บทที่12

ปลายเสียงอึกๆ อักๆ ก่อนที่จะทันได้อ้าปากปะเหลาะด้วยคำหวาน ลูกสาวคนกลางผู้แสนดีกลับพูดสวนขึ้นมาว่า

“เพราะน้องเป็นลูกชังของแม่ใช่ไหมคะ ฮึก..แม่กับพ่อถึงไม่สนใจน้องเลย น้องจะเป็นจะตายแค่ไหนก็คงไม่สำคัญ”

“โธ่ ไม่ใช่แบบนั้นนะยัยน้อง แม่หมายความว่า..มีแค่น้องคนเดียวที่ช่วยพ่อกับแม่ได้..แม่..คือแม่”

“ฮึก..ขอโทษนะคะ จริงๆ แล้วน้องป่วยมาเป็นอาทิตย์แล้วค่ะ แต่น้องแค่ไม่โทรไปกวนพ่อกับแม่เฉยๆ”

“…”

“ยังดีมีแม่บ้านที่หอคอยซื้อข้าวมาให้...ไม่งั้นน้องคงเน่าตายคาห้องไปแล้ว” คำพูดโกหกเกินจริง จากคนที่ชีวิตแทบไม่เคยโกหกชวนให้กระดากปากไม่น้อย

ทว่าเมื่อนึกถึงสิ่งเลวร้ายที่จะเกิดในอนาคต หล่อนยอมโกหกเพื่อให้ตัวเองรอดดีกว่า

“เอ่อ ลูกเป็นหนักขนาดนั้นเลยเหรอ? งั้นแม่ไม่กวนแล้ว พักผ่อนเยอะๆ นะลูก”

“ค่ะแม่”

“แล้ว…เอ่อ..เรื่องเงินละลูก” อ้อมแอ้มถามเกรงใจ ขนิษฐาเบ้ปากใส่มือถือมือไม้สั่น

ขนาดนี้แล้วยังไม่วายมาทวงเงิน!!

ไอ้ครอบครัวเส็งเคร็ง..ไอ้ตระกูลปลิงดูดเลือดเอ๊ย

ทว่าหญิงสาวทำได้เพียงแต่เก็บคำด่าไว้ในใจ หล่อนอยากแก้แค้นคนที่ทำให้ชีวิตหล่อนต้องตกต่ำ เวลานี้เมื่อยังขาดเงินทอง และอำนาจ สิ่งที่หล่อนทำได้คือแสร้งอ่อนแอและประนีประนอม น้ำเสียงที่ใช้จึงค่อนข้างใสซื่อ

“น้องก็ว่าจะคุยกับแม่เรื่องเงินพอดีค่ะ น้องไม่ได้ทำงานเลย..เงินพาร์ตไทม์กับเงินกู้เรียนเดือนนี้คงไม่พอใช้ ถ้ายังไงแม่กับพ่อส่งเงินให้น้องก่อนได้ไหมคะ แล้วเดี๋ยวน้องหายดีไปทำงานได้..จะทยอยคืนให้”

“เฮ้ย อะไรกัน ก็ไหนป้าปุ๊กบอกว่ายัยสาพาหนูไปเอ่อ…” ประโยคท้ายอ้ำๆ อึ้งๆ จะพูดตรงๆ ก็คลับคล้ายจะแฉว่าตน ‘ขายลูก’ กิน

ในเมื่อยัยลูกสาวนอกไส้ยังเป็นวัวเป็นควายที่สนสะพายให้ใช้ทำมาหากินได้อยู่ ดังนั้นหล่อนยังไม่โง่พอที่จะพูดโต้งๆ

“ไปไหนคะ น้องป่วยอยู่ที่ห้องตลอด..หรือแม่คิดว่าน้องโกหกเหรอ?”

“ปะ..เปล่าคือ”

“แล้วสรุปเรื่องเงินว่ายังไงคะ เดือนนี้แม่กับพ่อพอจะเจียดเงินให้น้องหน่อยได้ไหม?” คนหน้าหวานยังจี้ขอเงินกลับ เล่นเอาแม่ตัวปลอมเริ่มหงุดหงิด สรรพนามที่ใช้จึงเปลี่ยนแปลงตามอารมณ์ไปด้วย

“น้องแกก็รู้ว่าแม่ขายข้าวแกงวันๆ ได้ตังไม่กี่บาทเอง แกไม่ช่วยแกยังมาไถแบบนี้นะเหรอ?”

“แต่น้องจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ นะจ๊ะ”

“ไม่มีๆ กูไม่มีให้โว้ย” และก่อนที่ขนิษฐาจะทันตอบกลับสายก็ถูกตัดไป

คนหน้าหวานถึงกับหลุดหัวเราะ มือเรียวตัดสินใจโทรไปเตี๊ยมยัยสา เผื่อแม่ของหล่อนจะโทรไปเช็ก

ด้วยสถานการณ์ของเราทั้งคู่ที่โดนคำว่ากตัญญูกดทับ เพื่อนสมัยเด็กเองก็เข้าใจจึงรับปากว่าเรื่องที่รับงานเอ็นจะไม่บอกใคร

ยังดีในวันนั้นมีคนรู้ไม่เยอะ อีกทั้งระยะเวลาสัญญาที่ว่าสั้นเพียงแค่สามวัน

ชนชั้นที่ต่างกันประกอบกับสถานะในสังคมที่เขาเป็น

เราคงไม่ได้เจอกันอีก..อีกทั้งดีไม่ดีเขาอาจหลงลืมเมียในความลับได้อย่างง่ายดาย

ที่สำคัญนังสาลี่กับรรดาผีพนันทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ในบ้าน เมื่อขาดเงินย่อมมีโอกาสไปไถนังลูกกาฝากแทน

ความจริงที่ว่าเจ้าหล่อนไม่ใช่ลูกแท้ๆ อาจเกิดก่อนอาการป่วยของธารินกำเริบ 

เมื่อจบปัญหาครอบครัวจอมปลอมได้ชั่วคราว ปัญหาต่อมาคือเรื่องเงิน ดวงตาคู่สวยก้มมองดูในมือถือพร้อมกับครุ่นคิด หล่อนพยายามทบทวนความทรงจำเรื่องราวในอดีตเผื่อจะมีประโยชน์ในการหาเงิน

เพราะถ้าจะดึงนังฆาตกรในชาติที่แล้วลงจาก 'ตำแหน่ง' ลูกรัก แค่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันย่อมไม่ได้ผล ขนาดชาติที่แล้วหล่อนยอมเสียสละร่างกายให้เจ้าหล่อนรอด..ผลลัพธ์ยังได้เป็นแค่ 'ลูกบุญธรรม' ท่านรัฐมนตรีโชคชัยหวงหน้าตาศักดิ์ศรีเป็นที่สุด

ดังนั้นหล่อนจะต้องหาหลักฐานว่าเด็กถูกสลับตัวจากความตั้งใจของใครบางคน 

เพียงแต่หลักฐานที่ว่าผ่านมาร่วมยี่สิบปีอาจเลือนหายไปตามกาลเวลา ที่สำคัญไม่รู้ต้องใช้เงินมากแค่ไหนกว่าความจริงจะปรากฏ

อะไรที่ช่วยให้หาเงินได้เยอะ และเร็ว?

ลอตเตอรี่

จริงด้วย..เมื่อชาติที่แล้วหลังวันเกิด รางวัลที่หนึ่งรอบนั้นคือวันที่กับปีคริสต์ศักราชที่หล่อนเกิด

ที่หล่อนจำได้แม่นเพราะเพื่อนร่วมคณะทักมา

มือไวเท่าความคิด คนหน้าสวยโหลดappication สำหรับซื้อลอตเตอรี่ออนไลน์ มี่กี่อันหล่อนก็โหลดหมด ก่อนเสิร์ชหาเลขดังกล่าวได้เกือบสามสิบกว่าใบ โดยใช้เงินไปเพียงไม่กี่พัน

เหลือราวๆ อีกห้าวันก่อนหวยจะออก หล่อนยังมีเวลาเดินหาซื้อตามแผงได้อีก

เงินเท่านั้นที่จะทำให้หล่อนหลุดพ้น และกลับมาแก้แค้นครอบครัวจอมปลอมได้!!