บัวตองกอดลูกสาวแน่น ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์เมื่อ 12 ปีก่อน เธอก็ใช้ชีวิตอย่างหวาดระแวงมาตลอด ไม่มีความสุขเลยสักวัน ความทุกข์ที่ได้รับเปรียบเสมือนการชดใช้กรรมที่พวกเธอได้ก่อเอาไว้กับครอบครัวของพ่อเลี้ยงสิงหา
“ฮ่า ๆ ฉันมาคิด ๆ ดูแล้ว ถ้าฉันฆ่าพวกแกให้ตาย มันคงดีเกินไปสำหรับคนเลว ๆ อย่างแกเกินไป สู้ทำให้พวกแกอยู่เหมือนกับตายทั้งเป็นไม่ดีกว่าเหรอ”
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ยิ้มที่มุมปากอย่างชั่วร้าย
“แกจะเอายังไงกับฉันว่ามา”
อดีตเสือเมฆกัดฟันพูด แม้จะเจ็บเจียนตาย แต่เพราะศักดิ์ศรีของอดีตเสือเขาจึงไม่ยอมร้องขอชีวิต
“ฉันจะเอาลูกสาวแกไปเป็นตัวประกัน !”
สิ้นคำ มือแกร่งก็กระชากร่างบางออกมาจากอ้อมกอดของผู้เป็นมารดา
“ไม่นะ ! อย่าเอาลูกฉันไป ! ฮือ ๆ”
บังตองร้องไห้ปริ่มใจจะขาด ถลาเข้าไปกราบลงแทบเท้าของซาตานหนุ่ม ผู้กระหายการแก้แค้น
“แม่ ! ไม่ต้องไปกราบขอร้องอ้อนวอนไอ้คนเลว ๆ แบบนี้ !”
เมย์ใช้มือข้างที่เหลือทุบเข้าที่แขนของชายหนุ่ม พร้อมกับกัดลงที่มือเขาเต็มแรง
“โอ๊ย !”
ชายหนุ่มคำรามลั่น พร้อมกับสะบัดมือออกด้วยความเจ็บปวด มือของเขาปรากฏรอยแดงเป็นฟันซี่เล็ก ๆ
เด็กสาวอาศัยจังหวะนั้น ไปพยุงแม่ของตนขึ้นมาแล้วถอยไปอยู่รวมกันกับบิดา
“ศักดิ์ เอาเชือกมัดลูกหมาตัวนี้ไว้ !”
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ตะโกนสั่งสมุนมือขวา จากนั้น ชายรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าเรียบเฉยก็ตรงเข้าไปมัดมือของเด็กสาวอย่างว่องไว
“ไม่ อย่าทำลูกฉัน”
บัวตองพยายามเข้ามาขัดขวางแต่ถูกลูกน้องอีกคนจับตัวไว้ ส่วนพ่อของเธอนั้นได้แค่ขบกรามแน่น
“ปล่อยฉันนะไอ้พวกชั่ว ! ฉันจะแจ้งตำรวจให้มาลากพวกแกเข้าคุกให้หมด !”
เมย์ร้องลั่น ข้อมือเล็ก ๆ ถูกเชือกปอเส้นโต มัดเข้าหากันจนแน่น
ปัง !
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ยิงปืนขึ้นฟ้า เสียงดังราวกับสายฟ้าพิโรธนั้น ทำให้ทุกคนเงียบสนิท
“เอาสิ แจ้งเลย แจ้งตำรวจ ฉันอยากจะรู้นักว่าระหว่างฉัน กับพ่อของเธอที่ฆ่าล้างโคตรคนในไร่ปลายดาว ตำรวจจะจับใคร !”
ชายหนุ่มกระชากข้อมือเล็กที่ถูกพันธการเอาไว้ขึ้น ร่างบางก็ลอยติดมือเขาขึ้นมาอย่างง่ายดาย
เมย์มองสบตาซาตานตรงหน้า แววตาของเธอวูบไหวกับสิ่งที่ได้ยิน สมองของเธอกำลังถูกโจมตีจากถ้อยคำที่เพิ่งจะได้รับรู้ว่าพ่อของเธอเป็นฆาตกร !
“หากเธอไม่อยากให้พ่อกับแม่เธอตาย ก็ยอมไปกับฉันดี ๆ”
ชายหนุ่มโน้มหน้าลงใกล้ใบหน้าสวย น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความคุกคามจนเด็กสาวตัวสั่นระริก
“หนี้แค้นครั้งนี้ เธอจะต้องชดใช้แทนอย่างสาสม !”
สิ้นคำ พ่อเลี้ยงก็กระชากเชือกที่ผูกข้อมือหญิงสาวรั้งให้หล่อนเดินตามเขาออกไปในฐานะตัวประกัน ก่อนก้าวพ้นประตูออกไปเขาบอกกับสองสามีภรรยาโดยไม่หันกลับมามองว่า
“พวกแกต้องส่งเงินมาให้ฉันเดือนละแสน หากเดือนไหนไม่ได้ เดือนนั้นก็เตรียมรับศพลูกสาวแกไปได้เลย !”
“ไม่นะ ! อย่าเอาลูกฉันไป เมย์ ! ลูกแม่ ! ฮือ ๆ”
บัวตองร้องไห้ปริ่มใจจะขาด ร่างกายไร้เรี่ยวแรงได้แต่มองตามร่างลูกสาวตัวน้อยถูกกระชากลากถูกไปตามทางจนหายลับตาไป
เมื่อคนจากไร่ปลายดาวกลับไปจนหมดแล้ว เสือเมฆก็เข้ามาพยุงคู่ชีวิตให้ลุกขึ้น ซึ่งบัดนี้ดวงตาเหม่อลอยคล้ายกับคนที่เสียสติไปแล้ว
“บัวตอง มีสติหน่อย ลูกสาวเธอยังไม่ได้ตายเสียหน่อย”
คำพูดของเขาทำให้ภรรยามีน้ำตาอีกครั้ง พร้อมกับกรีดร้องออกมาว่า
“คุณรู้ดีแก่ใจใช่ไหมว่าต้องมีวันนี้ ! คุณถึงไม่ยอมพาฉันหนีให้ไกลจากที่นี่ !”
“ใช่ ! ผมรู้ดีว่าสักวันมันต้องมา !”
เสือเมฆยอมรับกับภรรยา เขาหันไปทางอื่นเพราะไม่อยากเห็นน้ำตาของหล่อน
“คุณมันเห็นแก่ตัว !”
เสือเมฆหันกลับมองภรรยา แววตาเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดไม่แพ้หล่อน ขยับปากเอ่ยว่า
“ถ้าผมไม่เห็นแก่ตัว แล้วมีใครหน้าไหนที่เห็นแก่เราบ้าง !”
เขาอดทนรอคอยมาถึง 12 ปี อะไรที่ควรเป็นของเขาตั้งแต่ต้น เขาก็ควรที่จะได้มันมา !
“นี่ ! มันจะมากไปแล้วนะ !”
เมย์ตะเบ็งเสียงออกมาอย่างไม่พอใจ ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธ เธอรั้งข้อมือเข้าหาตนเองเพื่อให้ร่างสูงหยุดลากเธอไปขึ้นรถ เมื่อเขาหันมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย เธอก็ตะโกนใส่หน้าเขาต่อว่า
“จับฉันไปเป็นทาสแล้วยังจะข่มขู่เอาเงินกับพ่อฉันอีก แบบนี้มันต่างจากพวกโจรชั้นต่ำ รีดไถเงินชาวบ้านตรงไหน !”
“ลูกหมาอย่างเธอมีสิทธิ์อะไรมาต่อรองกับฉัน”
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์กระชากเชือกที่ถืออยู่ในมือรั้งร่างบางเข้าใกล้ แล้วเชยคางเธอขึ้นด้วยมืออีกข้างหนึ่ง การกระทำของเขานั้น ทำให้บรรดาลูกสมุนสิบกว่าคนหยุดยืนรายล้อมมองเขาทั้งคู่อย่างสนใจ ยิ่งเมื่อเขาทำท่าเหมือนจะขย้ำสาวน้อยตรงหน้าให้แหลกลาญ พวกมันยิ่งหัวเราะออกมาอย่างครึกครื้น
“แต่สิ่งที่คุณกระทำมันเกินไป”
เมย์ดึงพยายามข้อมือของตนเองกลับเต็มแรงเพื่อให้อยู่ห่างจากเรือนร่างกำยำของเขา ผิวนุ่มเสียดสีกับเชือกหยาบ ๆ รู้เจ็บแสบไปหมดจนต้องกัดฟัน
“ไม่กินข้าว พี่จะกินเธอแทนข้าว !”จบคำพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ก็คว้าร่างบางเข้าแนบชิดพร้อมกับประทับปากทาบทับลงที่กลีบปากบาง“อือ”ปลายดาวครางแผ่ว ๆ ความหวานล้ำของหญิงสาวดุจน้ำผึ้งเดือนห้าทําให้พ่อเลี้ยงพยัคฆ์จูบหนักหน่วงดูดดื่มขึ้นเรื่อย ๆ โดยไม่รู้ตัว เขาพรมจูบไปทั่วใบหน้าสวย จากนั้นค่อย ๆ แทะเล็มที่ริมฝีปากบาง ที่ยังเลอะครีมรสช็อกโกแล็ก เพิ่มความหวานให้กับริมฝีปากบางจากนั้นก็ใช้มือช้อนเข้าใต้ต้นคอหล่อนเอาไว้ ขณะที่เขาค่อย ๆ แทรกลิ้นร้อนผ่านเรียวปากหล่อนที่เผยอรอรับอย่างเต็มอกเต็มใจ ลิ้นร้อนของเขากำลังครวญหาความหอมหวานภายในโพรงปากของเธอ ลิ้นร้อนของพ่อเลี้ยงเกี่ยวกวัดดูดดื่มอย่างจัดเจน จนปลายดาวอ่อนไหวและเคลิ้มไปกับรสจูบของเขา“อื้อ”หญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง วงแขนแข็งแรงของพ่อเลี้ยงโอบรัดร่างอรชรเข้ามาแนบชิดมากขึ้น ขณะที่ดูดดื่มความซาบซ่านในโพรงปากเธออย่างไม่รู้จักอิ่ม“พ่อเลี้ยงจะกินดาวตรงโต๊ะกินข้าวจริง ๆ หรือคะ”ปลายดาวถามด้วยความเขินอายเมื่อเขาละปากออกเพื่อหายใจ ใบหน้าสวยแดงจัด ลมหายใจกระชั้นถี่ขึ้น“หรือ ดาวอยากลองที่โชว์ฟาครับ”เขาจูบหนัก ๆ ที่หน้าผากสาวในอ้อมกอด เขาแกล้งหยอก แต่หากห
ณ ประเทศอังกฤษ หลังจบชั่วโมงเรียน ปลายดาวรีบเก็บหนังสือ และอุปกรณ์การเรียนลงกระเป๋า เธอต้องมาเรียนมหาวิทยาลัยในต่างประเทศ ตามที่พ่อเลี้ยงได้จัดเตรียมเอาไว้ให้ตั้งแต่ต้น พ่อเลี้ยงพยัคฆ์กลายเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเธอ เขายอมข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาคอยดูแลเธอขณะที่เรียนที่นี่เมื่อตรวจสอบจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีลืมอะไรไว้บนโต๊ะแล้ว หญิงสาวก็รีบสาวเท้าออกจากห้อง เพราะพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ส่งข้อความถึงเธอว่า มาถึงที่หน้าตึกเรียนแล้ว“Hey You !”หนุ่มผมทอง นัยน์ตาสีฟ้าเร่งฝีเท้าขึ้นเดินเคียงข้างปลายดาว จากนั้น เขาก็รีบเอ่ยปากชวนเธอว่า “ตอนเย็นไปปาร์ตี้กับพวกเราไหม”อเล็กซ์พูดภาษาไทยสำเนียงแปร่ง ๆ เพราะเขาชื่นชอบประเทศไทยมาก อยากกินอาหารไทย อยากเที่ยวเมืองไทย และอยากได้แฟนเป็นสาวไทย เขาจึงเลือกเรียนภาษาไทยเป็นภาษาที่สอง ดังนั้น เมื่อเขาบังเอิญได้รู้จักปลายดาวในคราสเรียน เขาจึงพยายามตามจีบเธอทันที“ไม่ล่ะ เราต้องรีบกลับบ้าน”ปลายดาวบอกชายหนุ่ม ขณะที่เดินออกมาจากตึกเรียน“ทำไมต้องรีบด้วย”“มีคนมารอรับน่ะ”ปลายดาวบุ้ยบ้ายให้เพื่อนร่วมชั้นมองไปที่ใต้ต้นไม้หน้าตึกพ่อเลี้ยงพยัคฆ์สวมเสื้อโค้ตตัวยาวสีน้ำต
หลายวันต่อมาหลังจากที่บาดแผลของพ่อเลี้ยงดีขึ้นแล้ว ทั้งคู่จึงไปทำบุญที่วัด เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับพ่อเลี้ยงสิงหา และนายผู้หญิงยะถา วาริวะหาปูรา ปะริปูเรนติ สาคะรังเอวะเมวะ อิโต ทินนัง เปตานัง อุปะกัปปะติอิจฉิตัง ปัตถิตัง ตุมหัง ขิปปะเมวะ สะมิชฌะตุ.....เมื่อเสียงพระสวดบทอนุโมทนารัมคาถาดังขึ้น พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ก็ประคองมือของคุณหนูปลายดาวหยาดน้ำลงในถ้วยรองคนโทปลายดาวตั้งจิตอธิษฐานขออุทิศบุญกุศลทั้งหมดให้พ่อและแม่ที่อยู่บนสวรรค์ วิญญาณของแม่ที่เธอเห็นใต้น้ำนั้น เป็นความห่วงกังวลของมารดา- แม่คะ ขอให้แม่ไปสู่สุคติไปสู่ภพภูมิที่ดี ไม่ต้องเป็นห่วงหนูอีกแล้วนะคะ”หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็ไปที่เรือนพักของแม่ชีบัวตอง“แม่คะ คิดดีแล้วหรือคะ ที่จะบวชเป็นแม่ชีอยู่ที่วัด แม่ไปอยู่กับหนูที่ไร่ปลายดาวก็ได้นะคะ”น้ำเสียงของปลายดาว เต็มไปด้วยกังวล เธอไม่อยากให้แม่บุญธรรมต้องอยู่คนเดียว เพราะอย่างน้อย แม่บัวตองก็เลี้ยงเธอเป็นอย่างดีมานานกว่าสิบปี“นั่นสิครับ ตอนนี้รีสอร์ตไม่มีใครดูแล หากคุณน้าไม่สะดวกไปอยู่ที่ไร่ก็อยู่ที่รีสอร์ตเหมือนเดิมก็ได้”พ่อเลี้ยงพยัคฆ์เสนอ อะไรที่ทำปลายดาวสบายใจ เขาก็พร้อมจะทำใ
ปลายดาวกรีดร้องออกมาสุดเสียง เหตุการณ์ในอดีตปรากฏขึ้นมาในหัวอย่างแจ่มชัด ภาพของแม่เธอที่ถูกลูกกระสุนเจาะเข้ากลางหน้าผาก ขณะที่อุ้มเธออยู่ในอก เลือดสาดกระเซ็นเปรอะเปื้อนตัวเธอไปหมดก่อนที่จะตกลงไปในลำธาร แม่ร้องบอกเธอเฮือกสุดท้ายว่า - ปลายดาวหนีไป หนีไป -“อ๊ายยยยยยยย”ภาพในอดีตซ้อนทับกับภาพวันนี้ คนที่เธอรักถูกยิงต่อหน้าต่อตา เลือดสีแดงสดสาดซัดออกมาจนเป็นสีแดงฉาน คนที่กระโดดเข้ามารับกระสุนแทนเธอ คือ พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ !ตุบ !ร่างบางทรุดลงกับพื้น สั่นเทิ่มไปทั่วทั้งตัว สองมือน้อยกุมขมับเอาไว้ รู้สึกปวดร้าวไปทั้งหัว เพราะความทรงจำของเธอที่ถูกเก็บซ่อนไว้จนสุดลึก ระเบิดพุ่งออกมาราวกับภูเขาไฟ เธอจำเรื่องราวในอดีตได้ทั้งหมดแล้ว !ชายหนุ่มเรือนร่างกำยำเป็นเกราะกำบังกระสุนให้หญิงสาว ยืนไม่ไหวติงแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะถูกลูกปืนได้เสือเมฆยิงเข้าที่ไหล่ซ้าย แต่มือเขายังกำกระบอกปืนแน่น ดวงตาคมกริบดุดันไร้ซึ่งความปรานีเล็งปืนไปที่เสือเมฆ“ไอ้พยัคฆ์ !”เสือเมฆขนลุกเกรียวขึ้นทั่วทั้งตัว กระสุนของไอ้พยัคฆ์เจาะเข้าหน้าอกด้านซ้ายของเขา เฉียดหัวใจไปแค่นิดเดียว เลือดไหลทะลักออกมา เจ็บจนเขาสั่นไปทั้งร่าง แต่ช
“ไม่ เมย์ไม่เชื่อ”ปลายดาวพึมพำออกมาราวกับคนเสียสติ อยู่ ๆ เธอต้องมารับรู้ว่าคนที่เลี้ยงดูเธอมาจนเติบใหญ่ คือ คนที่ฆ่าล้างตระกูลเธอทั้งครอบครัว และคนที่คอยปกป้องดูแลเธอมาตลอด เธอกลับฆ่าเขาด้วยมือของเธอเอง “แย่แล้ว บัวตองรีบพาคุณหนูหนีไป”ป้าละออกระหืดกระหอบเข้ามาในห้องนอนปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงปืนดังขึ้นรอบบ้าน คล้ายกับคนกำลังยิงต่อสู้กัน“อ๊ายยยยยยยย”ปลายดาวเอามือปิดหู กรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง เธอรู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน เธอรู้สึกเหมือนเคยได้ยินเสียงปืนดังสนั่นทั่วทั้งบ้านแบบนี้มาก่อน“เกิดอะไรขึ้น”บัวตองถลาเข้าไปกอดปลายดาวเอาไว้ ขณะที่ร้องถามป้าละออ“เสือเมฆ นำลูกน้องบุกเข้ามาที่ไร่ปลายดาว”ป้าละออละล่ำละลักบอก“ว่าไงนะ”บัวตองเบิกตากว้างด้วยความตกใจ สามีของเธอคิดจะทำอะไรกันแน่ !“อยู่ที่นี่เองรึ”เสือเมฆเข้ามาในห้องพร้อมกับปืนในมือ“พี่จะทำอะไร”บัวตองกอดปลายดาวเอาไว้แน่น“ฆ่านังปลายดาว”เสือเมฆบอกเสียงเหี้ยม พร้อมกับเล็งปลายกระบอกปืนไปที่หญิงสาวบนเตียง“อย่านะ พี่เมฆสัญญากับฉันแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าถ้าหนูปลายดาววางยาฆ่าพ่อเลี้ยงได้สำเร็จ พี่ก็จะปล่อยเธอไป พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ก็ตา
นายศักดิ์หลับตาลง คล้ายกับไม่อยากเห็นภาพสุดท้ายอันน่าเวทนาของพ่อเลี้ยง เขาไม่คิดมาก่อนว่า ผู้ชายที่ยืนอยู่เหนือคนนับร้อยนับพัน กลับยอมสละทุกอย่างเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียวตลอดเวลา 12 ปี ! แต่ผลสุดท้ายสิ่งที่เขาได้รับตอบแทนของความจงรักภักดีนั้น กลับเป็นความตาย !“ทุกคนจงฟัง คุณเมย์คือคุณหนูปลายดาว ลูกสาวของพ่อเลี้ยงสิงหาที่หายสาบสูญไปเมื่อ 12 ปีก่อน”ศักดิ์ประกาศด้วยเสียงอันดังเพื่อให้ได้ยินกันทั่วทุกคน“ไม่จริง !”สไบนางคัดค้านเสียงหลง จะให้เธอเชื่อได้ยังไงว่าผู้หญิงที่เธอคอยกลั่นแกล้งอยู่ตลอดเวลาจะกลายมาเป็นนายหญิงคนใหม่ของเธอ“จริง ! พ่อเลี้ยงเอาเส้นผมไปตรวจดีเอ็นเอแล้วพบว่า ตรงกับ DNA ของพ่อเลี้ยงสิงหา ที่สำคัญคุณเมย์มีปานรูปดาวที่ไหล่ซ้าย ซึ่งทุกคนก็ทราบดีว่าเป็นสัญลักษณ์บนตัวของคุณหนู”สิ่งที่ได้ยินนั้นทำให้สไบนางถึงกับพูดไม่ออก วิมานในฝันที่เธอเคยวาดไว้ว่าจะเป็นนายหญิงของไร่นี้พังทลายลงอย่างไม่เหลือชิ้นดี“พวกคุณพูดอะไรกัน ไม่จริงใช่ไหม”เมย์ปฏิเสธเสียงพร่าสั่น ความเสียใจ และความสับสนถาโถมเข้ามาในคราเดียวจนเธอแทบรับไม่ไหวที่ต้องมารับรู้ว่าความจริงแล้วคนที่เลี้ยงเธอมา คือฆาตกรที่ฆ