Share

บทที่ 549

Penulis: โม่เสียวชี่
คำว่า 'คนหยาบคาย' ในเวลานี้กลับจับต้องได้ขึ้นมาทันที

เฉียวเนี่ยนมองจนเผลอไผลไปชั่วขณะ

ฉู่จืออี้หันหลังให้เฉียวเนี่ยนจึงไม่ทันสังเกตเห็นคนที่นั่งตรงข้าม

เขากลับมองเห็นจึงอดเหลือบมองฉู่จืออี้ไม่ได้ แล้วเชิดหน้าขึ้นนิดๆ

ฉู่จืออี้ถึงหันหลังกลับ และเมื่อเห็นเฉียวเนี่ยนกำลังมองพวกเขาพร้อมยิ้มไม่หยุด ราวกับเพิ่งนึกบางอย่างออก เขาก็ผลักคนที่นั่งข้างๆ แล้วเอ่ยว่า "เงียบหน่อย"

กลุ่มคนนั้นราวกับเพิ่งรู้สึกตัวว่ายังมีหญิงสาวอยู่อีกคน จึงรีบกล่าวขอโทษ "ขอโทษด้วยนะแม่นาง พวกเราคนหยาบคาย พูดจาอะไรไม่เข้าหูก็ขออภัยด้วย!"

"ใช่ๆ แม่นาง เมื่อครู่ได้ยินอะไรที่ไม่น่าฟัง ก็ถือเสียว่าพวกเราผายลมออกมา!"

"ก็เจ้านั่นแหละที่ผายลมเหม็นที่สุด ฮ่าๆ ๆ!"

"ไปตายซะ!"

ชั่วขณะนั้นเอง พวกเขาก็หัวเราะพูดคุยกันอีกครั้ง

เฉียวเนี่ยนมองกลุ่มชายฉกรรจ์ตรงหน้า แม้จะดูหยาบคาย แต่บรรยากาศเช่นนี้กลับเป็นความกลมกลืนที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน

ยามนี้ นางก็หัวเราะเสียงเบาอย่างนุ่มนวล "พวกท่านไม่ต้องสนใจข้า เชิญสนุกกันตามสบายเถิด"

คำพูดเสียงเบาอันอ่อนโยนของนาง กลับทำให้พวกเขาทั้งหมดตกตะลึง

จู่ๆ ทุกคนก็เงียบลงโดยไม่รู้ตัว

ฉู่จือ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 996

    เฉียวเนี่ยนกลับมาที่จวนโหว จุดประสงค์ก็เพื่อไปพบท่านอาจารย์ของนางดังนั้นนางจึงไม่ได้แจ้งใครทั้งสิ้นคนในจวนโหวเมื่อเห็นนาง ก็เป็นธรรมดาที่จะไม่ห้ามปราม แต่รีบไปกราบเรียนท่านโหวหลินแทนเฉียวเนี่ยนไม่สนใจเรื่องพวกนั้น และรีบเดินตรงไปหาหมอประจำจวนพอเพิ่งก้าวเข้าไปในเรือน ก็ได้กลิ่นยาเข้มข้นโชยมาทันที เฉียวเนี่ยนอดไม่ได้ที่จะร้องถามเข้าไปในโรงต้มยา “ท่านอาจารย์กำลังต้มยาอะไรอยู่หรือเจ้าคะ หอมนัก!”เมื่อได้ยินเสียงเฉียวเนี่ยน หมอประจำจวนก็รีบวิ่งออกมา พอเห็นเฉียวเนี่ยนก็เต็มไปด้วยความยินดี “เมื่อวานข้าเห็นคุณชายใหญ่กลับมา ก็คิดเลยว่าวันนี้เจ้าจะต้องมาแน่! เป็นอย่างไรเล่า ชายแดนสนุกไหม?”“ไม่สนุกเลย! เกือบตายอยู่ที่นั่นแล้ว!” เฉียวเนี่ยนแกล้งหมอประจำจวนแต่ก็เห็นหมอประจำจวนยิ้มอย่างอบอุ่น “อ๋องผิงหยางไม่มีทางปล่อยให้เจ้าตายหรอก”เฉียวเนี่ยนชะงักไป ไม่คิดเลยว่ากระทั่งหมอประจำจวนก็รู้เรื่องนี้แล้ว จึงเกิดความเขินอายขึ้นมา “ท่านอาจารย์รู้แล้วหรือ?”“จะไม่รู้ได้อย่างไร? วันนั้นจดหมายจากท่านอ๋องถูกส่งกลับถึงนครหลวง ท่านโหวหลินก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ โวยวายอยู่ในจวน พูดว่าอะไรนะ อ๋องผิงหยาง

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 995

    ก่อนเซียวเหิงออกจากเมืองหลวง เป็นเคยมีความคิดอยากไปสู่ความตายอยู่จริงๆดังนั้นในใจของเซียวเหอถึงได้กังวลมากนัก จึงได้มาหานางในวันแรกที่นางกลับเมืองหลวง อยากให้นางเขียนจดหมายฉบับหนึ่งแต่สำหรับเฉียวเนี่ยนแล้ว จดหมายฉบับนั้นจะกลายเป็นชนวนที่ทำให้นางกับเซียวเหิงพันผูกไม่สิ้นสุดในอนาคต นางจึงไม่เขียน เขาเองก็เข้าใจได้ขอเพียงให้เซียวเหิงทำได้ดังที่เฉียวเนี่ยนพูด คือหาสติกลับคืนมาในสนามรบ รับมือกับทุกสิ่งทุกอย่างด้วยสติที่แจ่มชัดเถิด!เมื่อเฉียวเนี่ยนกลับมาถึงจวนอ๋อง ก็เป็นเรื่องหลังจากนั้นหนึ่งชั่วยามแล้วแม้แต่ฉู่จืออี้ก็กลับมาแล้วแน่นอน รวมถึงเกอซูอวิ๋นด้วยพอเห็นเฉียวเนี่ยน เกอซูอวิ๋นก็วิ่งกระโดดเข้ามาหานางทันที “เนี่ยนเนี่ยน จักรพรรดิของพวกเจ้าดีจริงๆ นะ! พระองค์บอกว่าข้าอยู่ที่นี่อยู่กับเจ้าได้!”“จริงหรือ?”บนใบหน้าเฉียวเนี่ยนอดยินดีขึ้นมาไม่ได้ พูดตามตรงแล้ว เกอซูอวิ๋นงามถึงเพียงนี้ หากอยู่ในวัง เฉียวเนี่ยนก็ไม่สบายใจนัก!ก็ได้ยินฉู่จืออี้เอ่ยขึ้น “องค์หญิงพูดว่าในแคว้นจิ้งมีเพียงเจ้าเป็นสหาย ก่อนออกเรือน อยากอยู่กับเจ้าสักหน่อย”เฉียวเนี่ยนพยักหน้า “หากเป็นเช่นนั้น ฮ่อง

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 994

    จริงๆแล้ว ก็คือหนึ่งในจุดประสงค์ที่เซียวเหอมาหาเฉียวเนี่ยนแน่นอนว่าเขาก็คิดถึงใจนาง แต่ในฐานะพี่ใหญ่ของเซียวเหิง เขาจะไม่เป็นกังวลได้อย่างไร?การนำทัพออกรบ ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ยิ่งบวกกับสภาพที่เซียวเหิงเป็นก่อนจากไป เขาก็ยิ่งเป็นห่วงจริงๆ ว่าเซียวเหิงจะพลาดพลั้งในสนามรบคนทั้งคนออกไป แต่กลับมามีเพียงร่างไร้ลมหายใจเฉียวเนี่ยนรู้ถึงความกังวลของเซียวเหอ และก็เข้าใจดีดังนั้นนางจึงถามว่า “ท่านพี่เซียวอยากให้ข้าทำอย่างไรหรือ?”เซียวเหอสูดลมหายใจลึก “หากเป็นไปได้ ข้าอยากให้เจ้าช่วยเขียนจดหมายถึงเขา เพื่อให้เขาได้ตั้งสติไว้ก่อน ไว้รบเสร็จแล้วค่อยมาคิดเรื่องอื่น”จริงๆแล้ว คำขอนี้ไม่ถือว่าเกินไปนักเนื้อหาในจดหมายจะเขียนอะไรก็ได้ ขอเพียงทำให้เซียวเหิงสงบลงชั่วคราวก็พอไม่จำเป็นต้องเอาใจ และไม่จำเป็นต้องโกหกด้วยแต่เฉียวเนี่ยนไม่อยากทำแบบนั้น“ท่านพี่เซียวคงเข้าใจดีว่าด้วยนิสัยของเซียวเหิง เพียงแค่จดหมายหนึ่งฉบับ ก็อาจทำให้เขาคิดไปไกล”แม้เพียงแค่จดหมายธรรมดาๆ หรือแม้แต่ไม่เขียนสักตัวอักษร ขอเพียงเป็นนางที่ส่งไป บางทีเซียวเหิงก็อาจคิดฟุ้งซ่านไปมากมายกระทั่งอาจจะคิดว่านั่นคือรหัสลั

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 993

    คนนั้นที่เซียวเหอหมายถึงก็คือเซียวเหิงเฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วแล้วหันไปมองเซียวเหออีกครั้ง “ข้าไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดเช่นไร ข้าเลือกใครแล้ว ข้าก็จะไม่เปลี่ยนง่ายๆ”ก็เหมือนตอนที่เลือกจิ่งเหยียน ต่อให้ต้องอดอาหาร ต่อให้ถูกบังคับให้กินน้ำล้างจาน นางก็จะไม่ยอมอ่อนข้อดังนั้น ตอนนี้อย่าว่าแต่เซียวเหิงเลย ต่อให้เป็นฮ่องเต้ นางก็ไม่ยอม“เหิงเอ๋อร์ไม่อยู่ในเมืองหลวง”คำพูดกะทันหันของเซียวเหอทำเอาเฉียวเนี่ยนงงงันแต่นางก็ไม่ได้ถามว่าเหตุใดเซียวเหิงถึงไม่อยู่ในเมืองหลวง หรือไปที่ใด มันไม่เกี่ยวข้องกับนางแต่แววตาของเซียวเหอกลับค่อยๆ หม่นลง “เขานำทัพ ไปยังเมืองอู้แล้ว”“เมืองอู้? ที่เป็นชายแดนติดกับแคว้นถังน่ะหรือ?”หัวใจของเฉียวเนี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก “เกิดศึกกับแคว้นถังตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ข้าจำได้ว่าท่านพี่เซียวเคยบอกข้าว่า แคว้นถังมีความตั้งใจจะเจริญสัมพันธไมตรีกับแคว้นจิ้งมิใช่หรือ? ทำไมอยู่ๆ ถึงได้รบกันขึ้นมา?”ได้ยินว่าจะมีการแลกเปลี่ยนองค์หญิงไปอภิเษกระหว่างแคว้นเพื่อเจริญสัมพันธไมตรี เพราะเรื่องนี้เององค์หญิงซูหยวนถึงได้รีบร้อนอยากหาทางออกเรือน จึงบังคับให้นางคิดค้นยาปลุก

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 992

    “ท่านพี่เซียว!”เฉียวเนี่ยนเอ่ยเรียกเสียงแผ่ว พลางก้าวตรงไปหาเซียวเหอส่วนเซียวเหอก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิม แววตาแฝงรอยยิ้มอยู่เต็มใบหน้า“ได้ยินมาว่าวันนี้เจ้ากลับเมืองหลวงพร้อมกองทัพของท่านอ๋อง ข้าบังเอิญไม่ได้เข้าเวร ก็เลยมาเยี่ยมเจ้า”เซียวเหอพูดพลางปรายตามองไปยังต้นเหมยแดงนั้น “บานได้งดงามจริงๆ”เฉียวเนี่ยนเดินมาถึงตรงหน้าเซียวเหอ พอได้ยินเขาพูดเช่นนั้น ก็หันไปมองต้นเหมยแดงเช่นกัน แววตาอ่อนโยนและสงบ “ใช่ บานได้งดงามจริงๆ”“เรื่องของเจ้ากับท่านอ๋องผิงหยาง ข้าได้ยินมาแล้ว”เสียงของเซียวเหอดังขึ้นอีกครั้ง เฉียวเนี่ยนชะงัก หันกลับไปมองเขา แววตาแฝงความประหลาดใจอยู่เล็กน้อยเห็นเพียงเซียวเหอยกยิ้มบางๆ ก่อนจะเอ่ยว่า “ก็ดีนะ หากเป็นท่านอ๋อง อย่างน้อยข้าก็วางใจได้”อย่างน้อย เขารู้ถึงนิสัยของฉู่จืออี้ และก็รู้ถึงความสามารถของฉู่จืออี้มอบเนี่ยนเนี่ยนไว้ในมือของฉู่จืออี้ เขาก็ย่อมวางใจจริงๆเพียงแต่...แม้จะยินดีกับนาง แต่ในอกกลับยังเจ็บปวดแผ่วเบาอย่างห้ามไม่ได้เป็นความรู้สึกสิ้นหวังปนเสียดายทั้งที่เมื่อครั้งนั้น เขาเกือบจะได้ครอบครองนางอยู่แล้วแท้ๆเฉียวเนี่ยนจะไม่รู้ความคิดขอ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 991

    เมื่อได้ยินดังนั้น หนิงซวงก็ชะงักไปครู่หนึ่งได้ พลันเงียบสงัดลงอย่างไร้สาเหตุลุงเกิ่งรับคำว่าขอรับ จากนั้นจึงขับรถม้า มุ่งหน้าไปทางเรือนเล็กเหมือนกับว่านางได้ห่างหายจากการกลับมาที่นี่ไปเนิ่นนานเหลือเกินแล้วเมื่อยืนอยู่หน้าประตูเรือนเล็กที่คุ้นตาแต่กลับดูแปลกแยก เฉียวเนี่ยนพลันรู้สึกบางสิ่งปั่นป่วนขึ้นในอกไม่นาน หวังเอ้อก็เปิดประตูออกมาเห็นเป็นเฉียวเนี่ยน หวังเอ้อก็พลันยินดีขึ้นมา “คุณหนู?! ในที่สุดคุณหนูก็กลับมาแล้ว!”หวังเอ้อเอ่ยพลางเชื้อเชิญเฉียวเนี่ยนเข้ามาในเรือนสายตาของเฉียวเนี่ยนก็ค่อยๆ กวาดมองไปทั่วหวังเอ้อเอ่ยว่า “บ่าวทำความสะอาดเรือนทุกวันจนสะอาดหมดจด แม้แต่ห้องของคุณหนูกับพี่หญิงหนิงซวงก็ทำความสะอาดทุกวัน แม้กระทั่งเครื่องนอนก็ยังเอาออกไปตากทุกสองสามวัน ก็คิดว่าไม่แน่ว่าสักวันคุณหนูอาจกลับมาอยู่ที่นี่อีก!”ครั้งนั้นเขาได้รับความไว้วางใจจากเฉียวเนี่ยน ได้รับคําฝากฝังให้เฝ้าดูแลเรือนนี้ เขาจึงทำทุกอย่างอย่างละเอียดรอบคอบเฉียวเนี่ยนเห็นเข้าก็พลันพึงใจ พยักหน้า “มอบเรือนนี้ให้เจ้าดูแล ข้าย่อมวางใจ”พูดพลางก็ก้าวเดินเข้าไปหวังเอ้ออยากจะตามไป แต่กลับถูกหนิงซวงข

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status