กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.45

พรึ่บ!

"ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ ^_^" พาฝันส่งยิ้มหวานให้หมอหนุ่มหล่อที่ใครเห็นเป็นต้องตกหลุมรักรอยยิ้มของเขาแน่นอน

"ครับ :-)"

"ไปได้แล้ว!"

"เอ่อ...ครับๆ"

"พี่คิมคะ ^_^" ฉันมองพี่คิมอย่างยิ้มๆ หลังจากที่คุณหมอสุดหล่อเดินออกไป

"......"

"หึงฝันเหรอคะ?"

"หึงแล้วก็หวงมากด้วย!" เสียงเข้มเอ่ยขึ้น สายตาเขาจ้องมองมาที่ฉัน ทำให้ฉันเขินมากเลยในตอนนี้ "หึ :-)"

"หยุดยิ้มเลยนะคะ ฝันเขินนะ"

":-)"

"พี่คิม!"

"หึ :-)"

"เอ่อ...แล้วเมื่อกี้ใครโทรมาเหรอคะ?" ฉันถามพี่คิม เพราะหลังจากที่หมอเข้ามาทำแผลให้ฉัน เขาก็ออกไปรับสายทันทเขาก็ออกไปรับสายทันที

"เรื่องงาน"

"อ่อ"

พรึ่บ!

ตุบ!

"พี่ขึ้นมาบนเตียงทำไมคะ ลงไปเลยนะ!" ฉันตกใจมากเมื่ออยู่ๆเขาก็ขึ้นมานอนบนเตียงเดียวกับฉัน

หมับ!

ร่างสูงไม่ได้สนใจเสียงร้องของพาฝัน เขาเอามือไปสวมกอดเธอไว้ ก่อนที่จะจับเธอให้ขยับมาใกล้เขา จนตอนนี้ทั้งสองแนบชิดกันมากขึ้นกว่าเดิม

"หึหึหึ"

"พี่คิม! เดี๋ยวใครก็เข้ามาเห็นหรอกค่ะ" ฉันกลัวจริงๆว่าจะมีใครมาเปิดประตูตอนนี้

"แล้วไง?"

"พี่คิม!"

"ผัวเมียอยู่ด้วยกัน ผิด?"

"คะ...ใครเป็นเมียพี่กัน >.<" กรี๊ดดดดด ทำฉันเขินอีกแล้วนะ

"เมื่อไหร่จะหายวะ"

"......?" ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างไม่เข้าใจ

"จะได้เอาเด็กที่ไม่เชื่อฟัง"

">.<"

"หึหึหึ"

.............................

แกร๊ก!

ตึก...ตึก...ตึก

"พาฝันนนน"

"แซม"

พรึ่บ!

"ฉันเป็นห่วงแกมากเลยเนี่ย แล้วกว่าจะได้ออกมาหาแก" แซมรีบเดินเข้าไปหาเพื่อนทันที

"ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว"

"ไม่ได้เป็นอะไรมากของแก ขาหักเนี่ยนะ?" แซมมองที่ขาของเพื่อนที่มีเฝือกอยู่ ก็รู้สึกสงสารเพื่อนมาก

"เอาน่า"

"ฉันล่ะไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่าพี่สาวแกจะใจดำใจโหดขนาดนี้น่ะ พูดแล้วอารมณ์ยิ่งขึ้น!"

"......"

"รู้งี้ฉันไม่ปล่อยให้แกไปรับพี่สาวแกหรอกนะ ไม่น่าเลย...."

"มันเป็นอุบัติเหตุน่ะ"

"อย่ามาปกป้องพี่สาวแกเลย อุบัติเหตุอะไรล่ะ นี่คงชอบเกลียดแกมากขนาดนี้ถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ได้!"

"นี่แกพูดเรื่องอะไร?" ฉันถามแซมอย่างแปลกใจ เพราะดูเหมือนว่าแซมจะรู้เรื่องของฉันนะ แต่ฉันก็ไม่ได้บอกใครนี่นา

"ก็คลิปนั้นไงล่ะ พอฉันเห็นนะฉันนี่ของขึ้นเลยล่ะ กล้าทำแบบนั้นได้..."

"เดี๋ยวนะ!"

"อะไร?"

"คลิปอะไรงั้นเหรอ?"

"นี่อย่าบอกนะว่าแกยังไม่เห็นคลิปนั้นน่ะ!"

"......"

พรึ่บ!

"อ๊ะ! เอาไปดูเอง แต่มันเป็นกล้องที่อยู่ตรงหน้ารถแกไม่ใช่เหรอ?"

"......."

ตอนนี้ฉันไม่ได้ยินเสียงของแซมเลย เพราะคลิปตรงหน้าทำให้ฉันอึ้งยิ่งกว่า มีทั้งภาพทั้งเสียง แล้วมันเห็นภาพฉันกับพี่เพลินตาชัดเจนเลยยังไงล่ะ.....

"ถึงเวลาแล้วสินะที่ฉันกับแกต้องตายกันไปข้างหนึ่ง พาฝัน!"

"พี่จะทำอะไร! พี่เพลินตา! ปล่อยนะ!"

"ฉันเกลียดแก! ฉันเกลียดแกกับแม่แกมาตั้งนานแล้วยัยพาฝัน! ถ้าไม่มีแกสักคนพ่อก็จะรักแค่ฉันคนเดียว!"

เฮือกก!

พาฝันถึงกับกลืนน้ำลายทันที ก่อนที่เธอจะส่งมือถือให้แซมที่นั่งมองเธออยู่

"รู้มั้ยยะว่าคลิปนี้น่ะเป็นกระแสมากเลยนะ"

"ปล่อยเมื่อไหร่"

"ช่วงบ่ายๆอ่ะ ตอนนี้พี่สาวของแกโดนหนักเลยล่ะ เหอะ! สมน้ำหน้า!"

"......."

"ว่าแต่แกเถอะ ไม่เจ็บตรงไหนแล้วใช่มั้ย"

"อืม"

พรึ่บ!

"เฮ้อออ....ตอนรู้เรื่องแกฉันแทบเป็นลม" แซมพูดก่อนที่เพื่อนจะเข้ามากอดฉัน

หลังจากนั้นแซมก็ชวนฉันคุยนั่นคุยนี่รวมถึงกลับวกเข้าเรื่องของข่าวในเพจของมหาลัยอีกครั้ง ฉันจึงตัดสินใจเปิดดูโทรศัพท์แล้วเข้าไปในเพจทันที ก่อนจะเห็นคอมเมนต์ของแต่ละคนที่เข้ามาด่าพี่เพลินตาเยอะมาก

แกร๊ก!

"อะแฮ่ม!"

พรึ่บ!

"สวัสดีค่ะรุ่นพี่"

"อืม"

"......."

"......."

"เอ่อ....ฉันว่าฉันกลับก่อนดีกว่า ดูแลตัวเองดีๆนะ"

"ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะ"

"ยะ! แล้วเดี๋ยวจะมาหาใหม่"

"^_^"

"แซมกลับก่อนนะคะรุ่นพี่"

หลังจากนั้นแซมก็เดินออกไปจากห้องทันที เพราะคงกลัวพี่คิมแน่ๆ ดูสายตานิ่งๆเย็นชาของเขาสิ

"พี่คิมคะ..."

"มีอะไร?"

"......"

"......?"

"พี่เห็นคลิปในเพจของมอเราหรือยังคะ?" พาฝันถามคิมด้วยความสงสัย

"อืม"

"พี่คงไม่ได้แอบเอากล้องไป...."

"ไม่ได้แอบ แต่แค่ติดตอนที่เธอไม่อยู่" คิมตอบหน้าตาย ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามานั่งบนเตียงเดียวกับฉันอีกแล้ว

".....!!" อึ้งเลยค่ะ

ตอนนี้เธอพอจะเข้าใจสถานการณ์แล้วล่ะ พลางฉุกคิดอะไรขึ้นมา...

พรึ่บ!

"พี่คิม! นี่อย่าบอกนะคะว่าที่ฝันเล่าเรื่องอุบัติเหตุตอนนั้นพี่รู้อยู่แล้ว"

"อืม"

"พี่คิมอ่ะ"

ตุบ!

พาฝันทุบอกคิม แต่เขาก็ไม่ได้แสดงท่าทางอะไรออกมานอกจากใบหน้าสุดแสนจะเย็นชาของเขา

"......"

"เรื่องคลิปพี่เป็นคนปล่อยงั้นเหรอคะ!" พาฝันพูดเสียงดังขึ้นมา ก่อนจะหันมามองหน้าเขาตรงๆ

"อืม"

"พี่คิม! ทำไมทำแบบนี้คะ"

"เพราะยัยนั่นเป็นพี่สาวเธอ พี่ถึงทำแค่นี้"

"แต่พี่ไม่เห็นต้องปล่อยคลิปเลยนี่คะ ถ้าปล่อยมาแบบนั้นแล้วพ่อกับแม่ฝันรู้ ท่านจะ...." ฉันยังพูดไม่ทันจบพี่คิมก็พูดแทรกขึ้น และคำพูดของเขาทำเอาฉันตกใจอีกครั้ง

"พ่อกับแม่รู้แล้ว"

"ว่าไงนะคะ!"

"......"

"พะ...พ่อกับแม่ฝันรู้แล้ว"

"อืม"

"......."

"จำได้มั้ยเรื่องไอ้เต?"

"ค่ะ ใครจะไปลืมมันลงล่ะค่ะ..." เธอตอบเสียงแผ่ว

ฉันลืมมันไม่ได้หรอกนะ ถึงแม้จะพยายามลืมก็เถอะ แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่เคยเจออหมอนั่นอีกเลยนับตั้งแต่วันที่เกิดเรื่อง ไม่รู้ว่าหายไปไหนเหมือนกัน

"ที่จริงก็เป็นฝีมือของยัยนั่นเหมือนกัน"

"......!!"

"......."

"พี่รู้ได้ยังไงคะ"

"มันบอกเอง"

"......" ฉันนิ่งไปทันที

ที่จริงฉันคิดว่าฉันก็เดาออกตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เพราะพี่เพลินตากับเตรู้จักกันแล้วก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องฉันก็เจอสองคนนี้อยู่ด้วยกัน แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง ไม่คิดว่าพี่เพลินตาจะทำเรื่องแบบนี้กับฉัน

"แล้วเรื่องเต พี่คงไม่ได้...."

"อืม ไม่ได้บอก"

"เฮ้อออ...โล่งอกไปที"

"พวกท่านทำธุระเสร็จก็คงจะกลับมาเร็วๆนี้"

"พี่ไม่น่าบอกท่านเลยนะคะ แล้วแบบนี้พี่เพลินตาจะเป็นยังไงบ้าง ยิ่งเจอพวกคอมเมนต์แย่ๆอีกด้วย"

"บอกแล้วไงว่าถ้าเป็นคนอื่น ไม่รอด!" คิมเน้นย้ำคำว่าไม่รอดออกมา ทำให้เธอขนลุกซู่ทันที ก่อนที่จะสบตาเขานิ่ง

พรึ่บ!

ร่างสูงโอบกอดเธออย่างอ่อนโยน เขาจูบหน้าผากเธอ ก่อนที่จะเอ่ยคำพูดที่ทำให้เธอรู้สึกดีมาก

"ต่อไปนี้พี่จะปกป้องเธอเองพาฝัน"

"ขอบคุณมากนะคะพี่คิม ฝันรักพี่คิมนะคะ ^_^"

"หึ พี่ก็รักเธอยัยเด็กหื่น"

.............................

3 วันต่อมา....

Genius University

"ว้าว! ไม่น่าเชื่อเลย แกดูนั่นสิ อุ้มกันมาด้วยอ่ะ อร๊ายยย"

"แต่ฉันว่าเขาสองคนเหมาะสมกันมากเลยนะ"

"ยัยพี่สาวคงกระอักเลือดแน่นอน!"

ซุบซิบ! ซุบซิบ!

"พี่คิม ฝันบอกแล้วไงคะว่าไม่ต้องอุ้มก็ได้ >.<" พาฝันตอนนี้เธอได้แต่เอาหน้าซุกอกแกร่งอย่างเขินอาย เพราะตอนนี้แฟนหนุ่มของเธอกำลังอุ้มเดินพาเธอไปที่ห้องสอบ ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะรบเร้าให้หมอเอาเฝือกออกไปแล้ว แต่เพราะเธอยังเดินไม่ค่อยถนัด ทำให้คิมต้องอุ้มเธอ

"บอกแล้วว่าไม่ให้มา ยังจะดื้อมาอีก!" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิด เพราะเขาไม่อนุญาตให้เธออกไปไหนโดยไม่มีเขา แต่เด็กนี่กลับดื้อที่จะมาสอบ

"ก็วันนี้มีสอบก่อนนี่คะ"

"พี่บอกไอ้เวย์ได้!" เสียงเข้มเอ่ยขึ้น ถ้าเขาบอกเซอร์เวย์เพื่อนเขา มันก็จัดการให้เขาได้ เฮ้อออ....

"รู้ค่ะว่ามีเพื่อนเป็นเจ้าของมหาลัย"

ที่จริงฉันก็เพิ่งรู้ไม่นานหรอกนะว่ามหาลัยนี้เป็นของคนรอบครัวรุ่นพี่เซอร์เวย์น่ะ

"รู้แล้วยังจะมา? ดื้อจริงๆ"

"ก็ไม่อยากใช้อภิสิทธิ์เหนือคนอื่นนี่นา อีกอย่างสอบแค่วิชาเดียวเองค่ะ ^_^"

"กลับไปเจอดีแน่!"

"จะมาพูดเรื่องนี้ทำไมตอนนี้คะ >.<" นี่มันที่สาธารณะเลยนะ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้หื่นขึ้นมากกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย

"รู้เหรอว่าเรื่องอะไร?" คิมถามพร้อมกับยิ้มออกมา แต่แค่แป๊บเดียวเท่านั้น ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะหายออกไป

"ก็ >.<" พาฝันเขินอายมากตอนนี้

"ยัยเด็กหื่น!"

หมับ!

พอร่างสูงพูดจบเธอก็รีบซุกหน้าลงอีกครั้งด้วยความเขินอาย ไหนจะเสียงซุบซิบที่ดังขึ้นรอบๆเธออีก แต่ดูเหมือนว่าคนที่อุ้มเธอจะไม่ได้สนใจอะไรเลย เพราะเธอแอบเหลือบมองใบหน้าของเขายังคงเย็นชาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง.....

...........................

อีกด้านหนึ่ง

ตึก...ตึก...ตึก

"เอ๊ะ! พวกแกดูนั่นสิ ใครมากันนะ"

"ยังจะกล้ามาอีกนะ กล้าทำน้องสาวตัวเองได้ยังไง"

"น่ารังเกียจ!"

"เอ๊ะ! หรือว่าจะโดนไล่ออกแล้วนะ ดูสิ!"

"ทำตัวเองแท้ๆ! หึ!"

เสียงนินทาของคนรอบข้าง ทำให้หญิงสาวที่เดินผ่านถึงกับก้มหน้าลงด้วยความอับอาย

เธอพยายามจะไม่ฟังเสียงพวกนั้น แต่เพราะสายตาที่มองมาทางเธออย่างเกลียดชังทำให้เธอรู้สึกแย่มาก เพราะเรื่องคลิปนั้นที่ถูกเผยแพร่ออกมา คลิปที่คนที่เธอแอบชอบเป็นคนปล่อย ทำให้ใครหลายต่อหลายคนที่เห็นคลิปนั้นเกลียดเธอ และที่เธอกลับมาที่นี่เพราะถูกเรียกตัวจากผู้บริหารที่นี่และผลที่เธอกระทำทำให้เธอถูกไล่ออก และเธอเองก็ไม่สามารถแก้ตัวอะไรได้ เพราะทั้งภาพและเสียงมันชัดเจนมาก....

"ฮึก!"

หญิงสาวพยายามกลั้นสะอื้นไว้ ก่อนที่จะเดินออกไปจากที่นี่ทันที

แต่ทว่า....พอเธออยู่บนรถ สายตาดันไปเห็นน้องสาวนอกไส้กับผู้ชายคนนั้น เธอทำได้เพียงแค่มองเท่านั้น ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออมา แต่ในใจเธอกลับไม่คิดจะปล่อยวางจากเรื่องนี้ไปได้

"เพลินตา..."

"......"

"อย่าคิดทำแบบนั้นเลยนะลูก พ่ออยากให้ลูกเริ่มต้นใหม่นะลูก"

"....." เพลินตาไม่ได้พูดอะไร แต่กลับจ้องมองภาพตรงหน้านิ่งๆ

คนที่นั่งด้านข้างของเธอก็คือพ่อของเธอเอง เขารีบกลับมาเพราะเห็นคลิปนั้น ทำให้รู้สึกเป็นห่วงลูกสาวทั้งสองคนของเขามาก และเขาอยากจะทำความเข้าใจกับลูกสาวคนนี้มากๆ และเขาก็อยากจะให้เธอเริ่มต้นใหม่ให้ได้.....

🔹🔹🔹🔷🔹🔹🔹

📍พรุ่งนี้มาต่อให้นะคร๊าาา

ใกล้จบแล้วน๊าาา 😊

ฝากติดตามกันต่อไปด้วยนะง๊าบบบ

🧡💛