หลังจากที่ทุกคนทานข้าวเสร็จวิฑูรย์ก็เอ่ยขึ้น
“ลุงว่าหนูอรควรที่จะไปหาหมอดูนะ ไม่รู้ว่ากระดูกร้าวหรือเปล่า”
“ไม่หรอกค่ะ ถ้ากระดูกร้าวอรคงจะปวดมากกว่านี้แล้วคงเดินไม่ได้อรไม่เป็นไรค่ะ ก็แค่อาจจะช้ำในแล้วก็ยังเจ็บแผลอยู่ค่ะ”
“ตาหนึ่งพาหนูอรไปเอกซเรย์ดูว่าข้างในกระดูกเป็นอะไรหรือเปล่า พ่อเป็นห่วงน่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณลุง”
“พอดีวันนี้ผมไม่ว่างนะครับพ่อ ผมต้องเข้าไปคุยเรื่องสำคัญกับคู่ค้านะครับเกี่ยวกับการต่อสัญญาของโรงงานแป้งมันสำปะหลังนะครับ”
“อย่างนั้นเหรอ”
“ครับ ผมสามารถแวะส่งคุณอรที่โรงพยาบาลได้นะครับ แต่คุณอรอาจจะต้องรอผมนานหน่อยเพราะไม่รู้ว่าผมจะเสร็จตอนไหน” เอกภพที่ส่งยิ้มให้อรรัมภา เธอจึงหันไปหาวิฑูรย์กำลังจะปฏิเสธอีกครั้งเพราะไม่อย่าให้ตัวเองทำให้เอกภพลำบากเพราะเธอ
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ เดี๋ยวผมจัดการเอง” ธีภพเสนอตัวขึ้นมาที่จะพาอรรัมภาไปโรงพยาบาล
“แกจะไหวเหรอต
ตอนที่ 34 คู่ปรับตัวฉกาจอรรัมภาหันมองตามมนต์จันทร์แล้วเลิกคิ้วขึ้นสูง หรือว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่พอใจที่เธอมาทำงานที่นี่มันคงจะมีเหตุผลเดียวนั่นก็คือเธอกำลังชอบธีภพเป็นแน่ ว่าแล้วหญิงสาวก็ส่ายหน้าไปมาอย่างคนที่รู้บทละครเรื่องนี้ดี หลังจากนี้มนต์จันทร์คงจะร้ายกับเธอไม่ใช่เล่นแน่นอน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ เธอก็แค่มาทำงานที่นี่ให้ครบปีตามสัญญาจ้างก็แค่นั้นอรรัมภานั่งจัดโต๊ะเสร็จแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะเริ่มทำอะไรก่อน เธอจึงเปิดประตูเข้าไปหาธีภพ“คุณจะให้ฉันทำอะไรบ้างคะ”“ก็ไม่ต้องทำอะไรนั่งทำหน้าสวยๆของคุณอยู่ตรงนั้นแหละ” ว่าแล้วธีภพก็ก้มลงไปเซ็นเอกสารอรรัมภาจึงเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงหน้าเขา เธอกอดอกมองชายหนุ่ม“แล้วคุณจะไม่ให้ฉันทำอะไรเลยเหรอ” เธอพูดด้วยอารมณ์เบื่อหน่ายเพราะนั่งมาสามชั่วโมงจนก้นชาแล้วแต่ก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร“ถ้ามีอะไรผมก็จะบอกคุณ คุณทำแค่ชงกาแฟก็แค่นั้น คุณทำได้ไหม”“ทำได้สิ ว่าแต่คนชอบกาแฟแบบไหนล่ะ”“คุณก็ไปถามมนต์ว่าผมชอบแบบไหน” ชายหนุ่มชี้นิ้วไป
ตอนที่ 33 ศัตรูหัวใจ“นี่นายหมายความว่ายังไง” ธีภพหันไปถามน้องชายอีกครั้ง“เอ้า!! ก็หมายความว่าเราสองคนจะร่วมมือกัน” แววตาแสนซนของน้องชายนั้นทำให้เขาแทบอยากเขกหน้าผากไตรภพ“ร่วมมือกันงั้นเหรอ”“ใช่สิพี่”“แล้วถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นอรรัมภาล่ะ” เขาเว้นจังหวะแล้วมองหน้าผู้เป็นน้องชาย ทันใดนั้นเสียงตบมือดังฉาดขึ้นมาจนธีภพตกใจเพราะท่าทางดีอกดีใจของไตรภพ“ก็ดีสิพี่ ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นคุณอรจริงๆ เพราะผมก็เห็นว่าพี่หนึ่งคอยจะออกหน้ารับแทนคุณอรอยู่ตลอดเลยนะ เวลาที่พี่ว่าคุณอรหรือไม่ว่าคุณอรจะทำผิดอะไรก็มีพี่หนึ่งนี่แหละคอยอ้าแขนปกป้อง พี่ไม่สังเกตเหรอ” น้องชายตัวดีเขย่าแขนธีภพ“นายจะบอกว่าพี่หนึ่งชอบคุณอรเหรอวะ” นิ้วโป้งของไตรภพถูกยกขึ้นด้วยท่าทางทะเล้น“ใช่พี่”“นายเอาตาไหนดูวะ” ผู้เป็นพี่ถามออกไปแล้วถอนหายใจยาว“ก็ผมเห็นพี่หนึ่งคอยปกป้องพี่อรอยู่ตลอดเวลา”“แล้วนายไม่คิดเหรอว่าพี่หนึ่งจะชอบคุณวรินกับคุณดา”“ผมว่าไม่นะ ไม่เห
ตอนที่ 32 ใครคือผู้หญิงคนนั้น“งั้นก็ไปสิคะ” เธอส่งยิ้มให้เขาน้อยๆและเดินไปด้วยกัน“ฉันไม่เคยรู้เลยว่าขอนแก่นจะน่าอยู่ขนาดนี้ อากาศก็ดี” ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มของอรรัมภานั้นทำให้ธีภพเผลอยิ้มไปกับเธอด้วย“ถ้าน่าอยู่คุณอยากจะอยู่ไหมล่ะ” เขาถามขึ้น“ก็คงต้องอยู่แล้วล่ะค่ะ อยู่ที่นี่อีกหนึ่งปี คิดซะว่ามาเที่ยวพักผ่อน” เธอพูดพลางยิ้ม สายลมเอื่อยๆที่พัดมา ทำให้ผมสีน้ำตาลปลิวไสวล้อไปกับสายลม ใบหน้าขาว จมูกโด่ง ริมฝีปากอวบ ดวงตาคู่เฉี่ยวนั้นทำให้ธีภพตกอยู่ในภวังค์“คุณสองได้ยินฉันไหมคะ คุณสอง”“มีอะไรเหรอ”“ฉันเห็นคุณยืนยิ้มอยู่ ฉันถามว่าพรุ่งนี้เราจะต้องไปทำงานที่โรงงานข้าวของคุณ ฉันต้องทำอะไรบ้างคะ”“คุณก็ไม่ต้องทำอะไรก็แค่เดินตามผมก็แค่นั้น”“แล้วจะให้ฉันเดินตามคุณทำไมคะ”“ก็ผมจะให้คุณมาเป็นเลขาส่วนตัวไง”“แต่ฉันไม่เคยทำงานเลขาเลยนะคะ”“เดี๋ยวผมสอนเองคุณไม่ต้องกังวลหรอก”“เราเดินไปที่ไร่อ้อยตรงนู้นได้ไหมคะ”
ตอนที่ 31 อาการแปลกๆ“อะไรกันพี่สอง” เสียงทักมาจากทางด้านหลังจนธีภพต้องหันตามเสียงไปเห็นไตรภพเดินถือแก้วกาแฟตรงมายังเขา“อะไรของนาย” ธีภพหงุดหงิดใจขึ้นมาที่น้องชายจอมวุ่นวายเดินเข้ามายุ่งเรื่องของเขาอีกแล้ว“พี่เป็นอะไร” สายตาคมจ้องมองพี่ชายที่บัดนี้เริ่มมีอาการแปลกไป“ทำไมวะ” ธีภพเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้“ก็ไม่รู้สิสองสามวันมานี้ ผมเห็นพี่ยืนมองแต่เรือนรับแขก ตกลงพี่มองห้องไหนห้องปีกขวา ห้องตรงกลาง หรือห้องปีกซ้าย” เขาเน้นคำหนักที่ห้องปีกซ้ายเพราะว่าอรรัมภาอยู่ห้องฝั่งนั้น“มันเรื่องอะไรของนาย” น้ำเสียงเจือความไม่พอใจถามผู้เป็นน้อง“ก็ไม่มีอะไรหรอก ผมก็แค่ผู้เชี่ยวชาญด้านผู้หญิง” ไตรภพที่เริ่มอวดสรรพคุณของตัวเอง“ฮึ ๆ ๆ” เสียงหัวเราะออกมาจากลำคอเหมือนเจ้าของเสียงหัวเราะกำลังได้ฟังเรื่องโม้ของเด็กสิบขวบ“ผู้เชี่ยวชาญหรือผู้ชายพูดเจ้าชู้ประตูดินวะ” ไตรภพนิ่วหน้าทันที“อะไรกันพี่ ทำไมตั้งฉายาน้องชายแบบนั้น”“ก็ฉันรู้นี่หว่าว่านา
ตอนที่ 30คิดจะถีบหัวส่งผมเลยเหรอ“ไม่ว่าใครที่อยู่ในสถานการณ์นั้นผมก็ห่วงทั้งนั้นแหละ มันเป็นไร่ของผม ผมก็ไม่คิดว่าคุณจะบ้าดีเดือดวิ่งตามสองคนนั้นเข้าไปในดงอ้อย คุณไม่รู้เหรอว่ามันดึกแล้ว ทั้งมืด ทั้งเปลี่ยวและคุณก็ไม่ชินกับสภาพแวดล้อมแบบนั้น คุณจะวิ่งเข้าไปทำไม ทำไมคุณไม่วิ่งกลับมาที่งานจัดเลี้ยงล่ะ” เขาที่ได้โอกาสก็ดุเธอเข้าทันที“ถ้าฉันวิ่งกลับมาที่งานจัดเลี้ยงก็แปลว่าฉันกลัวพวกเขาสิ” เธอเชิดหน้าขึ้นพร้อมตอบคำถามเขา จนธีภพนั้นอดเหนื่อยใจไม่ได้กับความไม่ยอมคนของเธอ“เห็นไหมล่ะ ความที่คุณไม่กลัวอะไรเลยทำให้คุณต้องตกที่นั่งลำบากแบบนี้ไง” ชายหนุ่มโบ้ยหน้าลงไปที่หัวเข่าของเธอ เพื่อบอกให้เธอนั้นดูผลลับของการไม่ยอมคนที่เธอได้รับมา“ฉันรู้แล้วล่ะน่า ไม่ต้องมาพูดมาก”“เดี๋ยวผมจะพาคุณกลับบ้าน” ตั้งแต่ขึ้นรถมาเธอก็ผล่อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า เมื่อมาถึงบ้านธีภพหันไปมองหน้าเธออยู่สักพัก จมูกโด่งรั้นของแม่สาวผู้ดื้อรั้นไม่ยอมคนช่างเข้ากับใบหน้าสวยเฉี่ยวของเธอจริงๆ ขนตางอนเป็
ตอนที่ 29 ความห่วงใยหลังจากที่ทุกคนทานข้าวเสร็จวิฑูรย์ก็เอ่ยขึ้น“ลุงว่าหนูอรควรที่จะไปหาหมอดูนะ ไม่รู้ว่ากระดูกร้าวหรือเปล่า”“ไม่หรอกค่ะ ถ้ากระดูกร้าวอรคงจะปวดมากกว่านี้แล้วคงเดินไม่ได้อรไม่เป็นไรค่ะ ก็แค่อาจจะช้ำในแล้วก็ยังเจ็บแผลอยู่ค่ะ”“ตาหนึ่งพาหนูอรไปเอกซเรย์ดูว่าข้างในกระดูกเป็นอะไรหรือเปล่า พ่อเป็นห่วงน่ะ”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณลุง”“พอดีวันนี้ผมไม่ว่างนะครับพ่อ ผมต้องเข้าไปคุยเรื่องสำคัญกับคู่ค้านะครับเกี่ยวกับการต่อสัญญาของโรงงานแป้งมันสำปะหลังนะครับ”“อย่างนั้นเหรอ”“ครับ ผมสามารถแวะส่งคุณอรที่โรงพยาบาลได้นะครับ แต่คุณอรอาจจะต้องรอผมนานหน่อยเพราะไม่รู้ว่าผมจะเสร็จตอนไหน” เอกภพที่ส่งยิ้มให้อรรัมภา เธอจึงหันไปหาวิฑูรย์กำลังจะปฏิเสธอีกครั้งเพราะไม่อย่าให้ตัวเองทำให้เอกภพลำบากเพราะเธอ“ไม่เป็นไรหรอกพี่ เดี๋ยวผมจัดการเอง” ธีภพเสนอตัวขึ้นมาที่จะพาอรรัมภาไปโรงพยาบาล“แกจะไหวเหรอต