All Chapters of คนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก: Chapter 1 - Chapter 10

“ถ้าคุณอยากลองก็ตามใจนะคะ” เลขาหน้านิ่งพูดพร้อมกับปรายตาไปยังจำนวนบอดี้การ์ดชุดดำที่ยืนคุมสถานการณ์..มากเกินกว่าจะตั้งใจมา 'คุมผู้หญิงแค่คนเดียว'ขนิษฐายกยิ้มหยัน ในสายตาเขาหล่อนคงเป็นได้แค่เมียในความลับไร้ค่าไร้ราคา มีเพียงบุตรชายในสายเลือดถึงจะมีคุณค่า!!“หึ จริงๆ แค่ผู้หญิงกับเด็ก คุณชินไม่เห็นจำเป็นต้องให้คุณเกลมาคุมถึงที่เลยนะคะ” คนหน้าหวานเอ่ย ในขณะคนที่ถูกพาดพิงเพียงแค่ยักไหล่ต่างคนต่างก็รู้ความใน..บรรยากาศจึงกลับมากดดันอีกครั้งเวลาผ่านไปไม่ถึงสิบนาที ทว่ายาวนานในใจคนรอรถหรูคันโตนำเข้าจากต่างประเทศแล่นมาจอดเทียบตรงหน้าฟุตบาทโรงพยาบาล กระจกด้านหลังถูกเลื่อนลงเผยใบหน้าด้านข้างสุดแสนจะเย็นชาราวกับรูปปั้นของ ‘ชินณธร’ ผู้นำตระกูลอรุณเวทย์ เจ้าของธุรกิจพลังงานและบริษัทรักษาความปลอดภัยระดับโลกความคิดจะหนีรอบที่ร้อยแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยเมื่อเผชิญหน้าชายผู้ทรงอิทธิพลแน่ล่ะ หล่อนจะเอาอะไรไปสู้เขาได้..หล่อนไม่มีทั้งเงินและอำนาจร่างสูงชะลูดในชุดสูทสีดำสนิทเลขาคนสนิทอีกคนของชินณธรเป็นฝ่ายเดินเข้าหาแม่ลูกอ่อนก่อน“ขอตัวคุณชายน้อยด้วยครับ” น้ำเสียงสุภาพเรียบเรื่อยว่างเปล่ากล่าวขึ้นพร้อมก

“แค่ห้าสิบล้านมันจะไปพอได้ยังไงยัยริน” ผีพนันประจำบ้านแย้ง โดยมีนังสาลี่พยักหน้ารับเป็นเชิงเห็นด้วยกับสามี ยิ่งหาเงินง่ายสองผัวเมียยิ่งใช้เงินอย่างไม่คิด ก่อนจะเสริมต่อ “ใช่ ไหนจะต้องใช้หนี้ ไหนจะเงินค่าสินสอดของตาเชษฐ ไม่พอยังค่าใช้จ่ายของยัยนุชอีก”“แล้วทำไมรินต้องออกให้ด้วยล่ะ” ไฮโซสาวกล่าวอย่างหงุดหงิดใจ ตั้งแต่โดนไถเงินห้าสิบล้านจากครอบครัวแท้ๆ หล่อนก็ถึงกับวิ่งหาเงินหน้าตั้ง อีกทั้งเงินเก็บในบัญชีแทบเกลี้ยง แล้วยังต้องเอาของแบรนด์เนมไปขาย จริงอยู่ครอบครัวหล่อนรวย แต่เงินที่ว่าก็หาใช่เงินของหล่อนเอง..ส่วนครอบครัวที่แท้จริงดันใช้เงินเก่งกว่าตัวเธออีก ไหนจะพี่น้องที่ต่างคนต่างมีงานทำก็ยังจะขอเงินที่บ้าน ยิ่งคิดธารินยิ่งโมโห“นี่จะต้องให้ฉันทบทวนความจำไหม? แกอย่าลืมนะว่าที่แกได้ไปอยู่ในตระกูลนั้น ก็เพราะป้าของแกที่เป็นนางพยาบาลช่วยสลับชื่อกับนังน้อง เพราะฉะนั้นหน้าที่แกคือรับผิดชอบคนในครอบครัว!!!”นังสาลี่ยังย้ำคำขู่ตามเดิม เพราะรู้ว่านี่คือจุดอ่อนที่เรียกเงินทองจากลูกสาวเศรษฐีในขณะที่ความจริงที่แทรกผ่านเข้าสมองส่งผลให้ขนิษฐา หรือลูกสาวตัวจริงของตระกูลวรรณศิลป์ถึงกับหายใจไม่ออก

“ริน..แม่บอกหนูหลายครั้งแล้วนะ ให้เรียกพ่อกับแม่..มาคนมาคุณอะไร..ไม่รื่นหูเลยลูก” แม่สาลี่พยายามใช้น้ำเย็นปะเหลาะ พร้อมเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้“พอเถอะค่ะ ครอบครัวของหนูคือตระกูลวรรณศิลป์ หนูมีพ่อเป็นรัฐมนตรีคนสำคัญในรัฐบาล แม่หนูเองก็เป็นคุณหญิงตราตั้ง..หนูไม่มีวันนับพวกคุณเป็นครอบครัวเด็ดขาด!!”นายมานพผู้พ่อได้ยินถึงกับชี้นิ้วเต้นผ่าง“อกตัญญู นังสาลี่เอ็งดูมัน..ดูนังลูกเลวคนนี้”“เอาน่าๆ คุณก็ใจเย็นๆ ค่อยๆ พูด ค่อยๆ จากับลูก”“นังสาลี่ มึงเข้าข้างใครกันแน่วะ มึงต้องเข้าข้างผัวมึงนี่” คำสรรพนามหยาบคายถูกพ่นออกมา นังสาลี่รีบป้องปากกระซิบขู่ข้างหู“พี่จะเอาไหมเงินเนี่ย” คำว่าเงินทรงอิทธิพลกับผีพนันเป็นอย่างมาก เพราะลูกคนกลางที่สามารถไถเงินได้ตลอดเวลา บัดนี้หมด ‘ความหวาน’ จนโดนไอ้เสี่ยไฮโซทิ้ง ไหนครอบครัวที่แท้จริงก็ไม่ยอมรับเป็นคนในตระกูล สภาพหรือก็ทรุดโทรมจากการบริจาคอวัยวะ ดีไม่ดีในอนาคตจะกลายเป็นภาระให้คนในบ้านแทนชายผู้ไม่ได้เรื่องพยายามสงบสติทำเสียงในลำคอเป็นเชิงรับคำ นึกโกรธลูกสาวผู้ร่ำรวยแต่ไม่คิดแบ่งปันให้คนในครอบครัว โดยลืมไปว่า ‘สันดาน’ บางอย่างก็ถ่ายทอดผ่าน DNA และไม่มีคนฉลาดท

ร่างอรชรอ้อนแอ้นในชุดเดรสสีเรียบแน่นิ่งไป นายมานพถึงกับช็อก กว่าจะรู้ตัวว่าต้องดึงลูกสาวไฮโซก็สายไปเสียแล้ว“อีบ้า ปล่อยกู…มึง..อีน้องมึงสมควรตาย มึงไม่ควรเกิดมา บนโลกนี้ไม่มีคนรักมึงหรอก” น้ำเสียงไร้สติกระแทกเข้าใจบุพการีแท้ๆฆาตกรคำนี้ลอยขึ้นมาในห้วงความคิดของคนทั้งคู่ ชวนให้ตัวแข็งทื่อ“เหี้ยแล้วล่ะ อีสาลี่..ทำไงดี” ชายคนเดียวในห้องกล่าวด้วยน้ำเสียงกระวนกระวายฉิบหายกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว!!ยังดีเมียคู่ทุกข์คู่ยากยังมีสติกว่า“ธารินหนูใจเย็นก่อนนะลูก ใจเย็น” เสียงแม่แท้ๆ แทรกเข้ามาในโสตประสาทพยายามประโลมปลอบ สติที่หลุดลอยไปด้วยฤทธิ์อิจฉาริษยาย้อนเริ่มกลับเข้ามา เนื้อตัวเริ่มสั่นด้วยความกลัวร่างลูกสาวตัวจริงนอนขดตัวจมกองเลือด ศีรษะถูกทุบจนแทบจำสภาพเดิมไม่ได้“กรี๊ด กรี๊ด ฉันไม่ได้ฆ่าผู้หญิงคนนั้น ฮือออออ”“ใจเย็นก่อนนะลูก ใจเย็นก่อนมีพ่อกับแม่..ทุกอย่างจะไม่เป็นไร”“มีคนตายในบ้านจะไม่เป็นไรกับผีบ้านมึงสิ..อีสาลี่” คนเป็นผัวตะคอกเสียงร้อนใจ ชีวิตแม้จะหาดีไม่ได้..ทว่าเรื่องฆ่าคนก็เกินกว่าที่จะมองว่าเป็นเรื่องปกติ“พี่ใจเย็นก่อน”“กูบอกพวกมึงสองตัวเลยนะ กูจะไม่ยอมติดคุกตอนแก่แน่!!” เท้

วันที่และเวลาบนมือถือบ่งบอกว่าหล่อนย้อนเวลามาในช่วงอายุยี่สิบ หรือหลังจากวันเกิดได้เพียงสามวันหล่อนจำได้ว่าในปีนั้นเพื่อส่งน้องสุดท้องเรียนพยาบาล มารดาจึงบีบบังคับให้หล่อนหาเงินจ่ายค่าเทอมน้องสาวแน่ละ รายได้จากงานพาร์ตไทม์นั้นเพียงพอกับแค่ค่าใช้จ่ายส่วนตัวของตัวเองเท่านั้น ไหนเลยจะมากพอที่จะส่งน้องเรียน อีกทั้งมหาวิทยาลัยที่นุชจรีเลือกดันเป็นมหาลัยเอกชนค่าเรียนแพงหูฉี่‘มันคือความฝันของยัยนุช ลูกเป็นพี่ก็ต้องช่วยพ่อกับแม่ส่งน้องสาวเรียนสิ’ แม่จอมปลอมเคยใช้ศีลธรรมจอมปลอมเพื่อกดดันให้ทำตาม ทั้งที่ในอดีตหล่อนเองก็เคยสอบติดมหาวิทยาลัยชั้นนำ..เพียงแต่ค่าแรกเข้าต้องออกก่อน บุพการีก็อ้างแต่ว่าไม่มีเงิน‘น้องก็เลือกเรียนมหาวิทยาลัยธรรมดาๆ สิ ม.C มันแพงเกินไป พ่อกับแม่ไม่มีปัญญาส่งหนูหรอก’คำที่ใช้ราวกับก้องในหัว วันนั้นหล่อนจึงเถียงแม่จอมปลอมไปว่า‘ทีน้องยังเรียนแค่มหาวิทยาลัยธรรมดาๆ เลย ทำไมไม่รอปีหน้าให้นุชสอบใหม่ แล้วก็…’‘เผ่ย..มันเหมือนกันที่ไหนล่ะ ทำไม? แกอิจฉาน้องมันที่จะได้เรียนดีๆ เหรอ? แกรู้ไหมถ้ายัยนุชสอบข้าราชการได้ ครอบครัวของเราก็จะมีหน้ามีตา..ตัวแกเองก็จะได้มีที่พึ่งพิงยามแก่