ขอรักอีกครากับภรรยาคนเดิม

ณ งานเลี้ยงกาลาดินเนอร์ที่จัดขึ้นในโรงแรม ML โรงแรมชื่อดังระดับห้าดาวแห่งเมืองจินไห่ รถยนต์แบรนด์หรูคันใหญ่ค่อยๆ เคลื่อนเข้าจอดเทียบหน้าประตูทางเข้างาน

ประตูรถถูกเปิดออก ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลาแต่เต็มไปด้วยความเย็นชาลงจากรถเป็นคนแรก จากนั้นก็มีหญิงสาวใบหน้าสวยหวาน ผิวพรรณเกลี้ยงเกลาลงจากรถตามมา

เธอเอื้อมมือเรียวควงแขนชายหนุ่มเพื่อเดินเข้าไปในงาน พร้อมกับส่งรอยยิ้มให้แขกในงานเป็นระยะ

“ประธานโม่ คุณนายโม่”

เสียงทักทายจากบรรดาแขกเหรื่อดังขึ้นตลอดทางเมื่อเห็นพวกเขา

พวกเขาก็คือประธานโม่เหยี่ยนแห่งบริษัทต้าเฉิง และหลี่ชิวโหรวภรรยาสาว

โม่เหยี่ยนเดินทักทายกับแขกคนอื่นอย่างเป็นกันเอง ไม่ว่าใครที่เข้ามาทักทายเขาก็พูดคุยอย่างสนิทสนม ปล่อยให้หลี่ชิวโหรวที่ควงแขนเดินก้าวเท้าตามเขารัวๆ

ลักษณะคล้ายกับว่าเขากำลังลากเธอให้เดินตาม โดยที่ไม่สนใจว่าเธอจะตามทันหรือไม่

หลายคนเห็นท่าทางของเขาก็ได้แต่สงสัย เมื่อก่อนประธานโม่เอาใจใส่ดูแลภรรยาสุดสวยคนนี้มาก เธอจะทำอะไรเขาก็ยอมเธอทุกอย่าง แต่มาวันนี้ดูเหมือนเขาไม่ใส่ใจเธอแม้แต่น้อย

หลี่ชิวโหรวที่สวมชุดเดรสเข้ารูปและรองเท้าส้นสูง เธอเดินตามสามีหนุ่มไม่สะดวกนัก เมื่อเขาก้าวเท้ายาวเดินด้วยความรวดเร็ว เธอจึงต้องเร่งฝีเท้าตามอย่างทุลักทุเล

“โอ๊ะ”

หญิงสาวก้าวเท้าพลาดทำให้ข้อเท้าพลิก เธอล้มลงกับพื้น มือที่เกี่ยวแขนสามีหลุดออกโดยที่เขาไม่คว้าตัวเธอไว้

“โอ้ย”

เสียงร้องครวญครางเจ็บปวดออกมาจากปากของหญิงสาว ร่างบางนอนอยู่บนพื้น มือบางเปลี่ยนเป็นกุมท้องของตน เหงื่อซึมเต็มใบหน้างาม

โม่เหยี่ยนเหลือบนัยน์ตาคมดูภรรยาสาว ก่อนตวัดสายตาสั่งให้เลขาส่วนตัวพยุงเธอขึ้น

ต่งเหอเก๋อ เข้าใจความหมายสายตาเจ้านายก็ก้มลงหมายจะพยุงหลี่ชิวโหรว เพียงแต่เมื่อเขามองดูชุดเดรสสีฟ้าอ่อนของเธอก็พบว่ามีคราบเลือดสีแดงสดเลอะเป็นวงกว้าง

มือหนาชะงักงัน “คุณนาย” เขาอุทานด้วยความตกใจ เงยหน้าไปทางโม่เหยี่ยนทันที

“คุณผู้หญิงตกเลือดครับ” เขารายงานสีหน้าเป็นกังวล

โม่เหยียนมองหลี่ชิวโหรวด้วยสายตาเย็นชา

“พาเธอไปโรงพยาบาล”

จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในงานตัวคนเดียว ทิ้งต่งเหอเก๋ออุ้มภรรยาไปโรงพยาบาลด้วยความรีบร้อน

เหตุการณ์เกิดขึ้นท่ามกลางสายตาตกใจของแขกภายในงาน แต่ทุกคนต่างเงียบไม่กล้าแสดงความคิดเห็นใดๆ ออกมา เพราะทราบดีว่าโม่เหยียนเป็นคนอารมณ์ร้อน รักแรงและโมโหร้าย ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าทำในสิ่งที่เขาอาจจะขุ่นเคือง

         ........

         โรงพยาบาลประจำเมืองจินไห่

         “โหรวโหรว เสียใจด้วยนะ”

เฉิงอี้หยวน นายแพทย์แผนกสูตินรีเวชพูดกับหลี่ชิวโหรว สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสารเห็นใจ

         หลี่ชิวโหรวไม่ตอบใดๆ เธอก้มหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นน่าสงสาร

         “ลูก ลูกของฉัน”

         “ยังเหลืออีกคน”

หมอหนุ่มกระซิบบอกเสียงเบา มือหนาวางบนไหล่ปลอบใจเธอ

         หญิงสาวหยุดสะอื้น เงยมองหน้าเขาด้วยความประหลาดใจ

“หมายความว่าอะไรคะ”

         หลี่ชิวโหรวพอเดาได้ว่าตนเองตั้งครรภ์ เพราะประจำเดือนขาดสามเดือนแล้ว แต่ยังไม่ได้ฝากครรภ์ที่โรงพยาบาล เนื่องจากรอให้โม่เหยี่ยนว่างเพื่อมาหาหมอพร้อมกัน

         เพราะฉะนั้นจึงไม่รู้ว่าในท้องตนเองเป็นลูกแฝด

         “ลูกแฝดน่ะ เสียไปหนึ่งคน ยังเหลืออีกคน”

เฉิงอี้หยวนอธิบาย มือหยิบผ้าเช็ดหน้าส่งให้เธอ

         “พี่ไม่ต้องบอกเรื่องนี้กับใครนะ”

หลี่ชิวโหรวรับผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตา ดวงตาหวานเหลือบมองนอกห้องตรวจ

         เฉิงอี้หยวนมองตามสายตาหญิงสาว เห็นเงาของ     ต่งเหอเก๋อยืนรออยู่หน้าห้อง เขาพยักหน้ารับปาก

         “เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องเอกสารให้ แต่เธอจะทำยังไงต่อ”

         “ฉันจะหย่า”

หลี่ชิวโหรวเก็บอารมณ์เศร้าพูดด้วยความเด็ดเดี่ยว

         ........

         วิลล่าของโม่เหยี่ยน

         ชายหนุ่มสีหน้าเย็นชาถือโทรศัพท์ฟังรายงานของเลขา

         “แท้งอย่างนั้นหรือ”

 โม่เหยี่ยนเอ่ยถาม น้ำเสียงราบเรียบไร้คลื่นอารมณ์

         “ก็ดี”

เขากล่าวต่อสั้นๆ แล้วก็กดวางสายทิ้ง

         “ลูกชู้ แท้งไปก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่”

ชายหนุ่มพูดพึมพำกับตนเอง ก่อนหยิบแก้วไวน์มาจิบราวกับไม่ใส่ใจกับเรื่องที่ได้ฟังมาก่อนหน้า และเรื่องที่ฟังอยู่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา

         เดือนที่แล้วเขาได้คลิปมาจากผู้ไม่ประสงค์ออกนาม ในคลิปปรากฏผู้หญิงใบหน้ารูปร่างคล้ายกับหลี่ชิวโหรวเปิดโรงแรมเข้าพักกับผู้ชายอื่น ซึ่งเป็นเวลาตรงกันกับที่เขาไปดูงานต่างประเทศพอดี

         ไม่รู้ว่าแอบนัดกันอีกครั้งแล้ว คิดดังนั้นก็ยิ้มมุมปาก

         “ฉันนี่โง่เสียจริง ถูกสวมเขามาตั้งนาน”

         ........

         สี่วันผ่านไป

         หลี่ชิวโหรวออกจากโรงพยาบาลกลับวิลล่าของโม่เหยี่ยน เธอขึ้นไปบนห้องเก็บข้าวของเครื่องใช้ของตนเองใส่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่

         “จะทำอะไร”

โม่เหยี่ยนเดินเข้ามาในห้องของเธอถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

         ตั้งแต่เห็นคลิปนั้น เขาก็แยกห้องนอนกับหลี่ชิวโหรว ภรรยาสาวไม่เอ่ยถามเหตุผลเขาสักคำ ทำให้เขาโมโห เข้าใจว่าเธอคงยอมรับกลายๆ และอยากไปอยู่กับชายชู้ใจจะขาด

         “ย้ายออก”

หลี่ชิวโหรวตอบ ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มอย่างไร้เยื่อใย

         ขอเธอแยกห้องนอนเธอไม่ว่า เธอล้มลงพื้นข้างกายเขา เขาก็ไม่คิดช่วยเหลือ เธอแท้งลูกของเขา เขาก็ไม่สนใจใยดี ไม่มาเยี่ยมที่โรงพยาบาล ปล่อยให้เธอนอนร้องไห้คนเดียวทุกคืน

         ผู้ชายไร้หัวใจ เธอไม่ต้องการเขาอีกแล้ว

“ฉันจะหย่า”

         “อืม ก็ได้ พรุ่งนี้ไปหย่ากันเลย” โม่เหยี่ยนตอบทันที

         ในเมื่อเธออยากจะไป เขาก็ไม่คิดจะรั้งไว้ให้อยู่ข้างกาย

         ........

         เมืองซิ่งชุน

         คอนโดสุ่ยอัน

         “ขอบคุณพี่นะ”

หลี่ชิวโหรวเข็นกระเป๋าเดินทางเข้ามาในห้อง ส่งสายตาขอบคุณไปทางเฉิงอี้หยวน

         “ไม่ต้องขอบคุณ เรารู้จักกันมานานต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว อีกอย่างฉันมาทำวิจัยที่นี่อย่างน้อยก็สี่ปี มีเวลาให้โหรวโหรวพักผ่อนเต็มที่”

ชายหนุ่มตอบน้ำเสียงอ่อนโยน

         หลี่ชิวโหรวและเฉิงอี้หยวนเป็นเพื่อนกันสมัยเรียนมหาวิทยาลัย แม้จะเป็นเพื่อนคนละคณะ แต่ก็สนิทสนมกันอย่างมาก สนิทกระทั่งพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายต่างคิดว่าพวกเขาทั้งสองน่าจะได้ลงเอยกัน

         ติดตรงที่เมื่อเรียนจบมหาวิทยาลัย หลี่ชิวโหรวก็ได้พบรักกับโม่เหยี่ยน จากนั้นไม่กี่เดือนก็ตกลงแต่งงานกันอย่างรวดเร็ว

         ทำให้เฉิงอี้หยวนได้แต่เก็บความเศร้าไว้ภายในใจเพียงผู้เดียว

         “ฉันเตรียมห้องนอนใหญ่ให้นะ พอลูกคลอดออกมาจะได้มีพื้นที่ใช้สอยกว้างๆ”

เฉิงอี้หยวนบอกหญิงสาว “ส่วนห้องนอนเล็กสองห้องฉันใช้เอง”

         “ได้เลยค่ะคุณหมอ จะนอนจะนั่งทำงานห้องไหน เชิญเลยค่ะ”

หลี่ชิวโหรวหัวเราะในคำพูดและท่าทางของเขา

         คงมีเฉิงอี้หยวนผู้นี้ ที่ทำให้เธอยิ้มออกมาได้ในวันที่หัวใจเจ็บปวดจนแทบเจียนตาย

         ........

         บริษัทต้าเฉิง

         ห้องทำงานประธานบริษัท

         “เหอะ ไม่ยอมรับเงินหลังหย่า คอนโดที่ฉันให้ก็ไม่ไปอยู่ แต่ไปอยู่กับผู้ชายคนอื่น”

โม่เหยี่ยนพูดนัยน์ตาแข็งกร้าว

         “คุณนายอาจมีเรื่องจำเป็นก็ได้ครับ”

ต่งเหอเก๋อตอบ เขาเห็นโม่เหยี่ยนกับหลี่ชิวโหรวตั้งแต่เริ่มออกเดทด้วยกัน ชายหนุ่มหญิงสาวรักกันหวานชื่น ไม่มีท่าทีของการนอกใจเลยแม้แต่น้อย ถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่เชื่อว่าคุณนายจะไปคบชู้กับคนอื่น

“ข้ออ้างทั้งนั้น”

โม่เหยี่ยนพูด มือหนายกขวดไวน์รินใส่แก้วก่อนดื่ม