ตอนที่ 65 ของหวานก่อนนอน NC“แต่งตัวเสร็จหรือยังครับ คุณโรสของผม”เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมเสียงทุ้มนุ่มที่ฟังแล้วทำให้หัวใจอ่อนละลายโรสที่ยืนหน้ากระจกในชุดเดรสยาวสีเบจพลิ้วเบา ๆ หันมายิ้มให้เงาตัวเอง ธอไม่ค่อยถนัดชุดเรียบร้อยนัก แต่วันนี้อยากให้เขาเห็นว่า เธออยากสวยเพื่อเขาประตูเปิดออกช้า ๆ ไฟยืนอยู่ในชุดสูทสีกรมท่าที่ดูเรียบแต่หล่อจนต้องกลืนน้ำลาย“ว้าว…” เขาอุทานเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหา“เธอสวยมากเลยรู้มั้ย?”“ก็แต่งให้คนพาไปกินข้าวดูดีหน่อย” เธอยิ้มขำ ๆ แต่แก้มก็แดงเพราะสายตาของเขาที่มองเธอแบบไม่ละไปเลยร้านอาหารริมแม่น้ำเปิดไฟนวลตา เสียงเพลงแจ๊สบรรเลงเบา ๆ คลอเคลียบรรยากาศรอบตัวแสงเทียนบนโต๊ะเล็ก ๆ ระหว่างทั้งสองคนสะท้อนดวงตาอุ่นของไฟที่มองเธอไม่วางตา“วันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่า ทำไมถึงพาฉันมาดินเนอร์หรูขนาดนี้” โรสถามขณะจิบไวน์สีแดงในแก้ว“แค่อยากให้เธอยิ้ม” เขาตอบเสียงนุ่ม “หลังจากที่เราเจอเรื่องร้ายมาเยอะ ฉันอยากให้วันนี้เป็นวันของเธอ วันที่ไม่มีความกลัว ไม่มีน้ำตา”โรสวางแก้วลงก่อนจะยิ้มบาง “แล้วพรุ่งนี้ล่ะ ถ้ามีอะไรอีก นายจะยังอยู่ข้างฉันไหม”ไฟยื่นมือมาแตะหลังมือเธอเบา
ตอนที่ 64 ความสุขหลังผ่านเรื่องร้าย NCเสียงนกร้องแว่วเบา ๆ จากนอกหน้าต่าง พร้อมแสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้า ที่ลอดผ่านผ้าม่านสีอ่อนเข้ามาทาบบนผิวเนียนของคนที่ยังหลับตาพริ้มอยู่ใต้ผ้าห่มโรสขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะนิ่วหน้าด้วยความปวดเมื่อยที่ช่วงล่าง“โอ๊ย นี่กะจะเอาให้เดินไม่ได้เลยรึไงนะ”เธอบ่นในลำคอเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ลืมตาขึ้น และเห็นหน้าของไฟอยู่ใกล้แค่คืบไฟยังนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาเธอ ดวงตายังหลับ แต่ริมฝีปากกลับยกยิ้มเหมือนรู้ว่าเธอกำลังแอบมองอยู่เธอจ้องหน้าเขา แล้วก็ก้มลงไปกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหู“จะหลับต่ออีกเหรอคะคุณทนาย หรือว่ากำลังฝันดีถึงใครอยู่”เขาลืมตาขึ้นมาทันที ยิ้มมุมปากด้วยความขี้แกล้ง“ถ้าไม่ได้ฝันถึงเมีย จะโดนอะไรบ้างนะ”เธอหัวเราะในลำคอ พลางใช้ปลายนิ้วแตะอกเขาเบา ๆ“เมื่อคืนยังไม่พอหรือคะ”“พอ” เขาตอบ แต่ใบหน้ากลับก้มลงมาใกล้ “แต่เช้านี้ยังไม่ได้เลย”เขาไม่รอให้เธอหนีทัน ริมฝีปากของเขาก็ประทับลงบนริมฝีปากเธอเบา ๆ ก่อนจะกดจูบซ้ำแล้วซ้ำอีก จนคนใต้ร่างครางประท้วง“ไฟ จะไม่ให้ฉันลุกจากเตียงเลยใช่มั้ย”“ก็ถ้าเธอยังยั่วอยู่แบบนี้” เขาพูดพลางไล้ปลายนิ้วจากไหล่เธอลงต่ำ “จะลุกไม่ขึ้น
ตอนที่ 63 คนที่อยู่ข้างหลังภายในห้องนอนที่เงียบสงัด แสงไฟจากโคมข้างเตียงสาดส่อง ขับเงาร่างสองคนที่นั่งแนบชิดบนเตียงใหญ่ให้ดูอบอุ่นไฟนั่งพิงหัวเตียง มีโรสซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา หัวของเธอแนบลงที่อกเขาอย่างเหนื่อยล้า ส่วนเขาเองก็โอบรอบไหล่เธอไว้แน่น ไม่ได้พูดอะไรนอกจากปล่อยให้ความเงียบเป็นบทสนทนาผ่านไปสักพัก เสียงทุ้มนุ่มของเขาก็เอ่ยขึ้นเบา ๆ ใกล้ข้างหูเธอ“ตอนที่รู้ว่าเธอจะไปเจอพวกมันคนเดียว ฉันกลัวมาก โรส กลัวจนใจสั่นกลัวว่าจะเสียเธอไป กลัวว่าฉันจะปกป้องเธอไม่ทัน”แขนที่โอบรอบไหล่เธอแน่นขึ้นเล็กน้อย เหมือนเขากำลังย้ำกับตัวเองว่าเธอยังอยู่ตรงนี้ ยังปลอดภัยโรสขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาของเธอแดงน้อย ๆ จากความอ่อนล้า แต่ก็ยังสว่างด้วยความมั่นคง“แต่ฉันไม่กลัวเลยสักนิด นายรู้ไหมว่าทำไม”ไฟสบตาเธอ ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ได้ตอบ เธอเลยเอื้อมมือแตะแก้มเขาเบา ๆ แล้วยิ้มจาง ๆ“เพราะฉันรู้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นายจะอยู่ข้างหลังฉันเสมอ รู้ว่านายจะตามฉันไปทุกที่ จะไม่ปล่อยให้ฉันเผชิญหน้ากับอะไรคนเดียว”เธอหยุดนิดหนึ่ง เหมือนจะกลั้นน้ำตาไว้ ก่อนพูดต่อด้วยเสียงแผ่วเบาแต่ห
ตอนที่ 62กรรมจะลงทัณฑ์เธอแทนฉันเองในห้องสอบสวนของสถานีตำรวจ เสียงกุญแจมือกระทบโต๊ะดัง ทศนั่งพิงเก้าอี้อย่างหมดแรง แขนพันผ้าก๊อซจากบาดแผลที่ถูกยิง แต่แววตาเขายังคงแข็งกร้าวไม่มีแววสำนึกไฟยืนพิงผนังห้องฝั่งตรงข้าม ข้างเขาคือพัชชาที่เงียบไม่พูดอะไร แต่สายตาเต็มไปด้วยแค้นเก่าและความผิดหวังที่ไม่เคยจางหายเสียงประตูเปิดขึ้น โรสเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ พร้อมกับนายตำรวจหลังจากสอบปากคำเสร็จ“เธอจะเอายังไง” ตำรวจนายหนึ่งกระซิบถามกับไฟเบา ๆ“ให้เธอพูดในสิ่งที่ควรได้พูด แค่ห้ามเธอแตะตัวมันก็พอ” ไฟตอบกลับ แต่คำพูดเขาดูเหมือนจะสายไปโรสเดินตรงเข้าไปหาทศ แล้วจู่ ๆ เธอก็ยกมือฟาดฝ่ามือใส่ใบหน้าเขาเต็มแรงเพี๊ยะ!! เสียงดังก้องทั้งห้อง ทำเอาตำรวจและไฟถึงกับสะดุ้งทศหน้าหันไปตามแรงตบ ก่อนหันกลับมามองโรสด้วยสายตาเคียดแค้น แต่เธอไม่หวั่นเลยแม้แต่น้อย“ตบนี้ สำหรับสิ่งที่แกทำกับฉัน!”เพี๊ยะ!! ฝ่ามือข้างเดิมฟาดลงที่หน้าของทศอีกที คราวนี้หนักกว่าเดิม“ตบนี้ สำหรับสิ่งที่แกทำกับแม่ของไฟ”เพี๊ยะ!!! ครั้งที่สามแรงจนทศเซทั้งตัว คนร้ายที่เคยยิ้มเหยียดกลับหน้าชาด้วยแรงโกรธที่สะสมมานาน โดยที่“และตบสุดท้าย” โรสกัดฟั
ตอนที่ 61 เกมของคนที่ไม่มีอะไรจะเสียไฟก้าวเข้ามา คว้าไหล่เธอแน่น “งั้นเธอก็จะเอาตัวเองไปเสี่ยงอย่างนั้นเหรอ”“ใช่ แต่ฉันไม่กลัว”ไฟชะงักคำพูดของเธอทำให้เขาแทบหายใจไม่ออก เขาสบตาเธอเนิ่นนาน ก่อนจะยกมือแตะแก้มเธอเบา ๆ“ฉันไม่ให้เธอไปคนเดียวแน่โรส แต่ฉันจะไม่ห้ามเธออีกแล้ว”“งั้นเราต้องวางแผนกัน” เธอยิ้มทั้งน้ำตา “เพราะครั้งนี้ ฉันจะไม่หนีอีกแล้ว”ห้องประชุมเล็กในสำนักงานของไฟ กลายเป็นฐานวางแผนรบชั่วคราว ไฟ โรส พัชชา และลูกทีมของไฟนั่งล้อมโต๊ะอยู่ท่ามกลางความตึงเครียดที่จับต้องได้“กล้องวงจรปิดบริเวณโกดังไม่ทำงาน” หนึ่งในทีมลูกน้องที่ไฟสั่งให้ไปสืบรายงาน“แต่เรารู้ว่ามีทางเข้าแค่สองทางหลัก กับอีกทางแคบหลังโกดังที่น่าจะใช้ลอบเข้าได้”ไฟพยักหน้า ก่อนหันไปมองโรสที่นั่งนิ่ง ใบหน้ามั่นคงแต่ตาแดงเพราะพึ่งการร้องให้“แผนเราคือ ฉันไปตามนัด พร้อมไมโครโฟนที่ซ่อนในต่างหู” โรสเริ่ม “ทีมของนายจะลอบเข้าไปทางหลังโกดัง พร้อมบุกทันทีถ้ามีอะไรผิดปกติ”พัชชาเอ่ยขึ้นทันควัน น้ำเสียงเด็ดเดี่ยว “ฉันไปกับโรสด้วย”ทุกคนหันไปมองเธอทันที“ไม่ได้” ไฟปฏิเสธทันที “มันอันตรเกินไป”“ฉันปล่อยให้โรสไปเจอคนแบบทศคนเดีย
ตอนที่ 60เริ่มสั่นไหวเสียงประตูปิดดัง “ปัง!” พงศ์เดินวนอยู่ในห้องเช่าเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอับและควันบุหรี่ เขาสูบบุหรี่ไม่หยุด ตั้งแต่ได้ยินข่าวว่าไฟเริ่มสืบหาตัวของพวกเขาอย่างจริงจัง“มันรู้เรื่องเราแล้ว” พงศ์พูดพลางขยี้บุหรี่ลงในถาด “ไอ้ลูกเลี้ยงเวรนั่นของกู มันให้ลูกน้องตามหากูกับมึงทุกทาง”ทศยืนพิงกรอบหน้าต่าง แขนกอดอก สายตาเย็นเฉียบมองออกไปยังถนน“กูบอกแล้วว่าให้เปลี่ยนที่พักตั้งแต่เมื่ออาทิตย์ก่อน มึงก็ยังดื้อจะอยู่ที่นี่เพราะมันใกล้ร้านเหล้าบ้าบออะไรของมึง แล้งเป็นไงละ ลูกเลี้ยงของมึงมันเลยเกือบจะเจอตัว”“เออ กูไม่คิดว่ามันจะหาเจอเร็วขนาดนี้” พงศ์สบถ “ไอ้นั่นมันดมกลิ่นเก่งเหมือนหมาเลย”ทศหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งราบ แต่ชัดเจน“ไม่ใช่เพราะมันเก่งหรอก…แต่เพราะมันมีคนช่วย และมันกลัวเมียมันจะเป็นอะไรต่างหาก”ชื่อของโรสถูกพูดขึ้นมาโดยไม่ต้องเอ่ยตรง ๆทศเดินกลับมานั่งลง หยิบรูปถ่ายของหญิงสาวคนหนึ่งขึ้นมา โรสตอนอายุยัง15 ปีในชุดนักเรียน รูปเก่าและมีรอยพับหลายแห่ง เขาไล้นิ้วไปตามภาพเหมือนราวกับเป็นของมีค่า“กูรอวันนี้มานานพอแล้ว มึงอย่าทำให้ทุกอย่างพังเพราะความโง