล้วถ้ามันนานเป็นปีผู้ติดตามของเนเน่ก็ยังไม่เท่าเดิมล่ะคะ” ชญานิษฐ์เป็นกังวลเพราะกว่าจะทำให้ผู้ติดตามหลักล้านก็ใช้เวลาไม่น้อยอย่างที่หิรัญพูดไปเมื่อครู่
“ผมก็จ่ายจนกว่าจะเท่าเดิม”
“เนเน่ก็อยากตกลงนะคะแต่ขอเหตุผล หน่อยได้ไหมคะว่าทำไมคุณถึงทำแบบนี้แล้วมันเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เกิดขึ้นยังไง”
“ผมรู้ว่าถ้าคุณโพสต์เรื่องอุบัติเหตุและเรื่องที่ผมมาเยี่ยมคุณอาจจะมีคนสนใจแต่ก็ไม่มากเท่าไหร่”
“คุณก็เลยจะบอกว่าเราเป็นแฟนกันเหรอค่ะ”
“ถ้าหากคุณโพสต์ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเกิดจากคุณกับผมทะเลาะกันและคุณงอนผมที่ผมไม่มีเวลาให้ก็เลยสร้างเรื่องทำลายชื่อเสียงของโรงแรมแบบนี้มันน่าจะเป็นเรื่องที่ทุกคนให้ความสนใจนะครับ”
“คุณธีธวัชคิดเรื่องนี้ได้ยังไงคะ หวานว่ามันล้ำลึกมากฟังดูโรแมนติกอีกด้วย”
“อย่าบอกนะว่าหวานก็เห็นด้วยกับความคิดของเขา”
“ใช่สิหวานเห็นด้วยถ้า เนเน่โพสต์ไปแบบนั้นมันก็จะเป็นผลดีกับเนเน่ด้วยนะ ผู้ชายที่อยู่ในมุมมืดและคอยตามเน่เน่ก็อาจจะเลิกยุ่งกับเนเน่ก็ได้”
“ผู้ชายที่อยู่ในมุมมืดหมายความว่ายังไงครับ” ธีธวัชถาม
“คืออย่างนี้ค่ะช่วงนี้เนเน่มักจะได้จดหมายปริศนาหรือไม่ก็ของขวัญแต่แปลกๆ จากแฟนคลับ เขาบอกว่าชอบเนเน่และอยากให้เนเน่ไปเป็นของเขาแต่เราพยายามสืบดูก็หาตัวไม่เจอ”
“น่ากลัวเหมือนกันนะครับ”
“หวานคิดว่าแต่ถ้าคุณบอกว่าเป็นแฟนของเนเน่ ผู้ชายคนนั้น และเลิกยุ่งกับเนเน่ก็เป็นได้”
“แล้วจะมีคนเชื่อเหรอครับคุณหวาน” หิรัญถามกลับเพราะเขาเองก็ยังไม่เชื่อ
“เราก็ต้องทำให้เขาค่อยๆ เชื่อค่ะ จะไปป่าวประกาศเลยว่าเป็นแฟนมันก็ดูจะจงใจเกินไป”
“คุณพูดเหมือนคุณมีแผนเลยนะครับ” ธีธวัชมองหน้าณัฏฐพิมพ์ที่กำลังยิ้มเหมือนมีแผนอะไรในใจ
“ถ้าคุณจะจ้างเนเน่ให้เป็นแฟนคุณจริงๆ หวานคิดว่าเราจะต้องวางแผนกันค่ะ”
“ยังไงครับ”
“เดี๋ยวก่อนนะ ทั้งสามคนเลยเนเน่ยังไม่ตกลงเลยจะวางแผนอะไรกันแล้วได้ยังไง”
“เนเน่เรื่องนี้หวานคิดว่าความคิดของคุณธีเขาใช้ได้เลยนะ ถ้าเนเน่ไม่ยอมทำตามแบบนี้เกิดคุณธีเขาฟ้องร้องเรื่องที่เราทำให้โรงแรมเขาเสียชื่อเสียงขึ้นมาล่ะ เราจะเอาเงินที่ไหนมาใช้เขา”
“คุณธีคงไม่ใจร้ายแบบนั้นใช่ไหมคะ” ชญานิษฐ์หันมามองหน้าธีธวัชโดยสายตาอ้อนวอนชายหนุ่มเห็นแล้วหัวใจกระตุกวูบ เขาแพ้สายตาและเสียงอ้อนแบบนี้จริงๆ
“ผมคงไม่ฟ้องหรอกครับแต่ผมอยากขอร้องให้คุณร่วมมือกับผม ถ้าการที่ผมเป็นแฟนคุณมันทำให้คุณได้ประโยชน์ด้วยผมก็ไม่เห็นว่าคุณจะต้องปฏิเสธเลย”
“หวานลองบอกแผนของหวานมาสิ ถ้าแผนมันโอเคเนเน่ก็จะร่วมมือด้วย”
ณัฏฐพิมพ์อธิบายแผนที่ตนเองเพิ่งคิดเมื่อครู่ให้กับทั้งสามคนฟังโดยเธอจะเริ่มแอบถ่ายภาพระหว่างที่ธีธวัชมาเยี่ยมชญานิษฐ์ที่โรงพยาบาลจากนั้นก็อาจจะเขียนแคปชั่นว่า ‘งอนได้ก็ง้อเป็น’ และจากนั้นก็อาจจะมีการขุดรูปเก่าเก่าที่ทั้งสองคนเคยไปเดทด้วยกันมาลงโซเชียล
“แต่เราไม่เคยไปเดทด้วยกันเลยนะจะเอารูปมาจากไหนล่ะ”
“เรื่องนี้คงต้องรบกวนคุณธี”
“รบกวนยังไงครับ”
“ส่วนใหญ่เนเน่จะเช็กอินตามคาเฟ่ต่างๆ คุณก็แค่ตามไปถ่ายรูปคาเฟ่แถวนั้นสักสี่ห้าที่ แล้วส่งภาพมาให้หวานค่ะ เดี๋ยวหวานจะจัดการต่อเอง”
“เรื่องนี้จะใช้เวลาจัดการนานแค่ไหน เพราะผมรอให้คุณทำช้าๆ แบบนี้ไม่ได้หรอกนะ”
“ไม่นานหรอกค่ะ ไม่กี่ชั่งโมงคนก็น่าจะเริ่มขุดคุ้ยประวัติของคุณแล้ว ว่าแต่คุณเถอะมีสื่อโซเชียลอะไรที่ไหนบ้างจะได้ดูให้มันเป็นไปในแนวทางเดียวกันกับเนเน่”
“ไม่ต้องถามเลยครับคุณหวานเจ้านายของผมไม่เล่นโซเชียลอะไรทั้งนั้น”
“แต่ฉันสมัคร F******k ไปแล้วนะ”
“อะไรนะคุณที่เนี่ยล่ะสมัคร F******k"
“อือ เพิ่งสมัครเมื่อกี้”
“อย่าบอกนะว่าสมัครมาดูข่าวเนเน่"
"ก็ประมาณนั้นแหล่ะฉันอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร”
งานแต่งงานของนักธุรกิจหนุ่มกับอินฟลูเอนเซอร์สาว ผ่านไปได้เกือบสองอาทิตย์แล้วชญานิษฐ์รู้สึกว่าสามีของตนเองแปลกไปเขากับเธอนอนด้วยกันครั้งสุดท้ายในคืนเข้าหอ หลังจากนั้นก็ผ่านมาสองอาทิตย์แต่ธีธวัชก็ไม่แตะต้องตัวเธอเลย เขาเลิกงานกลับมาก็อาบน้ำและนั่งทำงานต่อจนกระทั่งดึก จากนั้นก็เข้ามานอน ซึ่งต่างจากก่อนแต่งงานที่เขากับเธอมักจะมีอะไรด้วยกันทุกคืนชญานิษฐ์รู้สึกเป็นกังวลมาก แต่หญิงสาวก็ไม่รู้จะเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเธอจึงได้แต่เก็บความน้อยใจไว้คนเดียว เพราะเป็นผู้หญิงการจะพูดเรื่องบนเตียงออกไปมันก็ดูน่าอายถึงแม้ว่าจะแต่งงานกันแล้วก็ตามชญานิษฐ์อดคิดไม่ได้ว่าที่ธีธวัชเปลี่ยนไปเพราะเขาอาจจะมีผู้หญิงคนอื่นหญิงสาวตัดสินใจแล้วคืนนี้จะต้องคุยกับสามีให้รู้เรื่องธีธวัชเลิกงานกลับมาในเวลาหกโมงเย็นจากนั้นทั้งสองก็นั่งรับประทานอาหารค่ำด้วยกันเหมือนปกติเมื่ออาบน้ำแล้วเขาก็เดินเข้าห้องทำงานไปเหมือนอย่างเคย ชญานิษฐ์มองตามแผ่นหลังของเขาด้วยน้ำตาคลอ ไม่คิดเลยว่าเวลาแค่นี้จะทำให้คนรักเปลี่ยนไปหญิงสาวจมอยู่กับความคิดของตนเองอยู่นานก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหาคนรักในห้องทำงานเพราะไม่อยากจะเก็บความรู้สึกแบบนี้
เย็นวันต่อมาธีธวัชก็พาชญานิษฐ์ไปยังบ้านของตนเองอีกครั้งเพื่อคุยกับบิดามารดาเรื่องกำหนดการแต่งงานหลังจากรับประทานอาหารค่ำแล้วทุกคนก็มารวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่น“ตกลงว่าชินแสให้ฤกษ์มาตอนไหนครับแม่” ธีธวัชถามมารดาเพราะตอนนี้เขาอยากจะแต่งงานและสร้างครอบครัวกับชญานิษฐ์มากๆ“ใจร้อนจังเลยนะธี”“แม่ครับบอกผมมาเถอะ”“ชินแสให้มาฤกษ์มาปลายเดือนหน้าน่ะ” คุณเมธีตอบลูกชายเพราะถ้ารอให้มารดาของชายหนุ่มเป็นคนตอบก็คงจะลีลาและไม่ยอมพูดออกสักที“จริงเหรอครับพ่อ”“จริงสิ เนเน่กับธีมีเวลาเตรียมตัวประมาณเดือนครึ่ง พ่อว่าเวลาขนาดนี้คงเตรียมตัวกันได้แบบสบายๆ นะ” เขาถามลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้“ไม่มีปัญหาครับพ่อ”“แล้วเนเน่ล่ะคิดว่าตัวเองเตรียมตัวทันไหม” คุณเมธีหันมาถามชญานิษฐ์บ้าง“น่าจะทันค่ะ งานแต่งงานของเราไม่ได้จัดใหญ่โตใช่ไหมคะคุณพ่อ”“ผิดแล้วเนเน่งานนี้ต้องเป็นงานใหญ่ทุกคนจะต้องพูดถึงไปอีกนานเลยล่ะ” คุณศรีประภาบอกกับว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มผ่อนคลายกว่าเมื่อวานมาก“เนเน่กลัวว่ามันจะเป็นการสิ้นเปลืองเกินไปนะคะคุณแม่”“มันจะสิ้นเปลืองกันแค่ไหนเชียว แม่อนุญาตให้เราสองคนแต่งงานกันแล้วเพราะฉะนั้นเรื่
หลังจากขอชญานิษฐ์แต่งงานโดยมีพยานเป็นแฟนคลับในโลกโซเชียลของหญิงสาวแล้วธีธวัชก็พาเธอไปที่บ้านของตนเองเพื่อแจ้งข่าวเรื่องนี้ให้กับบิดามารดาทราบ บิดาของเขาไม่แปลกใจเท่าไหร่เพราะรู้ว่าลูกชายนั้นรักและจริงจังกับผู้หญิงคนนี้มาก ส่วนมารดาของเขาไม่ค่อยจะพอใจมากนักเนื่องจากคาดหวังว่าลูกสะใภ้ของตนนั้นคือกวินตราลูกสาวเจ้าของโรงแรมที่ธีธวัชช่วยไปสอนงาน“ไม่เร็วไปหน่อยเหรอลูก” คุณศรีประภาถามลูกชายด้วยสีหน้าบึ้งตึง“ไม่หรอกครับแม่ แม่ก็เคยบอกผมว่าอยากอุ้มหลานนี่ครับ” เขารู้ว่ามารดากำลังประวิงเวลาและอาจจะกำลังคิดวางแผนอะไรสักอย่างเพื่อให้เขากับชญานิษฐ์เลิกล้มงานแต่ง แต่ธีธวัชไม่อยากจะรออีกต่อไปแล้วเพราะสำหรับเขาชญานิษฐ์คือคำตอบสุดท้ายถ้าไม่ใช่เธอเขาก็ไม่มีทางจะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนอย่างเด็ดขาด“มันก็ถูกที่แม่อยากจะอุ้มหลาน แต่การจะแต่งงานทั้งทีมันก็ต้องดูฤกษ์ดูยามที่เหมาะสมนะ พรุ่งนี้แม่จะไปดูฤกษ์กับชินแสให้ก็แล้วกันนะ เนเน่เอาวันเดือนปีเกิดของหนูให้แม่ด้วยนะ” เธอหันไปบอกว่าที่ลูกสะใภ้“ได้ค่ะแม่”“เรื่องฤกษ์ผมอยากได้ฤกษ์สะดวกครับแม่” เขาไม่เชื่อเรื่องนี้เท่าไหร่แต่ก็ไม่อยากจะขัดใจมารดามากไปกว่านี้
ตอนที่ 30เล่ห์รักท่านรอง (ตอนจบ)ผ่านมาสองสัปดาห์แล้วที่ชญานิษฐ์ไม่ได้ติดต่อกับธีธวัชอีกเลยหญิงสาวกำลังจะลืมเขาได้และกลับมาใช้ชีวิตตามปกติวันนี้เธอมีนัดรีวิวร้านอาหารเปิดใหม่แห่งหนึ่งบรรยากาศภายในร้านตกแต่งโทนอบอุ่นเหมือนกับการมารับประทานอาหารที่บ้านเพื่อนหลังจากรีวิวอาหารต่างๆ ครบแล้วชญานิษฐ์ก็เดินไปคุยกับเจ้าของร้านถึงรายละเอียดที่เธอจะลงในคลิปส่วนณัฏฐพิมพ์นั่งรอที่โต๊ะอาหารอยู่คนเดียว“คุณแน่ใจนะว่าจะทำอย่างนี้” ณัฏฐพิมพ์ถามธีธวัชที่ยืนแอบอยู่ในมุมหลับตาด้านหลังโต๊ะที่เธอนั่งอยู่“ก็คุณเป็นคนเสนอเองนี่แล้วทำไมตอนนี้จะไม่มั่นใจล่ะ”“ก็หวานกลัวเนเน่โกรธ”“แต่ผมว่าเขาไม่โกรธหรอกเพราะคุณเป็นเพื่อนที่เขารักมาก”“ฉันขอถามอะไรคุณธีอย่างหนึ่งสิ”“ถามมาเลย”“คุณธีจริงจังกับเพื่อนของหวานจริงๆ ใช่ไหม ไม่ใช่ว่าอยากจะทำเพราะเห็นว่าสนุก”“ไม่เลยผมจริงจังกับเนเน่มากๆ ผมรู้ใจตัวเองดีแต่คุณหายไปนานเกือบสามอาทิตย์เลยนะ”“ใช่ผมหายไปเพื่อไปเคลียร์ตัวเอง ผมรู้ว่ามันฟังดูไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไหร่ที่ผมต้องไปสอนงานรุ่นน้องแต่มันก็มีความจำเป็นจริงๆ เพราะครอบครัวของเราสองคนนั้นสนิทกันมากๆ และพ่อของเขาก็ป่วย
แม้จะเป็นคนบอกเลิกธีธวัชเองแต่ชญานิษฐ์กลับเสียใจมากๆเพราะหลังจากวันนั้นชายหนุ่มก็โทรศัพท์มาหาเธออีกเพียงแค่ครั้งเดียวพอเธอไม่รับสายเขาก็ไม่โทรมาอีกเลยแม้กระทั่งไลน์หรือข้อความก็ไม่มีมาสักนิด หญิงสาวก็เลยคิดว่าเขาคงจะทำตามที่เธอบอกคือไปจัดการเรื่องการสอนงานให้กับกวินตราให้เรียบร้อยแล้วค่อยกลับมาคุยกับเธอแต่มันเป็นความคิดที่ผิดมากๆ เพราะเวลาผ่านไปหนึ่งสัปดาห์นอกจากเขาจะไม่ติดต่อมาหาเธอแล้วยังมีภาพข่าวที่ธีธวัชไปร่วมเปิดโรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งเธอนะว่าน่าจะเป็นโรงแรมของคุณกวินตรารูปที่ทั้งสองยืนข้างกันขณะที่หญิงสาวเป็นคนตัดริบบิ้นมันดูเหมาะสมมากๆ ซึ่งมันแตกต่างกับตนเองโดยสิ้นเชิง ดูแล้วกวินตราน่าจะเป็นผู้หญิงที่เหมาะสมกับธีธวัชมากที่สุดทั้งสถานะทางสังคมทั้งรูปร่างหน้าตารวมถึงกิจการที่ทั้งสองมีนั้นเหมาะสมกันมากภาพที่เขาถ่ายพร้อมกับกวินตราถูกโพสต์ลงโซเชียลโดยเพจเพจหนึ่งหญิงสาวอ่านหัวข้อข่าวแล้วรู้สึกจิตใจห่อเหี่ยว‘เมื่อผู้บริหารหนุ่มหล่อกับผู้บริหารสาวสวยยืนเคียงข้างกัน มันเป็นภาพที่สวยงามและลงตัวจริงๆ น่าสงสารอินฟลูเอนเซอร์สาวคนนั้นน่ะจู่ๆ ก็อกหักโดยไม่รู้ตัว’ภายใต้ภาพนั้นมีคนเข้ามาแสดงคว
หญิงสาวยิ้มกว้างเมื่อมองลอดช่องเล็กๆ บริเวณประตูแล้วเห็นว่าตอนนี้คนที่ยืนอยู่หน้าห้องนั้นเป็นใคร เธอรีบเปิดประตูออกไปอย่างรวดเร็ว”“พี่ธี” สาวยิ้มกว้าง“คิดถึง” ชายหนุ่มกอดหญิงสาวแน่นด้วยความคิดถึง ตลอดทั้งสัปดาห์งานยุ่งมากๆ จนไม่มีเวลาให้กับชญานิษฐ์เลย เขาก็รู้สึกผิดมากๆ“พี่ธีมาทำไมดึกจังคะ”“พี่คิดถึงเนเน่” เขาเดินมานั่งอยู่บนโซฟาด้วยท่าทางเหนื่อยๆ“ทำไมสภาพพี่ธีเป็นแบบนี้ล่ะคะ” หญิงสาวมองใบหน้าที่ซูบและดวงตาคล้ำของเขาซึ่งปกติแล้วธีธวัชจะเป็นผู้ชายที่ดูแลตัวเองค่อนข้างดีเขาไม่เคยปล่อยให้ตัวเองโทรมมากขนาดนี้มาก่อน“ช่วงนี้พี่ทำงานที่โรงแรมด้วยและก็ต้องสอนงานแฟร์ด้วยน่ะ ก็เลยไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ พี่ขอโทษเนเน่อาทิตย์นี้เราไม่ได้เจอกันเลยและยังได้คุยโทรศัพท์กันแค่นิดเดียว”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเนเน่เข้าใจว่าพี่ธีทำงานและยุ่งมากๆ แล้วกินอะไรมาหรือยังคะ”“พี่กินมาแล้วครับ”“พี่แค่แวะมาหาเนเน่หรือจะมาค้างคะ”“พี่ตั้งใจจะมาค้างกับเนเน่”“ถ้างั้นไปอาบน้ำนะเดี๋ยวเนเน่เตรียมชุดนอนให้” ชายหนุ่มเอาชุดนอนและชุดทำงานมาทิ้งไว้ที่นี่อยู่หลายชุดเผื่อเวลาที่มาพักจะได้ไม่ต้องขนมาทุกครั้งให้มันวุ่นวาย“เน