บทที่ 15 เหมยฮวาชิง

หลังจากที่ส่งหลิวลี่เซียนขึ้นรถม้ากลับจวนไปแล้ว จ้าวจิ้งเทียนก็กลับเข้าไปในหอเสี่ยวเอ้ออีกครั้ง เพื่อพบกับใครบางคน

"ท่านตามข้ามาด้วยเหตุใด ท่านเหมยไป๋อวี้"

จ้าวจิ้งเทียนมองชายตรงหน้าด้วยแววตาเย็นเยียบ

เหมยไป๋อวี้ เขาคือซื่อจื่อผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของจวนโหวตระกูลเหมย ท่านปู่ของเขาเป็นทหารร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับเสด็จปู่ของจ้าวจิ้งเทียน หรือก็คือฮ่องเต้องค์ก่อนที่เสด็จสวรรคตไปนานแล้ว ส่วนบิดาของเขาเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด เมื่อไม่นานมานี้ตัวของเหมยไป๋อวี้เองก็ได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าองครักษ์หน่วยสืบสวนของวังหลวง

ด้วยความดีความชอบทำให้ตระกูลเหมยได้รับพระราชทานเป็นจวนโหวสืบต่อมาจนถึงปัจจุบัน เป็นตระกูลที่กุมอำนาจทางการทหารเอาไว้ไม่น้อย และอาสาวของเขา นามว่าเหมยเหยาก็ได้เข้าวังหลวงถวายตัวและได้เป็น มเหสีรองเหมย อำนาจในวังหลังรองมาจากจ้าวฮวงโหวเสด็จแม่ของจ้าวจิ้งเทียน

ถึงแม้ตระกูลเจินของจ้าวจิ้งเทียนจะไม่ได้กุมอำนาจทางทหารเอาไว้ในมือเท่าตระกูลเหมย แต่บัณฑิตและทหารลับจำนวนไม่น้อยก็ถูกเขาฝึกฝนไว้ใช้งานไม่ได้ด้อยไปกว่าตระกูลเหมย

มเหสีรองเหมยเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้องค์ปัจจุบันไม่น้อย ทำให้เหมยไป๋อวี้ได้รับผลประโยชน์ไปด้วย

"องค์รัชทายาทเสด็จออกมานอกพระราชวัง มาพบหญิงงามนางนั้นหรือ"

"ไม่ใช่เรื่องที่ท่านต้องรู้"

จ้าวจิ้งเทียนมองหน้าเหมยไป๋อวี้ด้วยความไม่ชอบใจ เหมยไป๋อวี้ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

"หรือว่าท่านจะตามมาดูว่าที่พระชายาองค์รัชทายาทพลอดรักกับชายอื่น"

"นี่เจ้า!!!"

จ้าวจิ้งเทียนพุ่งตัวเข้าไปกดลำคอของเหมยไป๋อวี้เอาไว้ ก่อนจะค่อยๆ ระงับโทสะที่มี ครั้งนี้เขาพลาดไปไม่ระวังทำให้เปิดช่องโหว่ให้คนชั่วคนนี้ได้

"หม่อมฉันรู้สึกเจ็บปวดใจแทนพระองค์ยิ่งนัก ถ้าหากเรื่องนี้รู้ถึงฝ่าบาท คงจะเสื่อมเสียพระเกียรติไม่น้อย"

"อย่าคิดนำเรื่องนี้ไปพูดต่อ ข้าไม่ไว้ชีวิตเจ้าแน่ ถึงแม้เจ้าจะเป็นคนโปรดของเสด็จพ่อข้าก็ตาม" 

"ได้พ่ะย่ะค่ะ แต่หม่อมฉันต้องการข้อแลกเปลี่ยน" 

"ข้อแลกเปลี่ยนอันใด" 

"เปลี่ยนตัวว่าที่พระชายาเอกองค์รัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ" 

จ้าวจิ้งเทียนมองเหมยไป๋อวี้ ก่อนจะสบถเสียงเฮอะในลำคอ

คิดว่าข้าไม่รู้เหรอว่าเจ้าคิดจะทัดทานอำนาจเสด็จแม่ของข้า เจ้าต้องการให้น้องสาวเจ้า เหมยฮวาชิง เข้ามาสืบเรื่องราวในตำหนักของข้า

"มีมเหสีรองเหมยยังไม่พอใจเจ้าอีกหรือ ถึงต้องการให้มีจ้าวฮวงโหวองค์ใหม่อีก"

เหมยไป๋อวี้ยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะมองจ้าวจิ้งเทียนด้วยแววตาที่สมเพชอย่างเห็นได้ชัด

"ทุกวันนี้มีฎีกายื่นขอปลดพระองค์ไม่เว้นวัน ถ้าหากเรื่องนี้แพร่ออกไปเชื่อว่าคงไม่อาจรักษาชื่อเสียงและชีวิตของตระกูลเจินเอาไว้ได้ โทษหลอกลวงเบื้องสูงช่างน่ากลัวนัก"

จ้าวจิ้งเทียนกัดฟันกรอด เขาพอรู้เรื่องราวของเจินเซียงมาสักระยะแล้ว เขาเองกำลังคิดหาวิธีแก้ปัญหานี้และหาทางเจรจากับเสด็จแม่ แต่ไม่คิดว่าตระกูลเหมยจะรู้เรื่องนี้เข้า

"ขอพระองค์โปรดทรงพิจารณาด้วยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมขอกราบทูลลา"

เหมยไป๋อวี้โค้งกายทำความเคารพเขาก่อนจะก้าวเดินออกไป

จวนโหว ตระกูลเหมย

"เป็นเรื่องจริงหรือ ชิงฮุ่ย"

"เจ้าค่ะคุณหนูรอง"

เหมยฮวาชิง บุตรสาวคนรองของเหมยไป๋ชิง หัวหน้าผู้บัญชาการทหารสูงสุดของวังหลวง นางเป็นน้องสาวเพียงคนเดียวของเหมยไป๋อวี้

เหมยฮวาชิงยกยิ้มที่มุมปากพลางยกถ้วยชาขึ้นมาจิบด้วยสีหน้าอารมณ์ดีไม่น้อย นางเฝ้ารอหาจุดเป็นจุดตายของเจินเซียง เพื่อที่จะเขี่ยนางให้พ้นจากเสี้ยนหนามหัวใจ

เหมยฮวาชิงหลงรักจ้าวจิ้งเทียนตั้งแต่แรกพบ เมื่อครั้งที่นางไปพบกับมเหสีรองเหมย หรือก็คือท่านอาของนางเมื่อสองปีก่อน ถึงแม้ใครจะว่าเขาเป็นปีศาจ แต่ในสายตาของนางบุรุษผู้นี้ช่างน่าหลงใหลยิ่งนัก

"ข้าจะไปพบท่านอาในวังหลวง เจ้าเตรียมตัวให้ข้าที"

"แต่คุณหนูเพิ่งเข้าวังไปเยี่ยมพระมเหสีรองเหมยเมื่อสองวันก่อนนะเจ้าคะ เกรงว่าจะไม่เหมาะ"

ประโยคหลังของชิงฮุ่ยเบาลงจนแทบไม่ได้ยิน แต่เหมยฮวาชิงกลับมองนางด้วยสายตาเย็นเหยียบ

บุคคลภายนอกต่างคิดว่าคุณหนูเหมยฮวาชิงแห่งจวนโหวดูเป็นคุณหนูผู้เรียบร้อยอ่อนหวาน นางอ่อนโยนอย่างยิ่งและมีจิตใจเมตตา นั่นเป็นเพียงภาพลักษณ์ภายนอกยามอยู่นอกจวน

แต่ด้านมืดของเหมยฮวาชิงน่ากลัวเพียงใด ชิงฮุ่ยรู้ดีกว่าใครทั้งหมด!

เมื่อสองปีก่อน อนุภรรยาของเหมยไป๋ชิงผู้หนึ่งเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมาเพราะแอบเทน้ำแกงคุมกำเนิดทิ้ง เหมยฮวาชิงจัดการทุบตีอนุผู้นั้นจนแท้งและถึงแก่ชีวิต ก่อนจะนำศพโยนทิ้งบ่อน้ำด้านหลังของจวนโหว

ต่อมาอีกหนึ่งปี มีอนุอีกคนให้กำเนิดบุตรชายนั่นคือน้องชายแท้ๆ ของนาง แต่เหมยฮวาชิงกลับใช้นิ้วมือปิดจมูกของเด็กน้อยจนตาย และตัดลิ้นของอนุภรรยาผู้นั้นทิ้งเสีย

เรื่องเหล่านี้ถูกลืมไปเสียหมดสิ้น เพียงเพราะนางเป็นบุตรสาวคนโปรดของบิดา

"เจ้าไม่มีสิทธิ์มาคิดแทนข้าว่าเหมาะสมหรือไม่"

"จะ เจ้าค่ะ!"

"อย่าทำให้ข้าโมโห หากเจ้าไม่อยากย้ายที่นอนใหม่ลงไปนอนในบ่อน้ำหลังจวนกับอนุชั้นต่ำพวกนั้น!!!“