บทที่ 623

ฮั่วซือหานรีบอุ้มฉือหว่านขึ้นมาในท่าเจ้าสาว “ใครก็ได้! เร็วเข้า! เรียกหมอมา!”

เขาอุ้มฉือหว่านวิ่งออกไปจากห้องทันที

หลี่หลันมองร่างฉือไห่ผิงที่นอนจมกองเลือด มือของเธอสั่น น้ำตาไหลออกมา “ฉือไห่ผิง! ทำไมคุณถึงต้องลุกขึ้นมาบังมีดแทนฉือหว่านด้วย! ฉันไม่ได้อยากฆ่าคุณนะ ตลอดชีวิตนี้ฉันให้คุณหมดทุกอย่าง ฉันเสียสละทั้งวัยสาวให้กับคุณ เป็นคุณต่างหากที่ทรยศฉัน! อย่าโทษฉัน อย่าเกลียดฉันเลย!”

ฉือเจียวเริ่มกระวนกระวาย “แม่! แม่ต้องตั้งสติหน่อยนะ! ฉือหว่านยังไม่ตาย แผนของเราล้มเหลวแล้ว!”

หลี่หลันหันไปมองฉือเจียว “เจียวเจียว เขาก็เป็นพ่อของลูกนะ เขาเลี้ยงดูลูกมาตลอด รักลูกอย่างกับแก้วตาดวงใจ ทำไมลูกไม่รู้สึกเสียใจเลยสักนิด?”

ฉือเจียวมองร่างฉือไห่ผิงบนพื้น สีหน้าเย็นชากับแววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “ฉันจะเสียใจไปทำไม? ถ้าเขาไม่ลุกขึ้นมาขวางล่ะก็ ฉือหว่านก็ตายไปแล้ว! เขาทำแผนฉันพังหมด นั่นแหละคือหลักฐานว่าเขาไม่เคยรักฉันจริง!”

หลี่หลัน “เจียวเจียว ลูก...”

ทันใดนั้น ประตูห้องถูกผลักเปิดออก คุณนายใหญ่ฉือพาคนเข้ามาอย่างรีบร้อน พอเธอเห็นร่างฉือไห่ผิงนอนจมกองเลือดอยู่กับพื้น ก็ร้องลั่นด้วยความตกใจ “ไ