Share

บทที่ 902

Author: โม่เสียวชี่
หลังจากแยกกับสือโถวแล้ว เฉียวเนี่ยนก็ไปยังฝ่ายแพทย์ทหาร

วันนี้ทุกคนต่างยุ่งวุ่นวายกันมาทั้งวัน เวลานี้จึงเหลือเพียงสามคนที่เฝ้ายาอยู่ข้างเตา ที่เหลือก็พากันไปพักผ่อนหมดแล้ว

พอเห็นเฉียวเนี่ยนมา ทั้งสามก็ลุกขึ้นทักทายอย่างกระตือรือร้น แพทย์ทหารบกยิ่งรีบถือชาร้อนถ้วยหนึ่งมาต้อนรับ “วันนี้ต้องขอบคุณท่านหญิงเฉียวมาก มา ดื่มชาสักถ้วย นั่งพักก่อนเถอะ”

เฉียวเนี่ยนกล่าวขอบคุณ รับชามา แต่ก็ยังไม่ได้นั่งลง

นางมองเตายาที่กำลังลุกไหม้หลายเตา ถามว่า “ก่อนหน้านี้ที่บอกว่าใบงาขี้ม้อนไม่มีแล้ว ท่านอ๋องส่งคนไปจัดซื้อ ได้มาเท่าไหร่?”

ได้ยินดังนั้น แพทย์ทหารบกก็รีบพาเฉียวเนี่ยนไปดูที่ด้านหนึ่ง “ท่านหญิงเฉียวดูเถิด นอกจากที่กำลังต้มอยู่แล้ว ก็เหลือเพียงเท่านี้”

“น้อยขนาดนี้เชียว?” เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย “แค่นี้พอใช้ไม่ถึงสองวันด้วยซ้ำ”

“พวกเราถามตามเมืองใกล้เคียงหมดแล้ว ส่วนท่านอ๋องก็ส่งคนไปยังเมืองที่ไกลกว่านี้เพื่อจัดซื้อ ไม่รู้ว่าจะซื้อมาได้หรือเปล่า”

“ใบงาขี้ม้อนมักเติบโตในพื้นที่ที่มีฝนน้อย ตามเหตุผลแล้ว แถวนี้ไม่น่าจะขาดแคลน” ขณะพูด เฉียวเนี่ยนก็คิดถึงความเป็นไปได้หนึ่งขึ้นมาในใจ

มีคนจง
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 920

    เฉียวเนี่ยนชะงักไปเล็กน้อย คาดไม่ถึงว่าฉู่จืออี้จะเด็ดขาดถึงเพียงนี้นางขมวดคิ้วเล็กน้อย “จะไม่รีบร้อนไปหน่อยหรือ? บางทีเขาอาจมีพวกเดียวกันอยู่จริง หากเค้นความจริงออกมาได้...”“เค้นไม่ได้หรอก” ฉู่จืออี้กล่าวหนักแน่น “เมื่อวานเจ้าเจ็ดกับเจ้าเก้าสอบสวนเขาทั้งคืน ใช้ทุกวิถีทางแล้ว แต่ก็ไม่อาจเปิดปากเขาได้ คิดว่าคงเป็นนักรบพลีชีพที่ถูกฝึกมาตั้งแต่เล็ก โทษทัณฑ์แบบนั้นสำหรับเขา คงเป็นเรื่องปกติธรรมดา”ดังนั้น ฉู่จืออี้จึงเลือกจะให้เขาตายโดยไม่ทรมานเฉียวเนี่ยนฟังคำของฉู่จืออี้แล้ว ก็อดรู้สึกเย็นวาบในใจไม่ได้นางนึกภาพไม่ออกเลยว่า จะต้องเป็นคนเช่นไร ถึงจะถูกฝึกให้ทนต่อการทรมานตั้งแต่เด็กได้สีหน้าของนางจึงพลันเปลี่ยนไปฉู่จืออี้ก็สังเกตเห็น จึงกล่าวเสียงอ่อน “ยุทธภพกว้างใหญ่ ทุกเรื่องสามารถเกิดขึ้นได้ สิ่งที่เราทำได้ คือจัดการเรื่องตรงหน้าให้ดีที่สุด”เฉียวเนี่ยนเข้าใจหลักการข้อนี้ดี นางพยักหน้า แล้วถามว่า “แล้วศพของคนนั้น ตอนนี้อยู่ที่ไหน?”เมื่อได้ยิน ฉู่จืออี้นิ่งไปครู่หนึ่ง แววตาหนักแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว แล้วค่อยๆ หันไปมองฟ้าในระยะไม่ไกลเฉียวเนี่ยนจึงหันไปมองตามสายตาของฉู่จืออี้

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 919

    และในยามนี้ คนอื่นๆ ยังไม่กลับมาจากหน้ากองไฟ จึงมีเพียงหลินเย่ว์คนเดียวอยู่ในกระโจมกว้างใหญ่แห่งนี้เมื่อเห็นฉู่จืออี้เปิดผ้าม่านกระโจมเดินเข้ามา หลินเย่ว์ก็เอ่ยว่า “ท่านอ๋อง”แต่กลับไม่ลุกขึ้นต้อนรับ เพียงยกถ้วยตรงหน้าขึ้นจิบไปหนึ่งคำฉู่จืออี้เหลือบมอง แล้วจึงถาม “เหล้าหรือน้ำ?”หลินเย่ว์ยกถ้วยขึ้นเล็กน้อย “น้ำ”ฉู่จืออี้พยักหน้าเล็กน้อยแล้วกล่าว “เนี่ยนเนี่ยนไม่เป็นไร วันนี้นางทำเช่นนั้นเพื่อล่อจับนักลอบสังหาร ถึงได้...”“ข้ารู้” หลินเย่ว์ขัดคำพูดของฉู่จืออี้ขึ้นรู้ตั้งแต่เมื่อไร?คงตั้งแต่ตอนที่เห็นเฉียวเนี่ยนแกล้งเมาให้หนิงซวงประคองกลับไป แต่ฉู่จืออี้ยังคงนั่งนิ่งอยู่หน้าไฟตรงนั้น จึงเริ่มเข้าใจว่าฉู่จืออี้และพวกเขาต้องมีเรื่องปิดบังตนหนึ่งคือ ฉู่จืออี้ไม่มีทางปล่อยให้เฉียวเนี่ยนดื่มจนเมาเละได้สองคือ แม้นางเมาจริง ฉู่จืออี้ก็ต้องไปส่งนางด้วยตัวเอง จะไว้ใจให้หนิงซวงคนเดียวได้อย่างไร?แต่แม้จะแสร้งเมา แต่คำพูดของเฉียวเนี่ยนก่อนหน้านี้กลับมาจากใจจริงตอนนี้ ในใจของเฉียวเนี่ยน นางมีพี่ชายมากมายฉู่จืออี้ องครักษ์พยัคฆ์ หรือแม้แต่เซียวเหอ!มีเพียงเขา ผู้เป็นพี่ชายแท้ๆ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 918

    คนตรงหน้าเคยติดตามแพทย์ทหารลู่เป็นประจำแต่วันนั้นที่ขึ้นเขาไปเก็บสมุนไพร เขากลับไม่ได้ไปด้วยคิดดูแล้ว คงเพื่อจะได้มีโอกาสลงมือลอบสังหารเฉียวเนี่ยน!เห็นท่าว่าคงหนีไม่รอดแล้ว ชายผู้นั้นขมวดคิ้วแน่น คิดจะกัดพิษในปากให้แตกทว่ายังไม่ทันได้ออกแรง ฉู่จืออี้ก็ยื่นมือมาข้างหน้า ง้างขากรรไกรของเขาจนหลุดทันที“อ๊า!”เสียงกรีดร้องอู้อี้ดังขึ้นอีกครั้ง น้ำลายไหลตามมุมปากเฉียวเนี่ยนขมวดคิ้ว แล้วก็ได้ยินฉู่จืออี้พูดว่า “เอาตัวไปขังไว้ แล้วจับแพทย์ทหารลู่ไปสอบสวนด้วย”"ขอรับ!"พี่สามกับพี่ห้าก็รีบลากตัวชายผู้นั้นออกไปทันทีฉู่จืออี้ถึงได้หันมามองเฉียวเนี่ยน ขมวดคิ้วถาม “บาดเจ็บหรือไม่?”เฉียวเนี่ยนส่ายหัว “ไม่”“เช่นนั้นก็ดีแล้ว”สิ้นเสียงพูด บรรยากาศในกระโจมก็ตกอยู่ในความเงียบฉู่จืออี้กระแอมเบาๆ ก่อนจะพูดว่า “อาจจะยังมีพรรคพวกของพวกมันอยู่ก็ได้ เจ้ายังห้ามวางใจ สองสามวันนี้เจ้ารองกับคนอื่นจะผลัดกันมาเฝ้าเจ้า... พักผ่อนเถอะ”พูดจบ เขาก็หันหลังจากไป โดยไม่เปิดโอกาสให้เฉียวเนี่ยนได้ตอบอะไรแม้แต่น้อยมองดูท่าทีของฉู่จืออี้ที่รีบเลี่ยงนางราวกับกลัวอะไรเข้า เฉียวเนี่ยนอดไม่ได้ที่จะขมว

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 917

    “ใช่แล้ว!” หนิงซวงถอนหายใจอย่างจนปัญญา “ยังร้องจะดื่มเหล้าอยู่เลย! บ่าวกำลังจะไปตักน้ำมาชุบน้ำเช็ดหน้าให้คุณหนู ท่านแพทย์ทหารมีอะไรรึเจ้าคะ?”แพทย์ทหารบกส่ายหน้า “ไม่มีเรื่องใหญ่อะไรหรอก เพียงเห็นท่านหญิงเฉียวดื่มจนเมา ก็เลยแวะมาถามหน่อย เช่นนี้เถอะ ข้าจะไปต้มชาช่วยให้สร่างเมาสักถ้วย รบกวนเจ้าช่วยให้ท่านหญิงเฉียวดื่มหน่อยก็แล้วกัน”“ได้เจ้าค่ะ ขอบคุณท่านแพทย์ทหารบกล่วงหน้านะเจ้าคะ”“ไม่เป็นไร ไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใดหรอก!” แพทย์ทหารบกพูดพลางโบกมือแล้วเดินจากไปหนิงซวงก็ยกถังน้ำออกไปตักน้ำส่วนเฉียวเนี่ยนนั้นนอนอยู่บนเตียง ยังส่งเสียงเพ้อเป็นระยะว่า “ดื่มเหล้า ดื่ม!”ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าใด ม่านกระโจมก็ถูกใครบางคนเปิดออกฝีเท้าคู่หนึ่งก้าวเข้ามาใกล้เตียงช้าๆ“ท่านหญิงเฉียว?”เสียงเรียกเบาๆ มิได้ทำให้เฉียวเนี่ยนมีปฏิกิริยาใดๆผู้มาเยือนจึงเอ่ยอีกครั้ง “ท่านหญิงเฉียว ข้านำชาสร่างเมามาให้ ดื่มสักหน่อยเถิด?”เฉียวเนี่ยนขยับปากเล็กน้อย แต่ก็ยังคงไม่ตอบสนองชายผู้นั้นจึงวางชาสร่างเมาลง แล้วก้าวขึ้นมาข้างเตียง เขย่าตัวเฉียวเนี่ยนเบาๆ “ท่านหญิงเฉียว?”เฉียวเนี่ยนยังคงไม่ตอบ แต่กลิ่น

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 916

    บรรยากาศช่างน่าอึดอัดยิ่งนักพี่ห้าซึ่งนั่งอยู่ข้างเฉียวเนี่ยนรีบลุกขึ้น ยกแขนโอบไหล่หลินเย่ว์ไว้แล้วหัวเราะพลางกล่าวว่า “โธ่เอ๊ย วันนี้ทุกคนกำลังอารมณ์ดี เนี่ยนเนี่ยนดื่มมากหน่อยก็ช่างเถอะ เจ้าอย่าทำลายความสนุกเลย! หากเมาจริงๆ แม่หนูหนิงซวงนั่นก็ดูแลนางได้มิใช่หรือ?”กล่าวจบก็พาหลินเย่ว์กลับไปยังที่นั่งเดิม “เจ้าจะไม่ไว้ใจข้า และจะไม่ไว้ใจท่านอ๋องด้วยหรือ? ท่านอ๋องจะปล่อยให้เนี่ยนเนี่ยนเป็นอะไรได้ไปอย่างไง? วางใจเถอะๆ มา ข้าดื่มเป็นเพื่อนเจ้า!”พลางกดหลินเย่ว์ให้นั่งลง แล้วยัดไหสุราใส่มือเขาในอกของหลินเย่ว์อึดอัดราวจะระเบิดเขายกไหขึ้นกระดกสุราสองคำติดกันแต่ลมหายใจยังคงไม่สงบสิ่งที่ทำให้เจ็บปวดยิ่งกว่า คือในสถานการณ์เช่นนี้ เขาโทษใครไม่ได้เลยได้แต่โทษตนเอง โทษตนเองที่ตาถั่ว แยกแยะน้องสาวตัวจริงของตนเองไม่ออกโทษตนเองที่บุ่มบ่ามไร้สมอง ทำเรื่องมากมายที่ทำร้ายน้องสาวโทษตนเองที่สามปีนั้นมัวแต่รักษาหน้าตาจวนโหว ไม่เคยไปดูนางแม้แต่ครั้งเดียวความเสียใจในใจ แผ่กระจายออกมาอีกครั้งอย่างบ้าคลั่งเขาคิดว่า หากสามปีนั้น เขาเพียงแค่หาทางไปดูนางสักครั้งต่อให้แอบไปแค่ครั้งเดียวก็

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 915

    ได้ยินเช่นนั้น แววตาของฉู่จืออี้พลันหม่นลงเล็กน้อยที่นางไม่เห็นด้วยไม่ใช่เพราะกังวลชื่อเสียงของตนเอง แต่เพราะกลัวจะกระทบต่อเกียรติของเขาหัวใจของเขาสั่นไหวเพราะคำพูดประโยคนั้น ฉู่จืออี้หลุบตาลงเล็กน้อย มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มจางๆแล้วก็ได้ยินเฉียวเนี่ยนพูดต่อ “อีกอย่าง ข้าก็ไม่เห็นด้วยที่จะให้พี่ๆ ผลัดกันมาเฝ้าข้า ทุกวันนี้ยังไม่มีวี่แววนักลอบสังหาร ข้าว่าปล่อยโอกาสให้เขาสักหน่อย ก็นับว่าดี”ได้ยินเช่นนั้น ทุกคนจึงเข้าใจว่าเฉียวเนี่ยนต้องการใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ ให้นักลอบสังหารที่ซ่อนตัวอยู่เผยตัวออกมา!นี่นับว่าเป็นแผนการที่ดีแต่เพราะมันอันตรายเกินไป เหล่าองครักษ์พยัคฆ์จึงไม่เคยคิดจะใช้วิธีนี้ไม่คาดว่าเฉียวเนี่ยนกลับเสนอขึ้นมาเองชั่วขณะนั้น ทุกคนต่างเงียบงัน แม้แต่พี่รองก็ยังเก็บรอยยิ้มไป มองเฉียวเนี่ยนด้วยแววตาชื่นชมนี่ไม่ใช่สตรีเช่นที่เขาเคยพบเจอเขารู้มาแต่แรกว่านางไม่ธรรมดาแต่วันนี้ นางก็ยังมอบความประหลาดใจให้เขาอีกครั้งท้ายที่สุด ก็เป็นฉู่จืออี้ที่ตัดสินใจ “เช่นนั้นก็ทำตามนี้”พูดจบ เขายกไหสุราขึ้น ส่งสัญญาณไปยังเฉียวเนี่ยนเฉียวเนี่ยนเข้าใจทันที ยกสุราในมือ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status