บางครั้งชีวิตจริงมันก็ยิ่งกว่านิยาย เมื่อครอบครัวส่งเธอให้มาอยู่กับคู่หมั้นของน้องสาว มีแต่นางเอกไม่ใช่หรือที่ต้องเจอกับอะไรแบบนี้ แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น นางร้ายอย่างเธอทำไมถึงต้องมารับกรรมแทน
View Moreร่างสูงใหญ่ยืนพิงขอบประตูบานสูง ดวงตาคมเข้มมองไปยังเบื้องหน้าอย่างไร้จุดหมาย หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ก่อนจะคลายออกเมื่อคิดอะไรขึ้นได้ มือแกร่งยกบุหรี่ที่คาในมืออัดควันเข้าปอด คำใหญ่ ก่อนจะขยี้อีกครึ่งมวนที่เหลือลงกับจานรอง แก้วเหล้าบนโต๊ะถูกยกขึ้นสาดน้ำสีเข้มลงคอรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวที่ใกล้ที่สุด
นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน... หลังจากที่คนสนิทเข้ามารายงานว่า ‘เจ้าสาว’ เขาหายตัวไปตั้งแต่เมื่อคืน จนป่านนี้ยังหาตัวไม่เจอ
มือแกร่งกำเข้าหากันแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน มะรืนนี้เขาจะ เดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อไปรับตัวเจ้าสาวที่หมั้นหมายกันมาตั้งแต่เด็ก อยู่ ๆ ก็ได้รับข่าวว่าเจ้าสาวหายตัวไป มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือว่า ฝ่ายนั้นจงใจเล่นตลกกับเขา เกิดเปลี่ยนใจไม่อยากยกลูกสาวให้ ‘ไอ้หน้าผี’ อย่างเขา มือแกร่งลูบไล้ไปบนซีกหน้าด้านซ้ายที่มีแผลเป็นปูดโปนเป็นริ้วกระจายไปทั่วใบหน้า ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น เพราะหลังจากที่เขาประสบอุบัติเหตุเมื่อห้าปีก่อน ทางฝั่งโน้นก็ไม่เคยมาไยดีเขาอีกเลย มิหนำซ้ำว่าที่เจ้าสาวของเขาก็ไม่เคยมาดูดำดูดี ถ้าจำไม่ผิด... เขา เห็นหน้าคู่หมั้นครั้งสุดท้าย ก็ตอนที่เขายังนอนอยู่ในห้องพักฟื้นที่โรงพยาบาลนั่นเอง เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เหล้าในขวดถูกสาดลงคอ รวดเดียวจนหมดขวด
เพล้ง!
เศษขวดกระจายเต็มพื้น เมื่อมันลอยไปกระทบฝาผนังเต็มแรง ไม่นานเสียงฝีเท้าหนัก ๆ ก็ดังมาจากทางบันได
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณเผ่า” คนสนิทร้องถาม เมื่อเดินเข้ามาใกล้กับที่เขานั่งอยู่
“ไม่มีอะไร ตกลงได้ความว่ายังไง” คุณเผ่าหรือ ‘เผ่าเพชร’ ถามกลับ
“ทางโน้นแจ้งมาว่ายังตามหาคุณป่านไม่เจอครับ แต่...” อาคมหยุดคำพูดไว้แค่นั้น
“แล้วไงต่อ”
“คือ... คุณประกรแจ้งมาว่า จะส่งตัวคุณปอมาแทนครับ”
“เออ! ดี ให้มันได้อย่างนี้ กูหมั้นกับอีกคน แต่เสือกจะส่งอีกคน มาแทน บ้านนั้นมันเอาอะไรมาคิดกันวะ”
“คุณประกรยังฝากให้บอกคุณเผ่าด้วยว่า ถ้าคุณเผ่าไม่เต็มใจ รับคุณปอมา ก็ให้ถือว่าทุกอย่างเป็นโมฆะครับ ทางเขาพร้อมจะชดใช้และคืนสินสอดทองหมั้นให้ทุกอย่าง ตามที่คุณเผ่าต้องการครับ”
“เจริญ!”
“แล้วยังมีอีกครับ...”
“อะไร!”
“ของทุกอย่างที่พินัยกรรมระบุให้คุณเผ่ากับคุณป่านถือสิทธิ์ร่วมกัน ทางนั้นยกให้เป็นสิทธิ์ของคุณเผ่าคนเดียวครับ”
สิ้นเสียงของคนสนิท เผ่าเพชรก็เดาเกมออกทันที ทางนั้นจงใจเปลี่ยนตัวเจ้าสาว เพราะเท่าที่รู้มา ‘ลันลดา’ คู่หมั้นของเขาเป็นคนเรียบร้อยอ่อนหวาน คนบ้านนั้นคงไม่อยากส่งเธอมาเป็น ‘เหยื่อ’ ของเขา แต่กลับเสนอ ‘ลลนา’ คนพี่มาแทน
โลกใบนี้ไม่ได้กว้างจนเขาจะไม่รู้ว่าลลนานั้นชื่อเสียง ‘ฟอนเฟะ’ขนาดไหน ทั้งข่าวในโทรทัศน์ ข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์ ไหนจะข่าว รายชั่วโมงในโลกโซเชียลอีก เพจดังต่างก็เล่นข่าวของเธอ คนที่ติดตามโลกมายาต่างก็รู้ฉายาของเธอ
ไม่ต้องคิดให้เสียเวลา เพราะเท่าที่เขารู้มา ‘น้องปอ’ ก็เป็นคนแบบนั้นจริง ๆ ข่าวคาว ๆ ของเธอถูกรายการโทรทัศน์เอามาตีแผ่ทุกวัน
“ดีนะ เข้าใจคิดกันดี ตอบกลับไปว่ากูไม่มีปัญหาอะไร จะป่านหรือจะปอ กูเอาหมด”
“ครับ” อาคมรับคำ
“แจ้งไปว่าวันมะรืนเก้าโมงเช้า กูจะไปรับ ‘ลลนา’ ด้วยตัวเอง”
“ครับคุณเผ่า ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ คุณเผ่าจะให้ผมเรียก...”
“ไม่ต้อง! อีกสองวันกูจะมีเมีย หน้าที่นี้รอให้เมียกูมาทำทีเดียวเลย”
“ครับ ผมให้แม่บ้านมาเก็บเศษขวดนะครับ”
“เออ! เอาเหล้ามาให้กูอีก”
“ครับ” อาคมรับคำสั้น ๆ ก่อนจะเดินจากไป
เผ่าเพชรจุดบุหรี่อัดควันเข้าปอดแรง ๆ เพื่อระบายอารมณ์
ได้! เมื่อทางนั้นต้องการเล่นตลกกับเขา เขาก็จะเล่นด้วย เพราะจุดประสงค์หลักของสัญญาทั้งหมด ก็แค่ต้องการให้เขาเอาคนนามสกุลนั้นมาผสมพันธุ์ จะเป็นคนไหนเขารับได้ทั้งนั้น เพราะสุดท้ายเธอก็เป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ ความบริสุทธิ์ผุดผ่องอะไรนั่น เขาไม่ได้หวังจากผู้หญิงสมัยนี้นานแล้ว เพราะปกติสาว ๆ ของเขาก็เป็นประเภทเจนจัดและรู้งาน แม่ดารานั่นก็จัดว่าสวยใช่เล่น แถมชั่วโมงบินยังสูงปรี๊ด ดี! เขาชอบ เอามาทรมานเล่นสักพัก พอเธอมีลูก เขาก็จะถีบหัวส่ง เผ่าเพชรหัวเราะอย่างอารมณ์ดี เมื่อหาวิธีจัดการกับคนที่บังอาจมา เล่นตลกกับเขา
“เราจะได้เห็นดีกัน คุณประกร”
น้ำเสียงแหบพร่าคำรามลั่น คนอย่างเผ่าเพชรไม่เคยยอมให้ใครมาลูบคมได้ง่าย ๆ มือแกร่งกำเข้าหากันแน่น กรามบดกันจนเป็นสันนูน เมื่อคิดถึงหน้าเจ้าสาวตัวแทนของเขาขึ้นมา
‘ลลนา’ ชื่อนี้เขาได้ยินแทบทุกวัน
..................................................................................
นิยายเรื่องนี้อยู่ในชุดหนุ่มบ้านไร่ มีนิยายตามนี้
พ่ายรักเมียสวมรอย สินธรภัทรทิรา กรงรักพันธะเถื่อน ฉุดลากกระชากรัก อ่านไล่มาจากพ่ายรักเมียสวมรอยจะฟินมาก ฝากด้วยนะคะ
ลลนาอยากจะกัดลิ้นตัวเองตาย เมื่อเผ่าเพชรพูดประโยคนั้นออกมา ทำให้เขาพอใจก่อน เขาถึงจะยอมปล่อยเธอไปอย่างนั้นหรือ อยากจะกลอกตาเป็นเลขเจ็ดไทยสักแปดตลบ นี่เขาคิดว่าเขากำลัง ทำอะไรอยู่ สิ่งที่เขากำลังทำกับเธอตอนนี้มันห่างจากคำว่าเพศสัมพันธ์แค่กางเกงกั้น ถ้าเธอไม่มีกางเกงขวางไว้ เผ่าเพชรคงทำแบบนั้นกับเธอไปแล้ว คนจะหื่น... ทำยังไงเขาก็หื่น นาทีนี้เธอต้องใช้สมองเท่านั้น เพราะดิ้นก็แล้ว ต่อสู้ก็แล้ว เธอก็แพ้เขาราบคาบ เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ลลนาก็กลั้นใจ ข่มความอายไปจนหมดสิ้น ไหน ๆ เขาก็เห็นของเธอไปหมดแล้วนี่ จะเห็นอีกครั้งจะเป็นไรไป ขืนมัวชักช้า คนบ้านี่เกิดเปลี่ยนใจไม่ยอมปล่อยเธอขึ้นมา เธอคงได้ เสียตัวจริง ๆเมื่อตัดสินใจได้แบบนั้นหญิงสาวก็กลั้นใจ คิดเสียว่ากำลัง ถ่ายละครฉากหนึ่งเท่านั้น เธอเป็นมืออาชีพอยู่แล้ว ส่วนเขาก็แค่ ตัวประกอบ หญิงสาวนับหนึ่งถึงสามในใจ ก่อนจะค่อย ๆ หยัดกาย ลุกขึ้นช้า ๆ ตากลมโตมองไปยังใบหน้าของคนที่นอนหนุนแขนต่างหมอนรออย่างมีจริต เธอเห็นเผ่าเพชรขมวดคิ้วนิดหนึ่ง ก่อนมันจะคลายออกอย่างเร็ว ร่างบางสะบัดผมไปมา ก่อนจะรวบเป็นห่างม้า ลวก ๆ ไว้ด้านหลัง ต
ร่างบางดิ้นหนี ร่างสูงตามติด หญิงสาวดิ้นมากเท่าไร เผ่าเพชรก็ยิ่งออกแรงกับเธอมากขึ้นเท่านั้น ที่นอน หมอน ผ้าห่มกระจุยกระจายจากแรงต่อสู้ มุ้งที่กางทิ้งไว้สายขาดร่วงลงมาพันจนทั้งเขาและเธอ เหมือนมัมมี่ แต่เผ่าเพชรไม่สนใจ เขายังกอบโกยความหวานจาก หญิงสาวอย่างเอาแต่ใจ ด้วยประสบการณ์ที่ช่ำชอง บวกกับกำลัง ที่เหนือกว่า ไม่นานคนที่ดิ้นเอาเป็นเอาตายก็เริ่มหมดแรง จังหวะการจูบที่หนักหน่วงในตอนแรกค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นความนุ่มนวล ชายหนุ่มยิ้มในใจ เมื่อคนใต้ร่างตอบสนองเขาแบบสะเปะสะปะ จูบของผู้หญิง ที่มีข่าวคาวรายวันกลับดูไร้เดียงสาเหมือนกับสาวน้อยที่เพิ่งถูกขโมยจูบ เผ่าเพชรแปลกใจตั้งแต่ตอนที่เขาปล้ำจูบเธอในห้องทำงาน แต่ก็เข้าใจเธอเป็นดารานี่ เป็นนักแสดง คงรู้ว่าต้องแสดงแบบไหนถึงจะทำให้ตัวเองดูน่าสงสาร และน่าค้นหาในเวลาเดียวกันเผ่าเพชรถอนปากออกเมื่อคนใต้ร่างขาดอากาศหายใจ ตาดุมองใบหน้าสวยที่เห่อแดง มองปากอิ่มที่บวมเจ่อ ก่อนจะจูบหนัก ๆ บน ปากบางอีกครั้ง แต่ยังไม่ลุกออกไปไหนลลนารีบโกยอากาศเข้าปอดเมื่อปากเป็นอิสระ กลิ่นบุหรี่กับรสชาติของแอลกอฮอล์ยังติดอยู่ที่ปลายลิ้น กลิ่นเหงื่อเจือกลิ่นบุห
ลลนาร้องลั่น เมื่อถูกโยนลงมาบนพื้นอย่างแรง ดีที่เขายังเลือกเพราะยังมีที่นอนรองอยู่อีกชั้น แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น เพราะที่นอนยางพารามันบางจนแทบติดกับแผ่นกระดาน โยนลงมาแบบนี้มีแต่เจ็บกับเจ็บ“โอ๊ย!! เจ็บ” ร่างบางเจ็บจนตัวงอ “สำออย เมื่อกี้ทำอะไร!”“จุกค่ะ” ลลนาตอบไปอีกทาง ร่างบางนอนตัวงออยู่บนที่นอน “หึ!” ชายหนุ่มคำรามในลำคอ ก่อนจะยืนดูคนที่นอนตัวงอนิ่ง ๆ หรือเธอจะเจ็บจริง ๆ จำได้ว่าตอนที่ตกน้ำ เขานึกว่าเธอแกล้ง แต่ที่ไหนได้ เธอว่ายน้ำไม่เป็นจริง ๆ“จุกจริงเหรอ ไหนดูซิ” ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนจะย่อเข่าลงดู มือแกร่งเอื้อมไปข้างหน้า หวังจะจับร่างบางให้หันหน้ามาหา ก่อนที่มือจะสัมผัสโดนตัว คนที่นอนตัวงอก็หันกลับมา แล้วใช้หมอนฟาดไปบนหน้าชายหนุ่มแรง ๆ มือบางฟาดไม่ยั้ง โดนส่วนไหนบ้างเธอไม่สนใจ“นี่แน่ะ ๆ ๆ ๆ” ลลนาหลับหูหลับตาฟาดหมอนใส่เผ่าเพชรรัว ๆ“ โอ๊ย!” เผ่าเพชรร้องลั่น ร่างสูงเบี่ยงหลบแต่คนตัวเล็กยังตามฟาดไม่หยุด“ว้าย!” ลลนากรีดร้องเมื่อถูกร่างหนาโถมเข้าใส่ ชายหนุ่มทับหญิงสาวไว้ทั้งตัว ก่อนจะแย่งหมอนออกแล้วรวบมือที่ทำร้ายเขา ทั้งสองข้างไว้บนหัวด้วยมือเพียงข้างเดียว
แม้จะตกใจกับเสียงที่ดังกังวานของคนร่างสูง แต่ลลนากลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เมื่อมองจนแน่ใจแล้วว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของ เผ่าเพชร ร่างบางก็หมุนตัวกลับ ลงมือไขกุญแจบ้านต่อ เธออยากพักผ่อน เพราะตอนนี้เวลาก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่มแล้ว วันนี้เธอเหนื่อยมาทั้งวัน แถมพรุ่งนี้ต้องตื่นตั้งแต่ไก่โห่จึงไม่อยากเสียเวลา เผ่าเพชร ก็คงตามมาหาเรื่องเธอเหมือนเคย สิ่งที่เขาทำกับเธอวันนี้มันยังติดอยู่ในหัว พอนึกถึงทีไรขนอ่อนก็พากันลุกชัน คนบ้า... ลลนาก่นด่าในใจ “ไม่ได้ยินหรือไง ถามว่าไปไหนมา จะบอกไม่บอกวะ!” เผ่าเพชรเริ่มโมโหเมื่อคนตัวเล็กมองเขาเป็นอากาศ ลลนามองบน ก่อนจะหันมาเผชิญหน้า ถ้าเธอหนีเข้าบ้าน มีหรือที่คนบ้าอำนาจอย่างเขาจะยอม ดีไม่ดีอาจจะพังบ้าน หรือเกิดโมโหหนัก จุดไฟเผาบ้านขึ้นมา มีหวังเธอได้โดนไฟคลอกตายแน่ ๆ“มีอะไรคะ”“ถามก็ตอบมา!”“แน่ใจนะคะว่าคุณไม่รู้จริง ๆ ว่าฉันไปไหนมา”ถึงแม้จะรู้ว่าเขากำลังโมโห แต่มีหรือที่เรื่องนี้เขาจะไม่รู้ แตงไปยืมรถจากนายแสง นายแสงคงรายงานให้เขารู้แล้ว แล้วเขาจะมาถามเอาอะไร“ลลนา! อย่ามากวนประสาท”“ค่ะ ถ้าคุณอยากรู้ฉันก็จะบอกให้ ฉันไปบ้านมารีมาค่ะ พอใจหรือยัง”“ไปท
ลลนาเดินกลับมาที่บ้านพัก เมื่อเผ่าเพชรสั่งให้กลับบ้าน หญิงสาวไม่ได้ไปห้องพยาบาล เพราะตอนนั้นรู้สึกอาย เลยอยากหนีมาให้พ้น ๆ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน หวังว่าบุษบากับอาคมคงไม่เอาเรื่องของเธอกับเผ่าเพชรไปพูดหรอกนะ “ปอ... เป็นไงบ้าง คุณเผ่าว่าอะไรเธอไหม คิดแล้วโมโห พวกนังสายใจนี่ร้ายกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลยนะ”แตงที่นั่งรออยู่หน้าบ้านรีบเดินเข้ามาหาเมื่อเห็นลลนากลับมาใบหน้าสวยแดงก่ำ เมื่อนึกถึงสิ่งที่คนบ้านั่นทำโทษเธอ ดีที่อากาศร้อน แตงเลยไม่สังเกตอะไร“ไม่มีอะไรหรอกพี่แตง ก็แค่โดนดุแล้วก็ถูกอบรมนิดหน่อยน่ะพี่”“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ฉันเป็นห่วงเธอแทบบ้า เสร็จงานก็รีบมารอเธอเลย”“ขอบใจนะพี่”“บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกพี่ เรียกแค่แตงก็พอ อ้ะ นี่ของเธอ”แตงบอกพร้อมกับส่งถุงในมือให้ลลนา“ถุงอะไรเหรอ เอาอะไรมาให้อีกแล้ว เกรงใจจัง” ลลนาบอกอย่างเกรงใจ ก่อนจะรับถุงมาถือไว้“ไม่เป็นไร เอาไปเถอะ”“ไหนดูซิ มีอะไรบ้าง ไว้วันอาทิตย์จะเลี้ยงของอร่อยตอบแทนน้า”ลลนาเปิดดูอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อเห็นเสื้อแขนยาวเหมือนแบบที่ใส่อีกสามตัว มีหมวกกับผ้าโพกหน้ามาด้วย“แตง ทำไมซื้อมาให้เยอะจัง
ลลนาขยับตัวลุกขึ้น เมื่อรู้สึกเมื่อยที่ต้องนั่งอยู่บนตักของ เผ่าเพชรนาน ๆ ทันทีที่ร่างบางขยับ แขนข้างที่เผ่าเพชรวางไว้บนต้นขาตัวเองก็กอดหมับเข้าที่เอวคอด ร่างบางสะดุ้งเพราะตกใจ ก่อนจะย่นคอหนี เมื่อจมูกของชายหนุ่มฝังลงมาบนต้นคออย่างจงใจ“คุณเผ่า!” ลลนาตวาดแหว เมื่อลมหายใจร้อน ๆ ยังเป่ารดอยู่ ที่เดิม แสดงว่าเขาตั้งใจหอมต้นคอของเธอ ลลนาคอแข็ง พยายามแกะมือหนาออกจากเอว เธอนั่งบนตักเขานานเป็นชั่วโมง ๆ เขาไม่เมื่อยบ้างหรือไง เธอยังเมื่อยแถมปวดไปทั้งตัว ไหนจะต้องคอยหลบจมูกจากด้านหลัง ไหนจะต้องสะดุ้งทุกครั้งเมื่อเผ่าเพชรขยับตัว“นั่งเฉย ๆ จะทำงาน” เผ่าเพชรดุ เมื่อหัวทุยสวยบังหน้าจอคอมฯ มือแกร่งกดหัวเธอจนไปจมอยู่กับอกแกร่ง ท่านี้ถ้าใครมาเห็นก็เหมือนเธอนั่งซบอกเขาอยู่นั่นแหละลลนาแอบกลอกตา จะทำงานก็ทำไปสิ แล้วจะเอาเธอมานั่งตักทำไม ยิ่งเวลาที่ชายหนุ่มยกมือทั้งสองข้างขึ้นมากดแป้นพิมพ์ ร่างบางก็ยิ่งเกร็งหนัก“เมื่อยค่ะ”“เมื่อยแล้วนั่งเกร็งทำไม พิงมาสิ”เขาลืมไปหรือเปล่าว่ากำลังนั่งซ้อนอยู่ด้านหลัง ถ้าเธอพิงไป ก็เท่ากับเธอนั่งซบอกเขา ลลนามองนาฬิกาบนผนัง นึกแปลกใจว่าทำไม เลขาฯ ของเขาถึง
Comments