Novel-novel oleh anabellagora01

Abalang-abala ako sa pag-aayos ng mga dokumento at files na kakailanganin ni Duke para sa aming meeting. Napakahalaga ng meeting na ito dahil ito ang una niyang haharapin bilang acting CEO.Eksaktong oras na para sa meeting kaya lumabas na si Duke mula sa opisina niya. Mabilis akong tumayo para kunin ang mga files sa mesa. Hindi man lang niya ako sinulyapan pero inaasahan ko na susunod ako. As I trailed behind him, I couldn’t help but stare at him like he was some kind of god. He looked incredible in his designer suit, flawless in every way.I used to be the one by his side…Nasa likod ko siya habang nasa loob ng elevator. Sa isip ko, marami nang nagbago sa kanya. Mas lalo siyang gumuwapo, mas lalo siyang naging charming, at mas lalo rin siyang naging masungit.Simula pagkabata, madalas na siyang bastos sa maraming tao, pero hindi sa akin. Sa kasamaang palad, kasama na ako sa mga taong iyon ngayon.Nakarating kami sa twentieth floor at lumabas ng elevator, patungo sa conference room.

The rest of the time sa opisina, I tried my best na maging kalmado and iwasan na mainis ulit si Duke. Kahit na masakit sa'kin, pinilit kong 'wag siyang tignan at 'wag isipin na hindi niya ako naaalala.Ikinuwento ni Sir Simone at ni Sir Marcus ang mga urgent issues sa kanya. Tapos pinag-usapan na rin nila 'yung meeting niya with the board members na mangyayari in an hour."Has everyone been duly informed and prepared for the meeting?" tanong ni Duke. "Wala na bang nakalimutan?""Yes, sir. I made sure to send a reminder email to every one of them yesterday," I quickly replied, trying not to look at him.I secretly gulped after that."Get everything set, then."Nanatili kami sa opisina nang medyo matagal, hanggang sa pinalabas na kami ni Duke.Pagdating ko sa aking desk, mabilis akong nagtungo sa banyo. Hindi naman talaga ako kailangan magbanyo, gusto ko lang ng lugar kung saan ako makakaiyak nang mag-isa.Habang palapit ako sa banyo, mas lalo pang nanghina ang mga hakbang ko. Pumasok a

Biglang nanghina ang mga tuhod ko habang nakatitig sa kanya. Halos mapaupo na ako sa upuan ko. So sobrang kaba ay parang may kung anong kumakawala sa lalamunan ko habang nakatitig ako sa lalaking nasa kabilang dulo ng silid na ito.That was my Duke... the only man I’d ever loved. The father of my kids.My heart continued to race heavily as I wondered if I was dreaming. But I wasn't. Everything was real... Duke being in front of me was real.But how was it possible? Paano siya biglang nasa harapan ko matapos siyang mawala nang ilang taon? Pamilya ba niya ang may-ari ng kompanya? Bakit wala akong kaalam-alam?Pumasok si Duke sa office space at tumayo sa harap ng labing-isang staff."Good morning, sir.""We're thrilled to have you here!""Welcome, sir."Sabay-sabay na bati sa kanya ng mga kasamahan ko.Duke didn't bother to look at their faces, his glacial blue eyes fixed on the two men hovering behind him."Sila na ba lahat?" tanong niya, mahina man ang boses pero parang nagyeyelo."Ye

Nakatulala ako habang sakay ng taxi, papunta na ako sa trabaho. Matapos kong ihatid ang mga anak ko ay nakatangap ako ng tawag mula kay Lola. Hindi na naman ako nakaiwas sa masasakit niyang na salita. Wala akong nagawa kundi tanggapin ang mga pang-iinsulto niya sa akin."Gamitin mo naman ng utak mo, Winter! Kahit may mga anak ka na ay gusto ka pa rin pakasalan ng anak ni Mayor! Gaganda ang buhay niyo, ang buhay natin! Hindi ko maintindihan kung bakit umaasa na pa rin na babalik ang ama ng mga anak mo!"Ang mga salitang iyon ay patuloy na bumabagabag sa akin. Hindi 'yon ang unang beses na nakarinig ako kay Lola, at sa tuwing ginagawa niya 'yon, bumabalik ang sakit sa mga sugat sa puso ko.Pinilit ni ko na 'wag maiyak habang nagbabalik sa isipan ko ang mga masakit na alaala tungkol sa ama ng aking mga anak.Six years ago, I had been so happy, married to my best friend and the love of my life. We were still living their simple life. Although we were married at a young age, I was eighteen