เรื่องราวของนักแสดงสาวที่รับทเป็นนางร้ายในละคร ที่ใครๆก็ต่างเข้าใจว่าเธอร้ายทั้งในจอและนอกจอ เมื่อเธอดันไปตบผู้จัดการนางเอกดังจนโดนแบนและลาวงการหนีไปอยู่ขอนแก่นกับสัญญาจ้างรักหนึ่งปี
Lihat lebih banyakบทนำ
“ถ้าคุณรู้ว่าคุณทำให้คนอื่นเจ็บ ไม่ว่าคุณจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ คุณก็ควรขอโทษนะคะ” เธอพูดเสียงเรียบแต่ดวงตานั้นจ้องเขม็งไปที่อรรัมภา
“คุณคิดว่าฉันผิด” เธอหันมาถามวริษา
“ฉันไม่รู้หรอกค่ะ ว่าจุดเริ่มต้นมาจากตรงไหนแต่ถ้าคุณใจเย็นลงสักนิด คุณจะรู้ว่าน้องดาไม่ควรที่จะโดนคุณตบจริงไหมคะ”
“คนที่จะไม่โดนตบคือคนที่จะไม่สอดมือมายุ่งเรื่องของคนอื่น” อรรัมภาพูดเสียงเข้มแล้วจ้องหน้าวริษากลับเช่นกัน เธอไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมทั้งนั้นเพราะความเป็นจริงแล้วทุกคนก็มองว่าเธอเป็นตัวร้าย เรื่องอะไรเธอจะต้องยอม
“ใช่ ฉันเป็นคนที่ตบผู้หญิงคนนี้จริงๆ ทำไมล่ะก็ฉันไม่พอใจที่เธอเข้ามายุ่งวุ่นวายและชอบเข้ามายุ่งย่ามเรื่องของคนอื่น ทำตัวเป็นนางเอกเจ้าน้ำตา ทำไมเธอไม่ไปสมัครเป็นนางเอกในละครซะเลย เธอจะมาเป็นเด็กฝึกงานอยู่อีกทำไม” อรรัมภาที่โมโหสุดขีดเธอพูดออกไปอย่างไม่คิดที่จะสนใจว่าใครจะรู้สึกยังไง ถ้าเธอพูดในสิ่งที่เธออยากจะพูดแล้วใครจะทำไม
ไตรภพที่ปกติแล้วท่าทางของเขาเป็นคนไม่จริงจังและไม่ซีเรียสเรื่องต่างๆ แต่พอเห็นว่าอรรัมภาไม่แม้แต่จะรู้สึกผิดกลับไปต่อว่าสิรินดาอีก เขาจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้น
“คุณอร ถ้าคุณผิดคุณก็ควรที่จะรับว่าตัวเองเป็นคนผิดนะครับ” เขาพูดขึ้นเสียงเข้ม อรรัมภาที่นั่งฟังด้วยความโมโห
“ทำไมทุกคนถึงคิดว่าฉันเป็นคนติดอยู่ร่ำไป ฉันทำอะไรผิด” เธอหันไปกวาดสายตามองทุกคนไปรอบๆด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจและรู้สึกว่าขอบตาของตัวเองเริ่มร้อนผ่าว
“เอาเป็นว่าฉันผิดก็ได้ ถ้ามันจะทำให้ทุกคนสบายใจขึ้น” อรรัมภาลูกขึ้นยืนกำลังจะเดินออกไปนอกห้อง
“คุณจะไปไหน” ธีภพถามขึ้น
“ฉันก็จะกลับไปบนห้องของฉันไปอยู่ในที่ที่ฉันควรอยู่ไง จะได้ไม่มารกหูรกตาของพวกคุณ”
“คุณไม่ได้มาอยู่ที่นี่ในฐานะดารานักแสดงที่จะทำอะไรตามอำเภอใจ แต่คุณมาอยู่ที่นี่ในฐานะลูกจ้างคนหนึ่งที่คุณยายส่งมาให้อยู่ที่นี่เพราะฉะนั้นคุณต้องนั่งอยู่ในห้องนี้เพราะเรามีเรื่องที่จะต้องพูดกันอีก ไม่ใช่ทำตามอำเภอใจ” เมื่อคิดถึงจุดนั้นอรรัมภาก็นิ่ง เธอกับมือแน่น
“จริงสินะเธออยู่ในฐานะของลูกจ้าง ไม่ใช่คนที่จะทำอะไรตามใจตัวเองได้อีกแล้ว” หญิงสาวจึงเดินกลับมานั่งที่เดิมพร้อมจ้องใบหน้าธีภพอย่างไม่ลดละ
“คุณผิดคุณก็ควรจะขอโทษนะคุณอร” เอกภพพูดขึ้น
“ค่ะ ฉันขอโทษนะคะแม่นางเอกใสซื่อ” เธอไม่วายพูดประชดสิรินดาขึ้น ยิ่งเห็นท่าทางที่ไม่ยอมลดราวาศอกของอรรัมภายิ่งทำให้ธีภพโกรธจนตัวสั่น
“ตอนที่ 8 สงครามนางร้ายกับพระเอกตัวร้ายหลังจากการทานข้าวจบลงอย่างดุเดือดผู้เป็นพ่อถึงกับต้องนั่งเอามือกุมขมับด้วยอาการปวดหัว“เป็นยังไงบ้างครับพ่อ” เอกภพถามขึ้นเมื่อเดินตามผู้เป็นพ่อขึ้นไปยังระเบียงบ้านและพยุงวิฑูรย์ไปนั่งบนเก้าอี้ไม้ที่ชานระเบียง“จะเป็นยังไงล่ะ” วิฑูรย์มองไปยังเรือนรับแขกที่อยู่ตรงหน้าอีกฝั่งที่หันหน้าเข้าหาหลังบ้านของเขาซึ่งเขาทำเป็นเรือนรับรองคุณหญิงอรอนงค์ที่ขึ้นมาเยี่ยมลูกสาวและหลานชาย เพราะคุณหญิงอรอนงค์นั้นไม่อยากนอนร่วมชายคาเดียวกันกับวิฑูรย์ แต่พอวิมลภรรยารักจากไปแขกที่เคยมาประจำก็ไม่ค่อยมาพักเท่าไหร่หรืออาจจะเป็นเพราะว่าท่านอายุเยอะแล้วการเดินทางก็ลำบากจึงโทรมาหาหลานๆอย่างเดียว จะว่าไปเรือนรับแขกที่เคยทิ้งร้างไว้หลายปีก็ดูคึกคักขึ้น เมื่อหญิงสาวทั้งสามที่คุณหญิงอรอนงค์ส่งมาพากันเดินตรงไปยังเรือนรับแขก“จะเป็นยังไงล่ะก็ปวดหัวนะสิ” สายตาของวิฑูรย์ทอดมองไปเห็นลูกชายคนเล็กที่เดินนำสาวๆทั้งสามคนไปยังเรือนรับแขก ผู้เป็นพ่อหันกลับมาคุยกับเ
ตอนที่ 7 ฉันไม่ใช่คนผิดเมื่อวิฑูรย์เดินเข้ามาในบ้านก็เห็นสิรินดาที่ช่วยแจ๋วยกอาหารออกมาจากห้องครัวทำให้เขายิ้มออกในครั้งหนึ่งเขาเคยต้องการที่จะมีลูกสาวสักคน คงจะน่ารักไม่น้อย ลูกสาวคงจะคอยเอาอกเอาใจเขาแต่แล้วเขาก็ไปไม่ถึงฝันยิ่งทำยิ่งได้แต่ลูกชายมาสามคน ตั้งแต่ที่วิมลภรรยาของเขาเสียชีวิตไปลูกชายทั้งสามก็ค่อนข้างดื้อรั้นและไม่ค่อยจะฟังเขาสักเท่าไรจนเมื่อทั้งสามหนุ่มเติบใหญ่และเรียนจบต่างคนต่างทำหน้าที่รับผิดชอบในกิจการบ้านช่องที่เขาได้สร้างขึ้นมาก็ถึงเวลาที่เขาได้วางมือและใช้ชีวิตที่แสนน่าเบื่อไปวันๆพอมาวันนี้กลับทำให้ความรู้สึกในใจของคนที่เคยอ้างว้างมาเป็นเวลาหลายปีรู้สึกมีความสุขมากขึ้น ที่ได้มีผู้หญิงมาอยู่ในบ้าน ถึงแม้ว่าเจ้าลูกคนเล็กจะเป็นผู้ชายเจ้าชู้แต่เขาก็ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาในบ้านเลยสักครั้งจะได้ยินบ้างก็ตอนไปซื้อของในเมืองก็จะมีคนมาเล่าให้ฟังว่าลูกชายคนเล็กนั้นเจ้าชู้ไม่ใช่ย่อย ชอบหักอกสาวๆและพาสาวๆไปแอบกินตับที่รีสอร์ตของตัวเองบางทีเขาก็ดุลูกชายจนไตรภพโกรธและไม่ยอมกลับบ้านเป็นเดือนก็มี“อะไรยังไงไอ้เสือน้อย” ผู้เป็นพ่อหันไปถามไตรภพที่ช่วยป้าแจ๋วยกกับข้าวออกมาจากค
นางร้ายของธีภพบทนำ “ถ้าคุณรู้ว่าคุณทำให้คนอื่นเจ็บ ไม่ว่าคุณจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ คุณก็ควรขอโทษนะคะ” เธอพูดเสียงเรียบแต่ดวงตานั้นจ้องเขม็งไปที่อรรัมภา“คุณคิดว่าฉันผิด” เธอหันมาถามวริษา“ฉันไม่รู้หรอกค่ะ ว่าจุดเริ่มต้นมาจากตรงไหนแต่ถ้าคุณใจเย็นลงสักนิด คุณจะรู้ว่าน้องดาไม่ควรที่จะโดนคุณตบจริงไหมคะ”“คนที่จะไม่โดนตบคือคนที่จะไม่สอดมือมายุ่งเรื่องของคนอื่น” อรรัมภาพูดเสียงเข้มแล้วจ้องหน้าวริษากลับเช่นกัน เธอไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมทั้งนั้นเพราะความเป็นจริงแล้วทุกคนก็มองว่าเธอเป็นตัวร้าย เรื่องอะไรเธอจะต้องยอม“ใช่ ฉันเป็นคนที่ตบผู้หญิงคนนี้จริงๆ ทำไมล่ะก็ฉันไม่พอใจที่เธอเข้ามายุ่งวุ่นวายและชอบเข้ามายุ่งย่ามเรื่องของคนอื่น ทำตัวเป็นนางเอกเจ้าน้ำตา ทำไมเธอไม่ไปสมัครเป็นนางเอกในละครซะเลย เธอจะมาเป็นเด็กฝึกงานอยู่อีกทำไม” อรรัมภาที่โมโหสุดขีดเธอพูดออกไปอย่างไม่คิดที่จะสนใจว่าใครจะรู้สึกยังไง ถ้าเธอพูดในสิ่งที่เธออยากจะพูดแล้วใครจะทำไมไตรภพที่ปกติแล้วท่าทางของเขาเป็นคนไม่จริงจังและไม่ซีเรียสเรื่องต่างๆ แต่พอเห็นว่าอรรัมภาไม่แม้แต่จะรู้สึกผิดกลับไปต่อว่าสิรินดาอีก เขาจึงอดไม่ได
ตอนที่ 6 ไม่ชอบนางร้ายคนนี้ไม่นานเสียงแตรรถก็ดังขึ้นปรี๊น!! รถก็เคลื่อนเข้ามาในบ้านอีกคัน“นั่นไง พี่หนึ่งมาแล้ว” ไตรภพพูดขึ้นไม่นานร่างสูงโปร่ง ใส่เสื้อยืดคอปกสีขาวกางเกงยีน ใบหน้าหล่อคมคาย ก็เดินเข้ามาในบ้าน หญิงสาวทั้งสามหันไปมองพร้อมกันทั้งสามต่างนิ่งงันไปทันที เมื่อผู้เป็นพี่ชายของบ้านเดินเข้ามา ความสูง ความหล่อนั้นถือว่าได้น้องชายทั้งสองคนไปรวมอยู่กับเอกภพคนเดียว“พี่หนึ่งมาเร็วๆ” ไตรภพกวักมือไวๆเรียกผู้เป็นพี่ เอกภพส่งยิ้มให้น้องชายคนเล็กที่เรียกให้เขาเร่งเข้ามาในบ้านชายหนุ่มชะงักไปนิดนึงเมื่อเห็นผู้หญิงนั่งอยู่ในบ้านสามคน“ทำไมถึงมีตั้งสามคน” เขาเก็บความสงสัยแต่แล้วก็ก้าวย่างเดินอย่างมั่นคงเข้ามานั่งในวงสนทนาด้วย“ทำไมพี่หนึ่งมาช้าจัง พี่รู้ไหมคุณยายมีเซอร์ไพรส์ด้วยแหละเห็นไหมเนี่ย สาวสวยทั้งสามคนมานั่งรอพี่ตั้งนาน” เอกภพหันไปส่งยิ้มให้ผู้หญิงทั้งสามคนที่หันมามองเขาสิรินดาและวริษายกมือไหว้เขาแล้วส่งยิ้
ตอนที่ 5 เดาทาง“มาถึงกันเหนื่อยๆเข้ามาในบ้านก่อนเถอะนะ” เมื่อผู้หญิงทั้งสามคนแนะนำตัวเสร็จ วิฑูรย์ก็ชวนให้พวกเธอเข้าบ้านไตรภพที่มองตามผู้หญิงทั้งสามแล้วยกนิ้วโป้งให้“โอ้โฮ คุณยายเนี่ยสายตาเฉียบคมจริงๆนะเลือกมาแต่ละคนสวยๆทั้งนั้น” ไตรภพที่ยืมยิ้มกว้างมองตามสามสาวที่เดินเข้าไปในบ้าน แต่เขาก็ยังสงสัยไม่หายว่าผู้หญิงคนไหนกันแน่ที่เป็นคู่หมั้นที่คุณยายหามาให้“คุณยายไม่เห็นบอกว่าจะส่งมาตั้งสามคนนี่หว่า คุณยายร้ายไม่เบานะ” ว่าแล้วไตรภพก็เดินตามสาวๆทั้งสามขึ้นไปด้วยท่าทางกระดี๊กระด๊า“นั่งกันก่อนนะ เอ่อ พอดีว่าคุณยายได้ส่งใครมาเป็นพิเศษไหม” วิฑูรย์ถามขึ้นด้วยความสงสัย“พิเศษเหรอคะ” วริษาทวนคำพูด“พิเศษยังไงคะ” เธอถามขึ้นจนวิฑูรย์เงียบไปเพราะว่าเขาก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง“ว่าแต่ใครเป็นหลานสาวของเพื่อนคุณหญิงอรอรงค์เหรอ” วริษาส่ายหน้าไปมาแล้วหันไปหน้าของอรรัมภา อรรัมภาส่ายหน้าแล้วหันกลับไปมองวริษา วริษาก็ส่ายหน้าเช่นกันทั้งสองสาวจึงหั
ตอนที่ 4ต้อนรับผู้มาเยือนวิฑูรย์ที่หันมามองผู้มาเยือนด้วยรอยยิ้ม“ว่ายังไงเด็กๆเหนื่อยไหม” เขาเดินลงบันไดและเดินไปใกล้ๆผู้หญิงทั้งสามใบหน้าของทั้งสามนั้นนับได้ว่าสวยถึงขั้นสวยมากเลยทีเดียวสาวชาวกรุงผิวพรรณผุดผ่องแต่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูแล้วเขาค่อนข้างคุ้นหน้า“ว่าแต่มากันสามคนคุณหญิงอรอนงค์ส่งให้มาทั้งสามเลยเหรอ”วิฑูรย์ถามแล้วหันหน้าไปมองผู้เป็นลูกชายด้วยท่าทางที่อึดอัด“นี่ค่ะจดหมาย” วริษาหรือวรินเป็นคนยื่นจดหมายให้วิฑูรย์หลังจากที่เธอเดินลงรถมาเป็นคนแรก“นี่คือจดหมายของคุณหญิงอรอนงค์ที่ส่งมาให้ค่ะ สวัสดีค่ะคุณลุงวิฑูรย์หนูชื่อวริษาค่ะหรือเรียกว่าวรินก็ได้นะคะ หนูเป็นเด็กในอุปถัมภ์ของคุณยายค่ะ”“เด็กในอุปถัมภ์” ไตรภพพูดขึ้น“คุณยายมีเด็กในอุปถัมภ์ด้วยเหรอ” ไตรภพหันไปถามธีภพ“แล้วพี่จะรู้ได้ยังไง” ธีภพพูดด้วยท่าทางหงุดหงิดพลางคิดในใจ“นี่คุณยายคิดจะมัดมือชกพวกเขางั้นเหรอ เล่นส่งผู้หญิงมาสามคน”วิฑูรย์ที่เห็นผู้หญิงคนที่ส
Komen