ตอนที่ 62 จงลืมให้หมด

สวีลู่ชิงฟังเรื่องราวจากบุตรชายแล้วคิดหาเหตุผลร้อยแปดประการสนับสนุนการตัดสินใจของตนเอง ทั้งยังปรึกษาหารือกับเทพวายุผู้เป็นพี่ชายรวมถึงสมุนมารทั้งสามอีกด้วย

นางอยากรู้ว่าสิ่งที่นางคิดทำต่อไปนี้จะเกิดผลกระทบมากน้อยเพียงใดจนได้ข้อสรุปสุดท้าย

เทพดาราพาจอมมารไปยังสถานที่แห่งหนึ่งที่ซ่อนอยู่ในเขตแดนสวรรค์ เอ่ยถามความในใจของอีกฝ่ายไม่อ้อมค้อม “เจ้ารู้สึกอย่างไรกับข้า”

“...” ดวงตาสีม่วงแดงเต็มไปด้วยข้อสงสัยมากมาย “ทำไมถึงต้องพาข้ามาที่แห่งนี้ด้วยเล่า”

“ข้าจำเรื่องราวของตัวเจ้าในอดีตไม่ได้เลย ด่านเคราะห์ครั้งแรกข้ายังจำทุกคนได้เป็นอย่างดี ไม่ใช่ว่าเจ้าร้ายกาจเสียจนข้าอยากลืมเลือนหรือ”

คำพูดของนางทำให้เขารู้สึกเหมือนกระอักเลือด รู้อยู่แก่ใจว่านางลืมเขาเพราะเหตุอันใด

“แม้ขอร้องให้ต่างคนต่างอยู่ เจ้ากลับไม่ยอม เอาแต่คิดว่าข้าคือภรรยาอยู่ร่ำไป เจ้าไม่คิดว่าอดีตก็ควรปล่อยให้เป็นอดีตหรอกหรือ”

“เหตุใดจึงพูดราวกับคิดตัดขาดข้าเช่นนั้น ลู่ชิง” น้ำเสียงของเขาเศร้าสลดยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ สายตาอ้อนวอนราวกับบ่งบอกว่าไม่มีวันที่เขาจะตัดใจไม่ข้องเกี่ยวกับนางได้

“เจ้าให้สัญญาแล้วใช่หรือไม่ว่าจะไม่ก่อเรื่องราวที่