ด้วยที่เพื่อนรักทั้งสองมีรูปร่างที่ใกล้เคียงกัน พฤษา หรือเมย์ เป็นหญิงไทยปนเชื้อจีน รูปร่างที่สูงโปร่ง ที่ความสูง 169 เซนติเมตร ผิวขาวออกแดง หน้าตาน่ารัก ตาโต ใครเห็นต่างก็ชอบ ผมดำเป็นลอนตรงปลาย ยิ่งทำให้เธอสวยเป็นพิเศษ และที่สำคัญเธอเป็นดาวคณะ และเรียนดีเกียรตินิยมอันดับหนึ่งด้วย
ส่วนลดาเป็นลูกเสี้ยว ญี่ปุ่น ไทย รัสเซีย สูงที่ 172 เซนติเมตร เพื่อนรักทั้งสองที่มีความสวยที่กินกันไม่ลง แต่ลดามีความออกโซนยุโรปหน่อยๆ จึงทำให้เธอคล้ายลูกครึ่ง และด้วยนิสัยของเธอก็เป็นคนที่โผงผาง พูดจากตรงไปตรงมา บุคลิกของคนที่มีหัวสมัยใหม่ เธอจึงเป็นเหมือนเด็กผู้หญิงแก่นๆ และเธอก็เป็นคู่ดาวคณะของเมย์ด้วย เธอเรียนดีไม่แพ้เพื่อนรักของเธอเช่นกัน
เพื่อนรักทั้งสองต่างมีหนุ่มๆ หมายปองและตามแจกขนมจีบไม่เว้นแต่ละวัน แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่ต้องการที่จะมีแฟน โดยเฉพาะ เมย์ ที่เธอจะตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ เพราะปัญหาที่บ้านก็มากพออยู่แล้ว เธอจึงไม่ต้องการที่จะเพิ่มปัญหาใหม่ๆ เข้ามาในชีวิตของเธออีก นั้นจึงทำให้ เมย์ ไม่ยอมคบใคร
ลดารู้เรื่องของเพื่อนคนนี้ดี เพราะพวกเขาเป็นเพื่อนรักกัน มีเรื่องอะไร เมย์มักจะเล่าให้เธอฟังเสมอ เช่นเดียวกับลดาที่มักจะเล่าเรื่องราวของเธอให้เพื่อนคนนี้ฟัง รวมถึงเรื่องของน้าเล็กของเพื่อนคนนี้ ลดาก็มักจะเล่าให้เธอฟังอยู่เสมอ เพียงแค่ทั้งสองคนยังไม่เคยไปบ้านของกันและกัน
บริเวณลานจอดรถของโรงแรม
ท้ายรถสปอร์ตยุโรปหรูสีขาวคันงาม ลดาเปิดท้ายรถยนต์ด้วยรีโมตไฟฟ้า พร้อมกับก้าวเข้าไปหยิบถุงที่มีชุดเดรสอยู่ด้านใน
“นี้ค่อยเหมาะกับเธอ เจ้าของงานวันเกิดสุดสวย ฉันซื้อมาให้เธอเพื่อเป็นของขวัญ เธอต้องใส่มันในคืนนี้” ลดายื่นถุงกระดาษใบใหญ่ที่มีชุดที่เธอซื้อมาให้กับเมย์
เมย์ รับถุงมา จากนั้นเธอเปิดดูด้านใน พร้อมใช้มือจับดูเนื้อผ้า เธอรู้ได้ทันทีว่านี้เป็นผ้าเนื้อดี ราคาไม่ต่ำกว่าครึ่งหมื่นอย่างแน่นอน แต่เธอจะรับของราคาแพงอย่างนี้ได้ยังไงกัน
“นี้มันแพงมากเลยนะ ฉันรับไว้ไม่ได้หรอกดา”
“ไม่ต้องพูดมากเลยเธอน่ะ เธอเป็นเพื่อนรักฉัน แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ให้เธอบ่อยๆ สักหน่อย” ลดาทำหน้าทำตา เป็นเชิงบอกว่าหากเธอไม่รับเธอตายๆๆๆ
“ไป เข้าไปข้างในกัน เดี๋ยวฉันพาเธอไปเปลี่ยนชุดเอง ขืนแต่งชุดนี้เข้างาน เขาก็ว่าฉันพาใครมาหรอก เธอดูชุดที่ฉันใส่สิ เธอจะไม่ใส่เป็นเพื่อนฉันอย่างนั้นเหรอ” ลดาพูดไป มองตาเพื่อนสาวปริบๆ ไป
ก็ชุดที่เธอใส่มันเป็นชุดออกงานกลางคืนเลยก็ว่าได้ แต่ที่เพื่อนเธอใส่มาวันนี้ มันเหมือนชุดที่กำลังไปกินไอศกรีมในห้าง มันจะเข้ากันได้ยังไงก่อน!
“ก็ได้ ก็ได้ แต่ต่อไปไม่ต้องซื้อของราคาแพงๆ อย่างนี้ให้ฉันอีกนะ ฉันไม่รู้ว่าจะใส่มันไปงานไหนได้อีก”
“จ้า แม่คนประหยัด”
จากนั้นทั้งคู่ก็เดินกลับเข้าไปในโรงแรม และตรงไปยังห้องน้ำ
เมย์ รู้ว่าลดาเป็นลูกคุณหนูมีตังค์ ดูจากรถยนต์ที่เธอใช้ก็รู้ แต่ลดามักจะทำตัวเป็นคนปกติทั่วไป ไม่ได้อวดรวยอะไร แต่ด้วยของใช้ที่เธอมีก็พอจะดูออกว่าเธอนั้นต้องไม่ธรรมดา
เมย์ไม่ได้ถามเกี่ยวกับเรื่องทางบ้านของลดามากนัก เพราะลดาไม่ค่อยกลับบ้าน ถึงแม้พวกเธอทั้งคู่จะชอบคุยเรื่องส่วนตัวของกันและกันให้ฟังก็ตาม รวมถึงลดาชอบอยู่คอนโด ลดายังรับงานเขียนแบบ และออกแบบภายในอาคารเพื่อหาเงินค่าขนมใช้เองด้วย
เธอมักจะหางานเหล่านี้มาให้เมย์ทำด้วย เมย์จึงพอมีรายได้จากการรับเขียนแบบและออกแบบภายในอาคาร ที่ลดาเพื่อนรักป้อนให้
เมย์และลดา ทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้ากันในวันปฐมนิเทศ ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ ทั้งคู่ได้กลายเป็นเพื่อนสนิทกันและรักกันมาก จนลดาอยากที่ยกน้าเล็กของเธอให้กับเมย์เพื่อนรัก ติดที่ทั้งคู่ก็ไม่อยากมีแฟน ต่างกันตรงที่ หน้าเล็กของเธอยังคงมีสาวๆ เข้ามาพัวพันอยู่ตลอดเวลา แต่กับเมย์ที่ไม่มีชายได้ให้เธอสนใจได้เลย
“เสร็จหรือยังแม่คุณคนสวย เพื่อนๆ ที่ห้องจัดเลี้ยงรอเรานานแล้วนะจ๊ะ” ลดาร้องเรียกเพื่อนสาวที่แต่งตัวภายในห้องน้ำ
“เสร็จแล้วๆ” เมย์ เปิดประตูออกมา
เธอยืนอยู่ตรงหน้าลดาเพื่อนรัก ด้วยชุดเดรสสีชมพูอ่อน เปิดไหล่กว้างชนิดที่เห็นเนินอกขาวๆ ของเธอ โชว์เนื้อหนังด้านหลังของเธอจนถึงเอวคอด โดยมีเส้นเชือกเส้นเล็กๆ เกี่ยวทับกันอยู่ด้านหลังและพาดที่หัวไหล่ของเธอเส้นละข้างเท่านั้น มันเป็นเส้นเชือกที่เป็นเพียงตัวช่วยพยุงไม่ให้เสื้อของเธอหลุดออกจากตัวเธอได้เป็นพอ
จนลดาเองที่เป็นผู้หญิงด้วยกันยังอดที่จะมองไม่ได้ ไปยังสาวสวยที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้
ส่วนลุกซ์ที่ตกใจจากการโยนช่อดอกไม้ของลดามาที่เขา เพราะเขาก็เพิ่งได้รับช่อดอกไม้ที่เจ้าบ่าวดันโยนลงมาที่เขาพอดี ตอนนี้เขามีช่อดอกไม้ถึงสองช่อ ลุกซ์ทำอะไรไม่ถูก เห็นการยิ้มแห้งๆ ของลดาที่ส่งมาให้เขา “ดาให้อาจารย์” “งั้นผมก็ให้คุณเหมือนกัน” ลุกซ์จับช่อดอกไม้ของลดาที่เป็นสีขาว จากนั้นก็ส่งช่อสีแดงอีกช่อผลักไปที่เธอ “ผมได้มาแล้วช่อหนึ่ง คุณเก็บไว้เถอะ” เขาชิงพูดตัดหน้า ไม่ให้เธอทำมันอีก ทั้งสองมองหน้ากัน และก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน ลดาส่งยิ้มให้ลุกซ์เป็นกันเอง เช่นเดียวกับลุกซ์ พิธีกรเห็นบรรยากาศการโยนช่อดอกไม้ ก็อดที่จะแซวไม่ได้ “ว้าวๆๆๆ คนที่ได้รับช่อดอกไม้ในวันนี้เป็นทั้งหลานสาวสุดที่รักของเจ้าบ่าว และเพื่อนของเจ้าสาว อะ!!! ไม่แน่นะครับคู่ขวัญคู่ใหม่อาจจะใช่พวกเขาก็เป็นได้” “หยุดเลยแก!! เจ้ารุจ” คิระปรามเพื่อนที่แซวหลานสาวของเขา เขาจะยอมให้คนที่ตามจีบเมียเขา กับหลานสาวเขา ... มันจะได้ยังไงกัน!!! เขามองตาเขียวไปที่ลุกซ์ และมองไปนิรุจเพื่อนรักบนเวที “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ... เอาไม่แซวแล้ว .. งานฉลองสมรสของทั้งสองในค่ำคืนนี้ก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่อ
คิระยื่นไมค์ให้เมย์ เมย์ที่ยังตื่นเต้น ไม่รู้จะพูดอะไรดี เธออ้ำๆ อึ้งๆ “พูดถึงผมก็ได้ครับ” คิระกระซิบข้างหูของเธอ ทำเธอตื่นจากภวังค์ “เอ่อๆ ... คือ ดิฉันพฤษา มัตสึโมโตะ ดิฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยค่ะ สำหรับงานวันนี้ก็ไม่ได้คาดหวัง เพราะคุณเล็กเขาไม่ได้บอกอะไรเมย์เลย ... หากบอกว่าเราสองคนรู้จักกันได้ยังไง ... อือ ... เรื่องของเราสองเกิดขึ้นก่อนเด็กสองคนนี้จะเกิด หากนับก็ 11 ปีได้ มันเป็นเรื่องของโชคชะตาที่เล่นตลกกับคุณเล็กและเมย์ ทำให้เราทั้งสองพลาดที่อยู่ด้วยกัน ...” เมย์มองไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มที่สูงกว่าเธอ เขามองเธอตอบ “เมย์รู้สึกขอบคุณเขาที่ตามหาเรา ตามหาเมย์และลูกๆ จนเจอ เมย์ต้องขอโทษเขาที่หนีเขาไปและไม่ติดต่อเขาเลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา .. ถึงแม้ว่าเราทั้งสองจะไม่อยู่ด้วยกัน แต่เมย์ยังคิดถึงเขา และขอบคุณเขาที่มอบของขวัญที่ดีที่สุดมาให้กับเมย์ ... ลูกๆ ของเราถือเป็นของขวัญที่วิเศษที่สุด และ ... เขาที่ยืนอยู่ตรงนี้ ถือเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เมย์ได้รับ ... ขอบคุณเพื่อนรักของเมย์ ลดา หรือหลานสาวของเขา ขอบคุณลูกๆ ที่ทำให้เราทั้งสองได้กลับมาเจอก
ลดาที่เห็นเมย์นิ่งไม่ไหวติง เธอก็ยื่นมือไปคว้ามืองของเพื่อนสาวทันที ลุกซ์ที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็พูดขึ้น “คุณเมย์ คุณมัตสึโมโตะรออยู่นะครับ” เมย์ยืนขึ้น และลดาก็พาเธอออกมายืนอยู่ตรงพรมแดงที่จะเดินขึ้นเวที แต่เธอพาเมย์หยุดรอที่ทางเดิน กลุ่มคนที่กำลังพากันเดินเข้ามา คือพ่อของเธอ และลูกๆ ของเธอ เมื่อทุกคนเดินมาอยู่ตรงหน้าของเธอ ลดาก็ส่งมือของเมย์ไปหาพ่อของเธอ “วันนี้พ่อขอทำหน้าที่พ่อ ส่งเมย์ให้พบกับความสุขสักครั้งนะ” ปราบยุทธยิ้มให้เธอ เช่นเดียวกับน้องชายที่อยู่ด้านหลังก็ยิ้มให้เธอเช่นกัน “พี่เมย์ พวกผมก็จะส่งพี่เมย์ให้พบกับความสุขเช่นกันครับ” เมย์พูดอะไรไม่ออก เธอย์ที่ไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มจะเป็นคนเตรียมเรื่องนี้ทั้งหมด เธอมองไปที่ลดาเพื่อนรัก พ่อแม่ของลดา ลุกซ์ ทุกคนยิ้มให้เธอ เธอมองขึ้นไปยังเวที ที่เห็นคิระยิ้มรอเธออยู่ มีคุณพ่อคุณแม่ของเขาที่ยืนอยู่ข้างๆ เพื่อรอเธอขึ้นไปเช่นกัน “และแล้วเราก็เจอตัวเจ้าสาวของเจ้าบ่าวกันแล้วนะครับ” พิธีกรพูดขึ้น พร้อมเสียงตบมือแสดงความยินดี ปราบยุทธดึงมือของเมย์ให้มาคล้องที่แขนของเขา จากนั้นก็พาเมย์เดินขึ้น
ฟีโอน่าก็ตกใจ เพ็ญนีติ์ที่นึกว่าฟีโอน่า น่าจะมีสิทธิ์ แต่ตอนนี้คงไม่ใช่ เธอมองไปที่เพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานในวงการเดียวกัน เพราะพวกเธอ 3 คน รวมทั้งเมย์ด้วยที่ไม่รู้ว่านี้คืองานแต่งงานของคิระ แต่คนอื่นๆ รู้กันหมดแล้ว แขกที่ทยอยกันเข้ามา เริ่มมีคนคุ้นหน้าคุ้นตาเมย์บ้างแล้ว “ดาพวกเขามาได้ยังไงกัน!!!?” เมย์ถามเพื่อนรัก เมื่อเห็นเพื่อร่วมห้องสมัยเรียนปริญญาตรีเดินเข้ามาภายในงาน “ยินดีด้วยนะ เมย์ ลดาด้วยนะ สมดังใจแล้วสินะ” กิ่งกาญ มีน และเวนิส กล่าวทักทายลดาและเมย์ เพื่อนสมัยเรียนที่พวกเธอสนิทด้วยมากในชั้นเรียน กล่าวคำที่ทำเอาเมย์งงไปกันใหญ่ เธอมองมาที่ลดา ที่ยิ้มไม่หุบ และมองไปที่เพื่อนๆ ของเธอที่นั่งจนเกือบเต็ม 3 โต๊ะได้ คนที่เข้ามามีทั้งเพื่อนของคิระ และคนรู้จักในแวดวงธุรกิจของบริษัท เมย์ที่นั่งตาค้างอยู่ที่โต๊ะ ทำเอาลดาอดที่จะขำไม่ได้ ลุกซ์ที่ไม่รู้ว่าจะขำหรือเสียใจให้กับตัวเองดี “ใจเย็นๆ กันครับทุกท่าน งานเลี้ยงฉลองปีใหม่ของทางเรายังไม่สิ้นสุดเพียงเท่านั้น แต่ยังมีการจัดเลี้ยงฉลองสมรสของประธานสุดหล่อคนปัจจุบันของบริษัทแลนด์เพาเวอร์พร็อพเพอร์
“ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบจะทุ่งหนึ่งแล้ว ผมขอเชิญอดีตประธานบริษัท คุณมัตสึโมโตะ และภริยา คุณญาณิน ขึ้นมาจับรางวัลสำหรับผู้ที่มากับโชคในวันนี้กันครับ” เสียงตบมือจากทางฝั่งพนักงานดังขึ้นอีกครั้งเพื่อให้เกียรติกับผู้อาวุโสของบริษัท หลังจากที่พิธีกรกิตติมศักดิ์กล่าวเชิญท่านขึ้นเวที ขณะที่อดีตประธานและภริยาช่วยกันจับรางวัลพิเศษบนเวที และพิธีกรผู้มากความสามารถช่างพูดช่างเจรจาอย่าง นิรุจ ที่กำลังลุ้นรายชื่อผู้โชคดีภายในงาน ครอบครัวของลดา ที่มีแม่ พ่อ และน้องชายของเธอก็เดินออกมาจากทางด้านหลังของเวที “พ่อ แม่ ทางนี้ค่ะ” ลดาเรียกทั้งสองคนเมื่อเธอเห็นผู้ที่กำลังเดินมาทางเธอ โดยเมย์ เด็กๆ ก็ยืนขึ้นเพื่อให้เกียรติพ่อแม่ของเพื่อน “อะ ... นี่ปี่ใหม่ วันใหม่แน่ๆ เลย มากับพี่ทางนี้มะ” เอริกส์ น้องชายของลดา เรียกตัวน้องชายที่เขาเพิ่งเจอหน้าเป็นครั้งแรก “แม่ครับ พวกผมขอตัวไปหลังเวทีกับพี่เขานะครับ” เจ้าปีพูดขึ้น “อือ” เมย์ที่พยักหน้าให้ลูกชาย ทั้งสามพากันเดินไปหลังเวที อลิสา พี่สาวของคิระทักทายเมย์ด้วยความเป็นกันเอง พร้อมกับชมเธอที่เลี้ยงดูเด็กๆ ไ
พนักงานบริษัทของคิระมีประมาณ 80 คนได้ แต่โต๊ะที่ถูกจัดเตรียมไว้ในงาน มีมากกว่าพนักงานของบริษัท โดยเฉพาะโต๊ะสำหรับแขกรับเชิญของลูกค้าบริษัทถูกจัดไว้ในโซนด้านหน้าทางฝั่งขวามือ โต๊ะเหล่านี้มีประมาณเกือบ 20 โต๊ะได้ แต่มี 3 โต๊ะเท่านั้นที่มีคนนั่ง และหนึ่งในโต๊ะนั้นก็มีโต๊ะของฟีโอน่า เพ็ญนีติ์และผู้จัดการของทั้งสองคนนั่งอยู่ด้วย หากมองว่าเป็นงานเลี้ยงปีใหม่ที่จัดอย่างใหญ่โตก็นับว่าเป็นไปได้งานหนึ่งที่เล่นเปิดห้องเลี้ยงพนักงานอย่างหรูทีเดียว เมื่อทั้งสองสาวเห็นเมย์ที่เข้ามาภายในงานต่างก็หันไปมอง เสียงซุบซิบของพนักงานเริ่มดังขึ้นเล็กน้อย ลดากวาดสายตามองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นคนที่เธอเชิญมาเมื่อช่วงบ่าย “อือ ... เขาคงไม่มา” “ใครหรือดา?” เมย์ถามด้วยความสงสัยว่าลดาหมายถึงใคร “ไม่มีอะไรหรอก เข้าไปข้างในเถอะ แขกพากันมาเยอะแล้ว” ลดาไม่ตอบคำถามแต่กลับลากเพื่อนสาวให้ไปยังโต๊ะที่จัดรอพวกเธออยู่ “คุณเล็ก กับคุณแม่ล่ะ?” เมย์ถามหาคนที่เป็นพ่องานแม่งานของค่ำคืนนี้ “น้าเล็กอยู่ในงานนี้ล่ะ เดี๋ยวก็ออกมา” ลดาบอกเมย์ “อือ ... งานใหญ่เหมือนกันนะ พนักง