LOGINShare
ตอนที่ 46 ยอมให้โอกาส
Last Updated:
2025-05-10 15:12:09
Latest chapter
ชิงเหมย...บุปผาซ่อนคม ตอนที่ 50 - 1 ไมตรีจากพี่...เจ้ายินดีจะรับไว้หรือไม่
“เจ้ายังไม่ต้องรีบร้อนที่จะให้คำตอบแก่พี่ก็ได้… เพราะพี่อยากให้เจ้าใช้ความรู้สึกจากข้างในมาตัดสินใจ มิใช่เพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่มีสิ่งหนึ่งที่พี่อยากจะบอกเจ้า…เจ้าคือสตรีที่เหมาะสม และคู่ควรแก่การเป็นคู่ครองของบุรุษที่ดีสักคน”เยว่อู๋ชางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ชิงเหมยจึงเงยหน้าขึ้นมองหน้าเขา พลันน้ำตาเอ่อคลอในเบ้าตาโดยไม่รู้ตัว นางไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เขาจะไม่นึกรังเกียจชีวิตที่แสนอาภัพของนาง นางพยักหน้าขึ้นลงเบาๆ ก่อนที่จะคลี่ยิ้มจางๆ ออกมาแม้วันนี้นางยังมิอาจรับไมตรีจากเขาได้ในทันที แต่นางก็มิได้ปฏิเสธเขาเฉกเช่นเดียวกับที่นางปฏิเสธผู้อื่น เสียงของดอกไม้ไฟที่ถูกจุดดังขึ้นจากอีกฝั่งของแม่น้ำ ทำให้สองหนุ่มสาวพากันหันไปมอง แสงหลากสีแตกกระจายเต็มท้องนภาสว่างไสวช่างดูงามตายิ่ง ผู้คนที่มาร่วมงานต่างพากันชื่นชมดอกไม้ไฟในค่ำคืนนี้ หนุ่มสาวหลายคู่มอบไมตรีให้แก่กันและกันอย่างชื่นมื่น มองไปที่ใดก็พบแต่คู่รักเยว่อู๋ชางมองเสี้ยวของดวงหน้างาม ที่กำลังแหงนมองดอกไม้ไฟบนท้องนภา นัยน์ตากลมของนางกระจ่างใสราวกับนัยน์ตาของเจ้าแมวตัวน้อยๆ ที่อาศัยอยู่ในสำนักมือปราบ เขามองแล้วนึกเอ็นดูยิ่งนัก มื
ชิงเหมย...บุปผาซ่อนคม ตอนที่ 50 ไมตรีจากพี่...เจ้ายินดีจะรับไว้หรือไม่
ชิงเหมยเงยหน้าขึ้นสบตากับชายหนุ่ม เพราะนางเห็นว่าเขานั้นนิ่งเงียบไปเนิ่นนาน จนนางนึกประหลาดใจ หากมิใช่เรื่องพ่อค้าทาสแล้ว เขายังจะมีเรื่องสำคัญอันใด ที่อยากจะพูดคุยกับนางอีกเช่นนั้นหรือ หรือว่าจะเป็นเรื่องของท่านย่า ทว่าคิดไปคิดมาก็ไม่น่าจะใช่ เพราะยามนี้ท่านย่ามีสุขภาพที่แข็งแรงดี อีกทั้งยังส่งข่าวมาหานางบ่อยครา“เหมยเอ๋อร์…” เสียงทุ้มดังขึ้นในที่สุด พร้อมกับสายตาอบอุ่นอ่อนโยนที่ทอดมองมายังนาง“จะ…เจ้าคะ” ชิงเหมยขานรับพร้อมสบตากับเขาแม้ว่าหัวใจดวงน้อยของสาววัยแรกแย้มจะเต้นแรงราวกับว่า มันจะกระเด็นหลุดออกจากอกนางเสียให้ได้ แต่ทว่านางกลับไม่ยอมหลบตาเขาอีก เพราะเกรงว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะไม่ยอมพูดเรื่องที่เขาต้องการจะพูดออกมาเสียที“พี่แอบมีใจให้สตรีผู้หนึ่งมานานหลายปีแล้ว แต่พี่ไม่กล้าที่จะบอกนาง เพราะเกรงว่านางจะไม่ได้มีความรู้สึกใดๆ ให้พี่” หัวใจที่เคยเต้นแรงก่อนหน้า มายามนี้กลับรู้สึกว่ากำลังถูกบีบรัดด้วยถ้อยคำของเขา ชิงเหมยไม่เข้าใจความรู้สึกของตนเอง ท่านพี่ชางมีสตรีที่ชอบอยู่แล้ว นางควรที่จะรู้สึกยินดีกับเขามิใช่หรอกหรือ แล้วเหตุใดนางถึงได้รู้สึกเจ็บปวดใจเช่นนี้“ท่านพี่ชางเป็นบุรุษ
ชิงเหมย...บุปผาซ่อนคม ตอนที่ 49 - 1 งานโคมไฟปีนี้ช่างแตกต่าง
ชิงเหมยพาเด็กๆ เดินเที่ยวชมร้านรวงต่างๆ ภายในงานค่ำคืนนี้ จนไปหยุดอยู่ที่ร้านขายขนมของท่านยาย วันนี้ร้านขนมของซุนฉีได้ทำขนมบัวลอยแจกจ่ายให้แก่พวกขอทานไร้บ้าน ทำให้บรรยากาศหน้าร้านดูคึกคักจนผิดหูผิดตา ยามนี้สหายสนิททั้งสองของนาง กับน้องสาวคนสนิทรอคอยชิงเหมยอยู่ก่อนแล้วครั้นได้พบหน้าสหายและน้องสาวคนสนิทที่นัดหมายกันเอาไว้ ชิงเหมยจึงชักชวนทุกคนให้ไปเดินเที่ยวชมการละเล่นของค่ำคืนนี้ จากนั้นค่อยพากันไปชื่นชมพลุที่ริมแม่น้ำซีหวง และปล่อยโคมเพื่อเป็นสิริมงคลแก่ชีวิต หลิวหลูซินและเซี่ยซูฉีต่างพากันนึกเอ็นดูน้องๆ ทั้งสองของชิงเหมย เพราะทำให้พวกนางนึกถึงตนเองที่เคยอยู่ในวัยเพียงเท่านี้ ที่รู้สึกตื่นตาตื่นใจไปกับบรรยากาศในงานโคมไฟหนแรก“ญาติผู้น้องทั้งสองของเจ้า สอบเข้าสำนักศึกษาได้แล้วใช่หรือไม่” หลิวหลูซินเอ่ยถามชิงเหมยออกมาในขณะที่กำลังเดินเคียงข้างกันไป“ใช่…มีข้าเป็นถึงอาจารย์คอยอบรมสั่งสอนให้ มีหรือที่จะสอบไม่ผ่าน”ชิงเหมยกล่าวราวกับว่ากำลังโอ้อวดตนเอง ทว่าสหายสนิททั้งสองต่างก็รู้ดี ว่าชิงเหมยนั้นเป็นคนที่ชอบพูดจาโผงผางตรงไปตรงมา ยามที่อยู่ต่อหน้าสหายสนิทเช่นพวกนาง แต่ถ้าเป็นผู้ใหญ่ชิงเหม
ชิงเหมย...บุปผาซ่อนคม ตอนที่ 49 งานโคมไฟปีนี้ช่างแตกต่าง
เทศกาลหยวนเซียวของหมู่บ้านซานฉีในปีนี้ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ บรรดาร้านค้าและโรงเตี๊ยมทุกแห่ง พากันประดับตกแต่งด้วยโคมไฟรูปร่างต่างๆ ค่ำคืนนี้ตระกูลซุนพาลูกหลานออกไปเที่ยวชมดอกไม้ไฟ และโคมไฟภายในงานด้วยเช่นกัน ซุนฉี ซุนเฉียว หลิวเวย และสาวรับใช้ผู้ติดตาม พากันแวะไปไหว้พระที่อารามฟงอวิ๋นก่อน ปล่อยให้ชิงเหมยพาเด็กๆ ล่วงหน้าไปเที่ยวชมโคมไฟที่ตลาดซานฉีกันก่อน“ปล่อยให้ไปกันลำพังเช่นนั้น เด็กๆ จะไม่เป็นอันใดกันแน่หรือเจ้าคะ…ท่านป้า” หลิวเวยเอ่ยถามซุนฉีออกมาด้วยความเป็นห่วง“นั่นสิเจ้าคะท่านพี่หญิงใหญ่ ปล่อยให้ไปกันเองเช่นนั้น จะไม่มีเรื่องอันตรายเกิดขึ้นแน่หรือเจ้าคะ”ซุนเฉียวเองก็นึกเป็นห่วงหลานๆ ไม่แพ้กัน เพราะถึงแม้ชิงเหมยจะเติบโตจนถึงวัยที่จะออกเรือนได้แล้ว แต่ถึงเยี่ยงไรนางก็ยังคงเป็นเด็กสาวในสายตาของนางอยู่ดี สาวรับใช้ที่คอยติดตามดูแลแม้จะดูพึ่งพาได้ แต่ถ้าหากพบเจอกับเรื่องที่ยากจนเกินแก้ไขขึ้นมาแล้วจะทำเยี่ยงไรกัน“ไปกับพี่หญิงใหญ่ของพวกเขา มิมิอันใดให้ต้องเป็นห่วงนักหรอก เหมยเอ๋อร์เองนางก็โตพอที่จะดูแลน้องๆ ได้แล้ว”ซุนฉีกล่าวก่อนที่นางจะลงจากรถม้า จากนั้นนางจึงเดินนำหน้าน้องสาวและ
ชิงเหมย...บุปผาซ่อนคม ตอนที่ 48 - 1 เป็นห่วง
“โถ่…ท่านย่า นางจะต้องรู้สึกเจ็บปวดใจมากเพียงใด ที่รู้อยู่แก่ใจว่าบุตรชายที่เหลืออยู่เพียงคนเดียว บุตรชายที่นางหวังพึ่งพายามแก่ชรา ร่วมมือกับลูกสะใภ้คิดทำร้ายนาง” ชิงเหมยนึกสงสารและเห็นใจผู้เป็นย่าขึ้นมาทันใด แม้นชีวิตของผู้เป็นย่าจะสุขสบาย เกิดในตระกูลขุนนางมียศสูงศักดิ์ แต่หาได้พบกับความสุขใจที่แท้จริงไม่ บุตรที่สมควรกตัญญูรู้คุณกลับเนรคุณ กล้าแม้กระทั่งคิดร้ายต่อมารดาผู้ให้กำเนิด เยว่อู๋ชางรินน้ำชาพลางดันถ้วยชาไปตรงหน้านาง “ดื่มน้ำชาก่อนเถิด… ที่พี่มาวันนี้เพราะมีเรื่องสำคัญอยากจะมาปรึกษากับเจ้า” ชิงเหมยพยักหน้าขอบคุณเขาแล้วยกถ้วยชาขึ้นมาจิบ ก่อนที่นางจะเอ่ยปากถามเขาออกมา “เชิญท่านพี่กล่าวมาเถิดเจ้าค่ะ” “เรื่องพวกพ่อค้าทาสที่หนีการจับกุมไปได้เมื่อสองปีก่อนน่ะ…พวกมันกำลังจะกลับมาทำการค้าทาสกันอีกครา หลังจากที่งานเทศกาลหยวนเซียวผ่านพ้นไป”
ชิงเหมย...บุปผาซ่อนคม ตอนที่ 48 เป็นห่วง
ณ ศาลากลางน้ำด้านหลังร้านเหลาของตระกูลหลิว ยามนี้มีชายหนุ่มรูปงามที่สวมใส่อาภรณ์เป็นผ้าเนื้อดี บ่งบอกว่าเป็นคุณชายจากตระกูลสูงศักดิ์ตระกูลใดตระกูลหนึ่ง กำลังนั่งจิบน้ำชารอคอยแขกคนสำคัญอยู่อย่างใจเย็น พร้อมทั้งพูดคุยกับจิ้นซู่ ลูกน้องคนสนิทของเขา เกี่ยวกับเรื่องของพ่อค้าทาส ที่พวกเขากำลังตามสืบอยู่ เบาะแสที่เขาได้รับมาเมื่อไม่กี่วันก่อนที่เขาจะเดินทางมาเยือนหมู่บ้านซานฉี นั่นก็คือจะมีการค้าทาสเกิดขึ้นอีกครา หลังจากเทศกาลหยวนเซียวประจำปีนี้ และสถานที่ที่พวกพ่อค้าทาสเลือกใช้นั่นก็คือ แม่น้ำหวงซีที่กั้นกลางระหว่างสองเมืองอย่าง เมืองถิงฮวาและเมืองถิงซา "คุณชายรองขอรับ ท่านยังสงสัยท่านลุงของแม่นางชิงอยู่หรือไม่ขอรับ" จิ้นซู่เอ่ยถามออกมาหลังจากที่รินน้ำชาให้คุณชายของตน “แน่นอนสิ…เจ้าจำชายผู้นั้นมิได้แล้วหรือ” เยว่อู๋ชางตอบลูกน้องคนสนิทก่อนที่จะถามออกมา จากนั้นจึงยกถ้วยชาที่จิ้นซู่เพิ่งรินให้ขึ้นมากระดกในคราเดียว “ผู้ใดกันหรือขอรับ” จิ้
ชิงเหมย...บุปผาซ่อนคม ตอนที่ 47 - 1 ลืมหน้าพี่ไปแล้วหรือยัง
“แล้วนี่พวกเจ้ากำลังจะพากันออกไปที่ใดรึ”เขาถามเพราะเห็นว่านางกำลังจะออกไปข้างนอกพร้อมกับเด็กทั้งสอง และสาวรับใช้ทั้งสี่ ที่คอยทำหน้าที่ติดตามรับใช้ชิงเหมย และญาติผู้น้องทั้งสองของนาง“อ่อ…ข้ากำลังจะพาเด็กๆ ออกไปเที่ยวชมตลาดซานฉีกันน่ะเจ้าค่ะ เพราะหลายวันมานี้พวกเขาทำตัวดี ตั้งใจศึกษาและอ่านตำรากันอย่างขะมักเขม้น วันนี้ข้าจึงได้อนุญาตให้พวกเขาพักจากการอ่านตำราได้ เลยตั้งใจว่าจะพาไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาชมสิ่งภายนอกตอบแทนความตั้งใจของเด็กๆ น่ะเจ้าค่ะ” ชิงเหมยตอบหัวหน้ามือปราบหนุ่มพลางหันไปมองหน้าเด็กทั้งสองด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ทั้งนางและเด็กๆ ต่างก็พากันเก็บตัวอยู่แต่ภายในจวนตระกูลซุนเสียส่วนใหญ่ มีบ้างในยามค่ำคืนที่ชิงเหมยจะแอบหลบออกไปที่เรือนรั้วไผ่ เพื่อไปพบกับพี่หญิงจูหราน เจ้าของเรือนรั้วไผ่ที่นางเคยได้ยื่นมือให้ความช่วยเหลืออีกฝ่ายเมื่อหลายปีก่อน อีกทั้งนางเองก็อยากจะรู้ถึงเรื่องราวของพวกพ่อค้าทาส ที่ในระหว่างนี้ก็เหมือนพวกมันกำลังจะกลับมาลักลอบซื้อขายทาสกันอีกครา หลังจากที่โดนพวกท่านพี่ชางปราบปราม จนเงียบหายไปนานถึ
ชิงเหมย...บุปผาซ่อนคม ตอนที่ 47 ลืมหน้าพี่ไปแล้วหรือยัง
หนึ่งเดือนต่อมาหลังจากที่ซุนเฉียวและลูกหลานของนาง ได้เข้ามาอาศัยอยู่ร่วมจวนกับซุนฉีและชิงเหมย เหตุการณ์ในแต่ละวันก็ดูผ่านไปอย่างสงบสุขดี ซุนฉีและซุนเฉียวได้พูดคุยกันมากขึ้น ทำให้ความอิจฉาริษยาภายในใจของผู้เป็นน้องสาวที่เคยมี กลับกลายเป็นความรู้สึกผิด พี่สาวของนางนั้นช่างแสนดี จิตใจดีและมีเมตตากว่านางยิ่งนักชิงเหมยเองก็เป็นเด็กที่น่ารักน่าเอ็นดู หลานสาวผู้นี้นั้นเก่งไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการอ่านหรือเขียนอักษร การเล่นดนตรีหรือเล่นหมากล้อม ชิงเหมยยอมถ่ายทอดความรู้ของนางให้แก่เหลียงชีและเหลียงเจียอย่างไม่อิดออด จากที่ซุนเฉียวเคยนึกอิจฉา ยามนี้นางกลับรู้สึกภูมิใจแทนพี่สาวยิ่งนัก ที่มีหลานสาวรู้ความและเป็นเด็กดีเช่นนี้“เด็กๆ อ่านอักษรคล่องขึ้นบ้างหรือยังล่ะหลานสะใภ้” ซุนฉีเอ่ยถามหลานสะใภ้ออกมาในขณะที่นาง ซุนเฉียวและหลิวเวยกำลังนั่งเย็บปักอาภรณ์อยู่ภายในเรือนรับรอง“เจ้าค่ะท่านป้า… ต้องขอบน้ำใจเหมยเอ๋อร์ยิ่งนักเจ้าค่ะ ลูกๆ ทั้งสองของข้าก้าวหน้าขึ้นมากทีเดียว ยิ่งกับเจียเอ๋อร์ที่แต่ก่อนอ่านอักษรไม่ออกแม้แต่ตัวเดียว บัดนี้นางกลับอ่านตำราได
ชิงเหมย...บุปผาซ่อนคม ตอนที่ 46 ยอมให้โอกาส
เหลียงจงรู้สึกซาบซึ้งที่ท่านป้าเข้าใจในตัวเขา เข้าใจมากกว่าผู้เป็นบิดาและมารดา เข้าใจมากกว่าผู้ที่ขึ้นชื่อว่าปู่ว่าย่าเขาเสียอีก ชายหนุ่มวัยสามสิบกลางๆ น้ำตาซึม หลิวเวยรู้สึกดีใจกับสามี ที่เขาจะได้ทำในสิ่งที่เขาชื่นชอบเสียที ตระกูลของนางก็ค้าขายจนร่ำรวยมาก่อน หาได้มีผู้ใดเป็นขุนนางไม่ ก็ยังมีกินมีใช้ไม่เห็นมีผู้ใดอดตายตระกูลเหลียงนั้นดูถูกพวกพ่อค้า แต่สุดท้ายหลานชายคนรองอย่างเหลียงจง ก็ได้แต่งงานกับบุตรีจากตระกูลพ่อค้าเช่นนาง เพียงแต่บิดามารดาของนางเลือกที่จะละทิ้งนาง เพียงเพราะไม่ชอบตระกูลเหลียง การแต่งงานกับเหลียงจงนั้น สำหรับนางถือว่าเกิดขึ้นจากความรัก จึงได้ตัดสินใจที่จะติดตามเขาไปตลอดชีวิตไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ก็ตาม หากมารดาสนับสนุนเขาในยามที่ตระกูลเหลียงยังรุ่งเรือง มีหรือที่ชีวิตของพวกนางต้องมาตกระกำลำบากเช่นนี้“จงเอ๋อร์จะไม่มีวันลืมในความเมตตาของท่านป้าเลยขอรับ ไม่ว่าท่านป้าต้องการให้ข้าทำสิ่งใด โปรดเอ่ยปากมาได้เลย หลานผู้นี้จะยอมทำทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อเป็นการตอบแทนท่านป้าอย่างสุดกำลัง” ซุนฉีหัวเราะออกมาเบาๆ ทำให้บรรยากาศตึงเครียดที่เกิดขึ้นก่อนหน้าผ่อนคลายลงนางพอจะมองออกว่าห
You may also like
ข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.3K viewsแม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.5M viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน7.7K viewsฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ29.7K viewsฮูหยินแม่ทัพใหญ่..สายลุย
กระต่ายหยก1.0K viewsพระรองตัวร้ายย่อมคู่กับตัวประกอบอย่างข้า
วอลจู691 viewsยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน86.7K viewsปรปักษ์รักท่านแม่ทัพ
ceres127 views
