เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-16 00:11:00Chapter 2
แปดปีที่แล้ว
ไร่ดุจตะวัน ไร่ชาและกาแฟที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา มองจากมุมสูงภาพเบื้องหน้าคล้ายผืนหญ้าสีเขียวขจีผืนใหญ่ปลูกเต็มพื้นที่ ดูรื่นตา รื่นใจยามเยี่ยมมอง ลมเย็นๆ ที่มาพร้อมกับแสงแดดอบอุ่น ทำให้หัวใจคนมองรู้สึกชุ่มชื่น ความทุกข์หรือความรู้สึกที่แบกรับไว้ถูกปลดปล่อยไปชั่วขณะ
ชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น...
ณัฐรวีคือเจ้าของนัยน์ตาเศร้าที่มักมานั่งมองความงดงามของไร่ดุจตะวันตรงศาลาไม้ระแนงใต้ต้นหูกวางต้นใหญ่ ความรู้สึกยามได้มองภาพตรงหน้าคือ ปล่อยความเจ็บปวด ทุกข์ทรมานใจให้ไหลไปกับสายลม แสงแดดและทุ่งชากาแฟ
ในขณะที่มอง ณัฐรวีหวนคิดเรื่องราวในอดีต หล่อนอยู่ไร่ดุจตะวันมาสิบสองปีแล้ว วันแรกที่เหยียบย่างมาไร่แห่งนี้ หล่อนในวัยเก้าปีมาพร้อมกับรุ่งวดี ผู้เป็นแม่ รุ่งวดีเข้ามาอยู่ในไร่ดุจตะวันในฐานะภรรยาน้อยของเชษฐา ที่หลงรักหัวปักหัวปำ ไม่สนใจว่าการพาภรรยาน้อยเข้ามาในบ้าน จะนำความเสียใจมาให้เนาวรัตน์ ภรรยาหลวงมากแค่ไหน เขาสนใจเพียงแค่ความสุขของตัวเอง และนั่นทำให้เกิดเรื่องราวมากมายในเวลาต่อมา
ในบ้านหลังใหญ่มีสมาชิกอยู่ด้วยกันห้าคน หนึ่งคือเชษฐา สองคือเนาวรัตน์ สามคือแก้วตา เด็กหญิงวัยเก้าปีที่เจ้าของบ้านอุปการะเลี้ยงดูตั้งแต่เด็ก สี่คือรุ่งวดีและห้าคือณัฐรวี ส่วนลูกชายคนเดียวของเชษฐากับเนาวรัตน์ ตอนนี้กำลังศึกษาปริญญาโทอยู่ประเทศอังกฤษ นามว่า เมฆา ที่ไม่รู้ข่าวเรื่องบิดาพาภรรยาน้อยเข้าบ้าน เป็นเพราะเนาวรัตน์ปิดเรื่องนี้ไว้เงียบเชียบ เกรงว่าหากลูกชายรู้อาจทำให้เสียการเรียนได้ นางจึงทนเจ็บปวดตามลำพัง
ทว่าความลับไม่มีในโลก หนึ่งปีกับการปิดบังความจริง ถูกเปิดเผยเพราะเชษฐาพารุ่งวดีไปเที่ยวอิตาลี ความบังเอิญเกิดขึ้น เมื่อเมฆาไปเที่ยวกรุงโรมกับกลุ่มเพื่อน ซึ่งบิดาได้พาภรรยาน้อยไปเที่ยวสถานที่เดียวกันพอดี ความจึงแตก เมฆาโกรธเชษฐามาก พานเกลียดรุ่งวดีแบบเข้ากระดูกดำ ความเกลียดชังยังเผื่อแผ่มาให้ณัฐรวีอีกด้วย
หลังจากเมฆารู้ความจริง เขาตั้งใจกลับเมืองไทย ทว่าความตั้งใจของเขาเป็นหมัน เมื่อมารดาขอร้องให้เรียนต่อให้จบ เมฆายอมทำตามที่เนาวรัตน์ร้องขอ เพราะความสำเร็จของเขา คือความสุขเล็กๆ น้อยๆ ในหัวใจคนเป็นแม่ หนึ่งปีต่อมาเมฆาเรียนจบและกลับเมืองไทยทันที และนั่นคือจุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดของณัฐรวี
“มานั่งเป็นนางเอกอีกแล้วนะ” เสียงดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้ณัฐรวีดึงตัวเองจากอดีต หันมามองต้นเสียงที่เดินมานั่งใกล้ๆ “ทำงานเสร็จแล้วเหรอถึงมานั่งตรงนี้”
เจ้าของคำพูดคือปั้นดาว ลูกสาวหัวหน้าคนงานและเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของณัฐรวี อีกทั้งหล่อนยังรู้ทุกเรื่องที่เกิดกับเพื่อนรักคนนี้ ทว่าก็ไม่อาจช่วยเหลืออะไรได้มากนัก นอกจากคอยปลอบและให้กำลังใจ
“เสร็จแล้วจ้ะ” ณัฐรวีตอบ ก่อนหันไปมองภาพเบื้องหน้าต่อ
“วิวตรงนี้มันดีอะไรหนักหนา ฉันเห็นแกนั่งมองทุกวัน ไม่เบื่อหรือไง ฉันล่ะเบื่อจะแย่ เห็นมาตั้งแต่เด็ก”
“ฉันอยากเป็นนก” ณัฐรวีตอบไม่ตรงคำถาม
“อะไรของแก” ปั้นดาวทำหน้างง
“ฉันอยากเป็นนกไง ฉันจะได้มีปีกบินออกไปจากที่นี่”
คนตอบน้ำตาคลอ มองเส้นขอบฟ้าไกลสุดลูกตาด้วยความหวัง ความหวังที่ติดอยู่ในใจณัฐรวีมานานหลายปี แล้วไม่รู้ว่า ความหวังจะเป็นผลวันใด ปั้นดาวเข้าใจคำพูดและความรู้สึกของเพื่อน หล่อนวางมือลงบนบ่าณัฐรวี บีบเบาๆ ส่งกำลังใจให้เพื่อนรัก
“ฉันเชื่อว่า แกจะได้เป็นอิสระ ถ้าแกออกไปจากที่นี่ได้ ไม่ต้องกลับมานะ ฉันไม่อยากเห็นนกตัวนั้นกลับมาตายรัง ไม่อยากเห็นแกเป็นนกน้อยในกรงจอมมาร”
ไร่ดุจตะวัน เป็นสถานที่สวยงาม ร่มรื่น สบายตาและสบายใจยามได้มองทัศนียภาพราวกับภาพวาด นั่นเป็นความรู้สึกของคนอื่น แต่ไม่ใช่กับณัฐรวี ไร่ดุจตะวันเปรียบเสมือนนรกในใจ นรกขุมลึกที่สุด ไม่มีเส้นทางใดให้ณัฐรวีตะเกียกตะกายขึ้นจากอเวจีหลุมนั้นได้ ในความสิ้นหวังยังมีความหวังเล็กๆ อยู่ในจิตใจณัฐรวี แล้วความหวังเป็นแรงผลักดันให้หล่อนอยากมีชีวิตต่อ
“แกมาหาฉัน แกทำงานเสร็จแล้วเหรอ เดี๋ยวถูกพ่อดุอีกหรอก” ณัฐรวีเปลี่ยนเรื่อง
“ระดับนี้แล้ว ทำเสร็จตั้งแต่ปีมะโว้แล้วย่ะ” ปั้นดาวตอบ “ฉันว่าจะชวนแกไปเก็บมะม่วง เย็นนี้แม่ฉันจะทำน้ำปลาหวาน ของชอบแกไง”
“เอาสิ อยากกินอยู่พอดี แม่แกทำอร่อย”
คงจะมีเพียงครอบครัวเดียวในไร่ที่ให้ความเมตตาณัฐรวี แม้ว่าจะไม่ได้ให้ตรงๆ เพราะเกรงกลัวเจ้าของไร่ที่ชังน้ำหน้าหรือจะพูดได้ว่า เกลียดณัฐรวีเข้ากระดูกดำเขม่นเอา ต่อหน้าครอบครัวปั้นดาวทำนิ่งเฉย แต่ลับหลังทำประหนึ่งณัฐรวีเป็นลูกสาวคนหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น
สองเพื่อนรักที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน กำลังลุกจากศาลาไม้ระแนงเพื่อไปเก็บมะม่วงตรงข้างไร่ชา แต่ยังไม่ทันลุกขึ้นยืนเต็มตัว เสียงชายคนหนึ่งได้ดังขึ้น
“รวี” เจ้าของชื่อหันไปทางต้นเสียง พบกับเอกวุฒิ ลูกน้องคนสนิทเมฆา เดินหน้านิ่งตามสไตล์มาหาณัฐรวี “คุณเมฆมาแล้ว เรียกหาแน่ะ”
ณัฐรวียิ้มแห้ง พยักหน้าช้าๆ
“เร็วด้วยนะ คุณเมฆอารมณ์ไม่ดี” เอกวุฒิพูดเชิงเตือน ใบหน้าณัฐรวีซีดลงถนัดตากับประโยคที่ได้ยิน หล่อนรีบสาวเท้าเดินเร็วกว่าปกติไปยังบ้านพักหลังใหญ่อยู่ห่างจากตรงนี้ราวสองร้อยเมตร
บทล่าสุด
นางบำเรออุ้มรัก Chapter 14
Chapter 14เนาวรัตน์มองดูการกระทำของลูกชายแล้วรู้สึกว่า ผิดปกติ เมฆาไม่น่าจะไม่พอใจเรื่องเสื้อผ้าที่ปิ่นประภาให้ณัฐรวี บุตรชายอาจไม่พอใจที่เห็นณัฐรวีแต่งตัวสวยๆ และมีเงินใช้ หากณัฐรวีแต่งกายให้ตัวเองดูดีขึ้น หล่อนก็จะตกเป็นเป้าสายตาของชายหนุ่มที่พบเห็น หากมีเงินติดตัวก็อาจหนีไปจากที่นี่ เมฆาจึงต้องกันไว้ก่อนแก้ ด้วยการนำเสื้อผ้าณัฐรวีไปเผาทิ้งและริบเงินที่ได้จากสมสมร ทว่าอีกใจก็ค้านว่าไม่น่าใช่ เมฆาเกลียดณัฐรวี หมายให้เจ็บปวดใจ การทำเช่นนี้ถือว่า ทำร้ายจิตใจณัฐรวีอย่างหนึ่ง ซึ่งนางก็หวังว่าจะเป็นอย่างหลัง ณ ไร่เพียงฟ้า ประพจน์เจ้าของไร่เพียงฟ้ากำลังนอนเหยียดตัวคว่ำหน้าลงบนที่นอน ใบหน้าเขามีความเคลิบเคลิ้มราวกับว่ากำลังเพลิดเพลินกับกิจกรรมที่ทำอยู่ “อืมดีมากรวี ตรงนั้นแหละ โอ้...
นางบำเรออุ้มรัก Chapter 13
Chapter 13ก่อนเวลาภูริภัทรมารับณัฐรวีครึ่งชั่วโมง เมฆาเดินมาเคาะประตูห้องณัฐรวีแทนการใช้กุญแจไขเช่นทุกครั้ง ที่เขาทำเช่นนี้เป็นเพราะแก้วตากลับมาบ้าน เขาจะทำตัวเข้านอกออกในห้องนี้ตามใจชอบไม่ได้ เจ้าของห้องเดินมาเปิดประตู พอรู้ว่าเป็นใคร ใจหล่อนเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ กับสายตาไม่พอใจที่กวาดมองตนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ทุกวันตลอดสามปีเมฆาจะเห็นณัฐรวีสวมเสื้อผ้าตัวเก่า ซ้ำไปซ้ำมา สีหมองลงตามเวลา บางตัวมีรอยปะรอยชุน ทว่าวันนี้หล่อนสวมเสื้อเชิ้ตแขนตุ๊กตาสีชมพู กางเกงเป็นแบบพอดีตัวสีครีมที่ดูเข้ากัน ณัฐรวีสวมชุดนี้แล้วดูแปลกตา ดูสดใสน่ารัก และน่ามอง “ใส่ชุดใหม่ซะด้วย” น้ำเสียงบอกให้รู้ได้ว่า เมฆากำลังไม่พอใจ “ชุดที่พี่ปิ่นให้รวีมาค่ะ พี่ปิ่นบอกว่า วันนี้ให้รวีใส่ชุดที่เธอให้ค่ะ” ณัฐรวีบอกเมฆา เขาไม่ได้พูดอะไรก้าวเดินเข้าไปในห้อง มาหยุดยืนหน้าตู้เสื้อผ้า ก่อนเปิดมันออก ทำบางอย่างที่เจ้าของห้องตกใจ “คุณเมฆเอาเสื้อผ้ารวีออกมาทำไมคะ” เมฆาไม่สนใจคำถาม เขาหยิบเสื้อผ้าที่แขวนไว้เป็นระเบียบออกจากตู้ โยนมันลงบนพื้น เหลือเพียงเสื้อผ้าเก่าของณัฐรวีที่แขวนอยู่บนราว
นางบำเรออุ้มรัก Chapter 12
Chapter 12“อ๊า...อา...คุณเมฆ” ความเสียวกระสันประดังเข้าสู่กายหล่อนต่อเนื่อง เขาเองก็ขยับนิ้วเร็วรี่ แรงขึ้นและแรงขึ้น เสียงครางสวาทดังจากปากสาวไม่หยุด “อา...คุณเมฆ...อา”เมฆหยุดการกระทำของตนเอง เพราะเขามีเรื่องสนุกที่น่าทำยิ่งกว่า ชายหนุ่มขยับตัวมาคร่อมร่างเล็กตรงช่วงทรวงอก มองดวงหน้าหวานที่ตอนนี้แดงระเรื่อจากพิษเสน่หาเล่นงาน“เจลอยู่ไหน” เมฆาถาม“ในลิ้นชักค่ะ” สิ้นคำตอบ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักหัวเตียง หยิบเจลหล่อลื่นออกมา เทเจลสีขาวลงบนกายแกร่ง สาวใต้ร่างรู้งาน มือเล็กละเลงเจลไปจนทั่วความยิ่งใหญ่จนมันวาว เมื่อทุกอย่างพร้อมเขานำความเป็นชายวางลงตรงร่องกลางอก ใช้มือทั้งสองข้างจับอกอวบของหล่อนไว้ทั้งซ้ายขวา ก่อนบีบเข้าหากัน จากนั้นก็ขยับแก่นกายใหญ่เริ่มต้นจากช้า ขยับจังหวะไปสู่เร็ว“ดีจัง...เสียวไปทั้งลำเลย...อูว์” เมฆาครางจากความเสียวสยิวที่แล่นปราดไปทั่วกาย โดยเฉพาะอาวุธประจำกายที่เคลื่อนไหวอยู่กลางร่องอก ขยับเร็วเท่าไหร่ ความซ่านกระสันมากขึ้นเท่านั้น “โอ้ว...อูว์”เอวสอบใหญ่นำความเป็นชายขยับโยกไม่หยุด มือใหญ่ที่กอบกุมทรวงอกสาวก็ไม่ได้หยุดนิ่ง ขยำเคล้นความนุ่มหยุ่นอย่างเมามัน เ
นางบำเรออุ้มรัก Chapter 11
Chapter 11“แก้วตาหลับแล้ว ไม่รู้เรื่องของเราหรอก” เมฆาตอบกลับ “อีกอย่างห้องนี้เก็บเสียง เสียงครางเธอไม่ลอดออกไปจากห้องนี้แน่ รู้แล้วก็รีบทำๆ ซะ อย่าขัดใจฉัน”เมฆานำแก่นกายชายตีลงบนปากณัฐรวี ราวกับกระตุ้นให้หล่อนทำตามคำสั่ง แน่นอนว่าหล่อนทำตาม ริมฝีปากเล็กเปิดกว้างอ้าอมหัวนกเขา อมๆ ดูดๆ จนมันพองขยายขึ้นเรื่อยๆ ไม่เพียงแค่ปากหล่อนที่ทำงาน มือทั้งสองข้างก็ทำงานร่วมด้วย มือหนึ่งกอบกุมแก่นกายมหึมา อีกมือหนึ่งหยอกเล่นกับพวงสวรรค์ลิ้นเล็กแลบเลียส่วนปลายคล้ายหัวเห็ด เลียไปมาชั่วครู่ก็ให้ปากทำงาน อ้าอมส่วนนั้นเข้าปาก ดูดเข้าดูดออก ก่อนใช้มือประคองความอวบใหญ่ขยับรูดขึ้นลงไปตามจังหวะปาก เมฆาครางออกมาแผ่วเบา หน้าตาเคลิ้มฝัน พอใจกับการปรนนิบัติของณัฐรวีเมฆาเริ่มขยับสะโพกดันกายแกร่งเข้าไปในช่องปากเล็ก ซึ่งสาวเจ้าก็เหมือนรู้งาน อ้าปากกว้างมากขึ้นเพื่อรอรับแรงส่งของแก่นกายชายที่ดันเข้าไปไม่ลึกมาก ไม่ทำให้หล่อนสำลัก ความแรงก็ไม่ได้แรงจนปากร้อนฉ่า เป็นความแรงอันนุ่มนวล“ร้อนดีจัง...อืม” เขาครางพอใจ ก้มมองดูความอวบใหญ่ตัวเต็มวันผลุบเข้าผลุบออกปากหล่อนก็ยิ่งรู้สึกดีและพอใจมากขึ้น เมฆาเร่งซอยจังหวะแรงข
นางบำเรออุ้มรัก Chapter 10
Chapter 10“ผมก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น” พูดจบเมฆาก็ลุกขึ้นยืน “ผมเข้าไปดูงานในไร่ก่อนนะครับ เดี๋ยวจะมีบริษัทมารับเมล็ดชากับกาแฟ”เนาวรัตน์พยักหน้ารับรู้ มองตามร่างบุตรชายที่เดินออกไปจากบ้าน ก่อนหันมองรูปถ่ายของเชษฐาที่ติดอยู่บนฝาผนังบ้าน“เพราะคุณคนเดียว หลายคนต้องเจ็บปวด ถ้าคุณไม่พามันเข้ามาในบ้าน คงไม่มีใครต้องทุกข์ทรมาน”เนาวรัตน์ปรารถนาให้เชษฐาได้ยินประโยคนี้ เขาจะได้รู้ว่า ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดคือเขา ที่ไม่ยับยั้งชั่งใจ คิดไตร่ตรองไม่รอบคอบ นำผู้หญิงที่ชื่อรุ่งรดีเข้าในชีวิต นำความสุขมาให้เชษฐาเพียงคนเดียว ส่วนคนรอบข้างมีแต่ความทุกข์และปวดร้าวใจ ราวสองทุ่มเศษ เสียงทีวีในห้องรับแขกดังเข้ามาในหูณัฐรวีที่กำลังเดินเข้าไปในบ้าน หล่อนแปลกใจไม่น้อยเพราะปกติเวลานี้เนาวรัตน์ เมฆาจะอยู่ในห้องนอน จะว่าคนรับใช้เปิดทีวีดูก็ไม่น่าใช่ เนื่องจากในห้องพักคนรับใช้จะมีทีวีหนึ่งเครื่องไว้ดูหลังเลิกงาน แล้วใครกันที่เปิดทีวีในห้องรับแขก “กลับมาแล้วเหรอรวี แก้วตาคอยตั้งนาน”ณัฐรวีหายสงสัยเมื่อเห็นเมฆานั่งดูทีวีอยู่กับแก้วตา และเมื่อได้ยินและเห็นหน้าเจ้าของเสียง ทำให้หล่อ
นางบำเรออุ้มรัก Chapter 9
Chapter 9หญิงสาววัยย่างยี่สิบสองปีโปรยยิ้มหวานให้คนงานและสาวใช้ที่ทำงานอยู่หน้าบ้าน แก้วตาแวะทักทายตามประสาคนเพิ่งกลับมาบ้าน ก่อนเดินเข้าไปในบ้านเพื่อหาเจ้าของบ้านที่รอการกลับมาของตน “คุณป้าขา” แก้วตาคือเจ้าของเสียง หล่อนโผกอดร่างเนาวรัตน์ที่กอดตอบร่างเล็กด้วยความรักและคิดถึง “คิดถึงคุณป้าที่สุดเลยค่ะ” คำคิดถึงมาพร้อมกับปลายจมูกกดลงบนแก้มของเนาวรัตน์ทั้งซ้ายและขวา “ปากหวานเหมือนเดิมนะเราเนี่ย” “ปากหวานที่ไหนกันคะ คิดถึงคุณป้าจริงๆ ค่ะ พอว่างปุ๊บก็รีบมาหาคุณป้าเลยค่ะ” ตอนนี้แก้วตากำลังศึกษาแพทยศาสตร์ชั้นปีที่สาม หล่อนจึงไม่ได้กลับบ้านบ่อยนัก เนื่องจากเรียนหนักและต้องทำกิจกรรมกับทางมหาวิทยาลัยอีกด้วย ซึ่งเนาวรัตน์ก็รู้ถึงเหตุผล “คิดถึงแต่แม่ ไม่คิดถึงพี่บ้างเหรอ พี่น้อยใจนะ”เมฆาที่เดินถือกระเป๋าเดินทางแก้วตาเข้ามาในบ้านพูดขึ้น ก่อนไปทรุดกายนั่งข้างมารดา แก้วตารีบลุกมานั่งข้างพี่ชายนอกสายเลือด กอดและหอมพี่ชายอย่างเอาใจ “คิดถึงพี่เมฆเหมือนกันค่ะ รักพี่เมฆด้วยค่ะ”เมฆามองหน้าสาวสวยตรงหน้าที่ตนปักใจรักมานานหลายปีด้วยรอย
บางทีคุณอาจจะชอบ
บอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน48.4K viewsมีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร
จันทร์ส่องแสง16.5K viewsบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า153.0K viewsท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน
เจียงจื่อหยา138.8K viewsThe contract สัญญาป่วนชวนมารัก
มี่เยี่ยน70 viewsน้องสาวสุดที่รักตกสวรรค์มากับสัตว์เทพบรรณกาล
แสงแห่งตะวัน375 viewsValentine - เจ้าสาววาเลนไทน์
ภูผาสีน้ำเงิน24 viewsอุ๊ย!!โทษที สามีของฉันเป็นมาเฟีย
หลงเวลา /จู้หมิง432 views
