บทที่14

‘พี่…พี่หมายความว่ายังไง’

‘ฉันเห็นใบอัลตราซาวนด์ เด็กในท้องของนังนั้นเป็นเด็กผู้หญิง เด็กในท้องแกก็เป็นเด็กผู้หญิง’

‘พี่หมายความว่า…’

‘ใช่ เราแค่สลับตัวเด็ก ลูกสาวแกก็จะได้ใช้ชีวิตดีๆ แทนอีเด็กไฮโซนั่น’

‘แต่มันทำได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอพี่’

‘ได้สิ อีครอบครัวนั้นตั้งชื่อลูกไว้ก่อนแล้ว เราก็แค่…สลับป้าย’

‘แล้วพวกนั้นจะจับได้ไหมพี่’

‘แกเชื่อมือฉัน…ฉันมีวิธี’ พี่สาวเสริมมั่นใจ

และใช่..เหมือนสวรรค์จะเป็นใจ ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี ลูกสาวของหล่อนได้เกิดและเติบโตในบ้านผู้ดีเก่า

ส่วนเด็กที่อยู่กับหล่อนก็ถูกใช้งานเยี่ยงทาส ทว่าก็น่าแปลกแม้ตนกับผัวจะทำตัวเลวร้ายแค่ไหน..เด็กหญิงก็ยังกตัญญูรู้คุณไม่เคยมีเรื่องให้เดือดเนื้อร้อนใจ ร้องขออะไรไม่มีอะไรที่ลูกจะให้ไม่ได้ ผิดแผกกับลูกแท้ๆ ที่เลี้ยงดูมา

ดีจนขนาดเพื่อนบ้านเอ่ยปากชมบ่อยๆ

“ตายกูตาย กูจะเอาเงินที่ไหนไปให้เสี่ยวะ” เสียงโวยวายหน้าจอทีวีด้วยแพ้พนัน ส่งผลให้นังสาลี่ถอนหายใจอย่างหนัก รู้สึกตงิดๆ ในใจ

“พี่ว่านังน้องทำตัวแปลกไปไหม?”

“นังสาลี่เอ็งอย่ามาเพ้อเจ้อ ตอนนี้มาช่วยข้าคิดที...ข้าจะเอาเงินจากไหนไปใช้หนี้เสี่ยดี” คำตอบของผีพนัน ส่งผลให้นังสาลี่แทบอยากจะทึ้งหัว

“โอ้ยยยย กูจะบ้า”

สุดท้ายแล้วสองผัวเมียก็ทะเลาะกันขรมด้วยประเด็นเดิมๆ

วันต่อมา

ณ วัดชื่อดังประจำเมือง

บริเวณลานวัดเต็มไปด้วยผู้คนมาทำบุญ คละเคล้าไปด้วยกลุ่มควันจากธูปเทียนที่ผู้ศรัทธาต่างมาขอพร 

ท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าว นักศึกษาสาวทั้งสองกำลังลากจูงกันออกจากอุโบสถด้วยสีหน้าอิ่มเอม โดยเฉพาะหญิงสาวผมแดงสลวยที่ดูโดดเด่นแม้ชุดที่สวมใส่จะปิดบนปิดล่างเรียบร้อยมากก็ตาม

“ช่วงนี้แกทำตัวแปลกๆ ไหมยัยน้อง” บุษบาเพื่อสาวตัวอวบอ้วนทักถาม คบกันมาจะสองปีเพื่อนเธอเคยชวนเข้าวัดที่ไหนกันล่ะ

“ทำไมเหรอ” ขนิษฐาพูดยิ้มๆ ก่อนสายตาจะกวาดไปยังแผงล็อตเตอร์รี่ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล

“ฉันขอซื้อหวยหน่อยนะ” ไม่พูดเปล่ายังเดินนำเพื่อนไปยังแผงด้วยฝีเท้าว่องไว บุษบาถึงกับทำหน้าแปลกใจ ก่อนจะเปรยต่อ

“เนี่ยฉันถึงบอกว่าน้องทำตัวแปลก ปกติขี้งกจะตาย ขนาดน้ำดื่มน้องยังกดฟรีที่คณะเลย” 

ขนิษฐาเพียงส่งยิ้มหวานๆ ไปให้ไม่ได้แย้ง ก่อนที่สายตากวาดมองหารางวัลที่หนึ่ง เมื่อไม่เจอจึงมุ่ยปากอย่างผิดหวังเล็กน้อย

“ไม่มีเลขที่ชอบเหรอ”

“อืม” เพื่อนคนสวยตอบรับสั้นๆ 

ทว่าแม่ค้ายังเชิญชวนให้ซื้อเลขอื่นต่อ ใบหน้าเล็กส่ายไปมาเป็นเชิงปฏิเสธ ถ้าไม่ได้เลขที่ต้องการหล่อนก็ไม่เอา

“แค่กๆ นี่แม่หนูคนสวย” เสียงอ่อนโยนจากหญิงชราด้านหลังเรียกความสนใจจากนักศึกษาทั้งสอง 

“ช่วยซื้อลอตเตอรี่ยายหน่อยได้ไหมจ๊ะ แค่กๆ”

“อะไรเนี่ย มีแต่หวยชุดทั้งนั้น” สาวร่างอวบเหลือบมองลอตเตอรี่ในแผงพลางแย้ง อีกทั้งเบ้ปากด้วยเห็นป้ายราคาที่อัพเกินเรื่องไปไกล

“แค่กๆ พอดียายรับเขามาขายอีกที หลานๆ ช่วยยายหน่อยนะ ถ้าวันนี้ยายขายไม่ได้..หลานที่บ้านคงไม่มีข้าวกิน สงสารยายหน่อยนะลูก”

“โถ่..ดูยายขายสิ ห้าใบพันหนึ่ง ไม่แปลกหรอกที่ขายไม่ได้...นี่มันขายเกินราคาชัดๆ” บุษบายังคงเถียง 

ในใจก็นึกห่วงกลัวขนิษฐาจะหลงกลซื้อด้วยความใจอ่อน ทว่าก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไรเพิ่มยัยเพื่อนคนสวยก็เลือกเลขเสร็จสรรพเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ยัยน้อง!!!”

“นี่คะยายไม่ต้องทอนนะ..ถ้าน้องถูกรางวัลที่หนึ่งน้องจะแบ่งให้ยายด้วยนะจ๊ะ” น้ำเสียงหวานใส..ดวงตาเป็นประกาย เวลายิ้มรูปตาโค้งมน จากเดิมอาจมองว่าเป็นผู้หญิงสวยกลับกลายเป็นคนน่ารักได้ทันที

“ฮึก..ขอบคุณแม่หนูมากนะ” คนสูงวัยพูดพลางกุมมือเล็กด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจ บุษบาถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่

บางทีเพื่อนเธอก็แสนดีจนดูโง่ 

เมื่อเดินออกมาไกลจากตรงนั้น บุษบาก็ยังคงค้างคาใจ

“ไหน..น้องบอกเราไงว่าต้องเก็บเงินให้ครอบครัว” สาวร่างอวบกระซิบถามเมื่อเห็นเพื่อนสั่งน้ำหวานสองแก้ว

แน่ล่ะ อย่าว่าแต่หวยเลย..แม้แต่อาหารการกิน..เสื้อผ้า..ห้องพักเพื่อนสาวล้วนแต่ใช้จ่ายอย่างประหยัด เหตุผลที่เจ้าหล่อนให้ก็คือ

'น้องต้องเก็บเงินไว้ส่งให้คนที่บ้าน'