Share

บทที่ 1439

Penulis: จี้เวยเวย
เมิ่งฮูหยินลอบถอนหายใจ มิน่าเล่าก่อนหน้านี้พูดเรื่องแต่งงานกับชิ่นเอ๋อร์ นางไม่สนใจเลยสักนิด

วุ่นวายอยู่นาน ที่แท้ภายในใจเด็กคนนี้ก็มีคนที่เลือกไว้แล้ว แต่กลับเก็บซ่อนไว้ภายในใจอยู่ตลอด ไม่แย้มพรายออกมา นางที่เป็นมารดาล้วนไม่เคยสังเกตเห็น

หากบอกความในใจนางตั้งแต่แรก นางจะรีบหยิบยกงานแต่งนี้ขึ้นมา ไม่มีวันเกิดเรื่องมาถึงเพียงนี้แล้ว

เมิ่งชิ่นได้ยินถ้อยคำนี้ กลับรู้สึกดีขึ้นมาก อันที่จริงนางเก็บเรื่องนี้ไว้ภายในใจมาโดยตลอด ไม่เคยนึกถึงความเป็นไปได้นี้มาก่อน

จนกระทั่งครั้งนี้จู่ๆ ก็ได้ยินเรื่องนี้ รู้สึกเพียงความตกตะลึงดีใจมาอย่างกะทันหัน

ต่อให้รู้ว่าไม่เหมาะสมอยู่บ้าง แต่ครั้งแรกที่นางได้ยินก็อยากตอบตกลง...

“ท่านแม่ ท่านคิดว่างานแต่งนี้เหมาะสมหรือไม่?”

เมิ่งฮูหยินพยักหน้า “ชายหญิงโตแล้วย่อมต้องแต่งงานออกเรือน สักวันหนึ่งเจ้าต้องแต่งงาน ชายหนุ่มที่เลือกให้เจ้าก่อนหน้านี้ล้วนไม่เลว แต่ทุกคนล้วนมีข้อบกพร่อง”

“หยางอ๋องเทียบกับพวกเขาแล้ว ฐานะหน้าตาล้วนไม่แย่ ตรงข้ามกันยังเป็นอันดับหนึ่งอีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้น ข้าและซูเฟยเป็นสหายกัน ย่อมไม่ต้องกังวลเรื่องแม่สามีเจ้า”

“เรื่องอื่นยังไม่ต
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1458  

    “หยางอ๋อง หม่อมฉันไม่ทราบจริง ๆ เพคะ พวกนางเองก็มิได้พูดถึงเรื่องนี้มาก่อน หากหม่อมฉันทราบ หม่อมฉันก็คงไม่…” “ไม่อะไร?” ซ่งรั่วเจินถามกลับ “คำพูดของเจ้าเท่ากับยอมรับแล้วมิใช่หรือว่าจงใจกลั่นแกล้งรังแกเมิ่งชิ่น?” “คิดว่าตนเองมีฐานะเป็นพระชายาอ๋องถึงได้ทำตัวจองหอง ส่วนใครที่ฐานะไม่สูงเท่ากับตนเอง เจ้าก็คิดว่าจะรังแกอย่างไรก็ได้อย่างนั้นสิ?” ฉีชิงอีถึงกับสะอึก อยากจะบีบคอซ่งรั่วเจินให้รู้แล้วรู้รอด ผู้หญิงคนนี้เข้ามาแทรกได้ทุกจังหวะจริง ปิดกั้นคำพูดของนางได้อย่างสิ้นเชิง ช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก!“ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น เจ้าอย่าเจตนาบิดเบือน!” “ข้าบิดเบือน?” ซ่งรั่วเจินหมุนตัวก่อนจะมองไปยังผู้คนด้านหลัง พร้อมเอ่ยว่า “ทุกท่านล้วนได้เห็นประจักษ์กับสายตาแล้ว ทุกท่านคิดว่าคำพูดนี้ของข้ามีเจตนาบิดเบือนความหมายของนางหรือไม่?” “เมื่อก่อนข้าไม่เคยทราบเลยว่าพระชายาเหลียงอ๋องจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้ โชคดีที่คุณหนูเมิ่งกำลังจะสมรสกับหยางอ๋อง มิเช่นนั้นวันนี้ไม่รู้ว่าจะถูกรังแกหนักขนาดไหน” “ทั้งที่พระชายาฉู่อ๋องมีศักดิ์สูงกว่านาง แต่นางก็ยังอาศัยฐานะพระชายาอ๋องรังแกคนอื่น มิน่าสุขภาพร่างก

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1457  

    เสียงที่ดึงขึ้นกะทันหันดึงดูดความสนใจของทุกคนไปทันที ทุกคนหันมองไปตามต้นเสียง เสี้ยวพริบตาที่มองเห็นหยางอ๋อง ต่างก็เผยสีหน้าประหลาดใจออกมา “หยางอ๋อง?” ฉีชิงอีเห็นหยางอ๋องเข้ามา มิหนำซ้ำสีหน้ายังเต็มไปด้วยความเดือดดาล สืบเท้าขึ้นมาด้านหน้าก่อนจะดึงตัวเมิ่งชิ่นไปปกป้องด้านหลัง ในใจอดนึกสงสัยไม่ได้ นี่มันเกิดอะไรขึ้น? เมิ่งชิ่นคิดไม่ถึงว่าหยางอ๋องจะกลับมา ขณะที่แววตาเผยความประหลาดใจออกมา ในใจของนางอดนึกย้อนกลับไปไม่ได้ว่า การกระทำเมื่อครู่ของตนเองจะทำให้เขามองว่าตนเองดื้อรั้นเอาแต่ใจหรือไม่? ทว่า หยางอ๋องเพียงสำรวจมองตนเองอย่างละเอียดรอบหนึ่ง ครั้นเห็นว่านางไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร ก็คล้ายจะลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก “เจ้าปลอดภัยนะ?” เมิ่งชิ่นส่ายหน้า ตอบออกมาโดยไม่รู้ตัว “หม่อมฉันปลอดภัยดี” อูเยว่เอ๋อร์มองหยางอ๋องอีกครั้ง ความรู้สึกในใจยิ่งซับซ้อนจนอธิบายไม่ถูก นางไม่คิดว่าที่หยางอ๋องพูดเรื่องหมั้นจะเป็นเรื่องจริง เพราะเหตุนี้ถึงได้ทำให้เสด็จพี่ต้องไปอับอายขายหน้าในห้องทรงพระอักษร ยิ่งไม่คิดเลยว่าวันนี้จะบังเอิญมาเจอเขาเข้าที่นี่! “นางเหยียบเท้าพระชายาเหลียงอ๋อง คุกเข่

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1456  

    “จะให้ข้าคุกเข่าให้เจ้าหรือ เจ้าฝันกลางวันไปเถิด ไม่มีทางเสียหรอก!” เมิ่งชิ่นตอกกลับอย่างไม่ไว้หน้า “เจ้ากล้าพูดกับข้าด้วยท่าทีเช่นนี้หรือ!” ฉีชิงอีแววตาสะท้อนประกายไม่อยากเชื่อ ซ่งรั่วเจินอวดดื้อถือดีต่อหน้านางยังพอทำเนา แต่เมิ่งชิ่นมีสิทธิ์อะไรมาทำตัวจองหองต่อหน้านาง! “ชัดเจนว่าเจ้าจงใจมาหาเรื่องข้าก่อน ข้าสกุลเมิ่งถึงจะเป็นเพียงจวนแม่ทัพธรรมดา แต่ก็มิใช่ให้ผู้ใดมารังแกง่ายๆ” “หากมีปัญญา เจ้าก็ไปเข้าเฝ้าทูลขอราชโองการริบทรัพย์สินจวนแม่ทัพสกุลเมิ่งของข้าสิ!” เมิ่งชิ่นใบหน้าเขียวซีด คุณูปการของพวกเขาสกุลเมิ่งล้วนแลกมาด้วยการใช้มีดจริงปืนจริงต่อสู้อย่างสุดชีวิตในสมรภูมิรบ! บัดนี้แค่เรื่องเล็กน้อยเพียงเท่านี้ นางไม่เชื่อเด็ดขาดว่าพระชายาเหลียงอ๋องจะกล้าทำให้เรื่องลุกลามเข้าไปถึงในวัน เพราะต่อให้เรื่องมันจะบานปลายไปถึงวังหลวงจริง พวกเขาสกุลเมิ่งก็ไม่กลัว! ฉีชิงอีเบิกตากว้าง คิดไม่ถึงเลยว่าเมิ่งชิ่นจะกระดูกแข็งได้ถึงเพียงนี้! อูเยว่เอ๋อร์เห็นฉีชิงอีหน้าถอดสี ดูไม่เหลือความมั่นใจเต็มเปี่ยมเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว อดนึกรังเกียจขึ้นมาในใจไม่ได้ ไหนว่าเป็นพระชายาอ๋องผู้สูงส่ง? แค่

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1455  

    สิ้นเสียงของอูเยว่เอ๋อร์ พวกซ่งรั่วเจินสามคนหันกลับมามองทันใด ก็เห็นสีหน้าเย่อหยิ่งจองหองนั้นเข้า อูเยว่เอ๋อร์ยังคงพูดพล่ามไม่หยุด นางเคยถามเรื่องราวจากปากพระชายาเหลียงอ๋องมาก่อน บรรดาสหายคนสนิทข้างกายซ่งรั่วเจินนอกจากองค์หญิงอย่างฉู่มู่เหยาแล้ว ไม่มีผู้ใดฐานะสูงศักดิ์กว่า ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อพิจารณาจากการแต่งกายของสตรีสองคนตรงหน้าแล้ว ถึงจะเป็นทาริกาจากตระกูลเศรษฐี แต่ก็ไม่ใช่คนที่มีเชื้อสายราชวงศ์อะไร ต่อหน้าพวกนางก็เป็นแค่มดปลวกที่สมควรให้เหยียบขยี้ได้ง่ายๆ! ฉีชิงอีครั้นถูกอูเยว่เอ๋อร์เรียกสติเช่นนี้ ก็รู้สึกตัวขึ้นมาทันที ซ่งรั่วเจินมีภูมิหลังแข็งแกร่ง มิใช่คนที่ควรไปยั่วแหย่ ทว่าคนข้างกายนาง ตนเองจะชิงรังแกก่อนก็มิใช่เรื่องยาก! ในเมื่อวันนี้กล้ามาทำให้นางอับอายถึงเพียงนี้ เจ้าสองคนนี้อย่าคิดว่าจะหนีรอดไปได้สักคน! “เมิ่งชิ่น วันนี้เจ้าต้องอธิบายข้า มิเช่นนั้นเจ้าอย่าคิดว่าจะได้ก้าวเท้าออกจากร้านนี้!” “ข้าต้องให้คำอธิบายอะไรท่าน เมื่อครู่ข้าก็ขอโทษไปแล้ว หากท่านยังตามรังควานไม่เลิกแบบนี้ ก็เท่ากับว่าท่านจงใจหาเรื่องกันชัดๆ!” แววตาของเมิ่งชิ่นฉายแววรังเกียจอย่างถึงที่

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1454  

    “พวกเราไปกันเถิด!” เมิ่งชิ่นและอวิ๋นเนี่ยนชูพยักหน้า พวกนางย่อมออกมาอย่างอารมณ์ดี ไม่มีความจำเป็นต้องให้คนน่ารังเกียจพวกนี้มาทำเสียอารมณ์ ทว่าฉีชิงอีกลับเอาตัวเข้าไปขวางทางซ่งรั่วเจินไว้ “ซ่งรั่วเจิน หากวันนี้เจ้าไม่อธิบายให้ชัดเจน เจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไป!” “เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาสั่งข้า?” ซ่งรั่วเจินคิ้วตาเย็นเยียบ นัยน์ตาดั่งหมอกหนาทึบแฝงด้วยไอพยาบาทอันเย็นยะเยือก ฉีชิงอีถูกสายตาเช่นนี้จ้องใส่ก็ตกใจ ครั่นคร้ามขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ทว่ากวาดสายตามองรอบข้างเห็นคนไม่น้อย ก็ยิ่งรู้สึกว่าหากเรื่องนี้ไม่พูดให้ชัดเจนแล้ว ต่อไปคนอื่นไม่รู้จะมองตนเองว่าอย่างไร “เจ้าต้องขอโทษข้า มิเช่นนั้นเรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ!” ซ่งรั่วเจินแค่นหัวเราะออกมาคำหนึ่ง ดวงหน้างดงามกระตุกยิ้มดูแคลนออกมา “ข้าอยากรู้นักว่าจะไม่จบอย่างไร?” “หากเจ้ายังไม่ขอโทษข้าอีก ข้าก็จะนำเรื่องนี้ไปฟ้องถึงในวัง บอกว่าจงใจทำลายเกียรติยศของข้า ทำลายชื่อเสียงของข้า!” ฉีชิงอีตะโกนอย่างเดือดดาล ผู้คนบริเวณรอบด้านเห็นพระชายาสองพระองค์กำลังปะทะกัน โดยเฉพาะตอนได้ยินพระชายาเหลียงอ๋องกล่าวว่า พระชายาฉู่อ๋องกล่าวหาว่านางเป็นตัวซวย สีห

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1453  

    เมิ่งชิ่นทราบดีของขวัญที่รั่วเจินจะมอบให้นางต้องไม่ธรรมดา ทว่าหลังจากนางได้เห็นเครื่องประดับสามชุดเต็ม ๆ ตรงหน้าแล้ว ก็เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้ว่า “รั่วเจิน เครื่องประดับแต่ละชุดล้วนพวกนี้มีมูลค่า เจ้าให้ข้าชุดเดียวก็มากเกินพอแล้ว แต่สามชุดแบบนี้มันได้ที่ไหนกัน?” “เหตุใดจึงไม่ได้เล่า? ข้ามอบให้เจ้าแล้ว เจ้าก็ต้องรับมันไว้ทั้งหมดนั่นแหละ!” ซ่งรั่วเจินยิ้มอย่างละมุนละไม ต้องบอกเลยว่า เครื่องประดับศีรษะในยุคโบราณล้วนงดงามประณีตและหรูหรามีราคาแพง นางซื้อให้ตนเองบ้างนิดหน่อย และเลือกให้มารดากับพี่สะใภ้คนละหนึ่งชุด เมื่อคราวพี่สะใภ้รองแต่งเข้าเรือนก็เคยมอบของขวัญแรกพบหน้าซึ่งหรูหรามีมูลค่าให้นาง วันนี้นางจึงตอบแทนน้ำใจนั้นเช่นกัน อวิ๋นเนี่ยนชูพยักหน้าตาม “บัดนี้ตำแหน่งสตรีที่ผู้มั่งคั่งที่สุดในเมืองหลวงของพวกเรา ตกเป็นของรั่วเจินอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ไหนแต่ไรนางแสนดีกับคนใกล้ตัวเป็นที่สุด” “ตั้งแต่ข้ายังเยาว์วัยก็ตระหนักได้แล้วว่า ได้มีพี่สาวน้องสาวที่แสนดีเช่นนี้ คือวาสนาของพวกเราเชียวล่ะ!” เมิ่งชิ่นหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ “จริงด้วย ท่านแม่ของข้ายังเคยบอกว่านี่คือวาสนาของข

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status