Beranda / โรแมนติก / นางร้ายของธีภพ / ตอนที่ 30 คิดจะถีบหัวส่งผมเลยเหรอ

Share

ตอนที่ 30 คิดจะถีบหัวส่งผมเลยเหรอ

last update Terakhir Diperbarui: 2025-07-05 08:00:20

ตอนที่ 30

คิดจะถีบหัวส่งผมเลยเหรอ

“ไม่ว่าใครที่อยู่ในสถานการณ์นั้นผมก็ห่วงทั้งนั้นแหละ มันเป็นไร่ของผม ผมก็ไม่คิดว่าคุณจะบ้าดีเดือดวิ่งตามสองคนนั้นเข้าไปในดงอ้อย คุณไม่รู้เหรอว่ามันดึกแล้ว ทั้งมืด ทั้งเปลี่ยวและคุณก็ไม่ชินกับสภาพแวดล้อมแบบนั้น คุณจะวิ่งเข้าไปทำไม ทำไมคุณไม่วิ่งกลับมาที่งานจัดเลี้ยงล่ะ” เขาที่ได้โอกาสก็ดุเธอเข้าทันที

“ถ้าฉันวิ่งกลับมาที่งานจัดเลี้ยงก็แปลว่าฉันกลัวพวกเขาสิ” เธอเชิดหน้าขึ้นพร้อมตอบคำถามเขา จนธีภพนั้นอดเหนื่อยใจไม่ได้กับความไม่ยอมคนของเธอ

“เห็นไหมล่ะ ความที่คุณไม่กลัวอะไรเลยทำให้คุณต้องตกที่นั่งลำบากแบบนี้ไง” ชายหนุ่มโบ้ยหน้าลงไปที่หัวเข่าของเธอ เพื่อบอกให้เธอนั้นดูผลลับของการไม่ยอมคนที่เธอได้รับมา

“ฉันรู้แล้วล่ะน่า ไม่ต้องมาพูดมาก”

“เดี๋ยวผมจะพาคุณกลับบ้าน” ตั้งแต่ขึ้นรถมาเธอก็ผล่อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า เมื่อมาถึงบ้านธีภพหันไปมองหน้าเธออยู่สักพัก จมูกโด่งรั้นของแม่สาวผู้ดื้อรั้นไม่ยอมคนช่างเข้ากับใบหน้าสวยเฉี่ยวของเธอจริงๆ ขนตางอนเป็

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • นางร้ายของธีภพ   ตอนที่ 30 คิดจะถีบหัวส่งผมเลยเหรอ

    ตอนที่ 30คิดจะถีบหัวส่งผมเลยเหรอ“ไม่ว่าใครที่อยู่ในสถานการณ์นั้นผมก็ห่วงทั้งนั้นแหละ มันเป็นไร่ของผม ผมก็ไม่คิดว่าคุณจะบ้าดีเดือดวิ่งตามสองคนนั้นเข้าไปในดงอ้อย คุณไม่รู้เหรอว่ามันดึกแล้ว ทั้งมืด ทั้งเปลี่ยวและคุณก็ไม่ชินกับสภาพแวดล้อมแบบนั้น คุณจะวิ่งเข้าไปทำไม ทำไมคุณไม่วิ่งกลับมาที่งานจัดเลี้ยงล่ะ” เขาที่ได้โอกาสก็ดุเธอเข้าทันที“ถ้าฉันวิ่งกลับมาที่งานจัดเลี้ยงก็แปลว่าฉันกลัวพวกเขาสิ” เธอเชิดหน้าขึ้นพร้อมตอบคำถามเขา จนธีภพนั้นอดเหนื่อยใจไม่ได้กับความไม่ยอมคนของเธอ“เห็นไหมล่ะ ความที่คุณไม่กลัวอะไรเลยทำให้คุณต้องตกที่นั่งลำบากแบบนี้ไง” ชายหนุ่มโบ้ยหน้าลงไปที่หัวเข่าของเธอ เพื่อบอกให้เธอนั้นดูผลลับของการไม่ยอมคนที่เธอได้รับมา“ฉันรู้แล้วล่ะน่า ไม่ต้องมาพูดมาก”“เดี๋ยวผมจะพาคุณกลับบ้าน” ตั้งแต่ขึ้นรถมาเธอก็ผล่อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า เมื่อมาถึงบ้านธีภพหันไปมองหน้าเธออยู่สักพัก จมูกโด่งรั้นของแม่สาวผู้ดื้อรั้นไม่ยอมคนช่างเข้ากับใบหน้าสวยเฉี่ยวของเธอจริงๆ ขนตางอนเป็

  • นางร้ายของธีภพ   ตอนที่ 29  ความห่วงใย

    ตอนที่ 29 ความห่วงใยหลังจากที่ทุกคนทานข้าวเสร็จวิฑูรย์ก็เอ่ยขึ้น“ลุงว่าหนูอรควรที่จะไปหาหมอดูนะ ไม่รู้ว่ากระดูกร้าวหรือเปล่า”“ไม่หรอกค่ะ ถ้ากระดูกร้าวอรคงจะปวดมากกว่านี้แล้วคงเดินไม่ได้อรไม่เป็นไรค่ะ ก็แค่อาจจะช้ำในแล้วก็ยังเจ็บแผลอยู่ค่ะ”“ตาหนึ่งพาหนูอรไปเอกซเรย์ดูว่าข้างในกระดูกเป็นอะไรหรือเปล่า พ่อเป็นห่วงน่ะ”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณลุง”“พอดีวันนี้ผมไม่ว่างนะครับพ่อ ผมต้องเข้าไปคุยเรื่องสำคัญกับคู่ค้านะครับเกี่ยวกับการต่อสัญญาของโรงงานแป้งมันสำปะหลังนะครับ”“อย่างนั้นเหรอ”“ครับ ผมสามารถแวะส่งคุณอรที่โรงพยาบาลได้นะครับ แต่คุณอรอาจจะต้องรอผมนานหน่อยเพราะไม่รู้ว่าผมจะเสร็จตอนไหน” เอกภพที่ส่งยิ้มให้อรรัมภา เธอจึงหันไปหาวิฑูรย์กำลังจะปฏิเสธอีกครั้งเพราะไม่อย่าให้ตัวเองทำให้เอกภพลำบากเพราะเธอ“ไม่เป็นไรหรอกพี่ เดี๋ยวผมจัดการเอง” ธีภพเสนอตัวขึ้นมาที่จะพาอรรัมภาไปโรงพยาบาล“แกจะไหวเหรอต

  • นางร้ายของธีภพ   ตอนที่ 28  กระจ่าง

    ตอนที่ 28กระจ่างเล็กที่รู้ว่าอรรัมภาคงไม่ปล่อยเรื่องกบเป็นแน่“เปล่านะคะ เล็กไม่ได้ทำ”“อรยังพูดไม่จบค่ะ น้าเล็กไม่ได้เป็นคนทำแต่น้าเล็กเป็นคนบงการให้ในมั่นเอากบมาวางไว้บนห้องน้องดา” เล็กเบิกตากว้างด้วยความตกใจเธอไม่คิดเลยว่าอรรัมภาจะรู้เรื่องนี้จริงๆ“หรือว่ามั่นเป็นคนเล่าให้ฟัง” เล็กที่ครุ่นคิดในใจว่าเรื่องนี้หลุดถึงหูของอรรัมภาได้ยังไง“น้าเล็กไม่ต้องคิดให้เหนื่อยหรอกค่ะ อรรู้ว่าน้าเล็กเป็นคนสั่งให้มั่นเอากบมาวางไว้ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้มีเรื่องบาดหมางใจกันมาก่อน แต่ทำไมน้าเล็กถึงอยากจะแกล้งอรคะ ถ้าเอามาไว้ที่ห้องอรก็ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ แต่พอเอาไปไว้ที่ห้องน้องดามันกลายเป็นว่าอรนั้นเป็นผู้ร้ายไงคะ ทุกคนถึงมองว่าอรเป็นคนไม่ดี“ไม่นะคะ คุณวิฑูรย์เล็กไม่ได้สั่งให้เอาไปไว้ห้องคุณดานะคะ เล็กสั่งให้เอาไปไว้ห้องนางร้ายคนนี้ต่างหาก แต่เผอิญไอ้มั่นมันไม่รู้จักคำว่าซ้ายขวาค่ะ มันก็เลยเอาไปไว้ผิดห้อง“เอาไว้ผิดห้อง” วิฑูรย์ทวนคำของเล็กในที่สุดความ

  • นางร้ายของธีภพ   ตอนที่ 27 ต้อนคนร้ายจนมุม

    ตอนที่ 27ต้อนคนร้ายจนมุม“จะบ้าเหรอนายพูดอะไรให้มันเป็นไปได้บ้าง ถ้าบอกว่าฉันชอบคุณวรินหรือคุณดาก็ว่าไปอย่าง“อย่านะพี่ ดาเธอออกจะหวานเยิ้มและสวยขนาดนั้นพี่จะมาแย่งผมไม่ได้นะ” ไตรภพที่พูดติดตลก“ระวังดีๆเถอะเจ้าสอง ถ้าพี่หนึ่งมาได้ยินเข้านายจะหัวเราะไม่ออก เลิกทำตัวเจ้าชู้ชีกอได้แล้วนะ”“แหม!! ผมพูดเล่นนิดหน่อยพี่ถึงกับโมโหขนาดนั้นเชียว หรือว่าพี่ชอบดา”“ฉันไม่ได้ชอบใครทั้งนั้นแหละ” ไตรภพต่อยไหล่ของน้องชายจนเซถลา“อะไรวะ ไอ้พี่บ้าพูดหยอกแค่นี้ทำเป็นโมโหตึงตัง อารมณ์ขี้โมโหนี้ไม่เคยหายเลย” ไตรภพบ่นอุบแต่แล้วเขาก็เดินมุ่งหน้าไปยังชั้นสองของตัวบ้านวริษาที่เปิดประตูออกมาเห็นไตรภพกำลังจะเดินไปเคาะห้องของสิรินดาก็ทักขึ้น“คุณกำลังจะเคาะห้องผิดหรือเปล่าคะ” ไตรภพหยุดมือไว้และหันไปมองวริษา“ทำไมเหรอ”“ก็ฉันคิดว่าคุณน่าที่จะไปเคาะห้องฝั่งปีกซ้ายดูนะคะว่าเธอเป็นยังไงบ้าง”“ไม่ล่ะ ผมไม่อยากไปเจออาการวีนแตก

  • นางร้ายของธีภพ   ตอนที่  26 ไม่เข้าใจตัวเอง

    ตอนที่ 26 ไม่เข้าใจตัวเอง“คุณลุง” อรรัมภาพูดขึ้น วิฑูรย์ยืนกอดอกมองอรรัมภา“หนูอรไปที่นั่นได้ยังไง”“คุณอรไปกับผมครับ” เสียงเปี๊ยกที่เดินตามขึ้นมาเพราะรู้ความผิดของตัวเองและรู้สึกผิดกับอรรัมภาเป็นอย่างมาก เด็กหนุ่มที่ยืนร้องไห้น้ำตาไหล อรรัมภารู้สึกสงสารเขาไม่น้อย“เอ้า! เล่ามาเจ้าเปี๊ยก” ธีภพที่ยืนกอดอกฟังเปี๊ยกเรื่องราวต่างๆให้วิฑูรย์ฟัง จนเขาอดที่จะเป็นใจของอรรัมภาไม่ได้เขาก็ไม่นึกเหมือนกันเมื่อเห็นน้ำตาของเธอเข้าก็ทำให้เขารู้สึกหัวใจวิวสงสารเธอขึ้นมาซะดื้อๆ“น้าเล็กนะครับบอกให้ผมไปเอาโทรศัพท์ของพี่มั่นที่ลืมอยู่ในไร่”“โทรศัพท์อะไรทำไมไม่ไปเอาพรุ่งนี้”“มะ ไม่รู้สิครับ แต่พอผมไปถึงแล้วก้ไม่มีโทรศัพท์จริงๆเลยครับ”“ทำไมแกต้องอึกๆอักๆแกเล่ามาให้หมด แล้วหนูอรไปกับแกได้ยังไง”“ก็น้าเล็กบอกว่าให้ผมไป แต่ผมไม่อยากไปผมกลัวผีนะครับ มันกำลังจะค่ำแล้วน้าเล็กก็เลย เอ่อ บอกว่าให้ผมพาคุณอรไปด้วย”

  • นางร้ายของธีภพ   ตอนที่ 25 ไออุ่น

    ตอนที่ 25ไออุ่น“ว้าย” เธอเกือบจะล้มลงไปมือหนาก็คว้าประคองเอวของเธอไว้ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองรู้สึกเหมือนมีไออุ่นอยู่ข้างๆจนรู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก“คุณสอง” หญิงสาวเอ่ยชื่อเขาด้วยความตกใจ“ทำไมคุณไม่ขานตอบผม”“ก็ฉันไม่รู้นี่ค่ะ ก็ฉันพยายามฟังแล้วแต่ฉันไม่นึกว่าจะเป็นเสียงคุณจริงๆ”“ไม่นึกว่าจะเป็นเสียงผม”“ค่ะ คือว่าฉันไม่ค่อยได้ยินเสียงและฉันก็กำลังเดินหาทางออกอยู่”“แล้วคุณเข้ามาในไร่ได้ยังไง” หญิงสาวนิ่งไปสักครู่แต่ก็ไม่พูดอะไร“แล้วเป็นอะไรหรือเปล่า” เขาเห็นเธอคลำที่หัวเข่า“ฉันล้มค่ะเมื่อกี้ ก็เลยเจ็บหัวเข่า”“งั้นก็รีบไปเถอะ” ธีภพที่โอบเอวอรรัมภาออกแล้วหาทางออกจากไร่อ้อย ความอบอุ่นและอ่อนโยนที่อรรัมภาไม่เคยเห็นธีภพแสดงออกมาสักครั้ง“คุณรู้ได้ยังไงคะว่าฉันอยู่ในนี้” ใบหน้าหล่อก้มลงมาใกล้ใบหน้าสวยจนทั้งคู่สบตากันเข้า“เราหาทางออกไปจากที่นี้ก่อนเถอะ อย่าพึ่งถามมากเลย” ธีภพที่ต

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status