Share

บทที่ 1101

Author: กระจอก
ว่าไงนะ?!

ยา...พิษ?

ยังไม่ทันที่หานอวี้จะเอ่ยปาก เฉินเยว่เอ๋อร์ก็หัวเราะหยันกล่าวว่า “คุณเลิกพูดเหลวไหลได้แล้ว ฉันโตมาขนาดนี้ยังไม่เคยได้ยินว่ามียาพิษมาก่อนเลย!”

คนแซ่ฉู่พูดเหลวไหลเกินไปแล้วจริง ๆ ไหนจะยาพิษอะไร เห็นได้ชัดว่าดูอาการของซ่งหนิงซวงไม่ออกก็เลยตั้งชื่อโรคขึ้นมามั่ว ๆ เท่านั้น

หานอวี้ได้ยินคำกล่าวก็ขมวดคิ้วมุ่นพลางมองฉู่เฉินอย่างพิจารณาแล้วกล่าวว่า “ยาพิษ? ขอโทษด้วยจริง ๆ ฉันศึกษาวิชาแพทย์มาตั้งแต่เด็ก เพิ่งจะเคยได้ยินว่ามียาพิษเป็นครั้งแรก”

คำหมายของเธอก็คือเคลือบแคลงใจต่อคำพูดของฉู่เฉินอย่างสุดซึ้ง

ฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ ชี้ไปที่เฉินเยว่เอ๋อร์แล้วเอ่ยปากพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “เธอแค่เป็นกบในกะลา ไม่เคยเห็นโลกมาก่อน ผมเข้าใจได้”

จากนั้นก็หันหน้าไปมองหานอวี้แล้วพูดว่า “ในฐานะที่คุณเป็นแพทย์สาธารณสุขของคฤหาสน์ขุนพล ไม่น่าจะไม่มีความรู้ขนาดนี้หรอกใช่ไหม?”

ว่าไงนะ?

เฉินเยว่เอ๋อร์โกรธจัดทันที แอ่นอกขึ้นมาตะคอกด้วยเสียงเย็นชาว่า “ฉู่เฉิน คุณบังอาจมากไปแล้ว คุณรู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดอยู่กับใคร?”

ไม่ว่าจะพูดอีกอย่างไร เธอก็เป็นถึงรองขุนพลของซ่งหนิงซวง พูดถึงยศตำแหน่งก็พอ ๆ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1110

    ตามหลักเหตุผลแล้ว ฉู่เฉินไม่น่ารอดกลับมาได้เหมือนที่อวี้ลู่กล่าวไว้ แค่ฉู่เฉินมีชีวิตรอดกลับมาได้ก็ถือเป็นเรื่องปาฏิหาริย์แล้ว แต่นอกจากฉู่เฉินจะกลับมาได้แล้ว ยังนำวัตถุดิบยาหายากมากมายในโลกมาด้วยนี่แสดงให้เห็นว่าฉู่เฉินต้องมีไพ่ตายบางอย่างที่พวกเธอแม่ลูกไม่รู้การที่หลิ่วหรูเยียนใช้ประโยชน์จากฉู่เฉินแบบนี้จะดีจริงเหรอ?ขณะที่หลิ่วชิงเหอตกตะลึง ประตูห้องต่างๆ ก็เปิดออกทีละบาน เผยให้เห็นพี่น้องตระกูลต้วน คนหนึ่งสวมชุดพยาบาล หน้าอกเหมือนหน้าอกจะทะลักออกมา ขาสวมถุงน่องสีขาว รองเท้าส้นสูงคริสตัลอีกคนสวมกระโปรงทรงดินสอสำหรับใส่ทำงาน สวมแว่นตากรอบดำ ในมือถือแฟ้มเอกสาร แต่งตัวเหมือนอาจารย์ผู้หญิงวัยกลางคน บิดสะโพกลูกท้ออวบอิ่มและยังซ่อนกุญแจมือไว้ข้างหลังอีกด้วยสองพี่น้องต่างมีเสน่ห์เป็นของตัวเอง เดินจูงมือกันไปทางของห้องโถงหลิ่วหรูเยียนแต่งตัวอย่างกล้าหาญและเร่าร้อนยิ่งกว่า ทั่วทั้งร่างสวมเพียงชุดชั้นในเซ็กซี่ที่ถักด้วยเชือกสีแดงเพียงเส้นเดียว ในมือถือแส้หนังขนาดเล็ก ผมยาวเป็นลอนสีดำขลับปิดบังทรวงอกอวบอิ่มไว้แทบทั้งหมดแม้แต่หลิ่วชิงเหอที่มองแวบเดียวก็เปียกแฉะในพริบตาโดยไม่ทัน

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1109

    “ฮะ? จริงเหรอ?”ใบหน้าเล็กของหลิ่วหรูเยียนแดงก่ำ ดวงตาเป็นประกายจ้องที่ฉู่เฉิน ขาขาวเนียนทั้งสองข้างหนีบชิดกันแน่น ราวกับกำลังคิดถึงภาพอันน่าอายบางอย่างพี่น้องตระกูลต้วนที่อยู่ด้านข้างต่างก็มองไปที่ฉู่เฉินด้วยใบหน้าแดงก่ำ ลิ้นเล็กเลียริมฝีปากสีและกล่าวว่า “นายท่าน... จริงๆ แล้ว... จริงๆ แล้ว พวกเราเองก็มีความผิดด้วยเหมือนกัน”“นายท่าน ทำไมคุณไม่ลงโทษฉันอย่างรุนแรงเหมือนกันล่ะ”ชั่วขณะหนึ่ง ฉากก็ตกอยู่ในความโกลาหล ขาเรียวยาวขาวผ่องหลายคู่แกว่งไปมาอยู่ตรงหน้าฉู่เฉิน ที่สำคัญคือกระโปรงของผู้หญิงเหล่านั้นสั้นขึ้นเรื่อยๆจนฉู่เฉินตาลายไปหมดหลิงเสวี่ยที่นั่งอยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้ามถึงกับตกตะลึง เดิมทีเธอคิดว่าตนอาจจะต้องทนกับการโต้รุ่งของฉู่เฉินเป็นเวลานาน แต่ไม่คาดคิดเลยว่าจะได้เล่นน้ำยวนยางของฉู่เฉิน และยังต้องรอการเลือกด้วยสิ่งที่ทำให้เธอไม่เข้าใจมากที่สุดก็คือทำไมหญิงสาวสวยเหล่านี้ถึงมีความกระตือรือร้นมากขนาดนั้น?สิ่งที่ทำให้เธอไม่เข้าใจยิ่งกว่าคือเห็นชัดว่าในร่างกายของหลิ่วหรูเยียนนั้นมีรากเต๋าอยู่แล้ว แต่ทำไมยังเป็นคนธรรมดาอยู่ล่ะ?นับตั้งแต่ก้าวเข้ามาในประตู หลิงเสวี่ยยิ่งรู

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1108

    “อีกอย่าง ไม่ใช่ว่าฉันบอกว่านายจะเจออันตราย ฉันก็แค่กลัวว่าจะเตรียมตัวไม่พร้อมนี่แหละ”แม่งเอ๊ย!ฉู่เฉินได้ยินดังนั้น ก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วหันไปมองอวี้ลู่ หรี่ตาลงแล้วกล่าวว่า “ผมอุตส่าห์เดินทางมาตั้งไกล และยังคิดจะหลอมยาโลหิตวิญญาณให้พี่อีก”“ถ้าพี่ไม่ช่วยก็แล้วไป ยังจะแอบมาขโมยบ้านผมอีกงั้นเหรอ?”อวี้ลู่ไม่ได้ยกเปลือกตาขึ้น จิบชานมพลางกล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า “เจ้าวิ่งไปที่ภูเขาสือว่านคนเดียว ใครจะรู้ว่าเจ้าจะตายหรือไม่?”“ข้าก็เตรียมพร้อมไว้เผื่อฉุกเฉิน ถ้าเกิดเรื่องไม่คาดฝันกับเจ้าขึ้นมาจริงๆ ก็จะมีประโยชน์ขึ้นมาแล้วไม่ใช่หรือ?”ซี้ด ซี้ด!ฉู่เฉินสูดลมหายใจลึก คราวนี้เขาโกรธผู้หญิงคนนี้มากจริงๆโครม!วินาทีต่อมา ฉู่เฉินก็หยิบถุงร้อยสมบัติออกมา เทวัตถุดิบยากองสูงราวภูเขาลูกเล็กลงบนพื้น ใช้นิ้วชี้ไปที่วัตถุดิบยาหลายชนิดที่ใช้หลอมยาโลหิตวิญญาณโดยเฉพาะและกล่าวว่า “พูดกับสมุนไพรพวกนี้สิ พี่ทำกับผมแบบนี้ได้ยังไง?”ทันใดนั้น ดวงตาคู่สวยของอวี้ลู่ก็เบิกกว้าง หันไปมองถุงร้อยสมบัติในมือของฉู่เฉิน แล้วกล่าวด้วยสีหน้าประหลาดใจเต็มเปี่ยม “เครื่องมือมิติ? เจ้าได้มาจากที่ใด?”ของวิเศษปร

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1107

    “นาย... นายท่าน?”“นายท่าน คุณยังไม่ตาย?”“ฉัน...ฉันไม่ได้ฝันอยู่ใช่ไหม นายท่าน รีบให้ฉันจับหน่อย”ขณะพูดคุย เห็นเพียงต้วนหลิงเวยแสดงสีหน้ามีความสุข ยื่นมือเล็กสอดเข้าไปในกางเกงของฉู่เฉินโดยตรง“เขาไม่เป็นไร”ใบหน้าของฉู่เฉินดูมืดมน กลอกตามองต้วนหลิงเวยแวบหนึ่ง แล้วมองไปยังหญิงสาวรอบตัวที่ร้องไห้จนขอบตาแดงก่ำ แม้แต่หลิ่วชิงเหอก็ยังอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย“พวกคุณถึงกับรอให้ผมตายเลยใช่ไหม?”ฉู่เฉินจ้องพวกเธออย่างดุดัน เขาเพิ่งไปโอ้อวดที่ภูเขาสือว่าน แต่เหล่าผู้หญิงที่บ้านกลับเตรียมป้ายวิญญาณของเขาเอาไว้เรียบร้อยแล้วดูเหมือนจะขาดแค่ลูกกตัญญูมาทุบหม้อให้เขาเท่านั้น“นายท่าน ไม่ใช่แบบนั้นนะ คือ...คือท่านผู้อาวุโสบอกว่าการเดินทางของคุณครั้งนี้เป็นอันตรายถึงชีวิตและมีโอกาสรอดน้อยมาก ถ้าไม่กลับมาภายในสองวัน เกรงว่าจะไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว ดังนั้น...”อินซู่ซู่รีบก้าวเข้ามาข้างกายฉู่เฉิน สะอึกสะอื้นไปพลาง อธิบายไปพลางเพราะร้องไห้เสียใจมากเกินไป อินซู่ซู่จึงสะอื้นจนตัวโยน ทำให้อาวุธร้ายขนาดใหญ่บนหน้าอกของเธอแกว่งไหวอย่างรุนแรงจนควบคุมไม่ได้หลิ่วหรูเยียนก็กล่าวด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนว่า

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1106

    คนอื่นเขาไม่รู้จัก แต่กลับมีความประทับใจต่อหลิงเสวี่ยอย่างลึกซึ้ง เพราะก่อนหน้านี้หลิงเสวี่ยเคยบุกเข้าไปสำรวจวิลล่าเฟิ่งหมิงกับหลิงเฟิงมาก่อนนอกจากนี้ ในเวลานั้นฉู่เฉินยังเคยถามเจ้าทึ่มว่าแน่ใจไหมว่าจะจับหลิงเสวี่ยและหลิงเฟิงทั้งสองคนได้ดังนั้น ในวินาทีที่หลิงเสวี่ยปรากฏตัวที่หน้าประตูวิลล่าเฟิ่งหมิง เจ้าทึ่มจึงตัดสินใจในทันทีว่าฉู่เฉินต้องถูกหลิงเสวี่ยบีบบังคับ จึงจำใจต้องพาเธอเข้ามาในคฤหาสน์“ว้าย!”แม้ว่าหลิงเสวี่ยจะเตรียมใจมานานแล้ว แต่ยังถูกใบหน้าที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าของเจ้าทึ่มทำให้หวาดกลัวจนใจเต้นไม่เป็นส่ำความรู้สึกกดดันที่รุนแรงและกลิ่นคาวเลือดเข้มข้น ไม่มีสิ่งใดที่ไม่ทำให้หลิงเสวี่ยรู้สึกหวาดกลัวต่อความตายที่ใกล้เข้ามา“เจ้าทึ่ม ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอก็เป็นคนของวิลล่าเราแล้ว เก็บเล็บมือของนายไปซะ ไม่รู้จักตัดบ้างเลย นายดูสิ ข้างในมีแต่โคลนสีดำ ทำให้ฉันขายหน้าเปล่าๆ”ฉู่เฉินกลอกตาใส่เจ้าทึ่ม ดูเหมือนว่าระดับสติปัญญาของคนคนนี้ยังต้องพัฒนาอีกมากเห็นชัดว่าตนเป็นคนจูงมือหลิงเสวี่ยเดินเข้ามาด้วยกัน แต่เจ้าดำนี่กลับกระโดดออกมา หมายจะเอาชีวิตหลิงเสวี่ย?เจ้าทึ่มยืนงงม

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1105

    เรื่องนี้...หานอวี้มองเฉินเยว่เอ๋อร์ที่อยู่ทางด้านข้างแวบหนึ่ง ทำท่าเหมือนอยากจะพูดแต่ก็หยุดอยู่หลายครั้ง ซ่งหนิงซวงเข้าใจได้ในพริบตาเลยพูดกับเฉินเยว่เอ๋อร์ว่า “เยว่เอ๋อร์ ช่วยไปซื้อฟรุตสลัดที่ตัวเมืองให้ฉันหน่อยสิ อยู่ดี ๆ ฉันก็อยากกินฟรุตสลัดขึ้นมาเป็นพิเศษเลย”เฉินเยว่เอ๋อร์อึ้งไป ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “อ้อ ได้สิคะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย” เมื่อเห็นซ่งหนิงซวงไล่เฉินเยว่เอ๋อร์ออกไปแล้ว หานอวี้ถึงค่อยเอ่ยพลางขมวดคิ้วมุ่นว่า “ศิษย์น้อง ถึงแม้ฉันดูไม่ออกว่าไอ้คนแซ่ฉู่นั่นใช้วิชาแบบไหน แต่คำพูดของเขาเหมือนจะมีเหตุผลอยู่บ้างนะ” “ยาโลหิตวิญญาณที่พวกเรากินมีคุณสมบัติพิเศษอยู่จริง ๆ ซึ่งก็คือรวบรวมปราณแท้ไว้ที่จุดตันเถียนล่าง เมื่อมีอะไรกับผู้ชาย แก่นพลังที่พวกเราฝึกฝนมาทั้งชีวิตก็จะโดนผู้ชายดูดซับไปทั้งหมด” ว่าไงนะ?!ซ่งหนิงซวงได้ยินคำพูดนี้ก็ตกใจฉับพลัน มองหานอวี้ด้วยความไม่อยากจะเชื่อแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่หก ทะ...ที่ศิษย์พี่พูดมาเป็นความจริงเหรอ?”เธอไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเองเลยจริง ๆซ่งหนิงซวงจำได้ดีว่าตอนที่เธอเด็กมาก ๆ อาจารย์เคยบอกกับเธอว่ายาโลหิตวิญญาณเป็นสูตรยาเฉ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status