coco의 작품

“Magandang umaga, madame Diana.”“Magandang umaga,” bati ko pabalik kay Elena nang bumaba ako ngayong umaga.“Handa na po ang inyong tsaa.”Ngumiti ako. “Salamat, Elena, pero gusto ko sana sa labas mag-tsaa ngayon..”Tumango agad siya kaya nagtungo na ako sa may veranda. Umupo ako sa one-seater na sofa, pinatong naman ni Elena ang tsaa sa harapan ko.Nilibot ko ang tingin sa buong paligid, sa inuupuan ko ay halos nakikita na ang buong garden sa unahan. Naka-paikot ang mga halaman at puno sa buong mansyon kaya naman laging presko ang simoy ng hangin, ang amoy ng mga dahon at bulaklak ay nakakalat sa paligid.Nag-angat ako ng tingin kay Elena na nakatayo sa tabi ko, hinihintay na may i-utos ako. “Umupo ka muna sa tabi ko, para naman may makausap ako..”Napangiti siya at umupo sa katabing sofa, noong una ay hindi pa siya mapakali. Animo’y nag-iisip ng pwedeng ikwento sa’kin.Lihim akong napangiti habang sumisimsim sa tsaa, naaalala ko noon na ganyan ang mga kaibigan ko dati. Para silang

Mula sa binabasang libro ay umangat ang tingin ko nang tawagin ako ni Simon. Nandito kami ngayon sa library sa mansyon, nang dumating siya kanina ay dito kami dumiretso. Sinabi niya na aalis din agad siya at may kukunin lamang.“Bakit?”“Mayroon bang naghihinala?”Kumunot ang noo ko. “Saan?”“Sa kasal natin.”Hindi agad ako nakasagot. Isinara ko ang libro at ipinatong iyon sa lamesa, dahil sa tagal kong sumagot ay lumingon siya sa’kin.Matagal ko siyang pinagmasdan. Simon reminds me of that actor Keanu Reeves. Hindi dahil sa magkamukha sila, kundi dahil sa kabila ng edad ay malakas pa rin at maganda pa rin ang pangangatawan. Naikuwento sa’kin ni Belinda na marami pa rin ang humahanga sa Don.He is sixty-three, and looks as if he is in his forties. Parang siya ‘yung mga napapanood sa telebisyon. A handsome distinguished gentleman, that you couldn’t help but respect.“Si Gideon…” sagot ko pagkaraan.Tumawa siya. “Naiintindihan ko ang paghihinala niya, Diana. Mula nang mamatay ang kanya

Sa huling pagkakataon ay pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin. Kaninang umaga habang nag-aalmusal ay narinig ko ang pagbibilin ni Susan kay Elena na pumunta sa bayan upang mamili ng mga sangkap para sa lulutuin ngayong tanghalian.Naisipan kong sumama. Wala rin naman akong ginagawa at nababagot na talaga ako, si Simon ay lagi rin namang wala dahil sa kanyang negosyo.“Mada’am!” bati ni Elena pagkakita niya sa’kin, pinagmasdan niya ang suot kong kulay dilaw na sundress, lumagpas iyon sa aking tuhod.“Bakit? May mali ba sa suot ko?”“Wala naman po,” ngumiti siya. “Nagtataka lang ako na sobrang ganda niyo ngunit masyado kang simple kung manamit.”Ngumuso ako. “Sa bayan lang naman tayo pupunta.”“Naku, sabagay! Mas maganda na iyan nang hindi ka masyadong mapansin ng mga lalaki roon!” Napailing na lang ako at tuluyan nang lumabas ng mansyon, nagulat ako nang makita si Gideon na nakatayo roon na kausap ang driver na si Popoy. Suot niya ang puting shirt na tamang-tama lamang sa kanyang k

“Kamusta ang paninirahan mo rito, Diana?” Napalingon ako kay Simon nang tanungin niya ako pagkalabas ko ng banyo. Katatapos ko lang maligo at siya ay nakahiga sa kama. Tipid akong ngumiti habang tinatanggal ang tuwalya sa basa kong buhok. “Maayos naman, minsan lang ay wala akong maisip na gawin..” Hindi siya nagsalita kaya tumingin ako sa kanya. Nakapikit lang pala siya, akala ko ay pinapanood niya ako. Gideon looks a lot like him, only Gideon is taller and with a better body build. Siguro ay dahil matanda na siya. May iilang strands ng puting buhok sa kanyang ulo ngunit malakas pa siya. Kaya niya pa ngang magbuhat ng mga mabibigat. Sa ilang linggo ko rito, hindi kami kailanman nagtabi sa higaan. Dito ako sa malapad na sofa natutulog, sapat na ito para sa’kin kumpara sa tinutulugan ko dati. Simon is very respectful. Hindi niya ako kailanman hinawakan kapag kaming dalawa lang ang magkasama. Minsan ay kailangan niyang hawakan ang kamay ko, o kaya ay ako ang kakapit sa kanya tuwing

Kinabukasan ay nalaman kong umalis na si Gideon nang gabi. Inabala ko ang sarili ko sa mansyon na ito, tumutulong ako sa mga gawaing bahay. Noong una ay pinagagalitan ako ni Simon ngunit wala na rin siyang nagawa. Hindi ako sanay nang wala akong ginagawa kaya’t pinilit kong abalahin ang sarili ko. Paminsan-minsan ay lumalabas ako at nagpupunta sa hardin nila. Hanggang sa hindi ko namamalayan na lumilipas na pala ang mga araw. “Madame, ako na ho ang bahala riyan,” sabi ni Elena at kinuha sa’kin ang basket ng mga mansanas para hugasan. Hinayaan kong kunin niya iyon at pinanood na lamang siya. Sa dalawang linggo ko rito ay naging malapit ang loob ko sa mga kasambahay. Madalas ay nakakakwentuhan ko sila. Sinabi nila sa’kin na hindi pala sa mansyon na ito nakatira si Gideon. He has his own house and barely goes here, maybe ten times a year. Tapos ay hindi pa nagtatagal. Sinabi rin nila na kasing yaman ni Simon ang anak, at siguradong mas magiging mayaman pa sa mga susunod na taon dahil

Abot langit ang kaba ko habang pinakikiramdaman ang pag-andar ng sasakyan na sinasakyan ko. Ilang taon na mula nang makita ko ang mundo sa labas ng farm kung saan ako nanirahan ng ilang taon. I was in second year college when a group of men entered our home. Binawian nila ng buhay ang mga magulang ko tapos ay kinuha ako, mula noon ay doon na ako sa farm na iyon nanirahan. Maraming naninirahan roon. Ang ilan ay halos ka-edad ko, karamihan ay mas bata pa sa’kin, bihira ang mga mas matanda sa’kin. Ang sabi nila ay dinala sila sa lugar na iyon dahil wala silang tirahan, hindi ko masabi na dinala ako roon matapos ang ginawa nila sa mga magulang ko. Pumikit ako ng mariin. Parang dinudurog pa rin ang puso ko tuwing naaalala ang mga nangyari ng gabing iyon. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam ang motibo ng gumawa niyon sa pamilya namin, at ang dahilan kung bakit binuhay nila ako at dinala sa farm na iyon para maging alipin. Kasama ang mga iba pa. Somehow, I think it’s all because of o