บทที่ 2
"...พี่รัน...จะทำอะไรคะ" เด็กสาวปรือตามอง พยายามบังคับตัวเองให้ลุกขึ้น "เธอคงไม่คิดว่าฉันจะยอมปล่อยเธอไปให้คนอื่นง่ายๆ หรอกใช่ไหม?" ชายหนุ่มหลุบมองเรียวขาขาวผ่องอย่างกะลิ้มกะเหลี่ย ปล่อยมือจากร่องหน้าอก นอนทาบทับร่างเล็กเอาไว้ ใช้นิ้วเกี่ยวเส้นผมสีชานมอย่างใจเย็น "...ครั้งหนึ่งเธอเคยชอบฉันมากแล้วเธอก็เป็นคนพูดเองว่าเธอเป็นแฟนฉันฉันเป็นแฟนเธอ" เด็กสาวมองมือไม่อยู่นิ่งของชายหนุ่มอย่างระแวง เขาเลื่อนมือสัมผัสปลายคางมน จับปลายคางมนเงยหน้าขึ้นมาสบตา จ้องมองใบหน้าสวยอย่างคลั่งรัก "พอสวยแล้วลืมช่วงเวลาเก่าๆ ของเราไปหมดเลยรึไง" เด็กสาวปัดมือหนาออกจากปลายคางพยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้น "เธอลืมช่วงเวลาเก่าๆ ของเราไปหมดแล้วก็ไม่เป็นไร...คืนนี้ฉันจะสร้างความทรงจำใหม่ขึ้นมาให้เธอ....ครั้งนี้ฉันจะทำให้เธอจำฉันได้อย่างไม่มีวันลืม" เด็กสาวส่ายศีรษะไปมาในขณะที่ชายหนุ่มซุกใบหน้าเข้าไปคลอเคลียซอกคอระหง "พี่รัน...จะทำอะไรหนู" เด็กสาวมองคนตัวโตเลื่อนใบหน้าลงไปเรื่อยๆ มือหนาจับเรียวขาทั้งสองข้างแยกออกจากกันกว้าง ทำเอาเด็กสาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ชายหนุ่มจับร่างเล็กนอนหันหลัง โก่งบั้นท้ายขึ้น ใช้เข็มขัดพันธนาการข้อมือเล็กทั้งสองข้างไขว่หลัง ใช้มือหนาเพียงข้างเดียวกระชากชุดเดรสสีชมพูสั้นออกจากร่างบาง "ฮืออ...ปล่อยหนูนะ" คนตัวเล็กพยายามเบี่ยงตัวหลบจูบของคนตัวโตที่กำลังพรมจูบตามแผ่นหลังของเธอ คนตัวโตลากลิ้นสากเลียตั้งแต่แผ่นหลังขาวเนียนลงไปเรื่อยๆ จนถึงบั้นท้ายขาวจั๊วะ ริมฝีปากหนาพรมจูบบั้นท้ายสลับขบเม้มจนบั้นท้ายขาวเนียนเกิดรอยดูดสีแดงขึ้นทั่วบั้นท้าย เด็กสาวเบ้หน้าราวกับจะร้องไห้เมื่อคนตัวโตใช้นิ้วเกี่ยวแพนตี้ลายลูกไม้สีชมพูออกจากความเป็นสาว "ขอดูให้ชัดอีกรอบ" คนตัวโตจ้องมองช่องทางรักสีชมพูระเรื่ออย่างตั้งใจพลางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ก่อนจะหยดน้ำลายสีใสลงบนช่องทางรักปิดสนิท โน้มใบหน้าลงไปตวัดลิ้นสากเลียน้ำลายที่หยดลงไปอย่างหิวกระหาย "อ๊ะ!...น่ะ...หนูเจ็บ" ฟันคมเสียดสีความเป็นสาวทำเอาเด็กสาวสะดุ้งเจ็บ มือใหญ่ทั้งสองข้างบีบขยำบั้นท้ายขาวอวบรั้งเข้าหากัน "พี่รันหยุดนะ" ฟันคมกัดเม้มติ่งสวาทด้วยความมันเขี้ยว เด็กสาวร้องห้ามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ นิ้วแกร่งบดคลึงติ่งสวาท ขยี้เบาๆ น้ำหวานสีใสในกายของเด็กสาวก็ไหลเยิ้มออกมา "ฮืออ ปล่อยหนู" เด็กสาวเผลอเปล่งเสียงครางออกมา เธอกัดริมฝีปากตัวเองไม่ให้คนตัวโตได้ยินเสียงคราง "ถ้าอยากให้ฉันหยุดก็โทรไปบอกเลิกมัน" ชายหนุ่มพูดจบก็ตะโบมดูดดึงติ่งสวาทอย่างไร้ความรังเกียจ ทั้งดูดทั้งเลียขบเม้มทั่วความเป็นสาวจนบวมช้ำ ลิ้นสากแลบเลียฝังเขี้ยวเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของกลางร่องสวาท "อึก...เจ็บ...ปล่อยหนูนะ" เด็กสาวรู้สึกเจ็บจนสั่นสะท้านไปทั้งร่าง พยายามดิ้นหนี ทว่ายิ่งดิ้นคนตัวโตก็ยิ่งฝังเขี้ยวแรงขึ้น แรงจนความเป็นสาวมีเลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาตามรอยเขี้ยว "จะ...เจ็บ...ทำไมพี่รันเป็นคนแบบนี้..อึก...ปล่อยหนูนะหนูเจ็บ" "ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะฉกเธอคืน" คนตัวโตผละใบหน้าออกจากความเป็นสาว จับร่างเล็กพลิกตัวนอนหงาย "มันกล้าคบเธอทั้งที่รู้ว่าฉันมีใจให้เธอแต่แรก...ตอนนี้ฉันจะฉกเธอคืนมาใครหน้าไหนก็ห้ามฉันไม่ได้" คนตัวโตพูดจบก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว "มะ...มีใจให้แต่แรก...หมายความว่าไงคะ" คนตัวเล็กกระเถิบหนีไปเรื่อยๆ จนแผ่นหลังบางชนเข้ากับหัวเตียงนอน "...ฉันชอบเธอไงยัยเด็กโง่" คนตัวโตเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบออกไปตรงๆ ทำเอาคนตัวเล็กชะงักตกใจ "ฉันชอบเธอตั้งแต่แรกเห็นเธอมองไม่ออกรึไงหรือว่าไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตาเลย" "....พี่รัน" คนตัวเล็กหัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ในจังหวะที่เธอตกอยู่ในภวังค์ ร่างของเธอก็ถูกมือหนากระชากลงไปแล้ว พอรู้ตัวอีกทีแก่นกายยักษ์ของชายหนุ่มก็จ่อที่ปากทางรักแล้ว "ทำแบบนี้...มะ...มันไม่ถูกต้องนะคะ" เธอพยายามดันหน้าท้องแกร่งออกห่างจากกลางหว่างขาพลางหันหน้าหนีออกจากภาพลามกตรงหน้า "ไม่ถูกต้องตั้งแต่เธอชอบฉันแต่ไปคบกับเพื่อนสนิทของฉัน...มาถึงตอนนี้แล้วฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้วถ้าคืนนี้ฉันไม่ได้เธองานหมั้นของเธอกับมันก็จะถูกจัดขึ้นในอีกไม่กี่ชั่วโมง" พูดจบชายหนุ่มก็โน้มใบหน้าลงไปตะโบมจูบบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างแรง "อึก ปล่อยหนูนะ" คนตัวเล็กครางฮือในลำคอ มือหนาบีบเค้นทรวงอกใหญ่ล้นมืออย่างหนักหน่วง "เพราะงั้น...อะไรที่เคยเป็นของฉันฉันจะฉกคืนกลับมาให้หมดรวมถึงเธอด้วย" มาเฟียหนุ่มถอนจูบออกมา สอดนิ้วโป้งนิ้วชี้นิ้วกลางเข้าไปในโพรงปากเล็ก เลื่อนใบหน้าลงไปดูดบดขยี้ยอดปทุมถันสีชมพูระเรื่อ "ยะ...อย่าทำหนู...ฮือ!" เด็กสาวสั่นเกร็งทั้งร่าง ชายหนุ่มกระแทกนิ้วเข้าไปในอุ้งปากของคนตัวเล็ก กระแทกเข้าออกอย่างต่อเนื่องจนน้ำลายสีใสไหลเยิ้มออกมาเปรอะเปื้อนปลายคางมน "หนูขอร้องละ" เด็กสาวอ้อนวอนทั้งน้ำตา ชายหนุ่มดึงนิ้วออกจากโพรงปากเล็ก เลื่อนใบหน้าหล่อขึ้นไปเสมอใบหน้าสวย เขาจ้องมองใบหน้าสวยนิ่งๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปจูบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างหิวโหย สอดลิ้นสากเข้าไปเกี่ยวพันลิ้นเล็ก ใช้ประสบการณ์อันโชกโชนที่มีมากกว่าหลอกล่อให้เด็กสาวเคลิบเคลิ้มคล้อยตาม "ไม่ทันแล้ว" ชายหนุ่มหยิบยาปลุกเซ็กซ์หนึ่งเม็ดสอดลงลำคอของเด็กสาว ทันทีที่ยาปลุกเซ็กซ์เข้าไปในร่างกายของเด็กสาว ร่างกายก็ร้อนรุ่มขึ้นมาทันที โดยเฉพาะกลางหว่างขารู้สึกร้อนรุ่มมากเป็นพิเศษ เด็กสาวมองหน้าชายหนุ่มด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป เธอมองเขาด้วยแววตาที่หวานเยิ้มแฝงความยั่วยวน เธอใช้แขนทั้งสองข้างกอดลำคอหนาเอาไว้แน่น จากนั้นก็เป็นฝ่ายจูบริมฝีปากของชายหนุ่ม "อ๊า....." เด็กสาวครางในลำคอออกมาเบาๆ ดูดดุนลิ้นสากอย่างเงอะงะ ทั้งคู่ต่างแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม วิธีปลุกเร้าอารมณ์ของชายหนุ่มบวกกับยาปลุกเซ็กซ์ได้ผลเป็นอย่างดี ทำเอาเด็กสาวผู้บริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่เคยผ่านการมีเพศสัมพันธ์มาก่อนสติเตลิดเปิดเปิงจนไม่อาจควบคุมความต้องการของตัวเองได้ "ฮืออออ!!" เด็กสาวกัดริมฝีปากของชายหนุ่มอย่างแรงเพื่อระบายความเสียวซ่านเมื่อถูกชายหนุ่มจับแก่นกายถูไถร่องสวาท เด็กสาวเด้งสะโพกเข้าหาแก่นกายใหญ่อย่างลืมตัว ชายหนุ่มดูดลิ้นเล็กไม่ยอมปล่อย พลางใช้มือหนาจับแก่นกายใหญ่ดันเข้าไปในช่องทางรักปิดสนิท "จะ...เจ็บ...ฮือออ" เด็กสาวตาเบิกกว้าง สะดุ้งเฮือกด้วยความเจ็บปวดทันทีที่ส่วนหัวของท่อนลำดันเข้าไปในตัวของเธอ "อยากรู้จริงๆ ถ้ามันรู้ว่าฉันเปิดซิงเธอแล้วมันจะทำหน้ายังไง" ชายหนุ่มแสยะยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจก่อนจะลุกขึ้นนั่งกลางหว่างขา ตั้งใจจับแก่นกายใหญ่กดเข้าไปในรูรักปิดสนิท กระแทกเข้าไปซ้ำๆ ให้ทะลุเยื่อบางๆ ทันทีที่แก่นกายใหญ่แทงทะลุเยื่อพรมจารี เลือดบริสุทธิ์สีแดงสดก็ไหลออกมาตามรอยแยกที่ถูกแก่นกายใหญ่ฉีก ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาถ่ายวีดีโอเก็บเอาไว้เพื่อเป็นที่ระลึกและเพื่อเป็นหลักฐานยืนยันว่า เขา คือผู้ชายคนแรกของเธอบทที่ 32"รอด้วยครับ" มีเสียงของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมา ชามุกที่เดินเข้าไปภายในลิฟต์ต่อจากจีนัทได้ยินเสียงจึงรีบกดปุ่มเปิดลิฟต์ให้เจ้าของเสียงเดินเข้ามาภายในลิฟต์ ประตูลิฟต์ถูกเปิดออก จากนั้นการันต์เดินเข้าไปภายในลิฟต์เป็นคนแรกโดยมีเจษผู้เป็นเจ้าของเสียงเมื่อครู่เดินตามหลังเข้าไปติดๆ "ขะ...คุณการันต์" ชามุกชะงักอึ้ง ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจทันทีที่เห็นการันต์เดินเข้ามา จีนัทหันไปมองที่การันต์อัตโนมัติ เธอเดินถอยหลังสองก้าวราวกับหวาดระแวง"รู้จักผมด้วยเหรอ" การันต์ใช้หางตาคมกริบมองจีนัทเล็กน้อยก่อนจะแสร้งเอ่ยถามชามุก "คุณการันต์เป็นดาราดังมุกก็ต้องรู้จักอยู่แล้วค่ะ" ชามุกตอบด้วยความประหม่า เธอไม่เคยเจอการันต์ใกล้ๆ เช่นนี้มาก่อน พอได้เจอในระยะประชิดแล้ว พูดได้เต็มปากเลยว่า 'หล่อมากกกกกกกกกก หล่อกว่าที่เห็นในทีวีล้านเท่า หล่อเหมือนไม่มีอยู่จริง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมครั้งหนึ่งจีนัทถึงได้คลั่งการันต์มาก'"ชื่อมุกเหรอครับ" "ชื่อชามุกค่ะ...คุณการันต์เรียกแค่...มุก...คำเดียวก็ได้ค่ะ" ชามุกใช้มือเกลาแก้มแก้เขิน "คุณมุก...เราเคยเจอกันมาก่อนไหมทำไมผมรู้สึกคุ้นหน้าคุณ" การันต์แสร้งมองใบหน้าสวยห
บทที่ 31"เธอลืมฉันแล้วเหรอถึงคบกับมัน" "....." คำถามของการันต์ทำให้จีนัทชะงักนิ่ง"อยากเลิกกับมันแล้วมาคบกับฉันไหม?""....." คำถามถัดมาของเขาเล่นทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นแรงผิดจังหวะ"ฉันเป็นรักแรกของเธอไม่ใช่รึไง""....." เขายิงคำถามใส่เธอรัวๆ โดยไม่เปิดโอกาสให้เธอตั้งสติเลย"กลับมาหาฉัน...เลิกกับมันแล้วมาคบกับฉัน....ฉันรอเธออยู่" ในประโยคสุดท้ายเขากล่าวด้วยสีหน้าที่จริงจัง"....มาพูดแบบนี้ในตอนที่สายไปแล้วทำไมคะ...อีกอย่างพี่รันกับพี่ลีเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ใช่เหรอคะ""ก็รู้นี่....รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นเพื่อนสนิทฉันแล้วทำไมเธอถึงยังคบกับมัน" เขาจ้องใบหน้าสวยเขม็ง ทำเอาเธอกลัวจนพูดไม่ออก"เรียกมันว่า 'ลี' สนิทกับมันถึงขั้นไหนล่ะ" เขาจ้องหน้าเธออย่างคาดคั้นพลางกัดฟันกรอด"...มะ...หมายถึงอะไรคะ" สีหน้าดุดันของเขาทำให้เธอหวาดกลัวมากกว่าเดิม"สนิทถึงขั้นขึ้นเตียงกับมันรึยัง" จีนัทส่ายหน้าไปมาเบาๆ แทนคำตอบ"จูบกับมันรึยัง" "...." เธอไม่ยอมตอบ เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น เพราะรู้สึกว่าคำถามของเขาฟังดูละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของเธอมากเกินไป"ทำอะไรกับมันมาแล้วบ้าง...บอกฉันมาให้หมด""....คำถามพวกนี
บทที่ 30"สวัสดีค่ะพี่ตาต้าสวัสดีค่ะพี่อบเชย หนูขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" ตาต้าพยักหน้ารับไหว้ตามมารยาท ส่วนอบเชยหน้านิ่งใส่ แสดงความไม่เป็นมิตรออกมาชัดเจน ในตอนแรกทั้งสองคนก็ไม่ได้อะไรกับจีนัท แต่พอการันต์ทำแบบนี้ทำให้บุคลากรส่วนใหญ่ของบริษัทวายเอ็กซ์ไม่ชอบจีนัท จีนัทหน้าเจื่อน เธอรับรู้ได้ถึงความเกลียดชังที่ทั้งสองคนมีต่อเธอ "ผู้ใหญ่รออยู่ข้างบนรีบเข้าห้องประชุมเถอะจะได้รีบเซ็นสัญญา" อบเชยกล่าวน้ำเสียงแข็งกระด้างก่อนจะเดินนำไปก่อน จีนัทรับรู้ได้ว่าอบเชยไม่ชอบเธอเอามากๆ เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไร เพราะเธอก็อยู่ของเธอดีๆ ไม่เคยไปทำอะไรให้ใครเดือดร้อนเลยสักครั้ง"ฉันออกไปรอที่ร้านกาแฟข้างบริษัทนะ" ชามุกไม่อยากเป็นส่วนเกินจึงเอ่ยบอกจีนัทพลางยิ้มบางๆ ให้ตาต้าตามมารยาทก่อนจะเดินแยกตัวออกไป ตาต้าเดินนำเข้าไปภายในห้องประชุมใหญ่ จีนัทเดินตามเข้าไปอย่างว่าง่าย โดยสีหน้าของเธอดูไม่สดใสเหมือนก่อนหน้านี้เอาเสียเลย"น้องจีนัทมาแล้วค่ะ" ตาต้ากล่าวบอกทุกคนภายในห้องประชุม จีนัทเดินตามเข้าไปไหว้สวัสดีตามธรรมเนียมทุกคนภายในห้องประชุมมองไปที่เธอด้วยแววตาแปลกๆ ทำให้เธอรู้สึกไม่โอเคกับบรรยากาศภายในห้อง เธอถู
บทที่ 29"เอ่อ...คือ" ศิรดาถึงกับพูดไม่ออก มองมะลิและการันต์สลับกันราวกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออก มะลิเป็นโปรดิวเซอร์อันดับหนึ่ง เป็นผู้ผลิต คุมการผลิตของซีรี่ย์เรื่องนี้ โปรดิวเซอร์มีบทบาทสำคัญอย่างยิ่ง เพราะ โปรดิวเซอร์เป็นผู้จัดการของซีรี่ย์และสื่อสารกับผู้กํากับนักเขียน ทีมงานสตูดิโอและนักการเงิน หากขาดโปรดิวเซอร์ไปโปรเจกต์ก็อาจจะไม่เกิดขึ้น อีกอย่างซีรี่ย์เรื่องนี้มะลิเป็นคนริเริ่มทำโปรเจกต์คนแรก ทว่า หากขาดพระเอกที่ รูปร่างหน้าตา คาแรคเตอร์ ตรงกับบทของมาเฟียไป คนดูก็อาจจะไม่อินเช่นเดียวกัน บทพระเอกเองก็สำคัญมากๆ บทนี้ทั้งวงการบันเทิงมีเพียงแค่การันต์เท่านั้นที่เหมาะสม ด้วยบุคลิกภายนอกของการันต์ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าเขาเหมือนมาเฟียจริงๆ อาจจะเพราะ เบื้องหลังของการันต์เป็น มาเฟีย เพราะงั้น คาแรคเตอร์มาเฟียในตัวของการันต์จึงค่อนข้างชัด ถึงการันต์จะใส่หน้ากากเข้าวงการบันเทิง แต่ก็ไม่สามารถปิดบังตัวตนที่แท้จริงได้มิดชิด"มีผมต้องมีเธอ ไม่มีเธอไม่มีผม" การันต์ยื่นคำขาดอีกครั้งก่อนจะหันไปบอกลาคณะกรรมการบริษัท"ผมขอตัว" การันต์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินออกไปทันที ตาต้าเห็นมะลิไม่มีท่าทียินยอม
บทที่ 28"คิดว่าฉันจะทำอะไรเธองั้นเหรอ....อย่าสำคัญตัวเองผิดนักสิ" ริมฝีปากหนาพ่นวาจาร้ายกาจออกมาทว่าการกระทำตรงกันข้ามกับสิ่งที่พูด การันต์ใช้มือหนาทั้งสองข้างยันกำแพงเอาไว้ ทำให้ตอนนี้จีนัทถูกท่อนแขนของเขากักขังเอาไว้"...." มือหนาข้างซ้ายเลื่อนลงไปสัมผัสหัวไหล่มนทำให้ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ มือหนาข้างขวากุมปลายคางมนเชิดใบหน้าขึ้นมา ใช้สายตาโลมเลียอย่างเปิดเผย เขาไล่สายตามองร่างเล็กตั้งแต่ใบหน้าจรดปลายเท้าอย่างพินิจพิจารณา"เวลาผ่านไปแค่ไม่กี่ปีจากเด็กสมบูรณ์กลายเป็นผู้หญิงที่ใครเห็นเป็นต้องเข้าหา....ไม่เลวนี่" เขายกยิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ยเชิงแดกดันแฝงชื่นชมในเวลาเดียวกัน"....ถ้าไม่มีอะไรแล้วหนูขอตัวค่ะ" จีนัทหน้าตึงใส่คล้ายไม่พอใจที่เขาเอื้อนเอ่ยออกมา ที่เธอหน้าบึ้งตึงใส่ก็เนื่องจากไม่ชอบใจคำว่า 'เด็กสมบูรณ์' ความหมายของเขาคงจะสื่อถึง โลโก้ตราเด็กสมบูรณ์ซีอิ๊วขาว เธอไม่อยากให้ใครจำภาพในอดีตของเธอในเวอร์ชั่นนั้นและไม่ชอบให้ใครเอาอดีตของเธอมาล้อเช่นนี้"ผอมแล้วสวยนะ" การันต์เลื่อนใบหน้าเข้าไปกระซิบข้างพวงแก้มนวล"คะ?" จีนัทชะงักตกใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเอ่ยชมเธอ แม้จะเอ่ย
บทที่ 27"สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่ลีวาย" จีนัทยิ้มหวานพลางยื่นกล่องของขวัญในมือมอบให้ลีวาย ผู้คนจำนวนหนึ่งภายในงานเลี้ยงยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพของลีวายและจีนัทอย่างถือวิสาสะ"สุขสันต์วันเกิดค่ะ....พี่ชาย" ชามุกจงใจเน้นย้ำคำว่า 'พี่ชาย' ให้เข้าไปกระแทกใจของลีวาย ทำให้ลีวายชะงักหันไปสบตากับชามุกที่ยืนอยู่ด้านหลังของจีนัท ชามุกเดินเข้าไปยืนข้างๆ จีนัท ยื่นกล่องของขวัญในมือให้ลีวายที่กำลังจะโอบเอวคอดกิ่วของจีนัท ลีวายรับกล่องของขวัญจากชามุกพลางดึงมือหนาออกจากเอวคอดของจีนัท เลื่อนมือขึ้นไปโอบไหล่จีนัทแทน ก่อนจะหันไปคุยกับจีนัทต่ออย่างหวานชื่น"มองใหญ่เลยนะไอ้เวร" คิมทันเอ่ยทักท้วงการันต์ที่เอาแต่จ้องมองจีนัทไม่วางตา "เมื่อก่อนไม่เห็นมึงจะสนใจมอง พอน้องสวยแล้วหวงเหรอวะ" "หวงเหี้ยไรมีอะไรต้องหวง....ก็แค่เด็กข้างบ้าน" การันต์เอ่ยราวกับไม่แยแสพลางดึงสายตากลับมา"แกคิดแบบนี้จริงๆ เหรอ" เป็นน้ำหนาวที่เอ่ยแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาท"รำคาญ" การันต์ชักสีหน้าใส่"หึงเหรอ...หรือว่าแค่หวง""เมื่อไหร่มึงจะเลิกตามจองเวรกูสักที""ก็เมื่อที่แกเลิกปากแข็งล่ะมั้ง" น้ำหนาวตอบกลับอย่างทะเล้นก่อน