Romans de Yhllara

Matapos ang pamamasyal ng tatlong araw ay napag desisyunan nilang dalawa na sa rest house na lamang muna sila mag stay ng isang araw. Upang makapag pahinga rin sila dahil nakakapagod din naman ang mamasyal ng sunod-sunod na araw. Una nilang pinuntahan ang Sunken Cemetery. Merong snorkeling at Sunken Cemetery ngunit hindi na nila iyon na try dahil hindi marunong lumangoy si Marian. Ayaw niyang napupunta siya sa malalim na parte ng tubig lalo na sa dagat dahil may phobia ito. Gustuhin man ng binata ngunit mas gusto niyang mapa buti ang kalagayan ni Marian. Ayaw niya rin naman itong iwan at mag isang susulong sa dagat dahil hindi iyon ma eenjoy ng dalaga kung mag hihintay lamang siya sa binata. Pumunta rin sila sa Katibawasan Falls at Tuasan Falls sa pangalawang araw at sa pangatlong araw ay ang White Island. "Love kain na tayo!" pag tawag ni Jaile sa dalaga na nasa kwarto pa. Sinabihan niya itong huwag muna lumabas habang nag aayos siya ng kanilang dinner sa oras na iyon. Malawak an

"Here you go!" ani ni Jaile matapos niyang mailapag ang kanilang pagkain sa lamesa. Marami silan inorder kaya naman ang waiter na ang nag hatid ng ibang pagkain doon. Samantalang abala naman si Marian sa kakakuha ng picture sa tanawin na nasa paligid lang nila. Naroon sila sa tinatawag na High Hills Restaurant. Kung saan nasa tuktuk ito ng bundok na makikita mo ang buong paligid at karagatan na naka palibot sa island. Maganda roon kaya doon na sila dumiritso ng kanilang hapunan matapos mamasyal. Naabutan din nila ang paglubog ng araw dahil napaka ganda ng view sa kanilang pwesto."tingnan mo love, ang ganda ng kuha ko sa sunset ohh." pinakita nito sa binata ang camera. "ohh, nice try." tugon nito. Maganda ang kanyang mga kuha para sa mga baguhan pa lamang sa photography at kahit hindi mag aral ng photography. "Kumain na tayo!" pagaaya ng binata ngunit nung kukuha na siya ng kutsara ay napatigil ito. Abala nanamang muli si Marian sa pagkuha ng litrato ng mga pagkain. Hindi naman it

Months passed...Napag desisyunan nina Marian at Jaile ang magbakasyon nang panandalian. Habang inaayos ng kanilang mga magulang ang kanilang kasal. Nangako ang mga ito na sila na ang mag aayos nun para sa mga anak upang regalo narin sa kanila at wala silang iisipan bago ikasal.Sa mga oras na ito ay nag aayos ng mga gamit ang dalawa. Isang maleta lamang ang kanilang bitbit upang hindi masyadong marami ang dala. Meron naman silang mabibilhan ng mga gamit pagdating sa Camiguin Island. Isa sa mga sikat na lugar ang Camiguin kaya iyon ang kanilang piniling puntahan bukod sa maraming magagandang tanawin at pasyalan doon ay may rest house rin doon ang pamilya ni Jaile. Kung si Renzo ay sa palawan ang rest house si Jaile naman ay sa Camiguin parehong maganda ngunit iba iba ang dating nito. "Love? Akin na ako na magdadala niyan!" Kinuha nito ang maleta mula sa dalaga kahit na may dala pa siyang backpack at may mga paperbags pa itong saklay. "Sigurado ka? Ang dami mo ng dala. Akin na yang

"Love? Tara kain na tayo!" pag aya ni Jaile sa dalaga. Naka upo ito sa dulo ng kama hawak-hawak niya ang picture frame ng alagang pusa. Hinihimas niya ito at tila ba kinakausap parin. "Love! You need to eat. Hindi yan magiging healthy sayo kung hindi kapa kakain hanggang ngayon." ani ni Jaile. Kinuha nito ang hawak ng dalaga na litrato upang tuunan nito ng pansin ang pagkain na inilagay niya sa lamesa. Pangatlong araw na ngayon mula nang mamatay si Naya. Nais ni Marian na bigyan ng kahit tatlong araw na burol ang alagang pusa para kahit paano ay makikita niya pa ito ngunit sa hindi inaasahan ay nasa loob ng kabaong. Bumili siya ng kabaong mismo na para sa kanyang pusa. Ganoon niya ito kahamal. Kahit ano ay gagawin para sa alaga. Matapos maiburol ang alaga ay nag kulong na lamang ang dalaga sa kanyang kwarto at kahit pagkain ay hindi niya binibigyang pansin. Naka titig lamang ito bawat oras sa litrato ng kanyang alaga. Niyayakap at kinakausap niya ito na para bang tulad pa ng da

"Hmm, love?" "hmmm? Bakit? Ahhh, sorry love natapos na ba ang movie? Sorry naka tulog pala ako. Sorry!" aniya nang mapansing naka off na ang tv at nakaligpit na ang mga kalat na pinag kainan nila. "No, love! It's okay!" aniya ngunit hindi maipaliwanag ang muka nito nalulungkot siya sa sasabihin niya sa dalaga."Love kailangan nating pumunta sa inyo ngayon na. Tumawag kasi si Tita. Kailangan ka roon sa bahay nyo." ani ni Jaile"Huh? Bakit daw? Biglaan naman nyan gabi na ahh." ani ni Marian."Love huwag kang masyadong mabibigla ha. Alam kong mahalagang bagay ito sayo. But I'm always here for you." aniya. Napakunot ang noo ng dalaga sa sinasabi nito hindi niya pa maintindihan ang nangyayari."What do you mean? May nangyari ba sa bahay? Si mommy? Si dad?" tanong niya ngunit umiling-iling lamang si Jaile sa nabangit ni Marian."It's Naya Marian. She's dead." "W...what?" biglang bumilog ang mga mata ng dalaga matapos niya iyon marinig. "No... No.... no no no no. I can't." aniya hanggan

Napangiti rito si Jaile. Proud na proud siya sa kaniyang girlfriend dahil napaka lawak ng kanyang pananaw sa lahat mg bagay na kahit anong itanong niya ay nasasagot nito ng maayos with example and explanation talaga."How about me love? Do you think that I'm your true love?" tanong ni Marian. Lumapit ang binata sa dalaga. "Do you remember when we first met? That was the time that i believe in love again." ani ni Jaile. "Started that my ex-girlfriend died i was so desperate on her. Gusto ko siyang bumalik. Gusto kong manatili sa tabi niya kahit alam kong wala na siya at masasaktan ko lang ang sarili ko." pag oopen nito. Bukas naman din si Marian na makinig sa binata kahit pa ex-girlfriend ang topic niya. Alam naman kasi nitong hindi na iyon babalik pa."Nag simula akong maniwala na happy ending is not really real. Hindi lahat ng story ay masaya ang magiging wakas kaya nasaktan ako ng subra. Inisip ko at sinabi ko sa sarili ko na hindi na ako mag mamahal ulit. Ayuko ng masaktan ulit