กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.26

แปะๆๆๆ

"น้องไลลาค่ะ"

วิดวิ้ว! วิดวิ้ว!

วู้ๆๆๆ

ทั้งเสียงเชียร์ เสียงตะโกนดังขึ้นสนั่น เมื่อสาวฮอตของคณะฉันเดินออกไปข้างนอก เพราะรุ่นพี่เรียก

ซึ่งตอนนี้พวกเราก็มีการเลือกดาวเดือนของคณะ และตอนนี้ก็เป็นช่วงสุดท้ายแล้วและคนที่ได้เป็นตัวแทนของคณะฉันก็คือ ไลลานั่นเอง ยัยนี่น่ะมีความสามารถมากเลยล่ะ ทั้งเต้น ร้องเพลงไหนจะเล่นเครื่องดนตรีเก่งอีก เฮ้อออ...อิจฉาจริงๆ

"เอาล่ะค่ะ ตอนนี้คณะสถาปัตย์ของพวกเราก็ได้น้องไลลาแล้วก็น้องเต เป็นตัวแทนที่จะเข้าประกวด......"

หมับ!

"พาฝัน"

"หือ" ฉันเอียงหูไปทางแป้งหอมที่สะกิดแขนฉัน

"เธอว่าสองคนดูเหมาะสมกันดีมั้ย"

"......" ฉันหันกลับไปมองแป้งหอมด้วยความแปลกใจกับคำถามของเธอ แต่ตอนนี้สายตาของเพื่อนฉันคนนี้กลับมองผ่านฉันไป

"ทำไมถึงถามแบบนั้นล่ะ เธอกับเต..."

"เรากับเตทำไมเหรอ?"

"ก็เธอสองคนไม่ได้เอ่อ...ไม่ได้..."

"เอาล่ะค่ะน้องๆ วันนี้เราก็เลิกกิจกรรม....." พี่ปี2 พูดขึ้น " พรุ่งนี้เจอกันที่เดิม เวลาเดิมนะคะ"

พอพี่ปี2 พูดจบ เราทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับ เอาจริงๆแล้วคณะฉันเป็นคณะที่รับน้องสบายๆนะ ไม่เครียดด้วย ฉันชอบมากเลยล่ะ

ตึก...ตึก...ตึก

"วันนี้ให้เราไปส่งมั้ยแป้งหอม?" ฉันถามแป้งหอม ระหว่างที่เราเดินออกมา

"วันนี้ว่างเหรอคะ คุณหนูพาฝัน ^_^"

"หือออ เดี๋ยวนี้ล้อเราเหรอแป้งหอม"

"เปล่าสักหน่อย ก็เห็นว่าเดี๋ยวนี้พอเลิกเรียนเสร็จ ก็ไปหารุ่นพี่เลยไม่ใช่เหรอ ^_^"

"ก็ >.<"

"คิคิคิ ไม่ล้อดีกว่า จะไปส่งเราจริงๆใช่มั้ย?"

"ไปสิ"

"งั้นเดี๋ยวเราขอแวะห้างก่อนได้มั้ย พอดีจะไปซื้อของนิดหน่อยน่ะ ^_^"

"ได้สิ งั้นเราไปกันเถอะ ^_^"

.............................

บรื้นนนน....

ระหว่างทางฉันก็นึกอะไรขึ้นมา จึงหันไปมองแป้งหอมเพื่อถามเรื่องที่ยังคุยกันไม่จบ

"แป้งหอม"

"หือ"

"เรายังมีเรื่องที่ยังคุยกันไม่จบนะจ๊ะ"

"ระ...เรื่องอะไรเหรอ?"

"อย่ามาทำเป็นไม่รู้เลยนะ"

"......."

"ตกลงคบกันเหรอ!"

"จะบ้าหรือไงพาฝัน!"

"......."

"ไม่ใช่สักหน่อย >.<"

"อ้าว! ทำไมเป็นงั้นไปได้ล่ะ เราก็นึกว่าสองคนคบกันซะอีก"

"เอ่อ...เราก็แค่...เอ่อ..."

"แค่อะไรเหรอ?"

"เราชอบเตน่ะ >.<"

"ว่าแล้วเชียว..."

"เราดูออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?" แป้งหอมถามด้วยความแปลกใจ

"ก็ไม่นี่ แต่เราแอบเห็นนะสายตาที่แป้งหอมมองเต แล้วก็หมอนั่นที่มองแป้งหอมน่ะ ^_^" ตอนแรกฉันก็ไม่คิดเหมือนกัน แต่พอหลายวันผ่านไปแล้วเตก็ชอบมากินข้าวกับพวกฉันบ่อยๆด้วย ฉันเห็นสายตาที่เตชอบแอบมองแป้งหอมบ่อยครั้งด้วยล่ะนะ

"แต่เราชอบเตฝ่ายเดียวน่ะ...." แป้งหอมพูดเสียงแผ่วเบา

"เอ๋?" ไม่น่าใช่มั้ง......

"เฮ้อออ..."

"นี่เราเพิ่งเคยเห็นแป้งหอมเครียดแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย"

"ไม่ได้เครียดสักหน่อย"

"แต่หน้าไม่ยิ้มเลยนะจ๊ะ ^_^"

"พาฝัน..."

"ล้อเล่นน่า แต่เราว่ามันอาจจะไม่ใช่แบบที่แป้งหอมคิดก็ได้นะ"

"......."

"จากที่เราสังเกตมาหลายวันนี้...."

"นี่ฝันสังเกตด้วยเหรอ?"

"เอ่อ...ก็นะ แหะๆๆ"

"......"

"สายตาที่เตมองแป้งหอมน่ะ มันมีอะไรมากกว่านั้นนะ ^_^"

"จะ...จะบ้าเหรอ >.<"

"จริงๆนะ"

"ไม่ใช่หรอกมั้ง ไม่ต้องมาปลอบใจเราเลย"

นี่ฉันพูดจริง แป้งหอมกลับคิดว่าฉันพูดปลอบเธอซะงั้น

"สารภาพไปหรือยัง?"

"ยังอ่ะ แต่เราว่าจะลองดู ถึงแม้ว่าจะโดนปฏิเสธก็ตาม ^_^"

"เราว่าไม่หรอก เชื่อพาฝันคนนี้สิ ^_^"

"ขอบใจมากนะ"

"^_^"

เอี๊ยดดด...

ตอนนี้ทั้งสองก็ขับรถมาจอดที่โรงรถของห้างใหญ่เรียบร้อยแล้ว เราสองคนเดินเข้าไปในห้างด้วยกัน โดยที่ฉันเป็นคนเดินตามแป้งหอม เพราะไม่รู้ว่าแป้งหอมจะไปร้านไหน

ตึก...ตึก...ตึก

"เราจะมาซื้อหนังสือน่ะ"

"ทำไมเราไม่ขยันแบบแป้งหอมบ้างเนี่ย"

"^_^"

ฉันเดินเข้าไปในร้านหนังสือพร้อมกับแป้งหอม โดยฉันเห็นหนังสือที่แป้งหอมเลือกก็ต้องเดินหลีกไปอีกโซนทันที เพราะหนังสือเรียนฉันไม่ชอบอ่านน่ะสิ แต่ถ้าเป็นหนังสือนิยายก็ว่าไปอย่าง

หมับ!

"อ่ะ!" ฉันตกใจมือที่จับไหล่ตัวเอง ก่อนที่จะหันไปด้านหลังก็ถึงกับยิ้มออกมา "ก็นึกว่าใคร"

"แล้วคิดว่าใคร"

"นายมาดูหนังสือเหรอคริส"

"อืม เธอล่ะ?"

"ฉันมากับเพื่อนน่ะ นายคิดว่าอย่างฉันจะมาร้านหนังสือ?"

"หึ! ไม่"

เพี๊ยะ!

"นี่คริส!"

"ก็มันจริงมั้ยล่ะ?"

"ว่าแต่นายเถอะ มาคนเดียว?"

"คิดว่ามากับใคร?"

"คาลิส"

"หึ :-)"

"พาฝัน"

เสียงเรียกจากด้านหลัง พร้อมกับแป้งหอมที่เดินมาหาฉันพร้อมกับทักทายคริสอย่างเกร็งๆ เพราะแป้งหอมไม่ได้สนิทกับคริสมากเท่าไหร่

"จะไปไหนต่อ?" คริสถามฉัน

"ไปส่งแป้งหอมที่บ้านน่ะ งั้นไปก่อนนะ ^_^"

"คืนนี้ว่างมั้ย?"

"คืนนี้?"

"อืม"

"มีอะไรหรือเปล่า?"

"คาลิสมีแข่งรถ ว่าจะชวนไปดูด้วยกัน"

"คาลิสเนี่ยนะ? แข่งรถ?"

"อืม"

"......?" ฉันอึ้งมากเลย เพราะไม่คิดว่าผู้หญิงอย่างคาลิสจะแข่งรถด้วย

"ว่าไง?"

"ไปสิ ฉันก็อยากเห็นเหมือนกัน ^_^"

"เดี๋ยวไปรับ"

"มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วค่ะคุณคริสเตียน" เพราะฉันขี้เกียจขับรถตอนกลางคืนน่ะสิ

"งั้นไปก่อน ไปก่อนนะครับ :-)"

"เอ่อ....ค่ะ >.<"

"แป้งหอม"

"หืม"

"หน้าแดงเลยนะ"

"แหะๆๆ"

"จะฟ้องเต!"

"อะ...อะไร...ไม่ใช่สักหน่อย >.<"

"ฮ่าฮ่าฮ่า แป้งหอมเปลี่ยนไป"

พรึ่บ!

"เราได้หนังสือแล้ว กลับกันเถอะ"

"โอเค"

หลังจากนั้นฉันก็ไปส่งแป้งหอมที่บ้านทันที ก่อนที่จะขับรถเพื่อที่จะกลับบ้าน

บรื้นนนน....

ระหว่างทางเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นและคนที่โทรมาก็คือคุณแม่ของพี่คิมนั่นเอง ฉันรับสายก่อนที่จะต้องยิ้มออกมาอย่างดีใจ เพราะวันนี้พี่คิมกลับบ้านของเขาแล้วคุณแม่ของพี่คิมก็ชวนฉันไปทานข้างเย็นที่บ้านด้วย อร๊ายยยย

..............................

คิม Part

เอี๊ยดดดด....

ร่างสูงจอดรถภายในบ้านหรูของเขาที่วันนี้เขามีนัดทานข้าวเย็นกับที่บ้าน เพราะพ่อของเขาไปดูงานที่ต่างประเทศ ส่วนแม่ของเขาไม่ได้ตามไปด้วย เพราะท่านไม่ค่อยสบาย แล้ววันนี้ท่านก็ได้นัดเขากับน้องชายมาทานข้าวเย็นด้วยกัน

แต่ก่อนที่ร่างสูงจะเปิดประตูลงจากรถ สายตาเขาก็เหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งที่เขาเก็บไว้ในรถ เขาหยิบออกมาดูออกอีกครั้ง

"หึ :-)"

กึก!

ตึก...ตึก...ตึก

"มาแล้วเหรอจ๊ะ ^_^"

"สวัสดีครับ"

"มาช้านะมึง"

"......"

"ว่าแต่ทำไมเรายังไม่กินกันอีกล่ะครับแม่" ไอ้คลีนถามแม่

"รอก่อนสิเจ้าลูกคนนี้"

"ไอ้คิมก็มาแล้ว เราจะรออะไรกันอีกครับคุณหญิงพรรณนารา"

"รอใครครับ" ผมถามแม่ด้วยความสงสัย เพราะตอนนี้เราก็อยู่กันครบแล้ว

"ก็รอ...." แม่เขายังพูดไม่ทันจบ เสียงคนเดินเข้ามาในบ้าน ทำให้เขาหันไปมองด้านหลัง แล้วก็ต้องจ้องมองร่างบางนิ่ง

ตึก...ตึก...ตึก

"สวัสดีค่ะคุณแม่ ^_^"

"มาแล้วเหรอจ๊ะหนูพาฝัน ^_^"

หมับ!

ร่างสูงมองคนที่เข้ามาใหม่แล้วรู้ทันทีว่าแม่ของเขาคงเป็นคนโทรชวนยัยนี่มาแน่นอน

"สวัสดีค่ะพี่คิม พี่คลีน ^_^"

"อ้าว! น้องพาฝันมาด้วยเหรอครับ"

"พอดีแม่โทรชวนมาน่ะ พวกเรามากันครบแล้ว งั้นเราไปทานข้าวกันเถอะนะจ๊ะ"

กึก!

พรึ่บ!

"แหะๆๆ"

"......"

"ทานเยอะๆนะจ๊ะหนูพาฝัน"

"ค่ะ คุณแม่"

ผมได้แต่มองผู้หญิงสองคนคุยกันด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนที่จะสบเข้ากับสายตาเข้าเล่ห์ของไอ้คลีนที่มองผมอยู่ก่อนแล้ว

"นี่ค่ะ พี่คิม ^_^"

"......?" ผมมองที่จานอาหารตัวเองที่เธอตักให้ แล้วมองไปที่ยัยเด็กหื่นข้างๆที่กำลังยิ้มมาให้ผม

"น่ารักจริงๆเลยนะจ๊ะ รู้ด้วยว่าพี่เขาชอบอะไร"

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ >.<"

"เฮ้อออ...พี่อิจฉาแล้วนะครับ"

"เอ่อ....แหะๆๆ"

"หึ!"

..........................

ครึก!

โครมมม!

เสียงฟ้าร้องพร้อมกับกลุ่มเมฆที่เริ่มมืดลงแล้ว ทั้งๆที่ตอนนี้มันก็แค่ 6 โมงเย็น

"เอ่อ...ฝันกลับก่อนนะคะ"

"อ้าว! จะกลับแล้วเหรอลูก"

"ค่ะ พอดีฝันนัดกับเพื่อนไว้น่ะค่ะ"

"เดี๋ยวให้พี่เขาไปส่งมั้ยลูก"

"ไม่เป็นไรค่ะ ฝันเอารถมา"

"งั้นเหรอจ๊ะ"

"ค่ะ ฝันกลับก่อนนะคะคุณแม่"

"จ๊ะ ขับรถกลับดีๆนะลูก"

"ค่ะ กลับก่อนนะคะพี่คิม พี่คลีน"

"ครับ"

เธอหันมายิ้มให้เขาอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินออกไปทันที

พรึ่บ!

"มองขนาดนั้นไม่ตามไปเลยล่ะวะ"

"เสือก!"

"อ้าว! ก็กูเห็นมึงมองน้องเขาอยู่ จริงมั้ยครับคุณหญิงพรรณนารา"

"แม่ก็คิดว่าแม่เห็นคนเดียวซะอีกนะคลีน ฮ่าฮ่าฮ่า"

"ผมไม่ได้มอง"

"ปม่ไม่คุยกับพวกเราด้วยแล้ว แม่โทรไปคุยกับพ่อเราดีกว่า"

"ปากแข็งนะมึงไอ้คิม"

"หึ!"

"แต่เมื่อกี้กูเดินผ่านแล้วได้ยินมาว่าน้องเขามีนัดกับไอ้คริสว่ะ"

"......."

"คริสเตียน!"

"แล้วไง"

"ไม่รู้ว่านัดอะไรกัน มึงไม่ตาม?"

"ทำไมกูต้องตาม"

"ได้ยินว่าไปสนามแข่งไอ้ลูซด้วยว่ะ"

"......."

"นิ่งไปให้ได้ตลอดนะไอ้คิม"

"หึ!" เขาไม่ได้สนใจไอ้คลีน ก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไปทันที

"มึงคงไม่ตามน้องเขาไปหรอกใช่มั้ยวะ"

กึก!

ปัง!

"damn!!"

ไอ้คริสเตียน!

หึ!

คิม Part End