LOGIN
Report
Synopsis
ความรักหวาน
อ่านฟิน
ตามใจภรรยา
ขี้อิจฉา/ขี้หึง
คู่กัด
ดื้อรั้น
โรงเรียน
ความรักครั้งแรก
ความรักต้องห้าม
คะน้าถูกรับเลี้ยงมาในครอบครัวร่ำรวยที่มีลูกชายคนเดียว ตลอดเวลาโตมาด้วยกันเขาไม่เคยจะญาติดีเเละเห็นเธอเป็นเพียงคนใช้เท่านั้น!
View MoreChapter 1
บทนำ
บทนำ
“แม่ผมมาแล้ว...”
“โตเป็นหนุ่มหล่อเลยนะ ไหนมากอดหน่อย”
“ผมคิดถึงแม่ครับ”
“แม่ก็คิดถึงลูกมา ต่อไปนี่เราไม่ต้องคุยกันผ่านกล้องแล้วนะ”
“ครับแม่”
ฉันแอบมองคุณหญิงกอดกับผู้ชายรุ่นราวเดียวกับฉันอยู่ข้างประตู ผู้ชายตัวสูงนั้นคือลูกชายแท้ๆ ของคุณหญิงนั้นเอง คุณหญิงบอกฉันว่าท่านมีลูกชายที่อาศัยอยู่ที่อเมริกาเราอายุเท่ากันแต่เขามีศักดิ์เป็นพี่เพราะเขาเกิดก่อนฉันสองเดือนตอนนี้ฉันตื่นเต้นจนบอกไม่ถูกเขาจะยอมรับฉันไหมนะ...
“อ่อ แม่มีคนหนึ่งจะแนะนำลูกน้องของลูกไง ที่แม่เคยเล่าให้ฟัง”
“...อ่อครับ”
สีหน้าผู้ชายคนนั้นเปลี่ยนไปทันที เขาดูนิ่งและน่ากลัวมาก...เหมือนเขาเองจะสังเกตเห็นฉันเหมือนกัน อยู่ๆ เขาก็เดินเข้ามาหาฉันก่อนจะยื่นมือหนานั้นมาตรงหน้าฉัน
“ยินดีที่ได้รู้จัก ต่อจากนี้เธอจะมีพี่ชายที่แสนดีละนะ^_^”
“...จะ จ้า
” ฉันยื่นมือไปจับมือหนานั้นไว้เบาๆ แต่เขากลับดึงให้ตัวฉันขยับเข้าไปก่อนจะโน้มตัวมากระซิบข้างๆ หูฉันอย่างแผ่วเบา
“เธอ ตาย แน่...^_^”
โอ้ แม่ จาววว
T_T
ณ ตอนนั้นฉันก็รับรู้ได้ถึงหายนะที่กำลังจะมาถึงต่อจากนี้...อยู่ๆ ฉันก็คิดถึงวันแรกที่เจอ ‘ลิบิน’ ขึ้นมา...ฉันยังจำได้วินาทีที่เขากระซิบข้างหูฉันได้แม่นนี่แค่คิดยังขนลุกไปทั้งตัวเลยนะเนี่ย ตั้งแต่เขากลับมาจากอเมริกาเมื่อสองปีที่แล้วเขาค่อนข้างต่อต้านฉันอย่างแรงทั้งแกล้งฉันจนร้องไห้ ออกปากไล่ฉันออกจากบ้านแกล้งฉันสารพัด แต่ก็เอาเถอะไม่ว่าเขาจะเป็นคนยังไงฉันก็ต้องดูแลเขาให้ดีที่สุดตอบแทนที่คุณหญิงให้ชีวิตใหม่กับฉัน ถึงบางเวลาเขาจะเรียกฉันว่าคนใช้ก็เถอะ =-= ซึ่งบางทีฉันก็แอบเคืองเหมือนกันนะคำพูดเเบบนั้นน่ะ
"นี่ยัยคะน้ายื่นทำอะไรอยู่ตั้งนานพรุ่งนี้มีเรียนนะ"
ระหว่างที่ฉันกำลังคิดไป แค้นไปลิบินตัวดีก็เดินออกมาจากตัวบ้านเข้ามายืนข้างๆ ฉันเขาคงจะแอบมองอยู่สักพักได้แล้วล่ะ
โห.. นึกว่าจะได้มองดาวคนเดียวอย่างสงบสะอีก
"ก็เเค่รับลม มองดาวไปเรื่อยๆ "
"คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกหรือไง? "
"ก็เปล่าสะหน่อย เเล้วนายมาทำอะไรตรงนี้"
"ก็นี่มันบ้านฉันนิฉันจะอยู่มุมไหนก็ได้"หยักไหล่ด้วย
=_=
"ค่ะ ฉันมันเป็นเเค่ผู้อาศัย เดียวก็ออกไปจากที่นี่เเล้วอดทนหน่อยละกัน"
ลิบินมองหน้าฉันอย่าง งงๆ ทำไมล่ะวันหนึ่งฉันก็ต้องออกไปมีชีวิตของตัวเองใช้ชีวิตคนเดียวอยู่เเล้วนิหรือถ้าวันหนึ่งฉันเจอพ่อเเม่ฉันก็ต้องย้ายไปอยู่กับท่านอยู่แล้ว
"อยากไปก็เรื่องของเธอ-=-"
"นายก็ไม่ได้อยากให้ฉันอยู่นิ"
"เออ รู้ก็ดีเเล้ว เข้านอนได้เเล้ว..."
"อีกสักพัก..."
"เดี๋ยวนี้! "
"ตะโกนทำไม? เเล้วเรื่องอะไรทำไมนายต้องมาบังคับฉันด้วย! "
"ฟังชัดๆ นะ..."
ลิบิน ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉันเเล้ว เอามือชี้ปากตัวเองเหมือนให้ฉันตั้งใจดูที่ปากเขา
"ฉันเป็นเจ้าของบ้านเเละตอนนี้สั่งให้เธอไปนอนพร้อมฉันสะ"
"นี่มันชีวิตฉันนะ ถึงฉันนอนดึกก็ไม่ตื่นสายเท่านายหรอก"
"ขี้เกียจฟัง มานี่ไปพร้อมกันนี่ละ"
"เฮ! ทำไมต้องลากฉันด้วย"ลิบินจับเข้าที่เเขนขวาของฉันเเล้วดึงให้เดินตามเขากลับเข้ามาในบ้าน พอฉันพยายามจะเเกะมือของเขาออกเจ้าตัวก็หันมาจิกตาใส่สะงั้น =-= เขาเป็นอย่างนี้อยู่เรื่อยชอบบังคับฉันตลอดเวลาเลย พอถึงหน้าห้องฉันเเทนที่เขาจะปล่อยฉันเเล้วเดินเข้าห้องตัวเองไปเเต่กลับยืนนิ่งกอดอกมองเหมือนต้องการให้ฉันเข้าห้องไปก่อน
"อะไร ทำไปไม่เข้าห้องไปละ"
"เธอก็เข้าไปก่อนสิ ฉันจะยืนมองอยู่ตรงนี้"
"เเต่ตอนนี้ก็ถึงห้องฉันเเล้วนะ..."
"ถ้าฉันเดินเข้าห้องไปเธออาจจะเดินออกไปอีกก็ได้"
“อะไรของนายเนี่ย?”
“นับหนึ่ง...”
"โอเคเรื่องของนายจะคิด ถ้าเข้าห้องเเล้วนายสบายใจงั้นฝันดี= ="
"อ่าฮะ"
ฉันไม่สนใจเขาเเล้ว เดินเข้าห้องไปโดยดี ฉันไม่อยากเถียงกับเขาให้เสียอารมณ์หรอกนะเดี๋ยวฝันร้ายกันพอดี พอรุ่งเช้าฉันก็ตื่นตามปกติรีบอาบน้ำเเต่งตัวเพื่อลงมาทำอาหารเช้ากินเองแบบทุกวัน ที่จริงฉันทำเเบบนี้มาตั้งเเต่จำความได้รู้สึกว่าการทำอาหารเป็นเรื่องสนุกในเเต่ละวัน ถึงเเม่นมจะขอให้ฉันนั่งรอกินอาหารเช้าฝีมือท่านเท่าไหร่ก็ตาม...มันเป็นความสนุกน่ะ เเต่มันก็ไม่สนุกตรงที่มักจะมีคนตื่นสายมาสั่งฉันทำเผื่อน่ะสิ ว่าเเต่นี่ก็เริ่มสายเเล้วทำไมลิบินช้าจังนะ?
“ยัยคนใช้ยืนทำอะไรอยู่ตั้งนาน ช่วยทำอาหารให้มันเร็วๆ หน่อยได้ไหมฉันรอนานมากแล้วนะหิวมากด้วย”
ยังไม่ทันขาดคำเจ้าตัวก็ลงมายืนกอดอกมองฉันแล้วออกคำสั่งเลยมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย -=-
“ฉันไม่ได้ทำให้นาย ทำไมนายไม่ขอให้แม่นมทำให้กินละ”
ฉันวางจานข้าวผัดลงข้างตัวเเล้วหันไปมองลิบินที่ยืนพิงประตูอยู่ เห็นไหมล่ะเขาเห็นฉันเป็นคนใช้
จริงๆ ทั้งที่คุณหญิงบอกให้คิดว่าเราอยู่กันแบบเพื่อนก็เถอะ เเต่เขาไม่เคยคิดเเบบนั้นเลยที่เป็นเเบบนี้คงเพราะที่คุณหญิงชอบฉันมากกว่า ชิ!
“แม่นมไม่ว่างทำความสะอาดอยู่...”
“งั้นก็ทำกินเองโตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้ว”
“นี่เธอ! ฉันเป็นลูกเจ้าของบ้านนี้นะ เท่าที่รู้เธอต้องดูแลฉันไม่ใช่หรือไงคิดว่าแม่เก็บเธอมาเลี้ยงแล้วจะไม่ต้องทำอะไรงั้นเหรอ”
ลิบิน
ยืนยิ้มมองฉันเหมือนตัวเขาเองได้รับชัยชนะอย่างใหญ่หลวง เขาก็เป็นอย่างนี้เสมอชอบพูดเหมือนว่าฉันเป็นส่วนเกินจะชินดีไหมล่ะ?
เหอะ?
“หัดตื่นให้มันเช้าๆ สิ”
“เรื่องของฉัน”
“เรื่องของนายแต่เดือดร้อนฉันเสมอเลยงั้นเหรอ”
“ก็มันหน้าที่เธอ” ฉันถือจานข้าวผัดมาวางบนโต๊ะให้เขาแล้วเดินเลี่ยงออกมาจากห้องครัว ที่จริงฉันกินข้าวเช้าเรียบร้อยไปตั้งนานเเล้ว ละที่ทำจานนี้ก็เพราะรู้อยู่แล้วว่าเขาต้องมาสั่งฉันให้ทำเผื่อ ลิบินมองฉันนิ่งๆ แบบที่ชอบทำก่อนจะเดินไปนั่งกินเงียบๆ เขาก็เป็นสะอย่างนี้ตื่นสายแล้วก็มาโวยวายให้คนอื่นทำอาหารเช้าให้กินนี่ถ้าเขาไปอยู่คนเดียวแล้วจะเป็นยังไงนะ ปีนี้เราอยู่ปีสุดท้ายแล้วด้วย เฮ้อ...
“คุณหนูคะ คุณชายละคะแม่นมขึ้นไปปลูกก็ไม่เจอเจ้าตัวเลยนี่ก็สายแล้วแม่นมเองก็ยังทำอะไรไม่เสร็จแล้วคุณชายจะทานอะไรก่อนไปเรียนก็ไม่รู้ คุณหนูเห็นคุณชายไหมคะ”
“ไม่ต้องห่วงค่ะแม่นม ลิบินตื่นแล้วค่ะ แต่งตัวแล้วเรียบร้อยกำลังทานข้าวอยู่ในห้องครัวค่ะ^_^”
ฉันเดินออกมาเจอแม่นมที่กำลังยื่นขมวดคิ้วแน่นอยู่ที่หน้าห้องครัวฉันละอดหัวเราะกับท่าทีลุกลี้ลุกลนของแม่นมไม่ได้ท่าทางท่านจะร้อนใจมาก
“ขอบคุณคุณหนูมากนะคะ แม่นมมีงานเยอะจริงๆ ขอโทษที่ชอบทำให้วุ่นวายนะคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะแม่นม คนที่วุ่นวายน่ะลิบินต่างหากละค่ะ”
“ถึงจะอย่างนั้นมันก็เป็นหน้าที่ของแม่นมเอง”
“ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ^_^”
“แม่นมไปทำงานของแม่นมเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงลิบิน เดี๋ยวคะน้าจัดการเขาเองค่ะ”
“ขอบคุณมากๆ นะคะ”
“ค่ะ^_^”
ฉันพูดยิ้มๆ ถึงบ้านนี้จะมีแม่บ้านอยู่หลายคนแต่แม่นมนี่ละเหนื่อยที่สุดเพราะนอกจากจะดูแลทุกคนในบ้านยังต้องคอยทำอาหารคุมการทำงานของแม่บ้านคนอื่นอีก แต่แกก็ดูมีความสุขดีนะ
“โล่งอกไปที แล้วคุณหนูจะไปส่งคุณแม่ไหมคะหรือจะไปเรียนเลยตอนนี้คุณแม่ยังไม่ไปนะคะ”
“งั้นเดี๋ยวคะน้าไปลาคุณหญิงตอนนี้เลยก็ได้ค่ะเดี๋ยวลิบินจะโวยวายเอาแม่นมก็รู้นิค่ะเขาไม่ชอบไปสาย”
“งั้นเดี๋ยวแม่นมขอไปดูคุณชายก่อนนะคะ คุณชายนี่หน้าตีจริงๆ” แม่นมพูดอย่างมันเขี้ยว
“ตีแรงๆ เลยนะคะ^_^”
“แม่นมทำไม่ลงหรอกค่ะ คุณหนูก็”
"ฮ่าๆ ไปก่อนนะคะ” ฉันถอนหายใจกับการจัดเวลาของลิบิน เขาตื่นสายได้แต่กลับไม่ยอมให้คนอื่นสายเอาแต่ใจจริงๆ
นี่ขนาดแม่เขาจะต้องไปทำงานต่างประเทศตั้งหลายเดือนเขายังตื่นสายอย่างนี้แล้วไหนยังต้องรีบไปเรียนอีก เขาไม่คิดจะกอดลาแม่หน่อยหรือไงฉันลืมบอกไปว่าลิบินกับแม่เขาเองก็ค่อนข้างจะห่างเหินเพราะเรื่องงานที่แม่เขาทำจึงมีเวลาให้ครอบครัวน้อยมากพอสมควรอีกอย่างลิบินเองก็พึ่งมาอยู่ได้ไม่กี่ปีด้วย
เเต่หลายครั้งที่แม่นมเล่าให้ฟังว่าลิบินก็ทำตัวน่ารักเเอบไปอ้อนเเม่เพื่อเต็มความอบอุ่นอยู่ตลอด แต่เขาไม่อยากให้ฉันเห็นสงสัยกลัวฉันจะล้อ ฮ่าๆ
“...ว่าไงลูกสาวแม่ยังไม่ไปเรียนอีกเหรอสายแล้วนะลูก”
“ลิบินยังทานข้าวไปเสร็จเลยค่ะ”
“คงตื่นสายอีกแล้วสิ สู้ลูกสาวแม่ไม่ได้...”
คุณหญิงลูบผมฉันเบาๆ อย่างเอ็นดู ท่านจะแทนตัวเองด้วยแม่เสมอฉันเองก็อยากเรียกท่านว่าแม่นะแต่ติดที่ฉันยังรอ...รอเพื่อที่จะเจอพ่อแม่ที่แท้จริงของฉันที่คุณหญิงพยายามตามหามาตั้งแต่ฉันจำความได้แต่มันก็ไร้วี่แวว จนบางครั้งฉันก็รู้สึกว่าต้องทำใจเหมือนกันฉันยังแอบอิจฉาลิบินนะ ที่อย่างน้อยเขาก็ยังรู้ว่าพ่อแม่เขาเป็นใครบางครั้งฉันก็คิดไปว่าถ้าคุณหญิงเป็นแม่จริงของฉันก็คงดี
“คุณหนูคะ คุณชายให้มาตามค่ะ”
“ค่ะแม่นมคุณหญิงคะเดินทางปลอดภัยนะคะพักผ่อนด้วยนะคะ คะน้าต้องไปเรียนก่อน”
“มากอดทีสักวันแม่จะตามหาพ่อแม่ที่แท้จริงให้หนูจนได้แม่สัญญา”
“ค่ะ หนูจะรอ
” คุณหญิงกอดฉันแล้วยื่นอะไรบางอย่างมาให้ฉันมันเป็นบัตรเครดิตสองใบ ฉันรับมาอย่างแปลกใจเพราะปกติฉันจะได้รับเงินรายเดือนเข้าบัญชีฉันอยู่แล้ว แต่อยู่ๆ ทำไมถึงให้มาอีกตั้งสองใบนะ
“คะน้าใช้ได้ตามสบายนะ อีกอันของลิบินเขา เพราะรอบนี้แม่ไปนานกว่าปกติแม่กลัวไม่มีเวลาส่งให้คิดจะไว้ใจคนอื่นให้โอนแทนมันก็ไม่ได้ หนูเก็บเอาไว้นะ"
“ค่ะ คะน้าจะใช้อย่างประหยัด แต่ลิบินนี่คะน้าไม่รับปากค่ะ”
“ฮ่าๆ ไปเรียนเถอะลูกป่านนี้ลิบินหงุดหงิดแย่แล้ว"
"เเต่ลิบินเขายัง..."
"เขามาลาเเม่ตั้งเเต่เมื่อคืนเเล้วละ อย่างนี้เเหละคงไม่อยากให้ใครรู้ว่ามีมุมน่ารักฮ่าๆ "
“เขาก็เป็นเเบบนี้สินะคะ..."
"เอาละ รีบไปเถอะเดี๋ยวเจ้าเด็กนั้นจะโมโหหนักเอา"
"ค่ะคุณหญิง"
ฉันไหว้คุณแม่แล้วรีบวิ่งมาที่รถพอเปิดประตูรถเข้าไปก็รับรู้ได้เลยว่าเขาหงุดหงิดเอามาก ดูจากการนั่งกอดอกมองนอกหน้าต่างเเบบนั้นคงกำลังหงุดหงิดที่ฉันมาช้า นี่ถ้าฉันไปสะกิดต่อมเขามีหวังระเบิดแน่เลย เอาเป็นว่าฉันจะพยายามเเล้วกันหรือบางทีฉันควรไปนั่งข้างหน้าจะดีกว่า
“ขอโทษนะคะพี่ชนที่ให้รอ...”
“ผมไม่เป็นไรหรอกครับคุณหนูแต่คุณชาย...”
“จะไปได้หรือยังยัยคนใช้ขี้ประจบนี่ก็มาแล้วนิ ช้าอย่างนี้ถ้าฉันเข้าสายฉันจะโทษเธอยัยคนใช้!”
ฉันหันไปจิกตาใส่ลิบิน ถ้าเขาไม่ตื่นสายฉันก็คงไม่ต้องรีบอย่างนี้หรอก
“เหอะ!”
“อย่ามาทำเสียงอย่างนั้นใส่ฉันนะ”
“นายมาโทษฉันทำไมละ”
“อยากจะโทษมีอะไรไหม”
หน็อย! น่าหมั่นไส้จริงๆ นี่เขาโทษฉันแค่เพราะฉันตั้งใจจะไปลาแม่เขาเนี่ยนะปัญญาอ่อนสุดๆ ไปเลยอย่างนี้มันต้องสั่งสอนเจอกระเป๋าฉันหน่อยเป็นไรตาลิบินขี้โวยวาย
“โอ๊ย! ยัยบ้าฉันทำอะไรให้เธอเนี่ยถึงมาโยนกระเป๋าหนักๆ ของเธอใส่ฉัน ห๊า!”
“แล้วไงละ”
“เธอ! ...ฝากไว้ก่อนเถอะ”
“รีบมาเอาละกัน เเบร่”
ฉันแลบลิ้นใส่ลิบินทันทีที่เขาโยนกระเป๋าคืนมาแต่ดันโดนเบาะ ฮ่าๆ ตลกชะมัดเวลาเขาโมโหนี่น่าดูจริงๆ
มีแต่ฉันคนเดียวนะเนี่ยที่เห็นเขาเป็นแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงวางท่าเป็นคนเงียบขรึมเย็นชากดดันใส่ไปละแต่ฉันชอบให้เขาโวยวายมากกว่านะ
ฮ่าๆ
"ฉันเอาคืนเเน่ยัยบ้า"
"เหรอๆ อย่าช้านะ"
"เงียบไปเถอะน่า"
Latest chapter
ความลับของความรัก THE SECRET OF LOVE บทส่งท้าย
3 เดือน ผ่านไปฉันนั่งรอคนคนหนึ่งอยู่ที่ร้านกาแฟบรรยากาศแนวอิงธรรมชาติมีต้นไม้สีเขียวที่ดูสบายตาเต็มไปหมดทั้งต้นเล็กต้นใหญ่ ส่วนคนที่นัดฉันมานั้นคือยูร์ไงละ วันนี้เขาโทรมานัดฉันให้ออกมาเจอซึ่งจากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็นานพอสมควร อยากจะบอกว่าฉันตื่นเต้นมากๆ เขาหายไปไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างหวังว่าเขาคงจะสบายดี“คะน้า”“ยูร์! นายเป็นยังไงบ้าง”ฉันดีใจจนเผลอกระโดดเขาไปกอดคนตัวสูงทันที เขายังดูเหมือนเดิมทุกอย่างดูท่าทางเขาจะสบายดีคงทำใจรับเรื่องแย่ๆ พวกนั้นได้แล้วสินะ“สบายดี แล้วแฟนเธอละ”“อ่อ ลิบินน่ะเหรอ”“หืม? ตกลงคบกันแล้วเหรอนี่ฉันถามเล่นๆ นะ”อุ้ย!ฮ่าๆ จริงด้วยเรายูร์เขาไม่รู้นี่น่าว่าฉันกับลิบินตกลงคบกันจริงจังถึงขั้นจะหมั้นกันหลังเรียนจบแล้ว ขอพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หน่อยละกันแม่ของฉันกับคุณหญิงได้ตกลงกันว่าในเมื่อฉันกับลิบินเหมือนจะใช่ชีวิตอยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้แล้ว (หมายถึงตั้งแต่อยู่บ้านเดียวกันกับคุณหญิงจนย้ายออกมาอยู่เองช่วงฝึกงาน) ก็ควรทำอะไรที่มันเหมาะสมก็คือการหมั้นไว้ก่อน ตอนแรกลิบินจะไม่ยอมท่าเดียวเพราะเขายืนยันว่ายังไงเรียนจบแล้วก็ต้องแต่งงานเลย ฉันเลยขู่ไปว่าถ้าเขาดื้
Last Updated : 2025-04-02ความลับของความรัก THE SECRET OF LOVE รักจากหัวใจ
แม่พาฉันเดินหลบออกมาทางประตูด้านข้างเพื่อไม่ให้มีใครสังเกตเห็นแล้วแอบไปบอกยูร์ว่าฉันกำลังจะหนี แม่ดูร้อนใจมากคงไม่อยากจะให้ฉันเจอพ่อของยูร์และท่านก็คงเกลียดฉันจริงๆ ถึงมันจะเจ็บมากแต่ฉันคงต้องยอมรับแล้วละว่าท่านไม่ต้องการฉัน แต่ก็ขอบคุณที่อย่างน้อยแม่ยอมรับว่าท่านเป็นแม่แท้ๆ ของฉัน ไม่ว่าเพราะสาเหตุไหนก็ต้องขอบคุณมากจริงๆ แค่ฉันรู้ก็พอใจแล้ว“แม่ส่งหนูแค่นี้นะลูก แต่แม่อยากขออะไรสักอย่าง”“ถ้าขอให้หนูไม่มาที่นี่หนูสัญญาค่ะว่าจะไม่มา”“แม่ขอแค่จนกว่าแม่จะตามหาหนูเท่านั้นเองหนูสัญญากับแม่ได้ไหม...อย่ายุ่งกับยูร์อีกเลยนะ”“เรื่องยูร์...วางใจเถอะค่ะ”ถึงแม่ไม่บอกให้ฉันเลิกยุ่งกับเขาฉันเองก็คงไม่กล้ายุ่งกับผู้ชายคนนี้อีกแล้วเรียกได้ว่าไม่ขอเจอเลยจะดีกว่า ความรู้สึกของฉันตอนนี้มันตายไปหมดแล้วภาพที่เขาทำกับฉันที่โรงแรมมันคงติดอยู่ในความทรงจำตลอดไป ความทรงจำร้ายๆ“แม่ว่าหนูรีบไปเถอะมันใกล้เวลาเข้ามาแล้ว”“เวลา...?”แม่ดูร้อนรนมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่ายิ่งทำให้ฉันสับสนไปกันใหญ่ว่าทำไมถึงต้องกลัวขนาดนี้ความจริงถ้าฉันไม่พูดออกไปก็น่าจะไม่เสียหายอะไรแล้วนิ“ยัยตัวดีแกอยู่นี่เอง!!”“คุณ!!”ปัง!!“แม
Last Updated : 2025-04-02ความลับของความรัก THE SECRET OF LOVE เรื่องบ้าๆ
:ลิบินผมมาถึงอเมริกาเมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ความจริงผมไม่อยากจะผิดสัญญากับแม่นักหรอกเรื่องให้เวลาคะน้า แต่เพราะคำพูดของไอ้ยูร์นั้นมันทำให้ผมทนไม่ไหวอีกต่อไปเพราะคนของผมกำลังตกอยู่ในอันตราย ที่ผมยอมปล่อยคะน้าให้อยู่กับมันขนาดนี้เพราะคิดว่ามันมีจิตสำนึกว่าที่ผ่านมาคะน้าดีกับมันแค่ไหนผมคิดว่ามันจะเห็นแก่ความดีที่ยัยนั้นทำให้แต่เปล่าเลย ไอ้บ้านั้นมันไร้จิตสำนึกสิ้นดีผมได้แต่หวังว่าคะน้าจะปลอดภัย“เฮ้ ทางนี้”“...”ผมพยักหน้ารับแล้วเดินตรงมาหาเพื่อนรัก ผมเพิ่งรู้ว่าไอ้เฟร์สเองก็แอบมาตามหาแม่คะน้าก็ตอนผมโทรไประบายอารมณ์เรื่องไอ้ยูร์นั้นกับมัน มันเลยยอมบอกว่าตัวมันเองก็แอบมาที่นี่แต่ยังไม่เจอคะน้า ก็ถือว่าโชคดีเพราะตอนนี้มันเองก็รู้ที่อยู่ของแม่แท้ๆ ของคะน้าแล้วเท่ากับว่าผมสามารถไปดักรอเธอที่นั่นได้“นี่ยังไม่หายอารมณ์เสียอีกเหรอว่ะ”“เป็นแกคงอารมณ์ดีได้อยู่หรอกนะ”“เออรู้ แล้วจะทำอย่างไงต่อ”“พาฉันไปดักรอที่บ้านหลังนั้น”“...จริงๆ แล้วฉันว่าครอบครัวไอ้ยูร์มีอะไรแปลกๆ”“หมายถึงอะไร...”“ดูเหมือนสิ่งที่พ่อไอ้ยูร์ทำอยู่จะเป็นสิ่งผิดกฎหมายฉันเห็นพวกเขาขนอะไรสักอย่างที่ดูเป็นความลับและฉั
Last Updated : 2025-04-02ความลับของความรัก THE SECRET OF LOVE แม่แท้ๆ
รถคันสีดำหรูเคลื่อนตัวเข้ามาจอดเทียบบันไดหินอ่อนหน้าบ้านหลังใหญ่ หลังจากสงบศึกกับยูร์ได้สักพักเขาก็พาฉันมาบ้านที่ที่แม่ของฉันอาศัยอยู่เท่าที่ดูจากตัวบ้านแล้วครอบครัวยูร์คงจะมีฐานะที่ดีมากมันแต่นั้นยิ่งทำให้ฉันยิ่งกังวลใจและน้อยใจ ในเมื่อแม่มีความเป็นอยู่ที่ดีขนาดนี้แม่ไม่เคยคิดจะตามหาฉันบ้างเลยงั้นเหรอ? ถ้าจ้างคนเยอะๆ การตามหาฉันที่ประเทศไทยคงเป็นเรื่องง่ายมากจริงไหม?“ทำหน้าเศร้าตั้งแต่ยังไม่เจอแม่ ทำไมกลัวเขาไม่รักหรือไง?”“อืม...”“เผื่อใจไว้แล้วสิ”“อืม”“แม่ของเธอไม่มีวันยอมรับเธอหรอก ผู้หญิงคนนั้นมันนางมารร้ายชัดๆ”“อืม”“พูดเป็นแค่นี้เหรอ! กลัวเขาไม่ยอมรับขนาดนั้นเลยสินะสมน้ำหน้า”ใช่... ฉันกลัว ฉันกลัวว่าแม่จะไม่ยอมรับซึ่งมันมีโอกาสจะเป็นแบบนั้นได้มากกว่าครึ่ง การที่ฉันมาแสดงตัวที่นี่มันอาจจะเป็นการทำร้ายท่านแต่ในเมื่อฉันเลือกไม่ได้ ฉันก็ต้องยอมอย่างน้อยถ้าโดนไล่ออกมาฉันก็ยังได้เห็นหน้าแม่แท้ๆ ของตัวเอง“ไปกันได้แล้ว”“อืม”ปืป!“สวัสดีครับคุณชาย!”ทันทีที่ประตูรถถูกเปิดออกชายนับสิบท่าทางขมักเขม้นวิ่งตรงเข้ามายืนเรียงแถงกันแป็นแนวยาว นี่เป็นการต้อนรับของที่นี่งั้นเหรอ? น่ากลัว
Last Updated : 2025-04-02ความลับของความรัก THE SECRET OF LOVE ปากเก่งจริงนะ
: ยูร์“ใส่สะ”ผมพูดเสียงเรียบพร้อมกับโยนเดรสสีดำเข้มให้คนตรงหน้า สีหน้าเธอดูขัดใจมากที่ผมทำแบบนั้นแต่ใครสนละตอนนี้เธอมันก็เป็นหมากในเกมผมเท่านั้นไม่เห็นมีประโยชน์อะไรที่ผมจะต้องทำดีด้วย วันนี้แล้วสินะที่ผมจะมีโอกาสทำให้ยัยนางร้ายนั้นอกแตกตาย ผมก็แค่ต้องเก็บยัยคะน้าไว้ใกล้ตัวแล้วใช้เธอทำร้ายหน้ากากนางเอกนั้นพ่อผมก็จะกลับมารักและเข้าใจผมเหมือนเดิม แต่ใช่ว่าผมจะจัดการเธอทีเดียวสะเมื่อไหร่ของแบบนี้จะต้องค่อยเป็นค่อยไปถ้ารีบไปมันจะสนุกอะไร“ฉันไม่ใส่”“ทำไม”“ฉันไม่ชอบ”“แต่ฉันชอบ รีบใส่สะไม่อยากเจอแม่หรือยังไง”“มันสั้นเกินไป...”“ก็ดู...เซ็กซี่ดีฉันชอบ”ผมโน้มตัวเข้าไปกระซิบเบาๆ ใกล้ใบหูขาวผมแทบไม่อยากจะยอมรับเลยว่ากลิ่นหอมของร่างกายเธอมันกำลังปั่นป่วนอารมณ์ผมไม่ใช่น้อย หอมจนผมอยากจะสูดหายใจเข้าลึกเป็นล้านๆ ครั้งน่าอิจฉาไอ้ลิบินจริงๆ“อะ ออกไป”“...ว่าไงนะ”ผมทำแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินแล้วขยับเข้าไปให้ใกล้อีกทำให้คนตรงหน้ายิ่งลุกลี้ลุกลนพยายามจะเดินออกให้ห่างผมได้ทีคว้าเข้าที่เอวบางแล้วจัดการกระชากเข้าหาตัวฝังจมูกลงบนแก้มนุ่มไปหนึ่งที ยิ่งทำให้คนตัวเล็กโกรธแล้วดิ้นยกใหญ่ ผมเลยจัดการฝังจมูกล
Last Updated : 2025-04-02ความลับของความรัก THE SECRET OF LOVE ผู้หญิงของยูร์
ยูร์บอกให้ฉันรออยู่เขาอยู่ที่โรงแรมส่วนตัวเขาขอไปทำธุระ ตั้งแต่มาถึงในหัวของฉันก็เอาแต่คิดเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่มีหยุด มันเอาแต่ถามว่าเพราะอะไรทำไมทุกคนต้องทำกับฉันแบบนี้ ทำไมฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้แต่สิ่งที่ฉันไม่เข้าใจที่สุดคือ...ทำไมลิบินเขาถึงต้องปิดบังเรื่องนี้กับฉัน...เป็นเพราะเขาห่วงความรู้สึกหรือแค่อยากจะหลอกให้ฉันอยู่กับเขาให้เป็นที่ระบายอารมณ์เป็นของเล่นของเขา มันเพราะเหตุผลอะไรก็ช่างเถอะ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดของฉันควรจะเป็นการเจอหน้าแม่ ฉันไม่มีทางเชื่อว่าแม่จะไม่ต้องการฉัน ฉันไม่เชื่อว่าแม่จะไม่ต้องการฉันตืดๆ1ข้อความ‘ไม่รู้จัก'สบายดีไหม... ฉันขอโทษจริงๆ สำหรับเรื่องทั้งหมดฉันแค่ไม่อยากจะให้เธอต้องเจ็บปวดและฉันเองไม่อยากจะเสียเธอไป ฉันขาดเธอไม่ได้คะน้าฉันรู้สึกเหมือนจะตาย ช่วงนี้แม่บอกให้ฉันห่างเธอจนกว่าเธอจะได้เจอแม่แท้ๆ แต่ฉันทำไม่ได้จริงๆ ไม่มีเธอโลกทั้งใบของฉันก็มืดไปหมดฉันอยู่ไม่ได้จริงๆ คะน้ากลับมานะ ยกโทษให้ฉันนะ เรามาทำอาหารด้วยกันนอนกอดกันทุกคืนทำอะไรหลายๆ อย่างเป็นแบบที่เราเคยเป็น กลับมามีความสุขกันเหมือนเดิมนะคะน้า...ฉันรักเธอมากนะ...แปะ แปะถึงมันจะไม่ลง
Last Updated : 2025-04-02ความลับของความรัก THE SECRET OF LOVE ความอ่อนเเอของลูกผู้ชาย
: ลิบินแปะ แปะทำไมเธอไม่ฟังเหตุผลผมบ้าง ผมทำไปเพราะไม่อยากให้เธอเสียใจแล้วทำไมเธอถึงไม่เข้าใจผมบ้าง...แม้ผมจะคลุกเข่าขอโทษ แม้ผมจะรั้งเธอไว้ เธอกลับไม่แม้แต่จะถามว่าเพราะอะไรบางครั้งผมเองก็คิดว่าทำไมผมต้องยอมเธอแบบนี้คนอย่างผมไม่เคยจะก้มหัวให้ใครไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร แต่ผมกลับเสียน้ำตาให้เธอ...ผมคงรักเธอมากจริงๆ ผมไม่เคยวิ่งหนีอะไรแต่กลับเลือกที่จะวิ่งหนีเรื่องที่ไม่ควรวิ่ง คงเพราะ....ผมมันขี้ขลาด ผมมันแย่เอง“ลิบิน...ทำไมถึง”“แม่!”พริบ!ผมโผล่กอดแม่อย่างไม่อายทันทีที่เห็นแม่เดินเข้ามา ความรู้สึกมันเหมือนได้ลมหายใจกลับมาครึ่งหนึ่ง ขอบคุณนะแม่...ขอบคุณที่มาตอนนี้ แม่มองผมด้วยสายตาตื่นตระหนกแล้วเข้ามาจับไหล่ผมไว้เบาๆ“ลิบินลูกร้องไห้งั้นเหรอ...”“คะน้า...ไปแล้วครับแม่เขาหนีผมไปแล้วเขาเกลียดผมแล้ว”“ลิบิน...ลูกไม่เคยอ่อนแอ”“ผมขอโทษครับ แต่ผมเจ็บจริงๆ”“แม่เข้าใจว่าลูกเสียใจ แม่รู้ว่ามันทำใจลำบากเรื่องแม่ของคะน้าเพราะแม่เองก็อึดอัดใจและรู้สึกผิด แม่เองก็รู้สึกแย่มากเหมือนกันแต่เราต้องยอมรับการตัดสินใจของคะน้านะ”“แม่รู้แล้วเหรอ”“มีเรื่องเดียวที่ร้ายแรงพอจะทำให้คะน้า…ไป”ผมปาดน้ำตาแ
Last Updated : 2025-04-02ความลับของความรัก THE SECRET OF LOVE เจ็บปวด
ฉันนั่งดูโทรทัศน์เป็นเพื่อนลิบินอยู่บนเตียงมาครึ่งวันได้ ความรู้สึกลึกๆ ตอนนี้คือฉันกลัวว่าอาจจะโดนด่าได้ถ้าหมอหรือพยาบาลเข้ามาเห็น เพราะเขาไม่อนุญาตให้ใครขึ้นมานอนบนนี้ได้นอกจากคนไข้...แน่นอนว่าคนอย่างลิบินไม่ได้มีความรู้สึกกลัวหรือเกรงใจสถานที่เลยสักนิด“หิวน้ำ”“ก็ไปกินสิขาไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”“หืออออ”“ก็ได้ๆ”ฉันลุกขึ้นไปหยิบน้ำมาส่งให้ลิบินถึงปากตั้งแต่มาอยู่โรงพยาบาลนี่เขาเหมือนคนเป็นอัมพาตเข้าทุกทีทั้งที่ก็สบายดีทุกอย่าง น่าตีจริงๆ ฉันเลยต้องกลายเป็นคนใช้เขาอยู่แบบนี้ทั้งวันกว่าจะปลีกตัวไปทำงานได้ก็โดนรั้งเป็นชั่วโมงฉันแอบสงสัยเหมือนกันว่าแค่แขนหักกับช้ำนิดหน่อยทำไมเขาถึงต้องอยู่โรงพยาบาลเป็นอาทิตย์ขนาดนี้อีกอย่างเขาก็ดูแข็งแรงดีนิน่า?“ลิบินนายไม่คิดว่าอยู่ที่นี่นานไปหน่อยเหรอ”“ไม่นะสบายดีออกแถมไม่ต้องไปทำงานด้วย”“ฉันว่าแล้ว” คิดแล้วเชียวว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ ที่แท้ก็แผนนี่เอง ตูดๆ เสียงข้อความดังทำให้ฉันต้องหันไปดู...‘ข้อความใหม่’‘ออกมาพบฉันหน่อยที่สวนชั้น1 รออยู่นะ ...ยูร์’ฉันกลืนน้ำลายเสียงดังยูร์เขามาที่นี่ทำไม ฉันหันไปมองลิบินที่กำลังสนใจดูโทรทัศน์ย่างสนุกสนาน ฉั
Last Updated : 2025-04-02ความลับของความรัก THE SECRET OF LOVE อุบัติเหต!!?
:ลิบินผมยืนประจันหน้ากับไอ้ยูร์ที่สนามแข่งรถ c-win ตามที่ได้รับคำท้ามาเมื่อเช้า ข้อเสนอที่ได้รับมันคุ้มกับความเสี่ยงผมเลยตัดสินใจออกมาตามนัด ถึงมันจะอันตรายเพราะอยู่ในถิ่นของศัตรูแต่ผมก็หวังว่ามันจะเล่นเกมอย่างใสสะอาด ข้อเสนอที่ผมได้รับคือถ้าผมแข่งชนะวันนี้มันจะเก็บเรื่องแม่คะน้าเป็นความลับต่อไป นี่แหละเหตุผลหลักที่ทำให้ผมมายืนอยู่ตรงนี้อย่างไม่ลังเล“รีบแข่งให้มันจบๆ ไป ฉันมีธุระต้องทำต่อ”ผมเร่งเพราะเป็นห่วงคะน้าพอสมควร ผมไม่ได้บอกเธอว่าจะออกมาเธอมีไข้สูงผมเลยให้กินยาแล้วนอนพัก หวังว่ากลับไปเธอจะยังไม่ตื่นนะ...เพราะถ้าเธอรู้เรื่องทั้งหมดที่ทำมาคงจบแน่“รีบไปไหนเล่าไม่คุยกันก่อนหรือไง น่าน้อยใจจริงๆ”ยูร์มองผมอย่างยิ้มๆ ผมละเกลียดมันเข้าไส้จริงๆ“อย่ามาลีลา...หวังว่าข้อตกลงเราจะเป็นแบบนั้นจริงๆ นะ”“แน่นอน ฉันมันลูกผู้ชายอยู่แล้ว”“งั้นก็เริ่มเลยสิ...”ตืดๆ‘คะน้า’ผมก้มมองโทรศัพท์แล้วตกใจเธอไม่ได้กำลังนอนพักผ่อนอยู่งั้นเหรอ...ผมควรจะรับดีหรือเปล่า ถ้าเกิดรับไปคะน้าอาจจะรู้ได้ว่าผมอยู่ที่ไหนเธอคงไม่สบายใจแน่และที่สำคัญผมอยากให้การแข่งครั้งนี้เป็นความลับดังนั้นขอโทษนะคะน้า...ตุด!“
Last Updated : 2025-04-02
Comments