กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.10

คิม Part

ชายหนุ่มนั่งคุยโทรศัพท์กับปลายสายด้วยใบหน้าที่นิ่งมากและด้วยความที่เป็นเขา จึงทำให้สาวๆที่อยู่ในร้านอาหารแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นวัยไหนก็มีแต่คนเหลือบมองกันพร้อมกับหันไปกระซิบกระซาบกัน แค่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรและเพราะแบบนี้เขาถึงไม่ชอบมาสถานที่แบบนี้เท่าไหร่

"......."

(แม่ไปไม่ได้แล้วนะคิม)

"งั้นผมกลับ"

(ไม่ได้นะคิม! เพื่อนแม่นัดน้องมาแล้ว เราอยู่ที่นั่นแหละ อีกอย่างที่แม่ให้เราไปสอนน้องน่ะ ก็เพราะมันจะปลอดภัยกว่า)

"แน่ใจนะครับว่าแม่คิดอย่างนั้น"

(อะไรกันตาคิม! แม่จะคิดอย่างอื่นทำไมกันล่ะ เพื่อนแม่เขาเป็นห่วงลูกสาวเขามาก แม่ก็เลยอาสาช่วยน่ะ"

"......"

(งั้นแม่วางสายก่อนนะจ๊ะลูกรัก คิคิคิ อ่อ เบอร์โทรน้องเดี๋ยวแม่ส่งให้นะจ๊ะ)

ติ๊ด!

หึ! เขารู้นะว่าแม่คิดจะทำอะไร

"10 นาที....."

ตึก...ตึก...ตึก

"คนไหนล่ะเนี่ย!"

พรึ่บ!

"พี่คิม!"

"......"

เขามองผู้หญิงที่ท่าทางเหนื่อยหอบวิ่งมาหยุดที่โต๊ะเขา ก่อนที่เธอจะเรียกชื่อเขาทันทีด้วยใบหน้าที่ตกใจปนกับแปลกใจ แต่เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเธอ เป็นลูกของเพื่อนแม่เขา แต่ดูเหมือนว่ายัยนี่จะไม่รู้ว่าเป็นเขานะ หึ :-)

คิม Part End

______________________

"^_^"

"......"

"เราเจอกันอีกแล้วนะคะ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นว่ามั้ยคะ ^_^"

ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะมาเจอพี่คิมที่นี่ มันช่างจะบังเอิญอะไรขนาดนี้นะ เออ ใช่สิ! ฉันต้องไปหาคนที่แม่ให้ช่วยสอนขับรถก่อน เฮ้อออ...อดเลยพาฝัน

ฉันชะเง้อมองหาคนที่แม่ฉันนัดไว้ แต่ก็ไม่รู้ว่าคนไหนจนต้องโทรไปหาท่านอีกครั้งและท่านก็ให้เบอร์ฉันมา ฉันจึงรีบโทรหาเขาคนนั้นทันที

ตู๊ดดด...ตู๊ดดด...ตู๊ดดด

"ทำไมเสียงโทรศัพท์มันชัดจัง"

ตู๊ดดด...ตู๊ดดด...ตู๊ดดด

"ไม่รับสายเหรอเนี่ย!" ฉันเริ่มบ่นขึ้นมาแล้ว เพราะปลายสายไม่มีทีท่าว่าจะรับสายเลย แต่สายตาดันเหลือบไปมองพี่คิมที่กำลังมองมาทางฉันอยู่ก่อนแล้วพร้อมกับโทรศัพท์ของเขาที่ชูมันขึ้นมา

ยะ...อย่าบอกนะว่า....

พรึ่บ!

"พี่คือคนที่...."

"สายไป 10 นาที"

ฉันรีบนั่งลงทันทีพลางมองหน้าร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงข้ามฉันอย่างเย็นชา ใบหน้าของเขาไม่มีการแสดงอารมณ์อะไรเลย

"ขอโทษค่ะ..."

"ตรงเวลาดีนี่"

"ก็...ก็ฝันเดินหาร้านนี้อยู่นี่คะ ก็เลยมาสายนิดหน่อย"

"ไม่ใช่ว่ากำลังเดินเล่น?" ใบหน้าเย็นชานั้นถามกลับมาอีกครั้ง

"ไม่ใช่สักหน่อยค่ะ!" ฉันรีบปฏิเสธ ถึงแม้ว่าที่พี่คิมพูดจะเป็นเรื่องจริง ก็เพราะว่าก่อนหน้านี้ฉันกับพี่คิมก็เจอกันมาก่อนแล้วไงล่ะ

"หึ แถเก่งจริง!"

"เออ...พี่คือคนที่จะมาสอนฝันขับรถจริงๆเหรอคะ?" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

"คิดว่าไง"

"ก็ดีสิคะ! ดีมากๆเลยค่ะ >.<"

"......."

"เออ...แหะๆๆ ก็คิดว่าดีค่ะ เราสองคนก็รู้จักกันแล้วนี่คะ งั้นฝันแนะนำตัวแบบเป็นทางการอีกครั้งนะคะ...."

"......"

"พาฝันค่ะ เป็นลูกสาวของคุณหญิงนารายณ์ เรียนสถาปัตย์ปี 1 ค่ะ มหาวิทยาลัยเดียวกับพี่ ^_^" ฉันยิ้มให้กับพี่คิม

"......"

"แต่ฝันไม่คิดเลยนะคะว่าแม่ของฝันจะเป็นเพื่อนกับแม่ของพี่คิมด้วย จะเรียกว่าบังเอิญหรือเป็นเพราะพรหมลิขิตกันแน่นะคะ >.<"

กึก!

"แหะๆๆ" ฉันว่าฉันแสดงออกมามากเกินไปหรือเปล่าเนี่ย อายเลยยัยพาฝันเอ๊ย

"......"

"แต่ยังไงก็ฝากตัวกับพี่คิมด้วยนะค่าาา"

"......"

"เออ...แล้วพี่ว่างวันไหนเหรอคะ?" เข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน เดี๋ยวมันจะทำให้พี่คิมอึดอัดไปซะเปล่า

"พรุ่งนี้"

"พรุ่งนี้เหรอคะ...." ฉันนึกอยู่ว่าตัวเองมีเรียนมั้ย เพราะถ้าไม่มีฉันก็จะได้ให้พี่คิมสอนเลย

"......."

"พรุ่งนี้ฝันไม่มีเรียนค่ะ แล้วพี่จะให้ฝันไปเจอพี่ที่ไหนเหรอคะ?"

"ที่ไหนงั้นเหรอ หึ!"

พรึ่บ!

".....?" ฉันมองข้อความในโทรศัพท์พี่คิมที่ชูมาข้างหน้า ก่อนที่เขาจะเก็บมันเช้ากระเป๋าแล้วลุกขึ้นยืนทันที

"ตรงเวลาด้วยล่ะ"

"ที่นี่มันที่ไหนเหรอคะ?" ฉันถามเขาออกไป เพราะไม่รู้สถานที่เลย อีกอย่างตั้ง 7ปีเลยนะที่ฉันไท่ได้อยู่ไทยน่ะ แล้วสถานที่เขานัดฉันก็ไม่เคยไปมาก่อนเลยด้วย

"ไม่รู้จักก็ไม่ต้องให้ฉันสอน"

พรึ่บ!

หมับ!

"พี่จะไปแล้วเหรอคะ" ฉันยื่นมือไปจับมือพี่เขาอย่างกะทันหัน ก่อนที่สายตาเย็นชานั้นจะมองมาที่มือฉันแล้วเขาก็สะบัดออกทันที "ขอโทษค่ะ"

พรึ่บ!

ฉันรีบลุกตามเขาทันที ก่อนที่จะรีบเดินตามหลังเขาไป

พอมองด้านหลังของร่างสูง ฉันก็เผลอยิ้มออกมาไม่ได้ แค่ด้านหลังก็ต้องดูดีขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย แล้วไหนจะการแต่งตัวที่พอฉันเห็นแล้วก็ถึงกับต้องอึ้งเลยล่ะ คนอะไรแต่ใส่เสื้อเชิ๊ตกับกางเกงยีนส์ธรรมดายังดูเท่ห์ได้เลยอ่ะ >.<

ตึก...ตึก...ตึก

"พี่คิมคะ!"

"......"

นี่จะไม่ยอมหยุดเดินเลยเหรอเนี่ย.....

"พาฝัน!"

ฉันที่เอาแต่เดินตามหลังร่างสูงก็ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงเรียกจากด้านหลัง ก่อนที่จะหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นพี่สาวที่ไม่สนิทของฉันเอง

"พี่เพลินตา"

"มาทำอะไรที่นี่?"

"อ่อ ฝันมาหา...." ฉันหันกลับไปมองก็ไม่เห็นร่างสูงแล้ว ทำไมเดินเร็วจัง

"มาหาใคร?"

"พอดีแม่ให้ฝันมาเจอรุ่นพี่คนหนึ่งน่ะค่ะเพื่อจะให้สอนขับรถ" ฉันบอกพี่เพลินตา ถึงแม้จะไม่อยากบอกก็เถอะนะ เพราะยังไงพี่สาวคนนี้ของฉันก็คงไม่อยากจะรับรู้เท่าไหร่

"ใคร?"

"คะ!" ฉันแปลกใจมากเมื่ออยู่ๆพี่เพลินตาก็ถามฉันขึ้นมา

"......"

"เอ่อ...ลูกของเพื่อนคุณแม่ค่ะ"

"งั้นเหรอ ใครกัน?"

"พี่น่าจะรู้จักนะคะ^_^"

"แล้วเขาตกลงสอนเธอเหรอ?"

"ค่ะ ^_^" ฉันคิดว่างั้นนะ

"ยัยเพลิน! ไปกันได้แล้ว!"

ฉันหันไปมองตามเสียงจากด้านหลังพี่เพลินตามก็เห็นว่าอีกสองนนั้นคือเพื่อนของพี่สาวฉัน แต่ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอชื่ออะไรกัน

"พี่ไปเถอะค่ะ เพื่อนรอแล้วนะคะ"

พี่เพลินตาไม่ได้ตอบฉัน ก่อนที่เธอจะเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนๆ ส่วนฉันนั้นก็คิดว่าจะกลับคอนโดเลยเพราะยังไงซะก็ไม่ได้มีของอะไรที่ต้องซื้ออยู่แล้ว

.......................

แกร๊ก!

กุกกัก!

พรึ่บ!

"เฮ้อออ...."

หลังจากที่กลับมาถึงห้องแล้ว ฉันก็นั่งลงบนโซฟาทันที ก่อนที่จะนึกไปถึงเหตุการณ์ที่เกินขึ้นก่อนหน้านี้ ซึ่งฉันไม่คิดว่าอะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นเลยเมื่อแม่ของฉันเป็นเพื่อนกับแม่ของพี่คิม มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อมากเลย แต่มันก็ทำให้ฉันดีใจแทบกรี๊ดเลยล่ะ เพราะคนที่จะมาสอนฉันขับรถก็คือพี่คิมนั่นเอง คิคิคิ

ตอนแรกฉันคิดว่าพอเจอกันเสร็จฉันก็จะปฏิเสธทันที เพราะถ้าเป็นคนไม่รู้จักมาสอนฉันขับรถแบบนี้ ฉันว่าฉันคงไม่สนิทใจแน่ๆสู้ฉันให้แซมสอนให้ดีกว่า แต่พอเจอพี่คิมเท่านั้นแหละ เรื่องอะไรฉันจะปฏิเสธล่ะ คิคิคิ

พรึ่บ!

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพลางมองไปที่เบอร์ของพี่คิมที่ฉันได้จากคุณแม่ ช่างโชคดีอะไรแบบนี้นะ ไม่ต้องไปหาก็ได้มาอย่างง่ายๆ

ขอบคุณมากนะคะคุณแม่สุดที่รัก คิคิคิ >.<

ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด

แต่ก่อนที่จะได้เพ้ออะไรมากไปกว่านี้ เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นและคนที่โทรเข้ามาขัดจังหวะฉันนั้นเหรอ เฮ้อออ...

"ว่าไงคะคุณเพื่อนรัก"

(ประชดหรือเปล่ายะ)

"เปล่าสักหน่อย แล้วแกโทรหาฉันมีอะไรหรือเปล่าแซม" แซมนั่นแหละค่ะ ที่โทรมาขัดจังหวะความสุขเล็กๆของฉัน

(คือฉันจะถามเรื่องที่แกจะให้ฉันสอนขับรถน่ะ)

"อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ ^_^"

(ที่ฉันบอกว่าวันหยุดน่ะ ฉันไม่ว่างแล้วอ่ะฝัน ฉันต้องบินไปต่างประเทศกับครอบครัว)

"ว่าไงนะ! แล้วใครจะสอนฉันขับล่ะทีนี้" ฉันอยากแกล้งเพื่อนสักหน่อย คิคิคิ

(เฮ้อออ...ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย พรุ่งนี้ฉันก็มีเรียนด้วยสิ)

"แกก็รู้นี่นา ฉันไม่อยากให้พี่เพลินตา สอนหรอกนะ รายนั้นน่ะแค่มองหน้าฉันยังไม่อยากจะมองเลยมั้ง"

(รู้ยะ! งั้นเอาไว้เป็นอาทิตย์หน้าดีมั้ย)

"ไม่อ่ะ ฉันอยากขับเป็นเร็วๆอ่ะ แล้วรถฉันก็จอดอยู่ที่คอนโดแล้วด้วย"

(เฮ้อออ...)

"คิคิคิ"

(หัวเราะอะไรของแกยะ ฉันกำลังจะหาคนมาสอนแทนฉันอยู่เนี่ย!)

"ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ต้องหาแล้วล่ะ"

(อะไร? ยังไง? แกเป็นอะไรของแกเนี่ย)

"คืองี้......."

แล้วหลังจากนั้นฉันก็เล่าให้เพื่อนรักฟัง ตอนแรกฉันก็ไม่คิดจะบอกหรอกนะ แต่ว่าก็นั่นแหละ ฉันเล่าดรื่องที่พี่คิมเขาเป็นใครรวมถึงเรื่องที่ฉันเจอเขาครั้งแรกที่ห้องนั้นด้วย

(กรี๊ดดดด! จริงเหรอยัยพาฝันแล้วทำไมแกไม่บอกฉันตั้งแต่แรกยะ แล้วทำไม.....)

"พอเลยๆ หยุดเลยค่ะเพื่อน ฉันไม่ต้องการแกแล้วล่ะแซม ฮ่าฮ่าฮ่า"

(เหอะ! เห็นผู้ดีกว่าเพื่อนสินะ แกนี่มันร้ายจริงๆเลย)

"ถ้าเป็นแกล่ะ มีพี่คิมสอนขับรถกับฉันสอนขับรถ แกจะเลือกใคร?" ฉันแกล้งถามแซมไป เพราะคิดว่ายังไงเราสองคนก็คิดเหมือนกัน

(พี่คิมสิยะ! อร๊ายยย! อิจฉาอ่ะ)

"ฉันว่านี่มันพรหมลิขิตชัดๆ แต่ดูเหมือนพี่เขาจะโดนบังคับมาอย่างนั้นล่ะแถมยังเย็นชามากด้วยนะ"

(น่าจะใช่แหละยะ ฉันรู้มาว่ารุ่นพี่คนนั้นน่ะเย็นชามากกว่าพี่เซอร์เวย์อีกนะ)

"เฮ้อออ....

(เอาแบบนี้สิ ในเมื่อแกชอบพี่เขาขนาดนั้น งั้นถ้าเข้าทางลูกไม่ได้ ก็เข้าทางแม่แทนสิยะ)

"......"

(ก็แม่แกกับแม่พี่คิมสนิทกันไม่ใช่เหรอ)

"นั่นสินะ ^_^"