Chapter 4

Abalang-abala ako sa pag-aayos ng mga dokumento at files na kakailanganin ni Duke para sa aming meeting. Napakahalaga ng meeting na ito dahil ito ang una niyang haharapin bilang acting CEO.

Eksaktong oras na para sa meeting kaya lumabas na si Duke mula sa opisina niya. Mabilis akong tumayo para kunin ang mga files sa mesa. Hindi man lang niya ako sinulyapan pero inaasahan ko na susunod ako. As I trailed behind him, I couldn’t help but stare at him like he was some kind of god. He looked incredible in his designer suit, flawless in every way.

I used to be the one by his side…

Nasa likod ko siya habang nasa loob ng elevator. Sa isip ko, marami nang nagbago sa kanya. Mas lalo siyang gumuwapo, mas lalo siyang naging charming, at mas lalo rin siyang naging masungit.

Simula pagkabata, madalas na siyang bastos sa maraming tao, pero hindi sa akin. Sa kasamaang palad, kasama na ako sa mga taong iyon ngayon.

Nakarating kami sa twentieth floor at lumabas ng elevator, patungo sa conference room.

Puno na ng mga board members ang mahabang mesa sa conference room. Ang bakante na lang ay ang upuan ni Duke na nasa dulo ng mesa, at ang upuan ko na nasa tabi niya.

Tumayo ang lahat nang pumasok si Duke. Bagama’t mukhang dismayado ang ilan sa kanila.

“Please, have your seats,” sabi ni Duke pagka-upo niya.

Umupo na rin ako kasama ng iba pa.

Dalawampu’t anim ang board members, at malaking numero iyon dahil sa lawak ng mga aktibidad ng Fortaine Synergy. Hindi ako makapaniwala na ang dati kong Duke ay siya na ngayong pinuno ng lahat.

Sinulyapan ko si Sir Simone na naroon sa kabila, nahuli ko siyang nakatingin sa akin. Pero ilang sandali ay narealize ko kay Duke siya nakatingin.

May kutob ako na magulo ang magiging sitwasyon sa kumpanya. Katabi ni Sir Simone ay ang pinsan ni Duke na kanina ko lang din nakilala.

Minsan na akong kinwentuhan ni Joy tungkol dito, ipinapaliwanag kung paano nag-aagawan ang magpipinsan sa dominasyon ng kumpanya.

“Ang kapangyarihan ng kumpanya ay nasa lola nila—si Madam Aura Fontaine. Nag-uunahan ang mga apo na makuha ang kanyang loob, pero ang paborito niyang apo ay iyong nasa ibang bansa. Mahal na mahal niya ito at malamang na ipamana sa kanya ang kumpanya.”

Buong oras, wala akong ideya na ang paboritong ‘apo’ na ito ay si Duke pala. Wala akong ideya na ang Fontaine Synergy ay pagmamay-ari ng mga Fontaine na kilala ko.

“I’m sure many of you have already heard about me,” Duke began. “But I’ll still introduce myself. I’m Duke Fontaine, son of Travis Fontaine. It’s an honor to serve as your acting CEO.”

“To start, I’d also like each of you to introduce yourselves and the departments you manage.”

Sumandal siya sa kanyang upuan at naghintay.

Tumatagal ang pagpapakilala nang halos walong minuto. Napansin ko na magaspang ang tugon ng mga pinsan ni Duke nang turn na nila, iilan lang sa kanila ang nakatago ang kanilang inis.

Pagkatapos ng pagpapakilala, nagbigay ng ulat ang bawat miyembro tungkol sa kasalukuyang estado ng kanilang departamento. Napakahabang proseso nito, isang bagay na nakakapagod sa daliri ko dahil marami akong kailangang isulat.

Tinalakay rin ang kanilang mga pangunahing kakumpitensiya sa merkado. Pero ang kumpanyang higit na tinutukan ay ang  Company.

Mabilis na lumipas ang araw. Paminsan-minsan, pumupunta ako sa opisina ni Duke para sagutin ang mga tawag niya, pero sinadya niyang hindi ako tingnan. The mere thought of us meeting eyes hurt me.

Determinado akong huwag magpadala sa emosyon, iniisip ko na ayusin ng isang private investigator ang lahat para sa akin. Siguro, kung malalaman ko kung ano ang nangyari kay Duke, may pagkakataon na maibalik ko siya.

Nasa desk ako at inaayos ang mga data para sa araw na iyon. Hindi na ako makapaghintay na umuwi at magmukmok sa aking silid.

Nabulabog ako sa tunog ng papalapit na mga yapak at tiningnan ang dalawang babae na papalapit sa desk ko. Ang isa ay empleyado ng kumpanya, habang ang isa ay isang hindi pamilyar na babae na mukhang mayaman.

“Iyan ang opisina niya, ma’am,” pinanood ko ang empleyado na itinuro ang opisina ni Duke bago umalis.

The unfamiliar woman walked past me and headed toward the office.

Tumayo ako. “Excuse me, ma’am. Hindi po kayo puwedeng pumasok diyan. Sino po kayo?”

Huminto ang babae, at may kasamang pag-irap, bumalik sa akin.

Matangkad at elegante siya, ang mahal na damit at mga alahas niya ay nagsasabi ng marami tungkol sa kanyang estado sa buhay. Sa kabila ng hindi maikakailang ganda niya, may isang bagay sa kanya na nagpakaba sa akin. I could sense the cruelty and coldness beneath that beauty.

“May sinasabi ka ba sa akin?” Tumaas ang kilay niya.

I stood my ground, refusing to let her see I was intimidated. “Hindi ko po intensyon na maging bastos, ma’am, pero hindi po kayo basta-basta na lang puwedeng pumasok sa opisina ng CEO. Kailangan niyo pong mag-reserve sa akin. Bukod pa rito, hindi na siya makakatanggap ng bisita para sa araw na ito.”

“Seriously?” She laughed, folding her arms across her chest. “These low-lifes never know when to quit. Do you even know who I am?”

Napalunok ako, sinusubukang balewalain ang masamang salita na ginamit ng babae sa akin.

“Hindi po, ma’am. Hindi ko po kayo kilala. At sa totoo lang, wala po akong pakialam doon. Ginagawa ko lang po ang trabaho ko at…”

“Tumahimik ka na lang, puwede ba? Sumasagot ka pa,” inis niyang singhal sa akin, at naglakad palapit pa sa akin.

“Whoever you are, you should know your place and—” she suddenly stopped.

Isang biglang alon ng sorpresa ang bumalot sa kanya. Pinanood ko kung paano nagbago ang ekspresyon ng babae sa isang iglap, ang kanyang mukha ay nag-iba na parang tinamaan siya ng kidlat.

Lumaki ang kanyang mga mata sa takot habang siya ay umatras.

“I-Ikaw?” tanong niya, ang hindi paniniwala ay dumaloy sa kanyang boses.

Her face paled. “You… you’re the one.”

Kumunot ang noo ko. Kilala ba niya ako? Sigurado akong hindi pa kami nagkikita.

"Ikaw yung nasa picture ni—"

Sasabihin ko na sana na hindi kami magkakilala nang biglang bumukas ang pinto ng CEO, at lumabas si Duke.