บทที่ 1318

มีสัมผัสอ่อนโยนบนริมฝีปาก เย็นเล็กน้อย นุ่มนวล

การเคลื่อนไหวแผ่วเบา สัมผัสลงมาบนริมฝีปากนาง

จั๋วซือหรานหลังจากสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลนี้ ก็เบิกตาโพลงขึ้นมา

แล้วจึงเห็นใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติ...อยู่ใกล้แค่คืบ

ดวงตาเขาปรือๆ กึ่งปิดกึ่งเปิด เหมือนสายตายังดูเหม่อลอยอยู่ พอถูกขนตาหนานั่นบังไว้ก็ยิ่งดูเลื่อนลอยขึ้นไปอีก

จั๋วซือหรานกระพริบตา ริมฝีปปากงับเบาๆ ไปบนริมฝีปากเขา

คิ้วของชายหนุ่มขมวด ดวงตากึ่งปิดค่อยๆ เปิดขึ้น จ้องมองนางด้วยสายตาสงบนิ่ง

จั๋วซือหรานถอยออกไปเล็กน้อย มองเขาด้วยสายตาสงสัย

จากนั้นจึงได้กลิ่นสุราห้าพิษบนตัวเขา จั๋วซือหรานถามว่า "ดื่มจนเมาแล้วหรือ?"

ชายหนุ่มไม่ปฏิเสธ ก้มศีรษะเล็กน้อยเป็นการยอมรับโดยปริยาย

ครู่ต่อมา เขาก็เอ่ยขึ้นเสียงต่ำว่า "ไม่ค่อยสบายหรือ?"

"ข้าน่ะนะ?" จั๋วซือหรานย้อนถาม

เขาพยักหน้า ยื่นมือไปแตะๆ ที่หน้าผากนาง "ตรงนี้ มันขมวด"

จั๋วซือหรานเข้าใจขึ้นมา น่าจะเพราะในมิติของตนเองก่อนหน้านี้ นางถูกพวกแมลงระดมเข้าใส่จนปวดหัว ผลคืออารมณ์เลยไปแสดงออกบนสีหน้า

ถูกเขาเห็นเข้าแล้ว

ชายคนนี้ จึงคิดว่านางร่างกายไม่ค่อยสบายโดยสัญชาตญาณ

บวกกับว่าดื่มสุรามานิ