“ตอนไหน พุดซ้อน ตอนไหน บอกฉันสิ ฉันจะได้รู้ว่าเธอชอบหรือไม่ชอบ บอกฉัน”
“ตอน...” เสียงแหบพร่าคลอเคลียอยู่ข้างใบหูก่อนจะเคลื่อนลงไปหาอกอวบ นั่นจะให้เธอคิดทำตอบได้ยังไง
“ตอนนี้หรือเปล่า ตอนนี้ หรือว่าตอนนี้”
“อื้อ... คุณชาย... พอ... หยุดนะ อื้อ...”
อินถวาสะท้านเฮือกไปตามแรงนิ้วมือ เพราะทุกๆ ตอนนี้ของคุณชายคือการบดบี้ที่ยอดเกสร การทรมานเธอด้วยปลายนิ้วของเขา เขาทำร้ายเธอด้วยปลายนิ้วของเขา
“ต่อนะ จะพาไปเที่ยว... สวรรค์”
“อื้อ... คุณ... คุณชาย!”
ดวงตาสวยหวานของอินถวาเบิกกว้างและก็เห็นดวงตาคมเข้มของเขามองสบมาพอดี ในระยะที่ใกล้กันเพียงลมหายใจรดริน เธอเห็นความภูมิใจจากดวงตาคู่นั้น แต่เธอล่ะ
“ไม่! ไม่นะคะ คุณชายสัญญาแล้ว คุณชาย... อื้อ... อย่านะคะ อย่า... ไม่เอา... เอาออก อื้อ... เอาออก ไม่... อย่า... คุณชาย... อื้อ... ไม่นะคะ... คุณชาย...”
อินถวาดิ้นพล่านเพราะอะไรบางอย่างที่สอดแทรกเข้ามาใน... เธอรู้ว่านี่คือขั้นตอนสำหรับการมีบุตร แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะเอาอะไรสอดใส่ไปสักครั้ง แค่แอบคิดอย่างทะ
