บทที่ 1362

ได้ยินว่าลู่ฉิงเสวี่ยต้องการหย่าขาดกับท่านโหว นางก็ลิงโลดยินดีเหลือจะกล่าว!

ฟ่านหัวหรงกำลังใช้สุราดับทุกข์ เห็นชุยอิงเอ๋อร์อยู่ตรงหน้า ความรังเกียจเดียดฉันท์พลันวาบผ่านแววตา

“เจ้าไสหัวไปให้พ้น!”

หากไม่ใช่เพราะชุยอิงเอ๋อร์ ลู่ฉิงเสวี่ยก็คงไม่หย่ากับเขา ลูกของพวกตนก็คงจะยังอยู่ดี!

ชุยอิงเอ๋อร์ถูกผลักกะทันหันจึงล้มลงบนพื้นในฉับพลันทันใด แววตาเต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ

คนอื่นๆ เห็นเช่นนี้ก็สบตากันอย่างอดไม่อยู่ ต่อให้โง่แค่ไหนก็สัมผัสได้ว่าเรื่องราวคงไม่ได้เรียบง่ายถึงเพียงนั้น

“จู่ๆ หัวหรงก็เป็นเช่นนี้ คงไม่ใช่ว่าลู่ฉิงเสวี่ยขอหย่าหรอกนะ?”

“เรื่องทำนองนี้คนอื่นอาจทำไม่ได้ แต่ด้วยนิสัยของลู่ฉิงเสวี่ยก็มีความเป็นไปได้ว่าจะทำเรื่องเช่นนี้ออกมาได้จริงๆ คนที่เขาชอบมากที่สุดตั้งแต่ต้นจนจบก็คือลู่ฉิงเสวี่ย”

“หากจะหย่ากันจริงๆ นั่นมิเท่ากับว่าสหายทำร้ายเขาแล้วหรือ?” เฉียนจื้อเกากล่าวด้วยสีหน้าสับสน

สวีปินโบกมือไปมา “เจ้าคิดเหลวไหลอะไรน่ะ? การหย่าไม่ใช่เรื่องมีเกียรติอันใด สกุลลู่ก็คงไม่ต้องการลูกสาวที่หย่าร้างคนหนึ่งหรอก?”

ชุยอิงเอ๋อร์ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกว่าคนเหล่านี้มองลู่ฉิงเสวี่ยผ