คำถามนี้ทำให้ฉือหว่านนิ่งไปจริงๆ เพราะเธอยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรกับเด็กคนนี้ฉือหว่านวางมือน้อยๆ ไว้บนหน้าท้องแบนราบของตัวเอง แต่จะให้ทำแท้งเธอก็ทำใจไม่ได้ นี่ไม่ใช่แค่ลูกของฮั่วซือหาน แต่ยังเป็นลูกของเธอ ฉือหว่านด้วยฮั่วซือหานไม่ต้องการลูกคนนี้ แล้วเธอเองล่ะ จะไม่ต้องการด้วยเหรอซูเสี่ยวฝูพูดขึ้นมา “หวานหว่าน ถ้าเธออยากคลอด ก็คลอดออกมาเถอะ ด้วยฐานะทางการเงินของพวกเรา ไม่มีอะไรต้องห่วงอยู่แล้ว เดี๋ยวนี้ผู้หญิงหลายคนก็เลือกจะมีลูกโดยไม่ต้องมีพ่อไปแล้ว ฮั่วซือหานไม่เอาเด็กคนนี้น่ะยิ่งดีใหญ่ เตะเขาออกไป เราเลี้ยงกันเอง ฉันจะเป็นแม่ทูนหัวให้ลูกเธอเอง”เย่ฮวนเอ่อร์ก็พยักหน้าเห็นด้วย ถึงแม้ว่าฮั่วซือหานจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ แต่ถ้าฉือหว่านไม่อยากให้บอกเรื่องท้อง เธอก็จะไม่บอกแน่นอน เธอเคารพและสนับสนุนการตัดสินใจของฉือหว่านทุกอย่างเพราะการตัดสินใจของฉือหว่านทุกครั้ง ล้วนผ่านการคิดอย่างรอบคอบ สามารถรับผิดชอบตัวเองได้เต็มที่“ฉันก็จะเป็นแม่ทูนหัวเหมือนกัน ถึงอนาคตลูกอาจไม่มีพ่อ แต่มีแม่กับแม่ทูนหัวมากกว่าคนอื่นแน่นอน และถึงฮั่วซือหานจะนิสัยไม่ดี แต่ยีนส์ของเขานี่สุดยอดเลยนะ ห
สามคนยกแก้วชนกันขณะนั้นเอง ประตูร้านอาหารก็เปิดออก กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา คนที่เดินนำหน้าเป็นชายหนุ่มร่างสูงสง่างาม ฮั่วซือหานฮั่วซือหานก็มากินข้าวที่ร้านอาหารแห่งนี้เหมือนกัน แต่เขามาเพื่อพบปะสังสรรค์ เขามากับบรรดาท่านประธานหลายคนผู้จัดการร้านเดินนำทางด้วยท่าทีต้อนรับอย่างกระตือรือร้น “ประธานฮั่ว ห้องรับรองเตรียมพร้อมแล้ว เชิญทางนี้ครับ”ฮั่วซือหานเดินตามผู้จัดการไปยังห้องรับรอง ขณะนั้นเขาก็เหลือบไปเห็นร่างบางสะอาดสะอ้านของฉือหว่านท่ามกลางฝูงชนทันทีฉือหว่านมากินข้าวกับซูเสี่ยวฝูและเย่ฮวนเอ่อร์ ทั้งสามคนไม่รู้ว่ากำลังคุยอะไรกันอยู่ ตอนชนแก้วกันต่างก็ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษบรรดาท่านประธานที่เดินตามฮั่วซือหานมา เมื่อเห็นสายตาของเขามองไปทางนั้น ก็พากันมองตามไปเห็นฉือหว่านและเพื่อนๆ ด้วย “ประธานฮั่ว รู้จักสาวสวยสามคนนั้นเหรอ แต่ละคนดูเหมือนนักศึกษาเลยนะ”ฮั่วซือหานมองผู้หญิงเหล่านั้น คนอื่นๆ ดูสนใจแต่ฮั่วซือหานสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้ตอบว่า ‘รู้จัก’ หรือ ‘ไม่รู้จัก’ แค่พูดสั้นๆ “เข้าไปกันเถอะ”ผู้จัดการร้านยิ้มกว้าง “ในห้องรับรองมีสาวงามรออยู่แล้ว ประธานฮั่วและท่านประธานทั้งหล
ฉือหว่านมองภาพในห้องนั้น สาวงามในชุดกระโปรงแดงในอ้อมแขนมองฮั่วซือหานด้วยสายตาหวานเยิ้ม ฮั่วซือหานก็ก้มหน้ามองเธอ ดูแล้วช่างเพลิดเพลินจริงๆฉือหว่านละสายตากลับมา “พอแล้ว หยุดมองได้แล้ว ฉันกับประธานฮั่วตอนนี้ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันแล้ว แม้แต่ฉือเจียวยังไม่พูดอะไร ฉันยิ่งไม่มีอะไรจะพูด ไปเถอะ”ฉือหว่านพาซูเสี่ยวฝูและเย่ฮวนเอ่อร์เดินจากไปฉือหว่านเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนซูเสี่ยวฝูและเย่ฮวนเอ่อร์ยืนรอข้างนอก ซูเสี่ยวฝู “เสียของจริงๆ ให้ประธานฮั่วไปเสวยสุข”เย่ฮวนเอ่อร์คิดขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง “มีวิธีแล้ว!”เย่ฮวนเอ่อร์หยิบมือถือขึ้นมา เปิดหาโพสต์ในโซเชียล เธอโพสต์รูปของฉือหว่านลงในโมเมนต์ พร้อมข้อความว่า "สาวโสดออนไลน์ รับสมัครแฟนด่วน"โพสต์สำเร็จ เย่ฮวนเอ่อร์กะพริบตาอย่างซุกซน “ในเมื่อประธานฮั่วกอดสาวอยู่ เราก็หาแฟนให้หวานหว่านในโมเมนต์ รอดูสีหน้าประธานฮั่วทีหลังดีกว่า ต้องสนุกแน่ๆ”ซูเสี่ยวฝูรีบยกนิ้วให้เย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ ความคิดดีมาก!”“แน่นอนอยู่แล้ว”ซูเสี่ยวฝูนึกได้ “ฮวนเอ่อร์ เธอมีวีแชทของประธานฮั่วด้วยเหรอ”เย่ฮวนเอ่อร์ชะงักนิดหนึ่ง แล้วโกหกอย่างมีไมตรีว่า “ใช่ ตอนเรียนอยู
ฉือหว่าน ซูเสี่ยวฝู และเย่ฮวนเอ่อร์หยุดยืน ซูเสี่ยวฝูกล่าวว่า “บาร์ของร้านอาหารนี้ดังมากนะ ได้ยินว่ามีตัวท็อปที่ดึงดูดบรรดาสาวใหญ่สายเปย์สุดๆ เขาขึ้นเวทีเต้นระบำถอดเสื้อทีไร สาวๆ ก็ทุ่มทิปไม่หยุดเลย”เย่ฮวนเอ่อร์เสริม “ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกัน ได้ข่าวว่าพนักงานที่นี่ทุกคนเป็นหนุ่มหุ่นล่ำซิกซ์แพ็กหมดเลย เข้าไปดูหน่อยไหม เปิดหูเปิดตา”ฉือหว่านไม่มีความเห็น “ได้ เข้าไปกัน”ทั้งสามคนเบียดเข้าไปในบาร์ ด้านในแน่นขนัดไปด้วยผู้คน มุงกันอยู่หน้าเวทีบนเวทีมีนายแบบกล้ามล่ำหลายคน กำลังเต้นไปกับเพลงที่เปิดซ้ำๆ ว่า “ถอด ถอด ถอด” พวกเขาเริ่มถอดเสื้อออกตามจังหวะเพลงตรงกลางเวทีคือดาวเด่นของบาร์ ใส่เสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงขายาวสีดำ ใบหน้ามองไม่ชัดเพราะเขาสวมหน้ากากแบบเย็นชาซูเสี่ยวฝู “คนนั้นแหละตัวท็อป สมคำร่ำลือจริงๆ หุ่นสุดยอดมาก”ฉือหว่าน “หุ่นก็ดี ฮวนเอ่อร์? ฮวนเอ่อร์!”ฉือหว่านเรียกเย่ฮวนเอ่อร์ เพราะเห็นว่าเธอเอาแต่เหม่อมองไปที่ดาวเด่นบนเวทีเย่ฮวนเอ่อร์จำได้ทันที ชายหนุ่มบนเวทีนั่นไม่ใช่ใครอื่น แต่คือเฉินจิ้นแม้ว่าเฉินจิ้นจะสวมหน้ากากปิดหน้า แต่กลิ่นอายเย็นชาและป่าเถื่อนเฉพาะตัวของเขา เ
สองคนสบตากันเฉินจิ้นสวมหน้ากากอยู่ มองไม่เห็นสีหน้า แต่สายตาของเขายังคงเย็นชา มองเย่ฮวนเอ่อร์เหมือนมองคนแปลกหน้าพิธีกรพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณผู้หญิงทุกท่าน อย่าเพิ่งตื่นเต้นกันนะ เอาแบบนี้ละกัน วันนี้อนุญาตให้แค่หนึ่งคนขึ้นเวทีไปสัมผัสตัวดาวเด่นของเราได้ ใครอยากได้ เชิญประมูล ใครให้ราคาสูงสุดได้สิทธิ์ไป”บรรดาสาวใหญ่สายเปย์เริ่มประมูลกันทันที “หนึ่งหมื่น!”“สามหมื่น!”“ห้าหมื่น!”“แสนหนึ่ง!”ราคาถูกไล่ขึ้นอย่างรวดเร็ว ซูเสี่ยวฝูถึงกับตะลึง “แค่แตะตัวครั้งเดียวก็ให้ตั้งแสนหนึ่ง กล้ามท้องนั่นทำจากทองรึไง ทุกคนบ้าไปแล้วเหรอ”ตอนนั้นเอง เย่ฮวนเอ่อร์ยกมือขึ้น “ฉันให้สองแสน!”เย่ฮวนเอ่อร์เสนอราคาสองแสนฉือหว่านกับซูเสี่ยวฝูหันไปมองเย่ฮวนเอ่อร์ ซูเสี่ยวฝูรีบกระซิบลากแขนเธอเบาๆ “ฮวนเอ่อร์ เธอจะเล่นอะไรน่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์มองเฉินจิ้นบนเวทีด้วยแววตาจริงจัง “ฉันให้สองแสน ฉันจะขึ้นไปแตะเขา”เฉินจิ้นมองลงมา เห็นเย่ฮวนเอ่อร์พูดด้วยท่าทีเอาแต่ใจ เธอกดราคาข่มสาวใหญ่สายเปย์คนอื่นอย่างไม่เกรงใจ เพื่อจะได้สัมผัสตัวเขาฉือหว่านมองดูเฉินจิ้นบนเวที เธอเดาออกทันทีว่าคนที่ทำให้เย่ฮวนเอ่อร์หลุดคอนโทรลไ
ฮั่วซือหานไม่มีทางยอมให้เย่ฮวนเอ่อร์คบกับเฉินจิ้นเด็ดขาดฉือหว่านว่า “ประธานฮั่ว คุณยุ่งเรื่องชาวบ้านเกินไปแล้ว เรื่องของฮวนเอ่อร์มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย”ฮั่วซือหานมองฉือหว่าน “เล่นพอหรือยัง ถ้าพอแล้ว ฉันจะพาเธอกลับ”พูดจบ ฮั่วซือหานก็คว้าข้อมือเรียวของฉือหว่านแล้วลากเธอไปซูเสี่ยวฝูร้องเรียกตามหลังสองครั้ง “หวานหว่าน! ประธานฮั่ว!”…………เฉินจิ้นกลับไปที่ห้องพักหลังเวทีเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาไม่ได้มาที่นี่บ่อยนัก แต่ที่นี่ได้เงินเยอะจริงๆเฉินจิ้นถอดเสื้อกล้ามขาวที่ขาดยับออก กำลังจะสวมเสื้อฮู้ดสีดำ แต่จู่ๆ ประตูก็เปิดออก เฉินจิ้นหันสายตาคมกริบไปทางประตู “ใคร”เย่ฮวนเอ่อร์แอบตามมา ไม่คิดว่าจะได้เห็นร่างท่อนบนเปลือยเปล่าของเฉินจิ้นเข้าหน้าเล็กๆ รูปไข่ของเธอขึ้นสีแดงก่ำทันที รีบยกมือสองข้างปิดหน้าตัวเอง “อ๊า!”เฉินจิ้นรีบสวมเสื้อฮู้ดสีดำ จากนั้นคว้ากระเป๋าเตรียมออกไปเขาไม่มีความตั้งใจจะพูดกับเย่ฮวนเอ่อร์เลย ทำเหมือนเธอเป็นอากาศไปเย่ฮวนเอ่อร์รีบขวางหน้าเขา “เฉินจิ้น นายจะทำเหมือนไม่รู้จักฉันเหรอ”เฉินจิ้นหยุดก้าว “หลบไป”แต่เย่ฮวนเอ่อร์ไม่ยอมหลบเฉินจิ้นเลี้ยวซ้าย เธอก็เ
เฉินจิ้นมองพี่หลี่อย่างไร้อารมณ์ “มีธุระอะไรกับฉัน”พี่หลี่เดินเข้ามาหาเฉินจิ้น เธอเอานิ้วมือที่ทาเล็บสีแดงสดจิ้มไปที่กล้ามเนื้อบริเวณเอวของเขา “แน่นดีจัง”เฉินจิ้นพูดเสียงเย็น “เอามือออกไป”พี่หลี่ไม่โกรธ กลับยิ้มหวาน “จุดประสงค์ที่เรียกนายมาก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้ว พวกเราเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว ต่อไปนี้นายก็ตามฉัน ฉันจะเลี้ยงดูนายเอง ขอแค่บนเตียงนายทำให้ฉันพอใจ เรื่องเงินอยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา นายจะได้ไม่ต้องไปเต้นถอดเสื้อให้ใครดูอีก”เฉินจิ้นมองเธอ “คุณน่าจะมีสามีแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่กลัวสามีรู้เหรอ”“ไม่ต้องห่วง สามีฉันไม่มีทางรู้ ฉันมีประสบการณ์เยอะ เรื่องแบบนี้ไม่เคยโป๊ะแตก รับรองปลอดภัย” พี่หลี่พูดด้วยความมั่นใจเฉินจิ้นกระตุกมุมปาก หัวเราะเย็นๆ “ถ้าฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกสามีคุณล่ะ”พี่หลี่ “สามีฉันไม่มีทางเชื่อหรอก”ขณะนั้นเอง เฉินจิ้นหยิบเครื่องอัดเสียงออกมาจากกระเป๋า “เสียดายหน่อยนะ ที่คุณพูดเมื่อกี้ ผมอัดไว้หมดแล้ว”สีหน้าพี่หลี่เปลี่ยนทันที เธอไม่คิดว่าเฉินจิ้นจะมีเครื่องอัดเสียงพี่หลี่ใบหน้าเย็นชาขึ้น “นายนี่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ ฉันทั้งรวย ทั้งสวย ทั้งหุ่นดี ยังยอ
เย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินจิ้นเดินอยู่ตามทางเดิน เย่ฮวนเอ่อร์ถาม “เฉินจิ้น คนเมื่อกี้เป็นใคร เธอพานายเข้าไปในห้องโรงแรมทำไม”เฉินจิ้นดึงแขนตัวเองออกจากมือเย่ฮวนเอ่อร์ “ฉันไม่มีหน้าที่ต้องตอบคำถามเธอ”ตอนนั้นเอง เย่ฮวนเอ่อร์ยื่นมือไปแตะหน้าผากเขา “เฉินจิ้น ตัวนายทำไมร้อนขนาดนี้ เป็นไข้เหรอ”มือเล็กๆ อ่อนนุ่มของเธอแตะลงมา พร้อมกลิ่นหอมหวานจากร่างกายของเด็กสาวที่ใกล้ชิด ทำให้หางตาของเฉินจิ้นแดงวาบขึ้นมา เขาปัดมือของเธอออกอย่างแรง “อย่าแตะต้องฉัน!”น้ำเสียงเย็นชาและห่างเหินแบบนั้น ฟังแล้วเหมือนแฝงด้วยความรังเกียจ เย่ฮวนเอ่อร์ตาแดง น้ำตาเอ่อขึ้นมาคุณหนูที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี ราวกับดอกไม้ในเรือนกระจก ไม่เคยโดนเมินแบบนี้มาก่อนเย่ฮวนเอ่อร์มองเขาอย่างเจ็บปวด เขาเกลียดเธอขนาดนั้นเลยเหรอทั้งที่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยแววตาเศร้าของเธอทำให้เฉินจิ้นชะงักไปนิด แต่เขาก็ไม่พูดอะไร แล้วหันหลังเดินจากไปแต่เย่ฮวนเอ่อร์ก็ยังตามเขาเหมือนหางตามติด ตัดไม่ขาดสองคนเดินเข้าไปในลิฟต์คนละฝั่ง ไม่มีใครพูดอะไรทันใดนั้น ลิฟต์สั่นสะเทือนสองครั้ง แล้วตกลงมาอย่างรวดเร็ว เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจนกรี๊ดออกมา ร่างเธอเ
ฮั่วซือหานมองไปรอบๆ "ที่นี่ตกแต่งไปไม่น้อยเลยสินะ?"ฉือหว่าน "แล้วไง?""เงินทั้งหมด เซียวอี้เป็นคนออกเหรอ?""ใช่ แฟนฉันเป็นคนจ่ายหมด ทั้งรถหรูเขาก็ซื้อให้ คอนโดหรูก็เขาซื้อให้ ฉันแค่ถือกระเป๋าเข้ามาอยู่เฉยๆ"ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบาง ขณะนั้นเองเขาเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างบนโต๊ะน้ำชา"นั่นอะไร?" ฮั่วซือหานเดินไปทางโต๊ะน้ำชาฉือหว่านเงยหน้ามอง ดวงตากลมใสเบิกกว้างทันที เพราะบนโต๊ะมีชุดตรวจครรภ์วางอยู่ฉือหว่านรีบเอื้อมมือจะไปหยิบแต่ฮั่วซือหานไวกว่า เขาหยิบมันขึ้นมาก่อนแล้วเขาดูชุดตรวจครรภ์ แล้วเงยหน้ามองเธอ "เธอซื้อที่ตรวจครรภ์มาทำไม?"ฉือหว่านมองดู โชคดีที่ชุดตรวจครรภ์นี้ยังใหม่ ยังไม่มีสองขีดแดง ไม่อย่างนั้นเรื่องที่เธอท้องคงปิดไม่อยู่แน่ในเมื่อเขาไม่ชอบเด็ก ไม่คิดจะเป็นพ่อ เธอก็ไม่คิดจะบอกเขาจริงๆ แล้วฉือหว่านเองก็ไม่แน่ใจในท่าทีของเขา ถ้าเขารู้ว่าเธอท้อง เขาจะยอมให้เธอเก็บลูกเอาไว้ไหมถ้าเขาไม่อยากให้เธอมีลูกของเขา เขาจะบังคับให้เธอไปทำแท้งหรือเปล่าเธอไม่กล้าเสี่ยง"ฉือหว่าน ทำไมไม่พูดอะไร ฉันถามว่าทำไมถึงมีที่ตรวจครรภ์"ฮั่วซือหานจ้องมองเธอด้วยสายตาคมกริบฉือหว่า
ฉือหว่านถูกฮั่วซือหานลากออกมาจากร้านอาหาร ฮั่วซือหานก้าวขายาว ฉือหว่านเลยได้แต่สะดุดล้มลุกคลุกคลานตามหลังเขาไปฉือหว่านขมวดคิ้ว "ฮั่วซือหาน ปล่อยฉัน!"ฮั่วซือหานเปิดประตูรถหรู ยัดเธอเข้าไปนั่งที่เบาะข้างคนขับ จากนั้นตัวเขาเองก็อ้อมไปขึ้นที่เบาะคนขับรถหรูโรลส์รอยซ์แฟนธอมแล่นฉิวอยู่บนถนน ฉือหว่านขมวดคิ้ว "ประธานฮั่ว คุณกินข้าวเสร็จเร็วขนาดนี้เลยเหรอ หรือว่าสาวสวยในชุดแดงเต้นรำยังรั้งคุณไว้ไม่ได้?"ฮั่วซือหานโผล่เข้าไปในบาร์อย่างกะทันหัน เป็นสิ่งที่ฉือหว่านไม่คาดคิดเลย เพราะเมื่อครู่เธอยังเห็นเขากำลังดูสาวสวยเต้นอยู่เลยมือใหญ่ที่สวมเรือนเวลาหรูของฮั่วซือหานกดอยู่บนพวงมาลัย แสงนีออนในเมืองฉาบบนใบหน้าหล่อเหลาคุณชายของเขา งดงามจนดูเหลือเชื่อ "เธอเห็นฉันเหรอ?"ฉือหว่านพยักหน้า "เห็นสิ ฉันเห็นประธานฮั่วมีสาวๆ มารุมรักไม่ขาดสายอีกแล้ว หัวใจสาวๆ นี่ตกใส่ประธานฮั่วเป็นแถวเลยนะ"ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย "แล้วเธอล่ะ ไม่ใช่ว่าไปเที่ยวบาร์หนุ่มนายแบบเหมือนกันเหรอ สนุกดีไหม ถ้าฉันไปช้าอีกนิด เธอคงรูดบัตรฉันซื้อบริการหนุ่มๆ ไปหลายคนแล้วมั้ง?"ฉือหว่าน "......" ปากร้ายจริงๆฉือหว่านเป็น
เฉินจิ้นยกผ้าห่มขึ้นมาบังหน้าหล่อๆ ของตัวเอง ไม่รู้จะพูดอะไรดี แล้วก็ไม่อยากพูดด้วยทำเรื่องไม่ดีครั้งแรกก็โดนเธอจับได้ แบบนี้มันซวยเกินไปแล้วเย่ฮวนเอ่อร์เอื้อมมือไปดึงผ้าห่มที่ปิดหน้าของเขาออก "เฉินจิ้น พูดสิ นายดูวิดีโอแบบนั้นทำไม"ตอนนี้เฉินจิ้นนอนราบอยู่บนเตียงอย่างหมดอาลัย หนึ่งขาเหยียดออกไปครึ่งหนึ่ง ทั้งคนดูขี้เกียจแต่ก็แฝงไปด้วยความดิบเถื่อนอย่างไม่เกรงใจใครเย่ฮวนเอ่อร์กดเขาไว้ ร่างกายอ่อนนุ่มของเด็กสาวกดทับลงมาบนตัวเขาเฉินจิ้นทำใจแล้ว "ก็ฉันดู แล้วไง""นาย!" เย่ฮวนเอ่อร์ถึงกับพูดไม่ออกกับความด้านหน้าด้านหลังของเขาเฉินจิ้นมองใบหน้าเล็กๆ รูปไข่ของเธอ "เธอออกไปได้แล้ว""ไม่ออก""งั้นเธอจะทำอะไร""ฉันก็จะดูด้วย!"เฉินจิ้นหรี่ตาลง แล้วเอื้อมมือไปแย่งมือถือคืน ไม่ยอมให้เธอดูแต่เย่ฮวนเอ่อร์กดเปิดไปแล้ว เธอเองก็ไม่เคยดูมาก่อนเหมือนกัน เลยอยากรู้อยากเห็น"เย่ฮวนเอ่อร์!"เฉินจิ้นแย่งมือถือ เย่ฮวนเอ่อร์หลบ ทั้งสองคนกลิ้งไปมาบนเตียง เฉินจิ้นโอบเธอจากด้านหลังเหมือนกอดเธอไว้ทั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์กะพริบตายาวสวยสดใส "เฉินจิ้น ดูด้วยกันนะ"เฉินจิ้นมองเธอแต่ไม่พูดอะไรเย่ฮวน
นี่คือวิดีโอที่ไม่ปกติ มีเนื้อหาล่อแหลมเมื่อเสียงไม่ปกติดังขึ้นมา เฉินจิ้นก็ตอบสนองได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขารีบปิดวิดีโอในทันทีเฉินจิ้นส่งข้อความไปหาเสี่ยวอู่สองคำว่า "หาเรื่อง"เสี่ยวอู่หัวเราะ "พี่จิ้น ตอนนี้พี่มีแฟนแล้วนะ ก็ควรจะเรียนรู้ประสบการณ์หน่อย อายุแบบนี้มันเป็นช่วงวัยคิดเรื่องแบบนี้พอดี"เฉินจิ้น "ไสหัวไป"เสี่ยวอู่ไม่กล้าส่งอะไรมาอีกเฉินจิ้นกลับไปตั้งใจศึกษาข้อมูลของท่านปู่ผีอีกครั้ง ไม่รู้ตัวว่าผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว เขานอนลงบนเตียง เอาแขนหนุนหัวไว้มองเพดาน สมองยุ่งเหยิงไปหมด ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่เมื่อก่อนหัวใจของเขาสงบนิ่งมากแต่พอเจอเย่ฮวนเอ่อร์ หัวใจก็เริ่มวุ่นวายขึ้นเฉินจิ้นไม่รู้ตัวว่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดเปิดวิดีโอเมื่อกี้อีกครั้งที่ห้องข้างๆ เย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินเหมียวเหมี่ยวก็นอนหลับไปแล้ว แต่สองคนยังคุยกันอยู่เย่ฮวนเอ่อร์ "เหมียวเหมี่ยว ช่วงนี้แม่สบายดีไหม"เฉินเหมียวเหมี่ยวพยักหน้า "สบายดีมาก ตั้งแต่ครั้งที่แล้วไปเอายามาจากโรงพยาบาลกลับมา แม่ก็ดีขึ้นเยอะเลย ทั้งสบายตัวแล้วก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นด้วย"เย่ฮวนเอ่อร์ก็รู้สึกเบาใจ ยานั้นเป็นยา
แถมเธอยังถอดเสื้อนอกไปแล้วด้วยเย่ฮวนเอ่อร์ "อ๊า...อื้อ!"เย่ฮวนเอ่อร์กำลังจะร้องอีกครั้ง แต่เฉินจิ้นยกมือขึ้นปิดปากเธอไว้ ไม่ยอมให้เธอร้องออกมา"อย่าร้องเสียงดังไปนะ เดี๋ยวแม่กับน้องฉันได้ยินเข้า เธออยากให้พวกเขามามุงดูกันหรือไง"เย่ฮวนเอ่อร์กะพริบตากลมโตด้วยความตกใจมองเขา แล้วค่อยๆ เอามือเขาออก "ฉันไม่ร้องแล้ว นายวางฉันลงก่อน"เฉินจิ้นปล่อยมือ เย่ฮวนเอ่อร์ก็ปีนลงจากตัวเขาแต่เย่ฮวนเอ่อร์ดันไปโดนอะไรบางอย่างเข้า และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอสัมผัสมัน เธอเอื้อมมือไปด้วยความสงสัย "ตรงนี้ของนายคืออะไรน่ะ""เย่ฮวนเอ่อร์ อย่าลู่นอกทาง!" เฉินจิ้นพยายามจะจับมือเล็กๆ ของเธอเอาไว้แต่เย่ฮวนเอ่อร์ไวกว่ามาก เขาแทบไม่มีโอกาสห้ามเฉินจิ้นตัวเกร็งขึ้นมาทันที มุมหางตาเริ่มแผดเผาไปด้วยไอร้อนของราคะเย่ฮวนเอ่อร์ก็เพิ่งจะรู้ตัว "โครม" สมองของเธอเหมือนระเบิด เธอก้าวถอยหลังไปหลายก้าว ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองเขา "นายนาย นาย..."เฉินจิ้นเห็นเธอยังดูไร้เดียงสารีบหันหลังเดินออกไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์ "......"โอ้พระเจ้า เมื่อกี้เธอทำอะไรลงไปเย่ฮวนเอ่อร์รีบยกมือปิดหน้าที่แดงก่ำของตัวเอง เธอรู้สึกว่าไม่
เย่ฮวนเอ่อร์มองดูฝนที่ตกกระหน่ำอยู่ข้างนอก แบบนี้เธอจะกลับไปโรงเรียนยังไงดีล่ะเฉินเหมียวเหมี่ยวพูด "พี่ฮวนเอ่อร์ ฝนตกหนักขนาดนี้กลับไปไม่ปลอดภัย คืนนี้พี่ค้างที่นี่เถอะนะ"แม่เฉินว่า "ใช่แล้ว ฮวนเอ่อร์ ค้างที่นี่เถอะ นอนห้องเดียวกับเหมียวเหมี่ยว"แม่เฉินชอบเย่ฮวนเอ่อร์มาก แต่ในฐานะผู้ใหญ่ก็รู้จักกาลเทศะดี ไม่มีทางให้เย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินจิ้นนอนด้วยกันแน่เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า "น้องเหมียวเหมี่ยว คืนนี้ขอรบกวนแล้วนะ"เฉินเหมียวเหมี่ยวดีใจมาก จูงแขนเย่ฮวนเอ่อร์ไว้ "พี่ฮวนเอ่อร์ หนูจะพาไปห้องเอง"เย่ฮวนเอ่อร์เข้าห้องของเฉินเหมียวเหมี่ยว เฉินเหมียวเหมี่ยวหยิบชุดนอนของตัวเองออกมา "พี่ฮวนเอ่อร์ ชุดนี้เป็นชุดใหม่ ให้พี่ใส่นะ"เย่ฮวนเอ่อร์รับไว้ในมือ "ขอบใจนะเหมียวเหมี่ยว""พี่ฮวนเอ่อร์ ไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ"ในบ้านนี้มีสามห้องนอน แต่ละห้องก็ไม่ใหญ่ ห้องหนึ่งของแม่เฉิน ห้องหนึ่งของเฉินจิ้น อีกห้องหนึ่งของเฉินเหมียวเหมี่ยว ห้องน้ำและที่อาบน้ำใช้ร่วมกันเย่ฮวนเอ่อร์กอดชุดนอนออกจากห้อง "ได้ งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ"เย่ฮวนเอ่อร์ออกจากห้องพอดีเจอเฉินจิ้น เธอเรียกเขา "เฉินจิ้น ฝนข้างนอกตกหนัก คื
เสี่ยวอู่ตั้งใจมาหาเฉินจิ้น แต่ไม่คิดว่าจะเห็นเฉินจิ้นอยู่กับเย่ฮวนเอ่อร์ พอเห็นเย่ฮวนเอ่อร์เข้า เสี่ยวอู่ก็ถึงกับตะลึงตาค้างเย่ฮวนเอ่อร์รีบปล่อยเฉินจิ้น แล้วส่งยิ้มเขินๆ ให้เสี่ยวอู่ “สวัสดี ฉันชื่อเย่ฮวนเอ่อร์”เสี่ยวอู่รีบตอบ “สวัสดีครับๆ ผมชื่อเสี่ยวอู่ พี่จิ้น นี่พี่มีแฟนแล้วเหรอ?”เฉินจิ้นปฏิเสธ “ไม่ใช่”เย่ฮวนเอ่อร์พูดทันที “ใช่ ฉันเป็นแฟนเขา!”เฉินจิ้น “……”เสี่ยวอู่หัวเราะ “พี่จิ้น ผมนึกว่าพี่จะขึ้นคานไปตลอดชีวิตซะแล้ว ปกติพี่ไม่สนใจผู้หญิงเลย ตอนนี้รู้แล้ว พี่ไม่ได้ไม่สนใจ แต่แค่เลือกเยอะเอง ต้องเจอสเป๊กจริงๆ แบบฮวนเอ่อร์ พี่ถึงยอม ฮวนเอ่อร์สวยกว่าพวกที่ตามจีบพี่ตั้งสิบกว่าช่วงตัวเลย”เฉินจิ้นวางตะหลิวลง มองเสี่ยวอู่ “ไปคุยกันข้างนอก”เฉินจิ้นกับเสี่ยวอู่ออกไปนอกบ้าน เฉินจิ้น “ว่ามา มีเรื่องอะไร”เสี่ยวอู่รีบบอก “พี่จิ้น คนที่พี่ตามหาอยู่นานนายท่านกุ่ยมีความเคลื่อนไหวแล้ว เขามาที่นี่”นายท่านกุ่ย ก็คือพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่ที่เคยทำให้พ่อของเฉินจิ้นต้องปลอมตัวเป็นสายลับ แล้วสุดท้ายถูกฆ่าโดยคนของนายท่านกุ่ยตลอดหลายปีที่ผ่านมา เฉินจิ้นไม่เคยเลิกล้มการตามหาตัวมัน และต
เฉินจิ้นไม่มีปฏิกิริยาอะไร ไม่พูดอะไรออกมาเย่ฮวนเอ่อร์มองเขา เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมสั้นเปียกชื้นเล็กน้อย ใส่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงขายาวสีดำ เพิ่มความหล่อเหลาแบบเด็กหนุ่มขึ้นอีกหลายส่วนเขาทำอาหารเก่งด้วย ฝีมือที่ฝึกมาตั้งแต่เด็ก ผู้ชายที่ทำอาหารเก่ง แบบนี้มันหล่อเกินไปแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ยิ่งมองยิ่งชอบ “เฉินจิ้น นายทำไมไม่สนใจฉัน ถ้าไม่สนใจอีก ฉันจะจั๊กจี้แล้วนะ”พูดจบ เย่ฮวนเอ่อร์ก็ยื่นมือเล็กๆ นุ่มนิ่มไปจั๊กจี้เอวเขามืออ่อนนุ่มตกลงบนเอวแน่นๆ ของเขา ทำเอารู้สึกชาเฉียบ เฉินจิ้นคว้าข้อมือสองข้างของเธอไว้แน่น แล้วผลักเธอไปติดกำแพง “ทำอะไร อยู่เฉยๆ หน่อย”เย่ฮวนเอ่อร์พยายามดิ้น ขยับข้อมือออก “ทำไมนายต้องดุด้วยล่ะ”เฉินจิ้นไม่ยอมปล่อยเย่ฮวนเอ่อร์เขย่งปลายเท้า กดริมฝีปากแดงนุ่มไปที่ริมฝีปากเขาอย่างรวดเร็วเฉินจิ้นตกใจเล็กน้อยเห็นเขาไม่ขัดขืน เย่ฮวนเอ่อร์เลยได้ใจ โน้มตัวไปจูบเขาอีกครั้งกลิ่นกายหอมหวานแบบเด็กสาวห่อหุ้มเฉินจิ้นทั่วทั้งตัว แตกต่างจากกลิ่นสบู่เย็นๆ ที่เขาใช้เอง กลิ่นกายของเธอเป็นกลิ่นน้ำหอมชั้นสูง หวานจนละลายใจเฉินจิ้นคลายมือ ปล่อยข้อมือเธอเย่ฮวนเอ่อร์โอบเอวเขาไว
เย่ฮวนเอ่อร์เอ่ยทัก “สวัสดีค่ะคุณน้า เหมียวเหมี่ยว”แม่เฉินยิ้มแย้มอย่างดีใจ “อาจิ้น ฮวนเอ่อร์มาถึงทั้งที ทำไมไม่บอกก่อน จะได้เตรียมกับข้าวเพิ่มอีกสักหน่อย”เฉินจิ้นอยากจะบอกว่าเย่ฮวนเอ่อร์ไม่ได้ตั้งใจมากินข้าวที่นี่ แต่เย่ฮวนเอ่อร์รีบพูดเองก่อน “คุณน้า ฉันไม่เรื่องมากค่ะ แค่ได้กินอิ่มก็พอแล้ว”แม่เฉินหัวเราะ “รับรองว่ากินอิ่มแน่นอน”ทุกคนหัวเราะกันอย่างมีความสุขเฉินจิ้นพูด “ฉันขอไปอาบน้ำก่อน”เขากลับเข้าไปในห้อง เปิดฝักบัว ใช้น้ำเย็นสาดล้างตัวเองยาที่พี่หลี่วางไว้แรงมาก เฉินจิ้นที่เคยใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกมาก่อน เคยเห็นกลอุบายแบบนี้มาแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังเป็นผู้ชาย ยานี้รุนแรงจนไม่อาจข่มได้ในทันทีสายน้ำเย็นเฉียบกระแทกลงบนกล้ามเนื้อแน่นตึงแล้วกระเซ็นกระจายไปทั่ว เขาหลับตาลงอย่างอดกลั้นตอนนั้นเอง ประตูห้องน้ำก็ถูกผลักเปิดออก เสียงนุ่มนวลของเย่ฮวนเอ่อร์ดังขึ้น “เฉินจิ้น”เฉินจิ้นไม่เงยหน้า “หืม?”เย่ฮวนเอ่อร์ว่า “คุณน้าให้ฉันเอาเสื้อผ้ามาให้”เฉินจิ้น “วางไว้ข้างในได้เลย”เย่ฮวนเอ่อร์เดินเข้ามา มีประตูแก้วฝ้าอยู่กั้น เธอไม่ได้มองเข้าไป “เสื้อผ้าวางไว้ตรงไหนคะ”เฉิน