All Chapters of ดวงใจอินทรีย์: Chapter 1 - Chapter 10

"เมื่อไหร่พี่จะหยุดสักที..!พี่ทองอิน บ้านเราจะไม่เหลืออะไรจะให้พี่เอาไปจำนำได้อีกแล้วนะ"นางนวลเมียที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับทองอินมาตลอดหลายสิบปี จนมีแก้วตาดวงใจอย่างอัญชันที่ตอนนี้อายุ 12 ปีแล้ว"มึงจะบ่นทำไมนักหนาวะ กูก็แค่อยากจะพักผ่อนอยู่กับพวกมึงก็ไม่มีอะไรดี พวกมึงมีปัญญาหาเงินเข้าบ้านก็แค่เศษเงิน พวกมึงมีปัญญาหาเงินเหมือนกูหรือเปล่าล่ะ"ไอ้ทองอินโวยวายเมียรักอย่างนางนวล เพราะไม่มีเงินเอาไปเล่นการพนันอีก"พี่ก็หยุดเสียทีเถิด พี่ดูลูกเราสิ อัญชันโตขึ้นทุกวันพี่จะให้ลูกมันทำตัวเช่นไร ไปที่ใดก็มีแต่คนตราหน้าว่ามีพ่อขี้เหล้าติดการพนันเช่นนี้เพี้ยะ ..! เสียงตบหน้าฉาดใหญ่ตบกระทบอย่างแรงบนใบหน้าของนางนวล ใบหน้าเล็ก ๆ ถึงกับขึ้นเป็นรอยนิ้วมือแดงบนใบหน้า เมื่อทองอินผัวที่ตนรักและให้ทั้งชีวิตทำร้ายร่างกายมาโดยตลอด ทุกครั้งที่ไม่มีเบี้ยไปซื้อสุราหรือเล่นการพนันทองอินจะโมโหร้ายถึงกับตบตีนวลทุกครั้งและนวลก็อดทนเพราะรักลูกสาวไม่อยากให้กำพร้าพ่อ"พี่...!! ฮึก ...ฮื่อ"นางนวลถึงกับตวาดลั่นเมื่อความเจ็บปวดที่กระทบบนใบหน้าอย่างแรง นวลใช้มือเรียวเล็กกุมไปที่ใบหน้าด้วยความเจ็บแสบ ควมเจ็บปวดบนใบหน้ามันย

"พี่อินทรีย์ข้าได้ข่าวว่าจะมีโจรมาปล้นวัวปล้นควายที่หมู่บ้านเราอีกแล้ว เราจะทำเช่นไรดี"ไอ้สนลูกน้องมือขวาของอินทรีย์หรือพ่อคุ้มแห่งเมืองโคราช ถึงแม้หมู่บ้านจะไม่ใหญ่มากมายนักแค่ 100 กว่าหลังคาเรือน ที่อยู่ภายใต้การดูและคุ้มครองของ พ่อคุ้มอินทรีย์ผู้คนต่างนับหน้าถือตา"ถ้างั้นมึงก็เตรียมลูกสมุนของเราให้พร้อมอาวุธทั้งหมดที่เรามีมึงตรวจตราให้ดี อย่าให้ขาด"ใบหน้าเรียบเฉยที่นั่งขัดปืนอยู่บนแคร่ สั่งงานลูกน้องโดยไม่มองหน้าเพราะเขาชินชากับการอยู่กับพื้นผาหน้าไม้ซะแล้ว"ได้พี่อินทรีย์ ฉันจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย"ไอ้สนที่ได้รับคำสั่งก็รีบวิ่งแจ้นไปบริเวณที่ฝึกอาวุธและคลังอาวุธที่อยู่ในสุดของหมู่บ้าน เข้าถึงยากที่สุดเพื่อป้องกันการปล้นคลัง"พ่อคุ้มอินทรีย์จ๊ะ กระแตเตรียมข้าวกับแกงไว้ให้ที่เรือนของข้า แล้วก็มีเหล้าหมักชั้นดีอีกไหหนึ่งคืนนี้ พ่อคุ้มอินทรีย์จะมาหาข้าหรือเปล่าจ๊ะ"เสียงของนางกระแตหญิงหม้ายผัวตายแต่ไม่มีลูกติดที่พ่อคุ้มมักจะเรียกมานวดแล้วก็ให้อัดกลับไปเสมอ"ใครใช้ให้มึงมาทำอะไรที่นี่อีกระแต"พ่อคุ้มหยุดมือจากการนั่งขัดปืนปรายตาไปมองร่างบางที่นุ่งกระโจมอกพร้อมกับผ้าถุงเก่าๆ แต่ง

"พ่อทำไมพ่อพูดอย่างนั้นล่ะ พาแม่ไปหาหมอที่ตัวเมืองสิจ๊ะ ฮื่ิอ" อัญชันร้องไห้สะอึกสะอื้นจนหน้าเขียวหน้าแดง ผู้เป็นแม่น้ำลายฟูมปากและค่อย ๆ จากไปอย่างสงบจนลมหายใจเฮือกสุดท้าย"แม่...!!!! ฮึก ฮื่อ แม่ แม่อย่าทิ้งอัญชันแบบนี้สิจ๊ะอัญชันจะอยู่ยังไง ถ้าอัญชันไม่มีแม่"อัญชันร้องไห้ฟูมฟายกอดศพของมารดาไม่ยอมปล่อยไอ้ทองอินที่เห็นว่านางนวลสิ้นใจเสียแล้วแทนที่มันจะฝังศพเมียให้ดี มันกลับปล่อยทิ้งศพของอีนวลไว้ที่ป่าโดยไม่แยแส และรากอัญชันที่มีไข้ขึ้นสูงเดินทางต่อทันที"พ่อปล่อยข้านะ ข้าจะอยู่กับแม่ ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ ข้าไม่ไปไหนกับพ่อทั้งนั้น"อัญชันโวยวายทำตัวดื้อดึงไม่ยอมเดินไปกับไอ้ทองอินทร์แม้แต่ก้าวเดียวไปทองอินขี้โมโหจนเลือดขึ้นหน้า ตบเข้าไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของนางอัญชันจนเลือดซิบพร้อมกับชี้หน้ากรนด่าต่างๆนานา"มึงฟังกูนะอีอัญชัน แม่มึงอีนวลมันตายห่าไปแล้วแต่กูนี่พ่อมึง ยังมีชีวิตอยู่ มึงจะให้ไอ้พวกเวรนั่นมากระทืบกูหรือยังไง..!" "ถ้ามึงยังดื้อดึงไม่ไป กูจะมัดมึงไว้กับศพแม่มึงที่นี่แหละ ให้เสือคาบไปแดกเลย อีลูกเวร"ไอ้ทองอินที่ไม่มีแม้แต่พ่อ ความหลงเหลือความเป็นคนความเป็นผัวเมตตาอารีแม้แต่ศพของเ

"แล้วเรื่องที่มึงติดการพนัน จนถึงขั้นขายบ้านขาย ที่นา เอาทรัพย์สมบัติทุกอย่างไปขายแถมยังติดหนี้เขาเกือบสามร้อยบาทอีก แล้วมึงจะว่ายังไงวะ"ตาเขียวเค้นถามความจริงจากไอ้อินก็ทำท่าทีอ้ำอึ้ง"มันก็จริงนั่นแหละ แต่จะให้ฉันทำยังไงล่ะ ก็ฉันเล่นไปแล้วมันเสียไปแล้ว ฉันก็ถึงมาเริ่มต้นใหม่ที่นี่ไงจ๊ะ ลุงเขียวจะทิ้งฉันหรือขับไล่ไสส่งฉันไปที่ไหน ฉันไม่มีญาติแล้วนะลุง""อย่าลืมสิว่าฉันเป็นญาติเพียงคนสุดท้ายคนเดียวของลุงนะเนี่ย ดูสินางอัญชันก็ยังเด็กจะไล่มันไปที่ไหนอีกล่ะ"ไอ้ทองอินที่รีบเอาลูกสาวยกขึ้นมาให้ดูน่าสงสาร"มึงไม่ต้องพูดมากเลย ไอ้ทองอิน กูรู้คนอย่างมึงสันดานมันเสีย แก้ยังไงก็ไม่หาย ตั้งแต่เล็กยันโต" ลุงเขียวที่เห็นไอ้อินตั้งแต่อยู่กับพ่อกับแม่ตั้งแต่ตัวเล็กๆเขาจึงรู้สันดานหลานชายคนนี้ดี"ก่อนที่ลุงจะด่าฉัน ฉันขอเงินลุงไปจ่ายหนี้บ่อนพนันท้ายหมู่บ้านได้ไหม พอดีฉันตีไก่แพ้น่ะ"ไอ้ทองอินถึงกับเอ่ยปากขอเงินตาเขียวโดยไม่รู้สึกละอายใจ"มึงหมายความว่ายังไงวะ ไอ้ทองอิน เงินที่กูให้มึงเอาไปซื้อของให้อัญชัน มึงเอาไปเล่นการพนันจนหมดเลยรึ..?!" ตาเขียวยิ่งโมโหใหญ่เข้าไปอีก"แหม ลุงฉันก็แค่เล่นแก

ข่าวของพ่อคุ้มอินทรีย์ที่ช่วยเหลือเด็กจากโรงบ่อนแล้วรับเลี้ยงไม่รู้ว่าจะในฐานะลูกเลี้ยงหรือในฐานะอื่นแต่ก็ถือว่าเป็นคนของพ่อคุ้มอินทรีย์ จะไม่มีใครกล้าแตะต้องอัญชันอีกหากพ่อคุ้มยังมีชีวิตอยู่"ไอ้กล้ามึงเคยเห็นเด็กที่พ่อคุ้มรับเลี้ยงหรือยังวะกูอยากรู้ว่าหน้าตาเป็นยังไง ถึงได้ทำให้พ่อคุ้มรับเลี้ยงได้"ไอ้สนที่อยู่ดี ๆ ก็มีความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทั้งๆที่ปกติก็เป็นคนพูดน้อย"กูก็ไม่เคยเห็นเหมือนกันแหละมึง พ่อคุ้มให้อยู่แต่บนเรือนยังไม่เคยให้ลงมาข้างล่างเรือนเลยตั้งแต่มา""จริงหรอวะ ปกติพ่อคุ้มไม่เคยชอบเด็กหรือไม่ชอบให้ใครขึ้นไปวุ่นวายบนเรือน หากไม่มีเหตุจริง ๆ แต่มึงดูเด็กคนนี้สิวะ มาถึงก็ได้อยู่บนเรือนใหญ่แถมยังไม่เคยได้ลงมาข้างล่างด้วยนะ""กูก็คิดเหมือนมึงนั่นแหละว่ะ แสดงว่าเด็กคนนี้ต้องมีอะไรดี"ลูกน้องมือซ้ายมือขวาอย่างไอ้ต้นกล้ากับไอ้สนยืนคุยกันอยู่ที่ซุ้มอาวุธ ทั้งสองจึงอยากจะมาที่เรือนของพ่อคุ้มอินทรีย์เพื่อเห็นหน้าเด็กที่พิเศษคนนั้นอัญชันเองที่มาอยู่เรือนของพ่อคุ้มตั้งแต่เมื่อคืนเธอได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ พ่อคุ้มยังไม่มีชุดอะไรให้เธอใส่ เธอจึงใส่ได้แค่เสื้อตัวโคร่ง ๆ ของพ่