บัวตอง หญิงวัยกลางคนในชุดสุภาพร้องเรียกสามีลั่น น้ำตาอาบหน้า ทรุดตัวอย่างไร้เรี่ยวแรงอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง
“ปล่อยพวกเราไปเถอะ ฉันขอร้องล่ะ”
หล่อนถูกลูกน้องของพ่อเลี้ยงพยัคฆ์กันไว้ไม่ให้เข้ามาในวงการลงทัณฑ์ของเจ้านาย เสียงร่ำไห้ของเธอนั้นคล้ายกับแมลงตัวหนึ่งเท่าหนึ่ง จึงไม่มีใครสนใจเธอแม้แต่น้อย
“ถึงกูจะเป็นหมา แต่กูก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและรอดตายมาได้ตั้ง 12 ปี ไม่โง่ดักดานยอมเป็นควายเฝ้าสมบัติเหมือนมึงแล้วกัน !”
พลั๊ก !
ตุบ !
คำพูดนั้นทำให้ร่างสูงใหญ่เตะเสยปลายคางของไอ้เสือดำรงเต็มแรง จนเลือดกระทะลักออกทั้งปาก และจมูก
“ปากดีนักนะมึง เดี๋ยวกูส่งมึงไปลงนรกเดี๋ยวนี้เลย !”
ความโมโหจนแทบจะไร้สติทำให้เขาพ่นคำหยาบออกมา เพราะคำพูดของคนใต้เท้าเหมือนกับลูกศรที่พุ่งทะลุเข้าสู่หัวใจพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ ใบหน้าหล่อคมคายกระด้างขึ้น เมื่อนึกถึงอดีตเมื่อ 12 ปีก่อน
บัวตองรีบพุ่งตัวเข้ามาสวมกอดร่างของสามีเอาไว้ แล้วร่ำไห้ขณะที่ขอร้องว่า
“เห็นแก่ที่พวกเราเคยรู้จักกัน เคยอยู่ด้วยกัน ปล่อยพวกเราไปเถอะ น้าขอร้องพ่อพยัคฆ์นะ สิ่งใดที่มันเกิดขึ้นแล้ว ก็ให้แล้วกันไปเถอะนะ ฮือ ๆ”
“ปล่อยไปเหรอ ! เมื่อ 12 ปีก่อน พ่อเลี้ยงสิงหากับครอบครัวก็ร้องขอชีวิตเช่นกัน แล้วมีใครเหลือรอดสักคนไหม !”
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์โน้มตัวลงตะคอกใส่คู่สามีภรรยาด้วยความเกรี้ยวกราด ดวงตาคมของเขาแดงก่ำด้วยความแค้นที่ฝังในใจมานาน
“ส่วนคนหักหลังอย่างพวกมึงก็หอบเอาทรัพย์สมบัติของพ่อเลี้ยงมาเสพสุขกัน !”
ร่างสูงตระหง่านราวกับซาตานที่ยืนคุมอยู่ประตูนรกชักกระบอกปืนออกมาเล็งไปที่เสือเมฆ
ดวงตาคมกริบสั่นไหวเล็กน้อย เขากับเสือเมฆเคยเป็นลูกน้องของพ่อเลี้ยงสิงหาตั้งแต่เริ่มทำธุรกิจด้านมืด ไม่ว่าจะเป็นค้ายา หรือลักลอบขนอาวุธเถื่อนข้ามชายแดน พวกเขาทั้งคู่ล้วนเป็นดั่งมือซ้ายขวาของพ่อเลี้ยงสิงหา
แต่แล้วเมื่อพ่อเลี้ยงสิงหาได้แต่งานกับคุณนภาลูกสาวของเจ้าของไร่ปลายฟ้า แล้วเมื่อลูกสาวคนแรกเกิดจึงได้เปลี่ยนชื่อไร่ตามชื่อลูกสาวเป็น “ไร่ปลายดาว” จากนั้น พ่อเลี้ยงสิงหาจึงคิดจะวางมือในเส้นทางผิดกฎหมายเพื่ออยู่กับครอบครัวอย่างสงบสุข ดังนั้น พ่อเลี้ยงสิงหาจึงให้ทุนตั้งตัวสำหรับลูกน้องที่ต้องการไปเริ่มชีวิตใหม่ส่วนเขาเลือกที่จะอยู่รับใช้เคียงข้างพ่อเลี้ยงเช่นเดิมในขณะนั้นตนมีเพียงอายุ 25 ปี และเสือเมฆขอแยกทางไปตั้งตัวกับครอบครัว
หลังจากนั้น 3 เดือนต่อมา เสือเมฆร่วมมือกับไอ้เสือสนศัตรูของพ่อเลี้ยงสิงหา ยกพวกเข้ามาบุกไร่ปลายดาว มันกอบโกยเอาทรัพย์สินของพ่อเลี้ยงสิงหา คนในไร่กว่าครึ่งหนึ่งถูกสังหารจนสิ้น ส่วนพ่อเลี้ยงยิ่งต่อสู้กับศัตรูเพื่อปกป้องลูกเมียจนตัวตาย ก่อนสิ้นลมหายใจพ่อเลี้ยงสิงหาฝากฝังกับเขาว่าให้ช่วยดูแลไร่ปลายดาวและลูกเมีย เขาไล่ยิงศัตรูจนพวกมันถอยออกไปจากไร่ และเสือเมฆหนีรอดไปได้
เมื่อสถานการณ์สงบลงแล้วเขาระดมคนในไร่ที่เหลือออกตามหานายหญิงและคุณหนูปลายดาว จนมาพบศพนายหญิงที่ท้ายไร่ ส่วนคุณหนูหายสาบสูญ
พ่อเลี้ยงหารับเด็กกำพร้าอย่างเขามาเลี้ยงตั้งแต่อายุ 10 ปี พ่อเลี้ยงสอนงานเขาทุกอย่าง ทั้งการต่อสู้ และการยิงปืน เขาจึงรักพ่อเลี้ยงสิงหาเหมือนพ่อแท้ ๆ นายหญิงก็เมตตาเขาเหมือนน้องชายคนหนึ่ง ดังนั้น เมื่อครอบครัวพ่อเลี้ยงสิงหาถูกฆ่าล้างตระกูล เขาจึงเหมือนกับคนสูญเสียครอบครัวที่รักไป !
หลังจากนั้น เขาจึงดูแลไร่ปลายดาวในฐานะพ่อเลี้ยงสืบต่อมา และออกตามล่าสังหารศัตรูพ่อเลี้ยงสิงหาจนสิ้น เหลือเพียงไอ้คนทรยศคนนี้เท่านั้นที่เขาตามหามันมานานถึง 12 ปี !
“อย่า... ฮือ ๆ สงสารพวกฉันเถอะ”
บังตองยกมือขึ้นไหว้ชายหนุ่ม เขาเปรียบดังมัจจุราชที่สามารถลั่นไกสังหารสามีของเธอได้ทุกเมื่อ
ปลายกระบอกปืนสั่นเล็กน้อย ไม่มีการสังหารครั้งใดที่ทำให้พ่อเลี้ยงพยัคฆ์รู้สึกลังเลได้เท่าครั้งนี้ อาจเป็นเพราะว่าเขาเคยนับถือเสือเมฆเฉกเช่นพี่ชาย และเคยได้รับความเอื้ออาทรจากพี่บัวตองยามเมื่ออยู่ที่ปลายดาวด้วยกัน
แกร๊บ !
“แม่ !”เสียงถุงขนมหล่นลงกระทบพื้น พร้อมกับเสียงร้องด้วยความตกใจของหญิงสาวในชุดนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย
“เมย์ ! หนีไปลูก ! อย่าเข้ามา !”
บังตองร้องบอกลูกสาวสุดเสียง หัวใจของเธอกระตุกวูบด้วยความกลัวที่จะต้องสูญเสียลูกไปต่อหน้าต่อตา
“แม่ !”
เด็กสาวในชุดมัธยมปลายวิ่งเข้ามากอดผู้เป็นมารดาอย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใด เธอรู้แต่เพียงว่า เธอจะไม่ยอมให้ใครมาทำอันตรายแม่ของเธอเป็นอันขาด ดวงตากลมโตที่เคยสุกใสบัดนี้วาวโรจน์ เธอจ้องมองชายหนุ่มผู้เป็นดั่งซาตานด้วยความแค้นเคือง
“อย่าทำอะไรแม่ฉันนะ !”
เมื่อภานุขับมอเตอร์ไซค์มาส่งเธอถึงหน้ารีสอร์ต เธอจึงให้เขากลับบ้านเลยเพราะไม่อยากให้พ่อและแม่เห็นว่ามีผู้ชายมาส่งถึงหน้าบ้าน และทันทีที่เข้ามาในรีสอร์ต หัวใจของเธอก็กระตุกวูบเมื่อเห็นรถของไร่ปลายดาวจอดอยู่สองสามคัน
รถของไร่ต้องห้ามมาจอดในบริเวณบ้านของเธอแบบนี้ ต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ ๆ เธอจึงรีบสาวเท้าเข้ามา และเห็นผู้ชายป่าเถื่อนคนนี้กำลังเอาปืนเล็งที่พ่อแม่ของเธอ
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์มองสาวน้อยด้วยความสนใจ ความสวยหวานปานจะกลืนของเธอนั้น ขัดกับกิริยาท่าทางแข็งกร้าว และน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าเธอจะสู้ไม่ถอย หากเขาทำอะไรแม่ของหล่อน
“นี่ยัยเมย์ลูกเป็ดขี้เหร่เหรอ นึกไม่ถึงเลยว่าโตเป็นสาวแล้วจะสวยจนฉันแทบจำไม่ได้”
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์หวนนึกถึงสมัยที่เคยเป็นพี่เลี้ยงดูแลเด็กสาวสองคนที่วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานบนสนามหญ้า คนหนึ่งลูกพ่อเลี้ยงสิงหา อีกคนคือลูกสาวของคนทรยศ !
ชายหนุ่มโน้มตัวลง หมายจะเอื้อมมือไปเชยคางสาวน้อยให้เห็นอย่างเต็มตา แต่กลับถูกบัวตองดึงตัวสาวน้อยเข้ามากอดไว้อย่างหวงแหน
“อย่าแตะต้องลูกสาวฉันนะ !”
“ไม่กินข้าว พี่จะกินเธอแทนข้าว !”จบคำพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ก็คว้าร่างบางเข้าแนบชิดพร้อมกับประทับปากทาบทับลงที่กลีบปากบาง“อือ”ปลายดาวครางแผ่ว ๆ ความหวานล้ำของหญิงสาวดุจน้ำผึ้งเดือนห้าทําให้พ่อเลี้ยงพยัคฆ์จูบหนักหน่วงดูดดื่มขึ้นเรื่อย ๆ โดยไม่รู้ตัว เขาพรมจูบไปทั่วใบหน้าสวย จากนั้นค่อย ๆ แทะเล็มที่ริมฝีปากบาง ที่ยังเลอะครีมรสช็อกโกแล็ก เพิ่มความหวานให้กับริมฝีปากบางจากนั้นก็ใช้มือช้อนเข้าใต้ต้นคอหล่อนเอาไว้ ขณะที่เขาค่อย ๆ แทรกลิ้นร้อนผ่านเรียวปากหล่อนที่เผยอรอรับอย่างเต็มอกเต็มใจ ลิ้นร้อนของเขากำลังครวญหาความหอมหวานภายในโพรงปากของเธอ ลิ้นร้อนของพ่อเลี้ยงเกี่ยวกวัดดูดดื่มอย่างจัดเจน จนปลายดาวอ่อนไหวและเคลิ้มไปกับรสจูบของเขา“อื้อ”หญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง วงแขนแข็งแรงของพ่อเลี้ยงโอบรัดร่างอรชรเข้ามาแนบชิดมากขึ้น ขณะที่ดูดดื่มความซาบซ่านในโพรงปากเธออย่างไม่รู้จักอิ่ม“พ่อเลี้ยงจะกินดาวตรงโต๊ะกินข้าวจริง ๆ หรือคะ”ปลายดาวถามด้วยความเขินอายเมื่อเขาละปากออกเพื่อหายใจ ใบหน้าสวยแดงจัด ลมหายใจกระชั้นถี่ขึ้น“หรือ ดาวอยากลองที่โชว์ฟาครับ”เขาจูบหนัก ๆ ที่หน้าผากสาวในอ้อมกอด เขาแกล้งหยอก แต่หากห
ณ ประเทศอังกฤษ หลังจบชั่วโมงเรียน ปลายดาวรีบเก็บหนังสือ และอุปกรณ์การเรียนลงกระเป๋า เธอต้องมาเรียนมหาวิทยาลัยในต่างประเทศ ตามที่พ่อเลี้ยงได้จัดเตรียมเอาไว้ให้ตั้งแต่ต้น พ่อเลี้ยงพยัคฆ์กลายเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเธอ เขายอมข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาคอยดูแลเธอขณะที่เรียนที่นี่เมื่อตรวจสอบจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีลืมอะไรไว้บนโต๊ะแล้ว หญิงสาวก็รีบสาวเท้าออกจากห้อง เพราะพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ส่งข้อความถึงเธอว่า มาถึงที่หน้าตึกเรียนแล้ว“Hey You !”หนุ่มผมทอง นัยน์ตาสีฟ้าเร่งฝีเท้าขึ้นเดินเคียงข้างปลายดาว จากนั้น เขาก็รีบเอ่ยปากชวนเธอว่า “ตอนเย็นไปปาร์ตี้กับพวกเราไหม”อเล็กซ์พูดภาษาไทยสำเนียงแปร่ง ๆ เพราะเขาชื่นชอบประเทศไทยมาก อยากกินอาหารไทย อยากเที่ยวเมืองไทย และอยากได้แฟนเป็นสาวไทย เขาจึงเลือกเรียนภาษาไทยเป็นภาษาที่สอง ดังนั้น เมื่อเขาบังเอิญได้รู้จักปลายดาวในคราสเรียน เขาจึงพยายามตามจีบเธอทันที“ไม่ล่ะ เราต้องรีบกลับบ้าน”ปลายดาวบอกชายหนุ่ม ขณะที่เดินออกมาจากตึกเรียน“ทำไมต้องรีบด้วย”“มีคนมารอรับน่ะ”ปลายดาวบุ้ยบ้ายให้เพื่อนร่วมชั้นมองไปที่ใต้ต้นไม้หน้าตึกพ่อเลี้ยงพยัคฆ์สวมเสื้อโค้ตตัวยาวสีน้ำต
หลายวันต่อมาหลังจากที่บาดแผลของพ่อเลี้ยงดีขึ้นแล้ว ทั้งคู่จึงไปทำบุญที่วัด เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับพ่อเลี้ยงสิงหา และนายผู้หญิงยะถา วาริวะหาปูรา ปะริปูเรนติ สาคะรังเอวะเมวะ อิโต ทินนัง เปตานัง อุปะกัปปะติอิจฉิตัง ปัตถิตัง ตุมหัง ขิปปะเมวะ สะมิชฌะตุ.....เมื่อเสียงพระสวดบทอนุโมทนารัมคาถาดังขึ้น พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ก็ประคองมือของคุณหนูปลายดาวหยาดน้ำลงในถ้วยรองคนโทปลายดาวตั้งจิตอธิษฐานขออุทิศบุญกุศลทั้งหมดให้พ่อและแม่ที่อยู่บนสวรรค์ วิญญาณของแม่ที่เธอเห็นใต้น้ำนั้น เป็นความห่วงกังวลของมารดา- แม่คะ ขอให้แม่ไปสู่สุคติไปสู่ภพภูมิที่ดี ไม่ต้องเป็นห่วงหนูอีกแล้วนะคะ”หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็ไปที่เรือนพักของแม่ชีบัวตอง“แม่คะ คิดดีแล้วหรือคะ ที่จะบวชเป็นแม่ชีอยู่ที่วัด แม่ไปอยู่กับหนูที่ไร่ปลายดาวก็ได้นะคะ”น้ำเสียงของปลายดาว เต็มไปด้วยกังวล เธอไม่อยากให้แม่บุญธรรมต้องอยู่คนเดียว เพราะอย่างน้อย แม่บัวตองก็เลี้ยงเธอเป็นอย่างดีมานานกว่าสิบปี“นั่นสิครับ ตอนนี้รีสอร์ตไม่มีใครดูแล หากคุณน้าไม่สะดวกไปอยู่ที่ไร่ก็อยู่ที่รีสอร์ตเหมือนเดิมก็ได้”พ่อเลี้ยงพยัคฆ์เสนอ อะไรที่ทำปลายดาวสบายใจ เขาก็พร้อมจะทำใ
ปลายดาวกรีดร้องออกมาสุดเสียง เหตุการณ์ในอดีตปรากฏขึ้นมาในหัวอย่างแจ่มชัด ภาพของแม่เธอที่ถูกลูกกระสุนเจาะเข้ากลางหน้าผาก ขณะที่อุ้มเธออยู่ในอก เลือดสาดกระเซ็นเปรอะเปื้อนตัวเธอไปหมดก่อนที่จะตกลงไปในลำธาร แม่ร้องบอกเธอเฮือกสุดท้ายว่า - ปลายดาวหนีไป หนีไป -“อ๊ายยยยยยยย”ภาพในอดีตซ้อนทับกับภาพวันนี้ คนที่เธอรักถูกยิงต่อหน้าต่อตา เลือดสีแดงสดสาดซัดออกมาจนเป็นสีแดงฉาน คนที่กระโดดเข้ามารับกระสุนแทนเธอ คือ พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ !ตุบ !ร่างบางทรุดลงกับพื้น สั่นเทิ่มไปทั่วทั้งตัว สองมือน้อยกุมขมับเอาไว้ รู้สึกปวดร้าวไปทั้งหัว เพราะความทรงจำของเธอที่ถูกเก็บซ่อนไว้จนสุดลึก ระเบิดพุ่งออกมาราวกับภูเขาไฟ เธอจำเรื่องราวในอดีตได้ทั้งหมดแล้ว !ชายหนุ่มเรือนร่างกำยำเป็นเกราะกำบังกระสุนให้หญิงสาว ยืนไม่ไหวติงแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะถูกลูกปืนได้เสือเมฆยิงเข้าที่ไหล่ซ้าย แต่มือเขายังกำกระบอกปืนแน่น ดวงตาคมกริบดุดันไร้ซึ่งความปรานีเล็งปืนไปที่เสือเมฆ“ไอ้พยัคฆ์ !”เสือเมฆขนลุกเกรียวขึ้นทั่วทั้งตัว กระสุนของไอ้พยัคฆ์เจาะเข้าหน้าอกด้านซ้ายของเขา เฉียดหัวใจไปแค่นิดเดียว เลือดไหลทะลักออกมา เจ็บจนเขาสั่นไปทั้งร่าง แต่ช
“ไม่ เมย์ไม่เชื่อ”ปลายดาวพึมพำออกมาราวกับคนเสียสติ อยู่ ๆ เธอต้องมารับรู้ว่าคนที่เลี้ยงดูเธอมาจนเติบใหญ่ คือ คนที่ฆ่าล้างตระกูลเธอทั้งครอบครัว และคนที่คอยปกป้องดูแลเธอมาตลอด เธอกลับฆ่าเขาด้วยมือของเธอเอง “แย่แล้ว บัวตองรีบพาคุณหนูหนีไป”ป้าละออกระหืดกระหอบเข้ามาในห้องนอนปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงปืนดังขึ้นรอบบ้าน คล้ายกับคนกำลังยิงต่อสู้กัน“อ๊ายยยยยยยย”ปลายดาวเอามือปิดหู กรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง เธอรู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน เธอรู้สึกเหมือนเคยได้ยินเสียงปืนดังสนั่นทั่วทั้งบ้านแบบนี้มาก่อน“เกิดอะไรขึ้น”บัวตองถลาเข้าไปกอดปลายดาวเอาไว้ ขณะที่ร้องถามป้าละออ“เสือเมฆ นำลูกน้องบุกเข้ามาที่ไร่ปลายดาว”ป้าละออละล่ำละลักบอก“ว่าไงนะ”บัวตองเบิกตากว้างด้วยความตกใจ สามีของเธอคิดจะทำอะไรกันแน่ !“อยู่ที่นี่เองรึ”เสือเมฆเข้ามาในห้องพร้อมกับปืนในมือ“พี่จะทำอะไร”บัวตองกอดปลายดาวเอาไว้แน่น“ฆ่านังปลายดาว”เสือเมฆบอกเสียงเหี้ยม พร้อมกับเล็งปลายกระบอกปืนไปที่หญิงสาวบนเตียง“อย่านะ พี่เมฆสัญญากับฉันแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าถ้าหนูปลายดาววางยาฆ่าพ่อเลี้ยงได้สำเร็จ พี่ก็จะปล่อยเธอไป พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ก็ตา
นายศักดิ์หลับตาลง คล้ายกับไม่อยากเห็นภาพสุดท้ายอันน่าเวทนาของพ่อเลี้ยง เขาไม่คิดมาก่อนว่า ผู้ชายที่ยืนอยู่เหนือคนนับร้อยนับพัน กลับยอมสละทุกอย่างเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียวตลอดเวลา 12 ปี ! แต่ผลสุดท้ายสิ่งที่เขาได้รับตอบแทนของความจงรักภักดีนั้น กลับเป็นความตาย !“ทุกคนจงฟัง คุณเมย์คือคุณหนูปลายดาว ลูกสาวของพ่อเลี้ยงสิงหาที่หายสาบสูญไปเมื่อ 12 ปีก่อน”ศักดิ์ประกาศด้วยเสียงอันดังเพื่อให้ได้ยินกันทั่วทุกคน“ไม่จริง !”สไบนางคัดค้านเสียงหลง จะให้เธอเชื่อได้ยังไงว่าผู้หญิงที่เธอคอยกลั่นแกล้งอยู่ตลอดเวลาจะกลายมาเป็นนายหญิงคนใหม่ของเธอ“จริง ! พ่อเลี้ยงเอาเส้นผมไปตรวจดีเอ็นเอแล้วพบว่า ตรงกับ DNA ของพ่อเลี้ยงสิงหา ที่สำคัญคุณเมย์มีปานรูปดาวที่ไหล่ซ้าย ซึ่งทุกคนก็ทราบดีว่าเป็นสัญลักษณ์บนตัวของคุณหนู”สิ่งที่ได้ยินนั้นทำให้สไบนางถึงกับพูดไม่ออก วิมานในฝันที่เธอเคยวาดไว้ว่าจะเป็นนายหญิงของไร่นี้พังทลายลงอย่างไม่เหลือชิ้นดี“พวกคุณพูดอะไรกัน ไม่จริงใช่ไหม”เมย์ปฏิเสธเสียงพร่าสั่น ความเสียใจ และความสับสนถาโถมเข้ามาในคราเดียวจนเธอแทบรับไม่ไหวที่ต้องมารับรู้ว่าความจริงแล้วคนที่เลี้ยงเธอมา คือฆาตกรที่ฆ