Share

บทที่ 650

Auteur: มู่โร่ว
ความมุ่งมั่นในการต่อสู้ของเขาดูเหมือนจะสลายไปหมดแล้ว เขาคุกเข่าลงกับพื้นอย่างสิ้นหวัง

ไม่ง่ายเลยกว่าเขาจะเดินมาถึงจุดนี้!

ไม่ยินยอมยิ่งนัก!

ต่อให้เป็นเช่นนี้ เขาก็ยังคงไม่ยอมจำนน คำรามอย่างไม่ยอมแพ้ “ข้าไม่...”

ด้านหลังของเขา ซ่งตั๋วรังเกียจที่เขาส่งเสียงดัง จึงใช้ดาบในมือฟาดเขาจนสลบ

“ยุ่งยากเสียจริง!”

หลีชิงกับสวีจู้กล่าวว่า “ชื่อเสียงของคนผู้นี้ไม่ได้แย่นัก เพียงแต่ไม่รู้ว่า ไยมู่ฉีซิวถึงได้มอบหมายตำแหน่งสำคัญเช่นนี้ให้กับเขา!”

ซ่งตั๋วกล่าวว่า “ด้วยความภักดีของเขา สามารถรับตำแหน่งที่สำคัญของมู่ฉีซิวได้ ก็ไม่น่าประหลาดใจอันใด!”

ในตอนนี้ ซ่งตั๋วขึ้นไปบนรถคันเล็กของมั่วฝาน นำลำโพงที่อยู่ตรงเบาะหลังของเขา ย้ายไปไว้ที่กระโปรงท้ายรถทั้งหมด

หลังจากนั้นก็ขับรถไล่ตามไปยังทิศทางที่ทหารของกองทัพธงเหลืองหลบหนีไป

ไล่ตามไปด้วย ตะโกนใส่ลำโพงประกาศเสียงขนาดใหญ่ไปด้วย

“ผู้ที่ยอมจำนน และมอบอาวุธจะไม่ถูกสังหาร!”

“ผู้ที่หันมาพึ่งพิงกองทัพตระกูลจ้านและสร้างผลงาน ไม่มีตำแหน่งขุนนางชั้นสูง ไม่มีที่ศักดินาหนึ่งพันครัวเรือน ที่ดินอันอุดมสมบูรณ์หนึ่งพันหมู่ให้!”

“ทหารกองทัพตระกูลจ้านมีอาหารวันละส
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé
Commentaires (1)
goodnovel comment avatar
dee
ปกติอัพเดทวันละ4ตอนทำไมลดตอนลงล่ะค่ะ
VOIR TOUS LES COMMENTAIRES

Latest chapter

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 786

    คิดไม่ถึงเลยว่า ลู่ฉิงยวนจะได้ยินเย่มู่มู่ตอบกลับว่า “ไม่ต้องหรอกค่ะ เงินแค่นี้ฉันยังพอมีอยู่!”แววตาของลู่ฉิงยวนวาบความประหลาดใจออกมาสายหนึ่งเก้าพันล้านไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ อันที่จริง ลู่ฉิงยวนเคยคำนวณสินทรัพย์ที่อยู่ใต้ชื่อของเย่มู่มู่พ่อกับแม่ของเธอทิ้งตึกเก็บค่าเช่าไว้ให้เธอสองหลัง แต่ราคาแค่สองร้อยล้าน และนี่ยังเป็นการประมาณการในตอนที่ราคาห้องสูงที่สุดแล้วด้วยร้านรวงและอสังหาริมทรัพย์อื่น ๆรวมกันแล้วก็หลายร้อยล้าน แต่ตอนนี้ตลาดอสังหาริมทรัพย์ดิ่งลง ลงมือไม่ง่ายเลยเธอต้องลดราคาครึ่งหนึ่งถึงจะขายออกไปได้บริษัทไลฟ์สดที่มีมูลค่าที่สุดซึ่งอยู่ภายใต้ชื่อของเธอ ทว่าบริษัทไลฟ์สดขยายตัว สำนักงานใหญ่ย้ายไปอยู่เบื้องหลัง ลงสนามแข่งด้านความงามและด้านแม่และเด็กเซ็นสัญญากับบล็อกเกอร์ชื่อดังหลายคน และยังมีดาราที่ไม่ค่อยมีชื่อเสียงเท่าไรอีกนอกเสียจากเธอจะขายบริษัทไลฟ์สดออกไป!แล้วเธอไปหาเงินเก้าพันกว่าล้านนี้มาจากที่ไหนกัน?หรือว่าจะหาเงินมาจากการขายวัตถุโบราณ?เย่มู่มู่ให้การ์ดใบหนึ่งกับเหวินเหลียนเยว่ แล้วพูดกับพวกเขาว่า “เก้าพันล้านในนี้ ชดเชยเงินเดือนให้พวกเขา!”เหวินเหลีย

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 785

    เมื่อคุณหญิงจางหันหลังกลับไปมอง ก็เห็นว่าเป็นลู่ฉิงยวนเธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยมือเย่มู่มู่เธอแสยะยิ้มพลางเอ่ย “คุณลู่ คุณไม่อยู่สบาย ๆ ที่เมืองหลวง แต่มาทำเสียเรื่องอยู่ที่นี่?”“ฉันแนะนำว่าเธออย่ายุ่งให้มากเรื่องจะดีกว่านะ!”เมื่อเย่มู่มู่หันหลังกลับไป ก็เห็นลู่ฉิงยวนที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีดำ เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเย็นชาเมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาของเย่มู่มู่ ริมฝีปากบางของเขาก็คลี่ยิ้มเบา ๆ “มู่มู่ คุณกลับมาทำไมไม่บอกผมสักคำล่ะ?”“แม้เพื่อเรื่องของฟู่ลี่กรุ๊ป ผมเองก็เป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเหมือนกันนะ...”เย่มู่มู่พยักหน้าให้เขา “อืม ฉันจะศาลสักหน่อย!”“โอเค ผมจะไปเป็นเพื่อนคุณนะ!”หุ้นของทั้งสองคนรวมกันก็เกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ทางศาลจะให้ความสำคัญมากขึ้น หนำซ้ำยังเร่งกระบวนการให้เร็วขึ้นอีกด้วย!ขณะที่เย่มู่มู่และลู่ฉิงยวนเตรียมตัวจะออกไป คุณหญิงจางก็รีบขวางเย่มู่มู่เอาไว้เธอพูดโน้มน้าวอย่างสุดกำลังว่า “มู่มู่ เหล่าจางเองก็อยากกินข้าวกับเธอสักมื้อ!”“ไม่ต้องไปศาลแล้ว มีเรื่องอะไร ทุกคนมานั่งคุยกันดีกว่า เธอว่าใช่ไหม?”เย่มู่มู่ส่งสายตาให้หลูหมิงหลูหมิงผละ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 784

    “ถึงเวลานั้นให้ท่าน...มั่วฝานหาผู้ที่ฝีมือดีมาสักสองสามคน!”เย่มู่มู่ปวดหัว นี่ใช่สิ่งที่คิดจะหาก็จะหาได้เสียที่ไหนกันมาคนหนึ่ง ก็ต้องทำบัตรประชาชนทีหนึ่งถึงเวลานั้นคนที่มาเยอะขึ้น หากเบื้องบนตรวจสอบลงมา เวลานั้นจะอธิบายว่ายังไงเมื่อหยางชิงเหอเห็นดังนั้น ก็รีบลากเฉินขุยไปที่มุม“แม่ทัพเฉิน ไม่ใช่ว่าท่านเทพไม่ยอมรับ แต่มาที่นี่ต้องทำสำมะโนครัว ทำบัตรประชาชน...ซึ่งก็คือสำมะโนครัวกับใบผ่านทางของต้าฉี่นั่นแหละ!”เฉินขุยเข้าใจขึ้นมาในฉับพลัน “อ้อ ข้าลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทเลย!”“ข้าออกใหม่ได้ เพราะข้ามีพ่อแม่ที่ยังมีชีวิตอยู่ ที่ว่าการอำเภอสืบสำมะโนครัวต้นฉบับของข้าได้!”“แต่ท่านไม่มีชื่ออยู่ในทะเบียนราษฎร์ ไม่มีครอบครัวหรือเพื่อนฝูง ต้องให้ท่านเทพไปจัดการเรื่องสำมะโนครัวที่หน่วยงานราชการ”“คนสองคนก็ยังพอไหว แต่ถ้าคนมากเกินไป ต้องดึงดูดความสนใจของหน่วยงานราชการแน่!”“ขืนปิดเรื่องแจกันต่อไปไม่อยู่ ท่านแม่ทัพใหญ่เองก็รับของที่ท่านเทพหย่อนลงไปเลี้ยงอย่างไม่ขาดสายไม่ได้!”“เช่นนี้ได้ไม่คุ้มเสียเป็นแน่!”เฉินขุยตบศีรษะทีหนึ่ง “ดูสมองข้านี่สิ ก็ยังเป็นแม่ทัพหยางที่พูดมีเหตุผล!”ที่

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 783

    มือที่หยาบกร้านของเฉินขุยเต็มไปด้วยหนังด้านพลันปัดป้องขึ้นมา จากนั้นก็ปล่อยหมัดไปบนหน้าฮ่าวอี้ด้วยความรวดเร็วฮ่าวอี้หลบ และรีบถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่างหมัดของเขาเมื่อครู่ใช้กำลังแปดส่วน เขาถอยหลังด้วยความตื่นตระหนก พลันมองไปที่เฉินขุยหมัดของเขาหนักมาก ไม่ได้เร็วเหมือนกับหลูซีและหลูหมิงแต่เขาฝึกมวยสานต่ามาตั้งแต่เด็กถึงหลบได้ขอเพียงเปลี่ยนเป็นคนอื่นมาเผชิญหน้ากับเฉินขุย เกรงว่าได้เห็นเลือดเป็นแน่เฉินขุยรับหมัดนั่นของฮ่าวอี้ ก็รู้แล้วว่าเขามีความสามารถแค่ไหนเขากล่าว “หมัดของเจ้ายังไม่เหี้ยมพอ คนเดียวไม่พอ พวกเจ้าแปดคนเข้ามาพร้อมกันเลยเถอะ!”ในเมื่อล้วนเป็นองครักษ์ของท่านเทพ เขาก็ต้องรู้ว่า ฝีมือของคนเหล่านี้เป็นยังไงหากฝึกวิชาหมัดมวยได้ไม่ดีพอ ยังต้องให้ท่านแม่ทัพใหญ่เลือกพวกคนที่ฝีมือดีออกมาจากในกองทัพตระกูลจ้านหรือให้มั่วฝานส่งหน่วยกล้าตายมาสักสองสามนายหน่วยกล้าตายที่ตระกูลมั่วเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก จงรักภักดีกับเจ้านาย และฝีมือยังไม่เลวอีกด้วยครั้นฮ่าวอี้ได้ยินเขาพูดแบบนี้ สีหน้าก็ปั้นยากขึ้นทันใดและเหล่าบอดี้การ์ดก็ได้ยินเช่นกันหวังเสี่ยวเฉิงถอดชุดสูทออกสลัดลง

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 782

    ฮ่าวอี้เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “พวกเขาเป็นใคร?”หวังเสี่ยวเฉิงกล่าว “ไม่รู้สิ เมื่อวานสวีเฟิงมองไปที่ประตูใหญ่ เขาบอกว่าไม่มีแขกมาเยี่ยมเยียน ทำไมจู่ ๆ ถึงมีโผล่ขึ้นมาสองคนล่ะ?”ฮ่าวอี้จ้องเฉินขุยผู้ซึ่งมีร่างสูงใหญ่ ร่างกายกำยำด้วยความระมัดระวังบนตัวคนคนนี้มีกลิ่นอายความเหี้ยมโหดที่แข็งแกร่ง ให้ความรู้สึกเหมือนกับกระบี่สามเล่มเมื่อนั่นเป๊ะ ๆมิหนำซ้ำ บนตัวเขายังมีกลิ่นคาวเลือดเหม็นหึ่งอีกด้วยนี่ไม่ใช่สิ่งที่จะล้างออกได้ในไม่กี่ครั้งเฉินขุยเองก็เห็นฮ่าวอี้และเหล่าบอดี้การ์ดที่อยู่เบื้องหลังเขาเช่นกันดวงตากลมโตมองประเมินพวกเขาด้วยความสงสัยพวกเขาล้วนตัดผมทรงผมสกินเฮด อยู่ในชุดสูทสีดำ ใส่เนกไท เปิดคนยืนเรียงเป็นสองแถวเขาเอ่ยถามเย่มู่มู่ “ท่านเทพ พวกเขาเป็นข้ารับใช้หรือ?”หยางชิงเหอพูดอธิบาย “เป็นบอดี้การ์ด ก็คือองครักษ์นั่นแหละ!”เขาพลันรู้แจ้งแจ่มชัด“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง เพียงแต่เหตุใดพวกเขาต้องใส่เสื้อผ้าประหลาด ๆ แถมยังโกนหัวจนเกลี้ยงอีกต่างหาก!”เขาบ่นพึมพำเบา ๆ“ที่ต้าฉี่ของเรา มีแต่พวกนักโทษเท่านั้นที่ถูกโกนหัว เพื่อกันไม่ให้หาไม่เจอตอนหนีออกไป!”“ท

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 781

    ครั้นเย่มู่มู่นึกถึงจ้านเฉิงอิ้น ก็พลันยิ้มออกมาเธอถามหยางชิงเหอด้วยความสงสัยว่า “โดยส่วนตัวจ้านเฉิงอิ้นเป็นคนยังไงเหรอคะ ต่างอะไรกับฮั่วชวี่ปิ้งในประวัติศาสตร์?”หยางชิงเหอวาดภาพไปพลางพูดคุยกับเย่มู่มู่ไป“ฉันไม่รู้จักฮั่วชวี่ปิ้ง!”“จ้านเฉิงอิ้นเด็ดขาดทำตามอำเภอใจ จะขึ้นนั่งตำแหน่งของเขา สภาพจิตใจและสติปัญญาขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปไม่ได้!”“เขาอายุยี่สิบปี ทำงานร่วมกับเขา มักลืมไปเลยว่าเขาเพิ่งอายุยี่สิบปี!”“แน่นอนว่า เขาหน้าตาหล่อเหลา แต่ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าเข้าใกล้!”เย่มู่มู่เอ่ยถาม “ทำไมล่ะคะ?”จ้านเฉิงอิ้นหน้าตาหล่อเหลา หนำซ้ำยังเป็นแม่ทำใหญ่ ควรถูกหญิงสาวที่มีความคิดอยากจะแต่งงานชื่นชอบไม่น้อย“แค่คุณเคยเห็นเขาฆ่าศัตรูในสนามรบก็จะรู้แล้ว มือยกดาบขึ้นมาแล้วฟันลงไปได้หัวคนมาในฉึบเดียว”“ทุกที่ที่เขาไป มีแต่ศพเต็มไปหมด!”“ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนเห็นเข้าก็ต้องเป็นลมหมดสติไป! จะมีอารมณ์มาชื่นชมอยู่ได้ยังไง?”“สนามรบจริง ๆ ทุกที่มีแต่ชิ้นส่วนแขนขา เลือดคนตา ไม่เหมือนกับที่เขียนเอาไว้ในนิยายโรแมนติกเลยสักนิด!”เย่มู่มู่ไม่เคยเห็นความโหดร้ายในสนามรบ ไม่สามารถจินตนาการได้ หยางชิง

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status