Mag-log inShare
ตอนที่63องค์ชายรองอวี่หรง2
Huling Na-update:
2025-05-22 10:15:59
Pinakabagong kabanata
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่104ลาก่อน
เซียหยาหันหน้าหันหลังตั้งใจวิ่งไปที่ห้องพักของซูเหม่ยแต่สักพักก็หันหลังกลับวิ่งไปที่งานเทศกาล ต้อนรับเหมันต์เพื่อตามหาองค์ชายรองอวี่หรงค่ำคืนแห่งเทศกาลต้อนรับเหมันต์ แสงไฟในวังหลวงสว่างไสวจนแทบไม่ต่างจากยามกลางวัน เสียงหัวเราะ ความชื่นบานจากงานเลี้ยงลอยมาตามลมหนาว แต่ ณ บริเวณสะพานหินอ่อนหน้าประตูวังหลวง กลับมีเงาคนผู้หนึ่ง…ยืนอยู่อย่างสงบหลี่หยางในอาภรณ์สีมังกรดำปักดิ้นทอง ลวดลายบ่งบอกฐานะผู้สูงศักดิ์เหนือแผ่นดิน เงาร่างนั้นยืนเคียงกับแสงตะเกียงมังกร สายตาทอดยาวไปยังถนนที่ทอดผ่านเรือนพักนางในฝึกหัดมือของเขาซ่อนอยู่ในแขนเสื้อ คล้ายกำไว้แน่นเพื่อระงับความสั่นไหวบางอย่างในใจ“ข้ามาแล้ว...เสี่ยวหนี่ เจ้าจะมาหรือไม่”เสียงแผ่วเบาถูกกลืนไปกับเสียงลมและเสียงหัวเราะจากด้านในวัง หลี่หยางเฝ้าถามกับตนเองนับครั้งไม่ถ้วนตั้งแต่เช้าจนถึงยามนี้ ว่าเสี่ยวหนี่จะพูดอย่างไรเมื่อเห็นเขาในอาภรณ์บ่งบอกฐานะเพียงนี้ เสี่ยวหนี่จะพูดว่าอย่างไร สำหรับเขาแค่เสี่ยวหนี่ยอมฟังสิ่งที่เขาตั้งใจจะพูดก็พอแล้วหนึ่งชั่วยาม...แม้จะมองเพียงใด สายตาจับจ้องไปที่ทางทอดยาวออกจากวังหลวงไม่ละสายตาไปไหน แต่ก็ไม่มีแม้เงาเสี่ย
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่103เทหมดหน้าตัก
ในห้องเครื่องใหญ่ วังหลวงเสียงครึกครื้นเงียบไปแล้วครึ่งหนึ่ง เหลือเพียงเสียงถอนหายใจแรงๆ และฝีเท้าขลุกขลักของนางในแต่ละคนที่ยังสาละวนกับการจัดถาดอาหารสำรับสุดท้าย ชาบูชุดสุดท้ายถูกวางลงบนโต๊ะเบาเตาร้อนระอุน้ำซุปหอมยั่วใจ ส่วนของเสี่ยวหนี่เป็นอันเสร็จเรียบร้อย ผู้คนต่างจับจ้องว่าคืออาหารประเภทไหนกันนะจึงมีน้ำชุปและหมูหั่นบางเฉียบพร้อมกับ เห็ดต่างๆ ผักสด และกุ้ง กับเป่าฮื้อ อ๋องน้อยเทียนเฟยที่เกาะแขนองค์ชายรองอวี่หรงต้อนรับแขกเมืองยักคิ้วให้เสี่ยวหนี่แผล่บๆ เสี่ยวหนี่ปาดเหงื่อออกจากขมับ หน้าแดงซ่านจากไอร้อนและความเหนื่อย เอนตัวพิงโต๊ะอย่างอ่อนแรงพลางหอบเบาๆ แล้วหันไปช่วยนางในข้างๆ ยกถาดเป็ดอบน้ำผึ้งขึ้นใส่รถเข็น รวมทั้งของอื่นๆ ที่ต้องจัดให้ดูน่าทาน“เฮ้อ… ในที่สุดก็เสร็จจนได้…”เซี่ยหยาที่หน้าเลอะแป้งพิซซ่าหัวเราะอย่างเหนื่อยอ่อน ดวงตา อิดโรยไม่ต่างจากเสี่ยวหนี่“ข้าว่า…คืนนี้ข้าฝันถึงไก่ย่างแน่ๆ วันทั้งวันอยู่แต่กับไก่ย่าง” เสี่ยวอี้หัวเราะเบาๆเสียงหัวเราะของเหล่าสหายห้องเครื่องดังขึ้นอย่างอ่อนแรงแต่เต็มไปด้วยความโล่งใจ แต่ละคนช่วยกันทยอยยกอาหารชั้นเลิศขึ้นรถเข็น เตรียมลำเลียงออก
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่102เทศกาลต้อนรับเหมันต์
ยามดึกสงัดในตำหนักเงียบสงบ แสงจันทร์บางเบาเล็ดลอดผ่านช่องหน้าต่าง เสียงถอนหายใจดังถี่ๆหยางลี่ยืนพิงกรอบหน้าต่าง มือหนึ่งซ่อนอยู่ในแขนเสื้อ อีกมือประคองจอกชาแต่ไม่ได้ดื่ม เสียงของแมลงกลางคืนร้องแว่วอยู่ไกลๆ หยางลี่หันหลังให้แสงจันทร์ตงเจี้ยนยืนอยู่ไม่ห่างนัก มองจอกชาของหยางลี่ที่ยังคงเต็มเหมือนเดิมมาเนิ่นนาน หยางลี่เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเบาแต่ชัดเจน“เจ้าเคยคิดไหมตงเจี้ยน…ว่าหากวันหนึ่งเราต้องถอดหน้ากากออกจริงๆ …เสี่ยวหนี่…จะยังมองข้าเหมือนเดิมไหม”ตงเจี้ยนเลิกคิ้ว ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้กว่าเดิมเล็กน้อย แล้วตอบด้วยน้ำเสียงสงบ“ฝ่าบาททรงเคยถามข้าเรื่องนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง…เมื่อแรกที่เสด็จออกนอกวังในนามพ่อค้าหลี่ ครั้งนี้ก็เช่นกัน…แต่ดูเหมือนว่า สิ่งที่ทรงกลัวจะไม่ใช่การสูญเสียฐานะ…หากแต่เป็นการสูญเสียความวางใจของเสี่ยวหนี่”หยางลี่หัวเราะเบาๆ เพราะเจ็บเล็กๆ คำพูดของตงเจียนที่ตรงกับใจนัก“ใช่ ข้ากลัว… ข้ากลัวว่าหากเสี่ยวหนี่รู้ว่าข้าเป็นฮ่องเต้…นางจะไม่กล้าสบตาข้าอีก หรือบางที…นางอาจจะเฉยชา…อาจจะเปลี่ยนไป นางเคยบอกว่าไม่ชอบฮ่องเต้ งั้นนางจะไม่ชอบข้าใช่หรือไม่”เขาพลิกจอกชาในมือเบาๆ พึมพำต่อ“แ
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่101 ความลับไม่มีในโลก
เรือนพักนางในเงียบสงัดยามหัวค่ำ เสียงฝีเท้ารีบเร่งกระทบพื้นไม้ดังก้อง“หนี่ฮวา” เสียงของจี้เหวินแหลมสูง ร่างระหงในชุดนางในสีหน้า เดินตรงเข้ามาในห้องจนเสี่ยวหนี่ที่กำลังจัดตะกร้าอยู่ต้องหันขวับ“เจ้ามีธุระอะไรหรือ” เสี่ยวหนี่ยังถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ใบหน้ายังมีรอยยิ้มบางๆ อยู่ นั่นยิ่งทำให้จี้เหวินหน้ายิ่งหงุดหงิด“เจ้าจะไม่พูดอะไรสักคำเลยหรือ ไม่แปลกใจหรือไงว่าทำไมทั้งฮ่องเต้ ทั้งกุ้ยเฟยถึงไม่เอาเรื่องพวกเราสองคนหรือว่าเจ้าคิดว่าตัวเองรอดแน่ๆ แล้ว” จี้เหวินแค่นเสียง หนี่ฮวาขมวดคิ้ว ริมฝีปากยังยิ้มอย่างอดทน“ข้าไม่ได้คิดอะไรเลย ข้าก็แค่ทำหน้าที่ของตัวเอง...ตามที่เจ้าขอให้ช่วย แต่เจ้าสิยิ่งทำยิ่งแย่เก่งแต่สร้างเรื่องจริงๆ”“หุบปากเจ้านะหนี่อวา ตามที่ข้าขอเหรอ เจ้าแน่ใจหรือ” จี้เหวินหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน “เจ้ามันคนเจ้าเล่ห์ ตั้งแต่แรกเจ้าก็ทำเหมือนใสซื่อ ก็ยังยิ้มเฉยเหมือนไม่รู้เรื่อง สุดท้ายใครกันที่ต้องมานั่งกังวลว่าความผิดจะถูกจับได้ ข้าคนเดียวไง”“เพราะเจ้าทำผิดเสียเอง เจ้าโกหกตั้งแต่ต้น ว่าเจ้าคือคนทำอาหาร ข้าก็แค่ถูกลากเข้าไป” หนี่ฮวาพูดเสียงเรียบแต่ในใจไม่ยอมลดละ“แต่เจ้
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่100เส้นทางของเซี่ยหยา
ในห้องรับรองส่วนตัวแห่งตำหนักกุ้ยเฟย เครื่องหอมค่อยๆ คลุ้งลอยไปทั่วบริเวณ อบอวลด้วยกลิ่นดอกเหมยแห้ง ทว่ากลับมิอาจกลบความตึงเครียดที่กำลังแผ่กระจายระหว่างสองพ่อลูกใต้เท้าจางโยว่เซียน นั่งตรงข้ามกับบุตรีคนโปรดของตน ดวงตาเรียบนิ่งแต่เจือความขุ่นเคือง เขาเอ่ยเสียงหนัก“เจ้านั่งเฉยอย่างนี้มาเกือบปีแล้ว ฝ่าบาทไม่เคยเรียกเจ้าเข้าตำหนัก ไม่เคยแม้แต่แตะมือตั้งแต่วันแต่งตั้งเป็นกุ้ยเฟย แล้วเมื่อไรเจ้าจะได้เป็นฮองเฮาเสียที”ชวีหยายกถ้วยชาขึ้นจิบ กลบความอึดอัดที่แล่นไล่ในอก กลืนน้ำลายลงอย่างยากลำบาก ก่อนจะวางถ้วยลงอย่างนุ่มนวลแล้วตอบเสียงเบา“เรื่องนี้… ก็ต้องแล้วแต่ฝ่าบาทจะทรงพิจารณา ลูกเพียงทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด”คำตอบนั้นอ่อนโยน… แต่กลับทำให้ใต้เท้าจางเค้นเสียงหัวเราะเย็นเยียบออกมา ใต้เท้าจางขยับกายโน้มตัวเล็กน้อย เสียงต่ำจนแทบกระซิบ “เจ้านี่มัน… ใจอ่อนจนใช้การไม่ได้เสียจริง ชวีหยา ในวังหลัง ใจดีคือจุดอ่อน ใจอ่อนคือหนทางสู่ความพินาศ”ชวีหยาหลุบตาต่ำเงียบงัน ใต้เท้าจางเน้นชัดทุกคำ“ไม่ได้ด้วยเล่ห์… ก็ต้องเอาด้วยกล ตำแหน่งฮองเฮานั้นมิใช่ของใครอื่น เป็นของเจ้า ข้าลงทุนมาทั้งชีวิตเพื่อสิ่งน
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่99 ไปสืบมา
กลิ่นหอมของชาดอกเหมยอวี้ลอยอ่อนละมุนในห้อง ตรงกลางห้องไม้หอม ไทเฮาฟู่ฉีประทับอยู่บนแท่นนั่งในท่าสบาย สีหน้าสงบและอ่อนโยน แต่แววตาคมกริบหยางลี่ประทับอยู่ตรงเบื้องล่าง บรรยากาศระหว่างมารดากับบุตรชายไม่ตึงเครียดนัก “ฮ่องเต้รู้ใช่ไหม. งานต้อนรับเหมันต์ปีนี้ จะมีขุนนางและราชวงศ์จากต่างแคว้นเข้าร่วมมากเพียงใด” น้ำเสียงไทเฮานุ่มนวล ทว่าในทุกถ้อยคำมีความหมายหยางลี่พยักหน้าช้าๆ“ลูกทราบดีพ่ะย่ะค่ะ ไทเฮาไม่ต้องกังวล เรื่องการจัดงานทั้งหมดลูกได้สั่งให้มีการเตรียมการไว้แล้ว”ไทเฮาพลิกถ้วยชาช้าๆ ไม่รีบไม่ร้อน ก่อนเอ่ยเบาๆ ว่า“แล้ว...เจ้าคิดจะให้ใครนั่งข้างเจ้าในวันงานหรือไม่ สนมคนไหนหรือใครเป็นพิเศษในงานนี้”หยางลี่ชะงักไปนิด มือที่วางอยู่บนตักขยับแนบแน่นกว่าเดิม“…ข้อนั้นยังมิได้ตัดสินใจแน่ชัดพ่ะย่ะค่ะ”“หากเป็นชวีหยาจริงละ…” ไทเฮาเงยหน้าขึ้นช้าๆ น้ำเสียงยังเรียบดังเคย แต่เยือกเย็นกว่าเดิม“งานที่รวมสายตาจากทั่วแว่นแคว้น หากผู้คนเห็นชวีหยา บุตรสาวตระกูลจาง นั่งเคียงเจ้าดังฮองเฮาในงาน จะมิยิ่งทำให้พวกเขาตระกูลจางชูคอราวหงส์เหินหรืออย่างไร”“...” หยางลี่นิ่ง ไม่ตอบ“เจ้าก็รู้ดี ตระกูลจางนั้นแกร่
Maaari mong magustuhan
จวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ30.0K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน33.4K viewsสาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง
พิมพ์สีทอง11.5K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่120.6K viewsในวันที่ใจของข้าสิ้นรัก
28พิจิกาเฉิน5.2K viewsหมอเกอเทวดาน้อย
หยางม่งเหยา50 viewsทะลุมิติมาเป็นสุดยอดแม่เลี้ยง ชีวิตใหม่นี้ขออย่ามีผัวเฮงซวย
หาบเงินร้อยปี2.8K viewsข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องโลหิต
ชาไทยเย็น3.9K views
