บทที่13

หลังจากวางสายลูกสาวคนกลางหญิงวัยห้าสิบถึงกับร้อนใจ สามีผู้กำลังเชียร์มวยอย่างเมามันแอบหันไปมอง

“ว่าไง ยัยน้องโอนเงินมาให้หรือยัง เฮ้ย..ใช้หมัดแย็บซิวะ” ประโยคแรกหันไปถามเมีย ประโยคหลังหันไปเชียร์มวยต่อ เพราะถ้าหากวันนี้ฝ่ายแดงชนะเขาก็จะมีเงินใช้หนี้เสี่ยป๋อง

“โอนอะไรล่ะ อีลูกเวรดันมาขอเงินเพิ่มด้วยซ้ำ”

“ห๊ะ ยัยน้องนี่น่ะมาขอเงิน?” คนเป็นผัวหันไปถามด้วยความแปลกใจ ด้วยตั้งแต่เล็กจนโตลูกสาวคนกลางรู้ความที่สุด ทั้งตั้งใจเรียน หางานพิเศษทำเพื่อที่จะแบ่งเบาภาระคนในครอบครัว

“ก็ใช่นะซิ เห็นว่าป่วยไปทำงานไม่ได้ เหอะ อีลูกคุณหญิงคุณนายอ่อนแอชะมัด”

“เอาน่าๆ คนเราก็มีเจ็บมีป่วยกันบ้าง”

“พี่แล้วเราจะเอายังไงกันดี พรุ่งนี้ต้องจ่ายค่าเทอมยัยนุชแล้วนะ” นังสาลี่หันไปปรึกษาผัว ใจเริ่มร้อนเป็นไฟ

ความฝันที่จะได้เห็นลูกสาวสวมใส่ชุดขาวเหมือนกับพี่สาวแท้ๆ ลอยขึ้นมา

“รอข้าชนะพนันรอบนี้ ก็มีเงินจ่ายค่าเทอมแล้ว เฮ้ย ใช้หมัดฮุกซิวะ ยืนโง่ทำไม”

นังสาลี่ถอนหายใจพรืดใหญ่ ดวงตาขุ่นมัว..สถานการณ์ในบ้านแทบไม่ต่างจากทุกวันที่ผ่านมา

หล่อนตั้งหน้าตั้งตาขายข้าวแกงในตลาด มีผัวก็ไม่ทำงานทำการอีกทั้งยังบ้าพนัน พอหล่อนห้ามก็โดนทุบตี

มีลูกชายนิสัยรึก็ได้พ่อมาเต็มๆ ทั้งเสเพล ทั้งติดพนัน ดีแต่ปากหวานปะเหลาะขอเงินไปวันๆ 

ตอนที่หล่อนท้องลูกคนที่สองใจเป็นทุกข์นัก เงินเก็บเพื่อฝากครรภ์ก็ไม่มี แต่ยังโชคดีที่พี่สาวแท้ๆ ทำงานในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง

‘แกไม่ต้องห่วงนังลี่ เดี๋ยวตอนผ่าคลอดใช้สิทธิ์พี่คลอดที่โรงพยาบาลได้’

ด้วยสวัสดิการพนักงานของพี่สาวผู้เป็นนางพยาบาลอยู่ที่นั่น หล่อนจึงสบายใจเรื่องเงินไปเปลาะหนึ่ง

ในวันผ่าคลอดครั้งนั้น ช่วงเช้ามีหลายเคส..ทั้งเคสธรรมดา ไปจนเคสเด็กที่ต้องแอดมิตในห้อง nicu

‘แกรู้ไหม ห้องvip รอบนี้ มีนังคุณนายตระกูลดังมาคลอดด้วยนะ’ พี่สาวเธอผู้ครองความโสดพูดขึ้น

‘ใช่ผู้หญิงใส่ชุดสวยๆ ที่มากับครอบครัวไหมพี่’

หล่อนเท้าความไปถึงช่วงเช้าที่เห็นนังผู้ดีผิวขาวผ่องแบบคนไม่โดนแดด มีสามีประคับประคอง แถมคนในครอบครัวมาให้กำลังใจกันเพียบ

ทั้งหล่อนทั้งพี่ต่างซุบซิบคุยกันด้วยความอิจฉา

‘ใช่นะซิ ยัยคุณหญิงนั่นสืบสายผู้ดีเก่าเลยนะ ส่วนตาผัวจบจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก เด็กที่เกิดมาในครอบครัวนี้โคตรโชคดีเลย’

นั่นนะสิ ทำไมคนเราเกิดมาไม่เท่ากัน ทั้งเธอทั้งพี่ต่างมีโชคชะตาชีวิตที่ยากลำบาก..ไม่พอตอนมีลูก..หล่อนยังส่งความทุกข์ยากให้ลูกไปอีก

‘ฮึก..ทำไมชีวิตถึงเป็นแบบนี้..มีผัวก็เลว..เงินทองติดตัวก็ไม่มี นี่ฉันมีลูก..ลูกเกิดมาคงลำบาก..หรือฉันจะทำแท้งดีพี่’

‘เฮ้ย แกอย่าคิดอะไรโง่ๆ’

‘ฮือ ฉันแค่สงสารลูก ทำไมนะ ทำไม!!’

อาจเพราะน้ำตาของน้องสาวคนเดียว จึงทำให้พยาบาลสาววัยกลางคนใจอ่อน ทั้งแค้นเคืองโชคชะตาพาลเกลียดไปยังพวกครอบครัวที่ร่ำรวย ทำไมคนเราไม่เท่ากัน

เอาง่ายๆ แค่ค่าผ่าคลอดในโรงพยาบาลครั้งเดียว ยังเท่ากับเงินเก็บทั้งชีวิตของบางครอบครัวด้วยซ้ำ

ความแค้นและหลงผิดจึงทำให้พี่สาวคิดอะไรทรามๆ ได้ทันที

‘แกหยุดร้องก่อน ฉันมีวิธีที่จะให้หลานฉันได้ใช้ชีวิตดีๆ’

..