๗ วัดประจำตระกูลจิ้น / 10

หลานชายเขาแสดงออกตรงไปตรงมา จึงมองเห็นได้ชัด ไม่มีสิ่งใดแอบแฝงหรือมากเล่ห์ ไม่พอใจดวงตาดุดัน คิ้วกดตํ่า สงสัยคิ้วขมวดชนกัน

ตื่นเต้นดีใจเพียงเล็กน้อยใบหน้าเรียบนิ่ง ดีใจมากหน่อยก็แค่ยิ้มออกมาเพียงเท่านั้น

“ข้าเพียงรู้สึกดี มิอาจเอื้อมหวังสูงเจ้าค่ะ สิ่งเดียวที่หย่าลี่จะทำคือการดูแลฮูหยินเฒ่าเท่านั้น” เฉินหย่าลี่ตอบเสียงสั่นเงยหน้าขึ้น ดวงหน้ากลมคลอไปด้วยหยาดนํ้าตาเล็กน้อย

“เด็กดีๆ” ฮูหยินเฒ่ากล่าว พลางลูบหัวเด็กสาวอย่างเอ็นดูปนความรักที่มอบให้

ทางด้านจิ้นฝานนั่งกระดิกเท้าอ่านบันทึกรายงานข้างหน้าต่าง หันหลังให้ฮูหยินน้อยของเขาอีกฟากหลังฉากกั้น ห้องค่อนข้างใหญ่ มีม่านกั้นเป็นผ้าบางๆ พรางตาเอาไว้ มองเห็นเป็นเงารางๆ ของคนด้านหลังเพียงเท่านั้น

ยามนี้ชายหนุ่มอ่านรายงานพร้อมเงี่ยหูฟังเสียงนายบ่าวสนทนากันระหว่างอาบนํ้าไปด้วย ก่อนหน้านี้หญิงสาวเข้ามาในห้องก็ผงะตกใจเล็กน้อย เขาจึงเล่าความจริงทั้งหมดออกไปว่าจำเป็นต้องพักห้องเดียวกับนาง แต่จะนอนอีกฝั่งหนึ่งของห้อง ให้นางกับบ่าวนอนพักทางด้านนั้นได้อย่างเต็มที่

“ท้องใหญ่มากจริงด้วยเจ้าค่ะ ดูท่าคงจะไม่พ้นลูกแฝด” เสี่ยวเมิ่งกล่าว

“พอๆ ข้ามิอยากรู้แล้ว