ทำโทษเด็กดื้อ

การจูบที่เนิ่นนาน เหมือนกับกระชากวิญญาณของอัญชันให้หลุดลอยออกจากร่างแววตาระยิบระยับหยาดเยิ้มจ้องมองประสานกันหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้ง

อินทรีย์ถอนจูบออก แล้วกดจมูกโด่งลงไปบนซอกคอขวาขบเม้มเบา ๆ พอให้อัญชันรูสึกเจ็บแปล็บ ๆ เหมือนเป็นการลงโทษเด็กดื้อไปในตัว

"พะ พ่อคุ้ม อย่ากัดนะจ๊ะ ฮืม อัญชันเจ็บ.!"

อัญที่ถูกเอารัดเอาเปรียบเอาแต่ใจโดยคนตัวโตเพราะไม่พอใจในคำตอบที่เธอตอบ

"ข้าไม่กัดหรอก แต่ข้าจะเปลี่ยนเป็นเลียหัวนมที่ตั้งแข็งชูชันจนทะลุกระโจมอกเอ็งแล้ว ฮืม เด็กดื้อ... "

อินทรีย์เลื่อนจมูกมาถูไถกลางร่องอกอวบอิ่มที่นุ่มนิ่ม กลิ่นหอมอ่อน ๆ ยังเยาว์เชื้อเชิญเสียเหลือเกิน

"พ่อ อย่านะ ฮืม ไม่เอาแบบนี้"

อัญที่แผลเก่ายังไม่ทันจะหาย เหมือนจะโดนทำแผลให้ใหม่เสียแล้ว

"เอ็ง อยากดื้อกับข้า ทำไม ฮึ ..! ดูซิว่านมเอ็งอร่อยไหม ขอข้าชิมอีกทีนะ เด็กดื้อ.."

อินทรีย์ไม่พูดเปล่า กระชากกระโจมอกของอัญชันออก เผยให้เห็นเต้าอวบอิ่มใหญ่โต และยอดจุกปทุมสีชมพูหวาน ชูชันราวกับเชื้อเชิญให้เขาพุ่งเข้าหา

อินทรีย์ใช้ปากหนาก้มลงไปดูดดึงราวกับเด็กหิวนม ไม่พอใจอินทรีย์ใช้สองมือหนา รวบสองเต้าให้มาอยู่ตรงกลาง

แล้วลงลิ้นที่จุกสีชมพูหวา