บทที่ 1106

คนอื่นเขาไม่รู้จัก แต่กลับมีความประทับใจต่อหลิงเสวี่ยอย่างลึกซึ้ง เพราะก่อนหน้านี้หลิงเสวี่ยเคยบุกเข้าไปสำรวจวิลล่าเฟิ่งหมิงกับหลิงเฟิงมาก่อน

นอกจากนี้ ในเวลานั้นฉู่เฉินยังเคยถามเจ้าทึ่มว่าแน่ใจไหมว่าจะจับหลิงเสวี่ยและหลิงเฟิงทั้งสองคนได้

ดังนั้น ในวินาทีที่หลิงเสวี่ยปรากฏตัวที่หน้าประตูวิลล่าเฟิ่งหมิง เจ้าทึ่มจึงตัดสินใจในทันทีว่าฉู่เฉินต้องถูกหลิงเสวี่ยบีบบังคับ จึงจำใจต้องพาเธอเข้ามาในคฤหาสน์

“ว้าย!”

แม้ว่าหลิงเสวี่ยจะเตรียมใจมานานแล้ว แต่ยังถูกใบหน้าที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าของเจ้าทึ่มทำให้หวาดกลัวจนใจเต้นไม่เป็นส่ำ

ความรู้สึกกดดันที่รุนแรงและกลิ่นคาวเลือดเข้มข้น ไม่มีสิ่งใดที่ไม่ทำให้หลิงเสวี่ยรู้สึกหวาดกลัวต่อความตายที่ใกล้เข้ามา

“เจ้าทึ่ม ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอก็เป็นคนของวิลล่าเราแล้ว เก็บเล็บมือของนายไปซะ ไม่รู้จักตัดบ้างเลย นายดูสิ ข้างในมีแต่โคลนสีดำ ทำให้ฉันขายหน้าเปล่าๆ”

ฉู่เฉินกลอกตาใส่เจ้าทึ่ม ดูเหมือนว่าระดับสติปัญญาของคนคนนี้ยังต้องพัฒนาอีกมาก

เห็นชัดว่าตนเป็นคนจูงมือหลิงเสวี่ยเดินเข้ามาด้วยกัน แต่เจ้าดำนี่กลับกระโดดออกมา หมายจะเอาชีวิตหลิงเสวี่ย?

เจ้าทึ่มยืนงงม