Novels by Bravey Majestie

Chapter 15Exell POV'sNapayakap ako sa kanya ng makita ko siya, hindi ko alam sinong nagtulak sakin bakit ko ginawa iyon, pero bigla na lamang ako nakaramdam ng takot, takot na baka hindi ko na siya makita pang muli.Dahil sa likod na ng makapal na sweater ay ang pagkirot ng mga sugat, ang pakiramdam na para akong nauubusan, sumasabay sa lamig ng hangin at ang pagsisimula ng pag-ulan ng nyebe na parang kanina lang ay maganda ang langit at kita pa ang mga bituin.Nagpaubaya ako sa takot na madamay si Jhaxien sa gulo na ito, sa wakas ay nabanggit ko ang pangalan niya kahit sa isip ko lang. Ngayon lamang ako nakaramdam ng ganoong takot, lalo pa ng masilayan ko ang kinang ng singsing sa aking daliri.Inisip ko na may tao pang naghihintay sa akin.Napuruhan 'man nila ako ay hinding hindi ako magpapatalo. Maliban na lang sa lider ng grupo na umalis na at sumalisi.“Ayos ka lang ba?” Nakapikit ang mata ko habang nakadantay sa balikat niya ang baba ko, roon sa leeg niya ay ramdam ko ang in

Chapter 14Jhaxien POV'sSugat sa buo niyang katawan ang nakatawag pansin sa akin ng hubarin niya ang mga suot niyang damit sa opisina niya,hindi ko sukat akalain na ganun pala iyon kagrabe, kung alam ko lang ay hindi sana hindi ko siya iniwan roon. Na sana ay hindi ako nagpasindak sa baril na tinutok niya.Kahit pa wala hindi ko maintindihan ang rason kung bakit nagawa ito sa kanya. Sa maikli kong paglalagi rito ay hindi naman niya ako pinakitaan ng masama, kahit paano rin ay mabait siya. Bumalabag ang pinto kasabay nito ang humahangos na si Zerania, para akong hangin ng hawiin niya.Napasubsob ako sa gilid, walang kahit anong lumabas sa bibig kona salita na kahit gusto ko umalma. Sinundan ko lang siya ng tingin na papunta kay Exell na umuungol sa sakit, na kahit ako ay hindi ko kayang lapitan at titigan, ngayon lamang ako nakakita sa buong buhay ko ng ganung mga sugat. Halos gulanit ang damit niya sa mga hiwa na natamo niya sa katawan at ang dugo ay parang animo tubig na bumaba

Chapter 13Jhaxien Pov’sKasunod ko si Boss X sa pinto, habang taranta ako at nangangamba ay siya namang palagay ang mukha, parang natutuwa siya sa itsura ko.“Paano kung dito na siya titira? Wala ka bang plano ha?” Hindi ko na alam kung ano ang itsura ko ang alam ko lang ay aligaga ako nangangamba.“Why you so anxious? Natatakot ka ba na maagaw niya ako sayo?” Buyo niya na ikinatirik ng mata ko. “No! Kahit magsama pa kayo!” ismid ko sa kanya sabay naupo ako sa paanan ng kama Lumakad naman siya papalapit sa akin at naupo rin. “O bakitNatatakot ka mastock rito? Tama ba ako?” Napatikhim ako ng marinig ang sinabi niya, sa kabilang banda ay isa rin iyon sa dahilan kung bakit nagmamaktol ako dahil ayoko maiwan rito. Ayokong manatili sa lugar na ito. Marami akong plano, ayokong manatili sa magulo at hindi tahimik na lugar, gusto ko ng payapa at payak na buhay kasama ang bubuuin kong pamilya. “H-hindi no!” Iling ko pa, “A-alam kong tutupad ka hindi ba?” Unti-unti siyang lumapit sa akin

Chapter 12Jhaxien Pov’sGinabi na kami ng uwi sa kakahintay sa Papa niya na hindi dumating, bakas sa mukha niya ang pagkadismaya, marahil ay talagang kailangan na kailangan na niyang mapakilala ako bilang asawa niya.Ilang araw na lang ang nalalabi at matatapos na ang kontrata, matatapos na ang pagtira ko dito, at makukuha ko na ang perang pinangako niya.Mag-isa akong bumalik sa couple namin na kwarto, magmula rin naman ng patulugin niya ako rito ay hindi naman siya nagtatagal.Madalas siyang matulog sa opisina niya na nasa ibaba sa dulo ng pasilyo, minsan iniisip ko na kasama niya roon si Hera at ginagawa ang nakita ko noon.Bakit nga ba ako mag-aalala hindi ko naman siya tunay na asawa.Kakalabas ko lang din ng banyo ng maabutan ko siya sa loob ng kwarto, may hawak siyang bote ng wine na may laman.Nag-alinlangan akong lapitan siya sa kinaroroonan niya, ngunit hindi ko naman matiis ang usisain siya.“Gusto mo bang uminom kasama ko?” Biglang tanong niya.“Sure!” Pilit kong ngiti, k

Chapter 11Exell Pov’s“Talaga bang kailangan mong isama si Mr. Suwain dito sa HQ?”I know the truths behind Gloyds question, his tone like he care about the Girl, humihit ako ng makailang beses sa sigarilyo. Bakit nga ba hindi? I don’t know Mr. Suwain, pero may mga naririnig ako tungkol sa kanya alam ko kung gaano siya ka halang sa tawag ng laman. Para siyang likido na laging mainit at umuusok, but I don’t care mahalaga sa akin ang business.“Work first before anything else!” Nakita ko sa mukha in Gloyd na parang nag-aalala siya, malapit ko na isipin na he fell in love with her.“Paano kung makita niya si….!” Nag-aalala pa rin niyang sambit.“Edi nakita niya, she’s not my business! Darating na si Mr. Suwain, kaya i-set aside mo muna ang alalahanin mo!” pinutol ko na kaagad ang pagsasalita niya, hindi dahil sa ayaw ko siyang pakinggan pero may kung anong lungkot sa pakiramdam ko, alam ko darating kami sa punto na magkakaroon ng pamilya at bubukod, ngunit hindi ko maiwasan na magala

Chapter 10Jhaxien Pov’sGetting to know ba ito?Tanong ko kaagad sa sarili ng makita ko sa ibabaw ng kama ang isang card, binasa ko kaagad ang nilalaman, iniimbita ako ni Boss X para sa isang high class dinner date ngayong gabi, sa Casa Inocencio, narinig ko na kailan lang ang isang Resto na iyon, nakilala sa pagiging world class at pawang mayayaman lang ang may afford na makapasok roon.Nag-alinlangan ako, ano naman ang karapatan kong pasukin ang lugar na iyon, hindi ako lumaki sa maluho, o marangyang buhay, bukod pa roon ay hindi rin akong galawang world class at sosyal, isa lamang akong ordinaryong babae at simpleng tao, tiyak akong hindi ako nababagay sa ganoong lugar.Napabaling ako sa bintana ng mapansin ko ang paghahanda ng ilang kasambahay na parang may magaganap na salo-salo.Bumaba ako para makiusosyo sa ginagawa nila.Naisip ko na baka nagbago na ang isip ni Boss X at rito na lang ganapin ang dinner date namin.Maya maya pa’y may mga nagsidatingan na mga sasakyan, sa ram

Nag file na ako ng resignation letter to Ms. Toquero,ayaw ko na ng kahit na anong kaugnayan pa kay Earniel, kung nahanap na niya ang trabaho ko at bahay ko ay bakit pa ako mananatili.Nakaupo ako sa harapan ng desk ni Ms. Toquero habang hawak niya at binabasa ang papel na resignation ko, napapailing pa siya at hinayang na hinayang.“Sigurado ka na talaga sa desisyon mo? Natakot ka ba ng husto kay Mr. Lao?” ani sa akin ni Ms. Toquero, hindi niya inasahan ang pag-alis ko sa Hotel, ngunit mas hindi ko inaasahan na Boss ko si Earniel. “Oo may emergency sa probinsiya kaya kailangan ko umalis!” pag-aalibi ko na siyang nakasulat sa puting papel.“Okay ipapasa ko na lang kay Mr. Lao ito! Sana aprubado sa kanya, kulang pa naman kami sa tao!” wala pa silang nakasalang na papalit sa akin, kaya kahit ayoko pang umalis ay naghahati ang desisyon ko.Pagkatagi ni Ms. Toquero sa papel ay naglakad na ako palabas, pagkasara pa lang ng pinto ay abot langit na ang lungkot ko.Ayoko kong umalis pero pag

Malapit sa isang train station ang nahanap ko na bagong apartment, maliit at kongkreto sapat sa iisang tao, hindi ko nagawang bumalik ng San Agustin dahil ayokong mag-alala muli ang mga magulang ko, lalo pa at nasa kanila na ang anak namin na si Earen na kanilang alaga. Hindi ko alam kung gaano ako tatagal rito, ngunit parang gusto kong sanayin ang sarili na mag-isa. Abala ang mata ko sa pagtingin sa terris ng apartment, nasa ikalimang palapag ang tinitirhan ko numero 57, may fire exit na hagdan kung sakaling may sakuna, at elevator para mabilis makaakyat at baba. May kakaunting gamit kaya hindi ko na kailangan mamili ng sobra. Itinago ko na din ang sim na nakasalpak sa phone ko at ang pera sa card ko ay inilabas ko na. Dahil buo na ang aking pasya wala ng balikan, dahil iyon rin naman ang hiniling niya. Nagtry na din ako maghanap ng pwedeng pagkaabalahan, kagaya ng paghahanap ng trabaho. Matapos ang isang linggo ay nakakuha naman ako ng trabaho isang receptionist sa isang mali

Akala ko ay okay na kami ng araw na iyon, ngunit pag-uwi niya ay matabang na naman siya sa akin, para akong multong dinaanan niya ng lumapit ako. Napahawak ako sa kwintas, para saan nga ba ito? Hindi ba ito sign ng pagiging okay namin o talaga bang simpleng regalo lang ito. Pinilit kong balewalain ang lahat kaya pinuntahan ko siya sa kwarto, napansin kong nakaupo siya sa kama at parang tulala. Agad kong binuksan at nilapitan siya, saka lang siya gumalaw. Sa wardrobe siya nagtungo. “Inihain na ko na ang dinner natin, baka pwedeng magsabay naman tayo!” Pinipilit ko ilagay ang ngiti sa labi ko kahit pa punong puno ng takot ang dibdib ko na baka tanggihan niya. “Kumain na ako sa labas, kaya ikaw na lang!” Matabang niyang sabi, at tuluyan ng nawala ang ngiti ko, hindi na rin ako nakipag argumento at lumabas muli ako ng kwarto. Bumalik ako sa kusina, unti-unti kong niligpit ang mga nakahain, nawalan na rin ako ng gana, kaya ang display na alak ang napagdiskitahan ko. Nang tamaan

Isang malakas na sound ng alarm ang nagpagising sa akin, dinampot ko ang phone na nasa loob ng drawer, na hindi ko nakita kahapon.Walang password kaya nabuksan ko kaagad, sa message app ako nagpunta, pero katulad ng sabi ng mayordoma ay wala naman ako natanggap na mensahe mula sa kanya.Saka ko tingnan pa lahat ng mga nasa notification, nahagip ng mata ko ang isang anniverary notes na kanina ay tumunog.Wedding anniversary ang nakasulat.“Para kanino?” kaya dagli akong bumangon at bumaba, sa mayordoma ako nagpunta na noon ay naghahanda ng almusal.“Magandang umaga Madam!” Bati nito sa akin.“May ideya ba kayo rito?” Pakita ko sa kanya ng phone“Sa pagkakaalam ko ay Wedding Anniversary ninyo iyan ni Master Lao!”“Wedding Anniversary namin?” Sa pag-iikot ko rito ay wala naman ako nakita na kahit anong magpapatunay na kasal kami, kahit pa sa kwarto.— “May ideya ba kayo kung kelan ang balik niya?”“Kadalasan naman ay gabi na siya umuuwi at sa opisina siya dumederetso! Meron ako numero n

Nakalabas na ako sa ospital si Denver ang sumundo sa akin, at nasa opisina na rin si Earniel, kaya tahimik ang bahay ng dumating ako, habang pinagpasya ni Earniel na iuwi si Earen sa San Agustin habang nagpapagaling ako rito, base na rin sa kwento ni Denver kaya nakaramdam ako ng pagkalungkot.“Hindi ko ba pwedeng puntahan siya sa opisina?”“Pasensiya na pero hindi maari, bilin niya rin na siguraduhin na nakauwi kana para magpahinga.“O-okay!” Pagkahatid ni Denver sa akin ay umalis rin siya kaagad.Ginala ko na lang ang sarili sa kabuuan ng bahay, muli akong nanibago, dahil ba tila nagbago narin ang paligid sa paningin ko.Nilibang ko na lang ang sarili sa paglalaro ng tubig at paglublob ng paa sa pool. Nakakaaliw pero hindi nakakagaan ng loob.Nang may matanaw akong mukha sa likuran ko, kaya napapihit ako ng malala ako, si Ekio na ngayon ay nasa likuran ko at may ngiti sa labi, ang mga kamay niya ay punong puno ng kung ano ano, dagli akong umahon para lapitan siya.“B-bakit narito k

Habang nasa ospital ay hindi ko inaasahan ang isang bisita, halos matakpan ang mukha niya ng isang bouquet ng roses at ilang box ng chocolate na parang sobra para sa isang pagdalaw. “Hello kumusta kana? Magiliw niyang bati sa akin.” Agad naman ako napabangon kahit sobrang sakit pa ng katawan ko. “M-mabuti naman, salamat sa pagdalaw mo!” “Siya nga pala para sayo!” lapag niya ng bulaklak sa mga hita ko. Kahit nakakailang ay tinanggap ko, ayoko lang isipin ni Earniel na may namamagitan sa amin. “S-Salamat ulit!” “Mabuti at nailigtas ka ni Mr. Lao!” nagulat ako ng tumayo siya at bigla akong yakapin, hindi ako kaagad makakilos para pigilan siya. “Sana hindi ako nakaistorbo!” namilog ang mata ko ng makita si Earniel na nakatayo sa pinto kasama si Denver, kaagad ko natulak si Ekio. “Ah…kanina ka pa ba?” “Sige aalis na lang ako!” Gusto ko siyang lapitan at pigilan, pero hindi ko magawa dahil sa pilay ko sa katawan. “Sige Sir! Aalis din ako maya maya babantayan ko siya!” Sambit ni Ekio